دی بریفینگ‌های دانشگاه‌های آمریکا؛ مخبران اطلاعاتی

طی این سال ها در طول فعالیت های حرفه ای ام کشف کرده ام که بسیاری از دانشگاهیان غالبا درگیر چیزی می شوند که مقامات دولتی اسم مستعار «گزارش توجیهی اجمالی» (de-briefing –دی بریفینگ) به آن داده اند! دانشگاهیان جمع می شوند و در مورد حوزه کاری خود، گردآوری داده ها، تحقیق پیرامون یافته ها، مشاهدات و تماس های شخصی شان در ناهار سفارت با مقامات دولتی آمریکا یا در واشنگتن با مقامات وزارت امور خارجه، بحث و گفتگو می کنند.

مقامات دولتی آمریکا به دنبال این قبیل «دی بریفینگ ها» هستند؛ دانشگاهیان دسترسی سودمندی را به اطلاعاتی فراهم می کنند که در غیر این صورت مقامات نمی توانستند از طریق ماموران اطلاعاتی مزدبگیر یا همکاران محلی خود به دست بیاورند.

تمام این مخبران دانشگاهی افراد حرفه ای جا افتاده یا محققان با کفایتی نیستند. با این حال بسیاری از آنها دیدگاه ها و اطلاعات مفیدی را به خصوص در ارتباط با جنبش ها، احزاب و رهبران چپگرایی ارائه می دهند که دشمنان واقعی یا بالقوه ضد آمریکایی به حساب می آیند.

امپراتوری سازان آمریکایی چه دست اندر کار فعالیت های سیاسی باشند یا نظامی، به اطلاعاتی از این دست متکی اند که از چه کسی باید حمایت کرد و چه کسی را باید تخریب کرد، چه کسی باید از حمایت دیپلماتیک برخوردار شود و چه کسی منابع مالی و نظامی دریافت کند.

چهره های دانشگاهی دی بریفینگ کننده، دشمنان «میانه رو» و «رادیکال» و آسیب پذیری های شخصی و سیاسی آنها را  شناسایی می کنند. مقامات آمریکایی همواره از مشکلات جسمانی یا نیازهای خانوادگی برای «تبدیل کردن» نیروهای چپگرا به خبرچین بهره برداری می کنند.

مقامات آمریکایی به خصوص به آن دسته از دروازه بانان دانشگاهی علاقه مندند که منتقدان، فعالان و سیاستمداران «ضد امپریالیستی» را طرد و اخراج می کنند.

دی بریفینگ اقدامی است فراگیر که تعداد زیادی از دانشگاهیان از دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی بزرگ بعلاوه «فعالان» غیر دولتی و سردبیران نشریات و مجلات دانشگاهی در آن دخیل هستند.

چهره های دانشگاهی که در این جلسات دی بریفینگ شرکت دارند، غالبا گزارش خودرا به دولت علنی نمی کنند. بیشتر احتمال دارد که آنها گزارش هایشان را با دیگر مخبران دانشگاهی به اشتراک بگذارند. همگی ادعا می کنند که صرفا به خاطر «علم» و «ارزش های انسانی» بیشتر است که آنها تحقیقاتشان را به اشتراک می گذارند و اطلاعات موجود را اشاعه می دهند.

مخبران دانشگاهی که همیشه همکاری خود را تحت عنوان عرضه تصویری شفاف و متوازن تر برای سیاست سازان «ما» توجیه می کنند، پیامدهای ویرانگر قابل پیش بینی ناشی از این کار خود را نادیده می گیرند.

مخبران دانشگاه هیچگاه در مورد سیاست های پنهانی آشکار و نهان آمریکا در دفاع از چند ملیتی ها و نخبگان آمریکای لاتین که با امپراتوری سازان همکاری دارند، مطالعاتی انجام نمی دهند، تحقیق نمی کنند و گزارش های احتمالی را علنی نمی کنند.

مقامات آمریکایی هیچ تمایلی به دانشگاهیان «دی بریفینگ» کننده ای که تحقیقات ضد امپریالیستی انجام می دهند ندارند.
مقامات آمریکایی مشتاق دانستن  کلیه گزارش ها در مورد «جنبش های از پایین» هستند، اینکه آنها که هستند، چقدر اثرگذاری دارند و به پذیرش رشوه، ارعاب و دعوت به وزارت امور خارجه، دیسنی لند یا مرکز ویلسون در واشنگتن چقدر تمایل نشان می دهند.

