۰
پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۲۵
این نوشتار با اشاره به مقالۀ اخیرمؤسسۀ سیاست خاور نزدیک واشنگتن، که با طرح ادعاهای واهی، ایران را به حمایت از تروریسم در بحرین متهم می‌کند، می‌نویسد: «رژیم آل‌خلیفه دهه‌های متمادی، حتی پیش از خیزش مردمی بهار عربی در سال 1389 و انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، اکثریت شیعیان این کشور را سرکوب کرده است. راهبرد این رژیم همواره بر ارعاب با محوریت مبارزه با تروریسم و دخالت ایران استوار بوده تا بیش‌ازپیش از حمایت امریکا و غرب برخوردار شوند.»
سازمان دیده‌بان حقوق بشر در گزارش اخیر خود دربارۀ «تشدید سرکوب» و بازداشت فعالان حقوق بشر و معترضان در بحرین هشدار داده است.
رژیم آل‌خلیفه سال‌هاست با زیر پا گذاشتن حاکمیت قانون، حقوق شیعیان را به بهانۀ مبارزه با تروریسم نقض کرده است. اکنون همین رژیم بودجۀ هنگفتی را صرف می‌کند تا پیام خود را از طریق لابی‌های واشنگتن، ازجمله دیپلمات‌های بازنشسته، مقام‌های ارشد نظامی و اتاق‌های فکر به گوش دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آیندۀ امریکا، برساند.
سران حاکم به جای پرداختن به ریشۀ نارضایتی دیرینۀ شیعیان از رژیم آل‌خلیفه، تنها به دنبال توجیه اقدامات سرکوب‌گرانۀ خود در نزد مجامع و رسانه‌های بین‌المللی هستند.
نویسنده در ادامه با اشاره به استقرار ناوگان پنجم نیروی دریایی امریکا در بحرین و تمایل خاندان آل‌خلیفه به حضور نیروهای امریکایی در کشورشان می‌نویسد: «در واقع علت حمایت این رژیم از حضور امریکایی‌ها این واقعیت است که ناوگان پنجم نیروی دریایی امریکا در بحرین تأمین‌کنندۀ منافع رژیم آل خلیفه است و به‌طور غیرمستقیم امنیت این دولت را تضمین می‌کند.»
نویسنده سپس به تجربیات حضور خود در بحرین اشاره می‌کند و می‌نویسد: «زمانی که من در اوایل دهۀ 1970 از مقام‌های بحرینی پرسیدم علت امضای این توافق‌نامه با نیروی دریایی امریکا چه بوده، آن‌ها گفتند حضور این ناوگان امنیت آن‌ها را تقویت می‌کند.»
«رژیم آل‌خلیفه در آن زمان از اینکه بریتانیا در سال 1971 این کشور را ترک کرد ابراز نارضایتی می‌کرد، اما از اینکه امریکایی‌ها جایگزین آن‌ها می‌شدند، خوشحال بود.»
در واقع سران رژیم بحرین فراموش کرده‌اند که مخالفان این «حکومت استبدادی» اصالتاً بحرینی بوده و نمایندۀ یک قدرت خارجی نیستند.
در سال‌های اخیر بسیاری از تحلیلگران هشدار داده‌اند که اگر آل‌خلیفه به مطالبات بر حق مخالفان که به‌صورت صلح‌آمیز مطرح می‌کنند، پاسخی ندهد و به سرکوب بی‌رحمانۀ آن‌ها ادامه دهد، مخالفان به افراط‌گرایی و خشونت روی خواهند آورد. نگارنده ادامه می دهد: «من در بسیاری از مقاله‌های خود به این نکته اشاره کرده‌ام که اگر دولت منامه به مطالبات صلح‌آمیز مخالفان ازجمله انتخابات آزاد و عادلانه، بازگشت به قانون اساسی 1973 و بازگشایی مجلس منحل‌شده ملی، توجه نکند، خواستۀ مخالفان از اصلاحات سیاسی به تغییر رژیم تغییر خواهد کرد.»
اعدام شیخ نمر باقر النمر، روحانی برجستۀ شیعه، در عربستان سعودی نیز به افزایش خشونت در بحرین دامن زده است. شکنجه و آزار نبیل رجب و دیگر رهبران جنبش الوفاق و نیز فعالان حقوق بشری و طرفداران دموکراسی خط بطلانی بر ادعاهای رژیم آل‌خلیفه علیه ایران است.
