در نسخه ابتدایی قانون «دولت- ملت یهود»، شوراهای شهرکها و مناطق یهودینشین میتوانستند برای «حفظ یکدست بودن»، از اسکان اعراب و دیگران در این شهرکها جلوگیری کنند. این اصل و دیگر اصول آن از همان آغاز، حتی با مخالفت شدید رئیسجمهوری و دادستانی رژیم صهیونیستی همراه شد و اعراب ساکن در نواحی اشغالی تحت کنترل این رژیم نیز به شدت با این اصل مخالفت کردند. همین امر موجب برخی تعدیلات در نسخه نهایی تصویب شدن در پارلمان رژیم صهیونیستی شد.
در نسخه تصویب شده گسترش بخشهای یهودینشین در نظر دولت «یک ارزش ملی است» که باید تقویت شود. همچینین، برا اساس قانون «دولت- ملت یهود» بر «حق تمامی یهودیان دنیا در مهاجرت به اسرائیل و دریافت تابعیت اسرائیلی» و همچنین بر «تقویت مناسبات اسرائیل با یهودیان دنیا» و «پاسداشت میراث فرهنگی و یهودی و تاریخی ملت یهود در جهان» تاکید میشود. در سطحی دیگر، تمامی شهر بیتالمقدس، متعلق به یهودیان معرفی میگردد که باید کنترل آن تماما در اختیار رژیم صهیونیستی باشد و زیان عبری تنها زبان رسمی خواهد بود. بندهای مهم این قانون نمایانگر آغاز دورانی جدید در رژیم صهیونیستی است که اساس آن بر اولویت دادن ملت یهودی بر تمامی ارزشهای به ظاهر دموکراتیک است. این قانون نمایانگر چهره واقعی رژیم صهیونیستی و سیاستمداران آن بوده که طی سالهای متمادی، نقاب دموکراسی را بر چهره خود گذاشتهاند. با تمام این اوصاف، اکنون این مساله مطرح میشود که قانون «دولت- ملت یهود» چه تاثیری را بر وضعیت فلسطینیها و مساله چندین دههای میان رژیم صهیونیستی و مسلمان در سرزمینهای اشغالی بر جای خواهد گذاشت؟ در پاسخ به این پرسش مهم میتوان از سه تاثیر مهم سخن به میان آورد.
بر باد رفتن امیدهای واهی سازش و بازگشت آوارگان فلسطینی به مامن اصلی خود
مهمترین برآیند تصویب قانون «دولت- ملت یهود» در کنست را میتوان بر باد دادن امیدهای واهی چندین دههای برای سازش و صلح میان فلسطینیان با رژیم صهیونیستی ارزیابی کرد. در حقیقت، پس از تصویب این قانون تمامی جریانهای سیاسی و حتی شخصیتهای سیاسی عرب حاضر در پارلمان و دولت رژیم صهیونیستی، نسبت به آینده صلح و تحولات پیشرو در رژیم صهیونیستی ناامید شدند و با صراحت از نژادپرستانه بودن آن سخن به میان آوردند. در همین راستا، نیز شاهد بودیم که نمایندگان عرب فلسطینی در مجلس اسرائیل که از مخالفان سرسخت این قانون بودند، تصویب آن را «مرگ دموکراسی و آشکار شدن نژادپرستی و آپارتاید علیه غیر یهودیان» تلقی کردند. آنان در اقدامی نمادین، پیشنویس قانون را پاره کردند و تهدید به استعفا دسته جمعی و ساقط کردن دولت نتانیاهو کردند.
در سطحی دیگر، تصویب این قانون به تبعیضهای رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیها مشروعیت میبخشد و مساله بازگشت آوارگان را که از ابتدای ایجاد رژیم صهیونیستی در سال 1948 تا کنون در تمامی مذاکرات صلح با تلآویو مطرح شده، متوقف خواهد کرد؛ حتی میتوان عنوان نمود که برای همیشه آرمانگرایی برخی از جریانهای سازشکار به فراموشی سپرده خواهد شد. اگر در گذشته اندکی امید برای بازگشت آوراگان و صلح وجود داشت، اکنون این موضوع در سایه آپارتاید زبانی و نژادی رژیم صهیونیستی قرا گرفته است.
نهادینه شدن آپارتاید نژادی در رژیم صهیونیستی
دیگر تاثیر تصویب قانون «دولت- ملت یهود» را میتوان نهادینه شدن آپارتاید نژادی در سرزمینهای اشغالی ارزیابی کرد. در حقیقت، یک میلیون و هشتصد هزار اقلیت شامل عربهای فلسطینیتبار، مسیحیان، دروزیها، چرکسها، فلاحیم، مدنیاییها، پیروان احمدیه و عربهای بادیهنشین در سرزمینهای اشغالی حضور دارند که در مجموع ۲۱ درصد از جمعیت ۹ میلیون نفری رژیم صهیونیستی را تشکیل میدهند. در این میان، اعراب اسرائیل ۱۷.۵ درصد جمعیت این رژیم را تشکیل میدهند. اکنون بر اساس قانون جدید مصوب کنست، زبان عربی که پیشتر در مقام یکی از زبانهای رسمی رژیم صهیونیستی بود، کنار گذاشته میشود و تنها محوریت با زبان عبری خواهد بود. علاوه بر این ایده یک ملت و یک دولت بر مبنای برتری یهودیان، به طور صریح آپارتاید نژادی بزرگی است که تلآویو علیه غیر یهودیان در پیش گرفته است و در آینده نیز میتواند زمینه تظلم هرچه بیشتر بر اقلیتها را به همراه داشه باشد.
پایان طرح دو دولت و خیانت در مذاکرات سازش
دیگر بازتاب قانون «دولت- ملت یهود» را میتوان پایان طرح دو دولت بر مبنای توافقات بینالملی و قطعنامههای سازمان ملل ارزیابی کرد. به موجب قانون جدید شهر قدس به طور کامل (نه تقسیم شده به بخشهای شرقی و غربی) پایتخت رژیم صهیونیستی میباشد و یهودیان حق دارند در این شهر مکانهای اختصاصی خود را ایجاد میکنند. در حقیقت، این قانون در شرایطی تصویب شده که در نتیجه انتقال سفارت آمریکا به بیتالمقدس، طرح ایجاد دو دولت تا حدود زیادی ناممکن شده بود اما تصویب قانون جدید در کنست را میتوان پایانی بر تشکیل طرح دو دولت دانست. در حقیقت، اکنون میتوان از خیانت آمریکا و برخی کشورهای عربی سخن به میان آورد که در نتیجه حمایتهای خود از تلآویو، زمینه را برای تصویب چنین قانون ضد حقوقبشری و خلاف قواعد بینالمللیای، فراهم کرد.