ماموران آمریکایی، بودجه آن دسته از تحقیقات دانشگاهی را تامین می کنند که به موضوع اتحادیه های تجاری  مبارز، جنبش های اجتماعی کشاورزی محور، اقلیت های فمینیستی و نژادی دخیل در کشمکش طبقاتی و فعالان و رهبران ضد امپریالیستی می پردازند و در عین حال تمام آنها را زیر سرکوب خود قرار می دهند.

بعلاوه این ماموران، مشتاق گزارش های دانشگاهی در مورد «همکاران به اصطلاح «میانه رویی» است که می توان در راستای دفاع از امپیریالیسم، تضعیف کشمکش طبقاتی و شکاف انداختن در جنبش ها روی آنها سرمایه گذاری کرد، آنها را توصیه کرد و به استخدام در آورد.

مخبران دانشگاهی به خصوص در تامین اطلاعات شخصی و سیاسی در مورد روشنفکران، دانشگاهیان، روزنامه نگاران، نویسندگان و منتقدان  دست چپی آمریکای لاتینی مفید هستند که به  ماموران آمریکایی اجازه می دهد با این اطلاعات، ضد امپریالیست ها  را منزوی کنند، به آنها افترا بزنند و آنها را بایکوت کنند. همچنین متوجه می شوند که کدام روشنفکران را می توان استخدام کرد و با کمک های مالی بنیاد ها و صدور دعوتنامه برای مرکز کندی درهاروارد اغوا کرد.

وقتی که ماموران آمریکا در درک پیچیدگی ها و پیامدهای مباحثات ایدئولوژیک و تقسیم بندی های جناحی در میان احزاب یا رژیم های چپگرا به مشکل برمی خورند، این مخبران دانشگاهی سابقا چپگرا هستند که مدارک و مصاحبه هایی را گردآوری می کنند، توضیحات دقیقی  عرضه می کنند و نقشه راه سیاسی را در اختیار این ماموران می گذارند که به آنها می گوید چگونه از جناح بندی ها و تشدید آنها به منظور پیشبرد سیاست های سرکوبگرانه ای که دشمنان فعال در کشمکش ضد امپریالیستی را تضعیف می کند، بهره برداری کنند.

وزارت امور خارجه ازنزدیک با مراکز و بنیاد های تحقیقاتی همکاری دارد تا نشریاتی را تبلیغ و ترویج کنند که از هر گونه اشاره ای به امپریالیسم و بهره کشی طبقه حاکم اجتناب می کنند و «موضوعات خاصی» را در مورد سیاست های هویتی «بی طبقه»، تئوری سازی های پسامدرن و کشمکش های نژادی وسازش ترویج می کنند.

در مطالعه ای که از دو نشریه علوم سیاسی و اجتماعی پیشرو در طول دوره ای 50 ساله به عمل آمده، معلوم شده که آنها طی این مدت کمتر از 01/0 درصد از مطالب خود را به کشمکش طبقاتی و امپریالیسم آمریکا اختصاص داده بودند.
مخبران دانشگاهی هیچگاه در مورد ارتباطات دولت آمریکا با حکام مواد مخدر گزارش نداده اند.

مخبران دانشگاهی درمورد همکاری دیرینه و گسترده اسرائیل در جوخه های مرگ در کلمبیا، گوآتمالا، آرژانتین و السالوادور تحقیق نمی کنند؛ چرا که برای آنها اصل وفاداری آنها نسبت به تل آویو است و نیز به این دلیل که وزارت امور خارجه به دی بریفینگ هایی تمایل ندارد که در آنها متحدانشان و همدستی مشترکشان با آنها افشا می شود.

مخبران دانشگاهی در برگزاری دی بریفینگ ها دلایل مختلفی دارند. عده معدودی این کار را صرفا به این دلیل که سیاست ها و ایدئولوژی مشترکی با امپراتوری سازان دارند و احساس می کنند که خدمت کردن «وظیفه» آنهاست، انجام می دهند.