رژیم آل‌خلیفه اکنون با پیامدهای بی‌اعتنایی به مخالفانی که طی این سال‌ها مطالبات خود را از طریق روش‌های مسالمت‌آمیز بیان می‌کردند، مواجه است. شاید به نظر برسد که دولت منامه به‌زودی بر مخالفان پیروز می‌شود اما این پیروزی در حقیقت معنایی جز شکست ندارد.
بحرین اخیراً 3 معترض شیعه را به اتهام دست داشتن در یک بمب‌گذاری در سال 2014 اعدام کرد. سازمان دیده‌بان حقوق بشر این اعدام‌ها را محکوم و اعلام کرد این اقدام بر مبنای اعترافاتی که تحت شکنجه به دست آمده، انجام شده است.
نگارنده در پایان می نویسد گروه‌های ستیزه‌جو در بحرین، همانند کشورهای دیگر در این منطقه، به‌راحتی می‌توانند به هر سلاحی که برای رسیدن به اهداف خود نیاز دارند، دست پیدا کنند. مخالفان بحرینی نیز می‌توانند راهی برای مسلح کردن خود برای مقابله با این رژیم سرکوبگر پیدا کنند. پس باید گفت اصلا به حمایت ایران نیازی نیست.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، در خطبه های نماز جمعه در بهمن 1390 در پاسخ به برخی ادعاها دربارۀ دخالت ایران در اوضاع بحرین اینگونه فرمودند: «من همین جا به این مناسبت، این جمله را عرض بکنم: حکام بحرین ادعا کردند که ایران در قضایای بحرین دخالت می‌کند. این دروغ است. نه، ما دخالت نمی‌کنیم. ما آنجائی که دخالت کنیم، صریح می‌گوئیم. ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه‌اش هم پیروزی جنگ سی و سه روزه و پیروزی جنگ بیست و دو روزه بود. بعد از این هم هر جا هر ملتی، هر گروهی با رژیم صهیونیستی مبارزه کند، مقابله کند، ما پشت سرش هستیم و کمکش می‌کنیم و هیچ ابائی هم از گفتن این حرف نداریم. این حقیقت و واقعیت است. اما اینکه حالا حاکم جزیرۀ بحرین بیاید بگوید ایران در قضایای بحرین دخالت می‌کند، نه، این حرف درستی نیست؛ حرف خلاف واقعی است. ما اگر در بحرین دخالت می‌کردیم، اوضاع در بحرین جور دیگری می‌شد!»
سازمان دیده‌بان حقوق بشر در گزارش اخیر خود دربارۀ «تشدید سرکوب» و بازداشت فعالان حقوق بشر و معترضان در بحرین هشدار داده است.
رژیم آل‌خلیفه سال‌هاست با زیر پا گذاشتن حاکمیت قانون، حقوق شیعیان را به بهانۀ مبارزه با تروریسم نقض کرده است. اکنون همین رژیم بودجۀ هنگفتی را صرف می‌کند تا پیام خود را از طریق لابی‌های واشنگتن، ازجمله دیپلمات‌های بازنشسته، مقام‌های ارشد نظامی و اتاق‌های فکر به گوش دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آیندۀ امریکا، برساند.
سران حاکم به جای پرداختن به ریشۀ نارضایتی دیرینۀ شیعیان از رژیم آل‌خلیفه، تنها به دنبال توجیه اقدامات سرکوب‌گرانۀ خود در نزد مجامع و رسانه‌های بین‌المللی هستند.
نویسنده در ادامه با اشاره به استقرار ناوگان پنجم نیروی دریایی امریکا در بحرین و تمایل خاندان آل‌خلیفه به حضور نیروهای امریکایی در کشورشان می‌نویسد: «در واقع علت حمایت این رژیم از حضور امریکایی‌ها این واقعیت است که ناوگان پنجم نیروی دریایی امریکا در بحرین تأمین‌کنندۀ منافع رژیم آل خلیفه است و به‌طور غیرمستقیم امنیت این دولت را تضمین می‌کند.»
نویسنده سپس به تجربیات حضور خود در بحرین اشاره می‌کند و می‌نویسد: «زمانی که من در اوایل دهۀ 1970 از مقام‌های بحرینی پرسیدم علت امضای این توافق‌نامه با نیروی دریایی امریکا چه بوده، آن‌ها گفتند حضور این ناوگان امنیت آن‌ها را تقویت می‌کند.»
