تضاد نگاه ها و خواسته ها در بحران اوکراین

در واکنش به سرنگونی دولت همسو با روسیه، مسکو، شبه جزیره کریمه را ضمیمه ی روسیه کرد. پس از آن شاهد مجموعه ای از رویارویی ها بین روسیه و غرب از یک سو و روسیه و دولت مرکزی اوکراین از سوی دیگر بودیم. این تنش ها در چند بعد دیگر دنبال می شد. در بعد نظامی آن، علاوه بر موضوع کریمه، زمزمه های جدایی طلبی در شرق اوکراین هم بالا گرفت و تعدادی از نیروهای طرفدار دولت سابق در اوکراین، تلاش کردند از طریق تمرکز در بخش های شرقی اوکراین و فشار به دولت مرکزی، اهداف خود را پیگیری و آنچه برای روسیه از دست رفته بود، در شرق اوکراین بازیابی کنند.

همچنین در بعد نظامی، شاهد درگیری های بسیاری بین طرفداران روسیه و نیروهای طرفدار دولت مرکزی بودیم. در حال حاضر هم در بعضی از شهرهای شرقی اوکراین و استان دونتسک و لوهانسک، این درگیری ها ادامه دارد و کم کم به بخش های جنوب شرق اوکراین تسری پیدا می کند.

در بعد سیاسی هم مجموعه ای از مراودات بین روسیه و دولت مرکزی اوکراین و همچنین روسیه و غرب شکل گرفت. در ماه های گذشته روس ها و غربی ها سعی کرده اند از طریق تهدیدهای سیاسی و گفت گوی دیپلماتیک، مسئله را مدیریت کنند اما عملا این اقدامات به نتیجه ای منجر نشده است.

گذشته از این تنش ها یک بعد سوم هم داشته و آن هم آغاز جنگ تحریم ها بین روسیه و غرب بود که روز به روز بر میزان این تحریم ها افزوده شد. یعنی با ورود روسیه به جنگ تحریم ها و تحریم مجموعه ای از کالاها (که از کشورهای غربی به روسیه وارد می شد)، جنگ تحریم ها دوسویه شد و عملا به جدی ترین وجه تقابل روسیه و غرب در دوران بعد از فروپاشی شوروی تبدیل شد.

شکست گفتگوهای اخیر

در کنار درگیری های نظامی در حدود دو هفته ی گذشته، گفتگوی مستقیمی هم بین روسیه و سران اوکراین در پایتخت بلاروس وجود داشت. رئیس جمهور اوکراین به اجلاس مینسک دعوت و گفتگوهایی بین دو طرف صورت گرفت. ما اطلاعاتی در مورد این که در این مذاکرات چه مسائلی مطرح و به چه نتایجی رسید، نداریم، ولی از اتفاقات بعد از آن می توانیم حدث بزنیم که این مذاکرات خیلی موفق نبوده است.
رهبران فعلی اوکراین در اقدامی احساسی به دنبال باز کردن پای ناتو و اتحادیه ی اروپا به بحران اوکراین هستند و می خواهند با جذب حمایت های سیاسی و نظامی، وزنه ی خود را در برابر روسیه افزایش دهند.