اکثریت بزرگی از آنها دانشگاهیان استخوان خرد کرده ای هستند که پیوندهایی با مراکز تحقیقاتی دارند، چرا که این کار رزومه کاری شان را چاق و چله تر می کند که به نوبه خود کمک می کند تا اعطای کمک های مالی تحقیقاتی، سمت ها و جوایز آبرومند برای آنها تضمین شود.

دانشگاهیان پیشرویی که همکاری می کنند یک رویکرد دو وجهی را دنبال می کنند؛ آنها در کنفرانس های عمومی چپگرا با دانشجویان سخن می گویند و به طور خصوصی به وزارت امور خارجه گزارش می دهند.

بسیاری از دانشگاهیان بر این باورند که آنها می توانند بر سیاست های دولتی اثر بگذارند و آنها را تغییر دهند. آنها به دنبال اثرگذاری بر مقامات «پیشروی» خود خوانده از طریق اطلاعات اختصاصی شان در این باره هستند که چگونه باید منتقدان را به همکاران میانه رو «تبدیل کرد.». آنها طبقه بندی ها و مفاهیم دانشگاهی بی آزاری را ابداع می کنند تا به این طریق دانشجویان فارغ التحصیل شده را به سمت همکاری بیشتر با همکاران امپریالیستی  جذب کنند.

مخبران دانشگاهی چپگرای سابق مکررا از طریق رسانه های گروهی به عنوان  «کارشناسان» مورد وثوق و برخوردار از دانش عمیق عنوان می شوند تا دولت ها، دانشگاهیان و منتقدان ضد امپریالیستی را مورد تهمت و افترا قرار دهند.

دانشگاهیان سابقا چپگرا از زاویه ای انتقادی و برای مطرح کردن انتقادهای معقولانه «میانه رو»، برای بدنام کردن «افراط گرایان» ضد امپریالیسم و دوری کردن از آنها و برای مذمت از آنها به عنوان «ایدئولوگ های جنجالی»، روی محققان در حال مطرح شدن فشار می آورند.

مخبران دانشگاهی آمریکایی در پرو و برزیل پروژه هایی تحقیقاتی را برای سفارت انجام دادند که مقامات نظامی ناسیونالیست و دانشجویان چپگرا را مورد شناسایی قرار می دادند؛ همان کسانی که متعاقبا پاکسازی، دستگیر و شکنجه شدند.

در کلمبیا مخبران دانشگاهی آمریکایی در فراهم کردن گزارش در مورد جنبش های شورشی روستایی فعال بودند که به سرکوب گسترده آنها منجر شد. همکاران دانشگاهی گزارش های دقیقی را در مورد جنبش های توده ای و جناح بندی های سیاسی در درون دولت چاوز و مقامات نظامی که فرماندهی سربازان را بر عهده داشتند، به سفارت آمریکا در ونزوئلا ارائه دادند.

وزارت امور خارجه، به دانشگاهیانی که با یک سازمان غیردولتی کار می کردند کمک مالی کرد تا جوانان طبقه متوسط را شناسایی و به عنوان جنگجوی خیابانی، تبهکاران مواد مخدر و تهیدستان برای شرکت در تلاش های خشونت آمیز به منظور سرنگون کردن دولت منتخب ونزوئلا از طریق فلج کردن اقتصاد به استخدام در آورند.

وزارت امور خارجه آمریکا از گزارش های دانشگاهی درمورد «خشونت» و «تمامیت گرایی» رژیم به عنوان مواد اولیه تبلیغاتی استفاده کرد تا تحریم های اقتصادی را وضع کنند، مردم را سرکوب کنند و به شکل گیری یک کودتا دامن بزنند.

آنچه از تمام تجربیات مستند شده روشن می شود، این است که «دی بریفینگ های» مخبران دانشگاهی به تقویت امپراتوری سازان انجامیده و کار مرگبار عوامل حرفه ای مزدبگیر سیا، اداره مبارزه با مواد مخدر و سازمان امنیت ملی را تکمیل کرده اند.

نویسنده: جیمز پتراس (James Petras)  پژوهشگر مرکز تحقیقات جهانی سازی
منبع: yon.ir/0AB0T
انتهای پیام.