«رژیم آل‌خلیفه در آن زمان از اینکه بریتانیا در سال 1971 این کشور را ترک کرد ابراز نارضایتی می‌کرد، اما از اینکه امریکایی‌ها جایگزین آن‌ها می‌شدند، خوشحال بود.»
در واقع سران رژیم بحرین فراموش کرده‌اند که مخالفان این «حکومت استبدادی» اصالتاً بحرینی بوده و نمایندۀ یک قدرت خارجی نیستند.
در سال‌های اخیر بسیاری از تحلیلگران هشدار داده‌اند که اگر آل‌خلیفه به مطالبات بر حق مخالفان که به‌صورت صلح‌آمیز مطرح می‌کنند، پاسخی ندهد و به سرکوب بی‌رحمانۀ آن‌ها ادامه دهد، مخالفان به افراط‌گرایی و خشونت روی خواهند آورد. نگارنده ادامه می دهد: «من در بسیاری از مقاله‌های خود به این نکته اشاره کرده‌ام که اگر دولت منامه به مطالبات صلح‌آمیز مخالفان ازجمله انتخابات آزاد و عادلانه، بازگشت به قانون اساسی 1973 و بازگشایی مجلس منحل‌شده ملی، توجه نکند، خواستۀ مخالفان از اصلاحات سیاسی به تغییر رژیم تغییر خواهد کرد.»
اعدام شیخ نمر باقر النمر، روحانی برجستۀ شیعه، در عربستان سعودی نیز به افزایش خشونت در بحرین دامن زده است. شکنجه و آزار نبیل رجب و دیگر رهبران جنبش الوفاق و نیز فعالان حقوق بشری و طرفداران دموکراسی خط بطلانی بر ادعاهای رژیم آل‌خلیفه علیه ایران است.
رژیم آل‌خلیفه اکنون با پیامدهای بی‌اعتنایی به مخالفانی که طی این سال‌ها مطالبات خود را از طریق روش‌های مسالمت‌آمیز بیان می‌کردند، مواجه است. شاید به نظر برسد که دولت منامه به‌زودی بر مخالفان پیروز می‌شود اما این پیروزی در حقیقت معنایی جز شکست ندارد.
بحرین اخیراً 3 معترض شیعه را به اتهام دست داشتن در یک بمب‌گذاری در سال 2014 اعدام کرد. سازمان دیده‌بان حقوق بشر این اعدام‌ها را محکوم و اعلام کرد این اقدام بر مبنای اعترافاتی که تحت شکنجه به دست آمده، انجام شده است.
نگارنده در پایان می نویسد گروه‌های ستیزه‌جو در بحرین، همانند کشورهای دیگر در این منطقه، به‌راحتی می‌توانند به هر سلاحی که برای رسیدن به اهداف خود نیاز دارند، دست پیدا کنند. مخالفان بحرینی نیز می‌توانند راهی برای مسلح کردن خود برای مقابله با این رژیم سرکوبگر پیدا کنند. پس باید گفت اصلا به حمایت ایران نیازی نیست.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، در خطبه های نماز جمعه در بهمن 1390 در پاسخ به برخی ادعاها دربارۀ دخالت ایران در اوضاع بحرین اینگونه فرمودند: «من همین جا به این مناسبت، این جمله را عرض بکنم: حکام بحرین ادعا کردند که ایران در قضایای بحرین دخالت می‌کند. این دروغ است. نه، ما دخالت نمی‌کنیم. ما آنجائی که دخالت کنیم، صریح می‌گوئیم. ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه‌اش هم پیروزی جنگ سی و سه روزه و پیروزی جنگ بیست و دو روزه بود. بعد از این هم هر جا هر ملتی، هر گروهی با رژیم صهیونیستی مبارزه کند، مقابله کند، ما پشت سرش هستیم و کمکش می‌کنیم و هیچ ابائی هم از گفتن این حرف نداریم. این حقیقت و واقعیت است. اما اینکه حالا حاکم جزیرۀ بحرین بیاید بگوید ایران در قضایای بحرین دخالت می‌کند، نه، این حرف درستی نیست؛ حرف خلاف واقعی است. ما اگر در بحرین دخالت می‌کردیم، اوضاع در بحرین جور دیگری می‌شد!»
مرجع : سايت خبری پرس تي وي
کد مطلب : ۶۰۱۷۶۵
منتخب
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
