مقاومت کوبانی و طبل توخالی داعش

از زمان شروع تحولات سوریه و به خصوص بعد از حضور گروهک تروریستی داعش در عراق، شاهد ایجاد رعب و وحشت از سوی این گروهک در بین مردم منطقه هستیم. آنها با انجام رفتارهای وحشیانه که حیوانات هم نسبت به هم نوع خود چنین رفتاری نشان نمی دهند، سعی دارند ضعف و پوچالی بودن خود را زیر لوای وحشی گری پوشانده و اعتماد به نفس کاذب را بین تروریستها و ترس و دلهره را در بین شهروندان منطقه ایجاد کنند.

برخی رسانه های خارجی و داخلی چه به صورت عمدی و یا سهوی برایجاد این ترس و دلهره از گروهک داعش دامن می زنند. همواره شاهد اخبار و تحلیل های مختلف از میزان قدرت داعش در منطقه هستیم. اینکه هیچ ائتلاف بین المللی جلودار داعش نیست و اینکه کشورهای منطقه هیچ یک توان روبروی با آن را ندارند و در نهایت برخی بر برنامه های صد ساله داعش تاکید داشته و برخی معتقدند جنگ با داعش شاید سالها و دهه ها به طول بینجامد. همه ی این موارد را روزانه می توان در سایت های مختلف جستجو کرد.

آنچه باعث شده است که کسانی عمداً یا سهواً بر قدرتمند بودن داعش تاکید کنند، تصرف یک شبه موصل و برخی دیگر از شهرهای عراق، همراه با تسلط بر رقه و شهرهای اطراف آن در سوریه است. اینگونه مواضع برخی رسانه ها، بدون تحقیق و تفحص منطقی، ظاهراً قدرت داعش را نشانه رفته است. اما مقایسه کوتاه درگیری های موصل و کوبانی با داعش حقایقی را روشن می کند که تهی بودن و ضعف و سستی داعش را نشان می دهد. برای مثال موصل با وسعت چند برابری نسبت به کوبانی و جمعیت 000/800/1 نفری در مقابل جمعیت52 هزار نفری کوبانی، توان مقاومت حتی برای یک روز هم نداشت. این در حالی است که شهر موصل دو پادگان بزرگ ارتش را در اختیار داشت در مقابل هیچ نیروی نظامی رسمی و یا ارتش سوریه در کوبانی حضور نداشتند.

با مقایسه وضعیت فوق این سئوال به ذهن خطور می کند که چگونه کوبانی با جمعیت حدوداً 52 هزار نفره و بدون پشتوانه نظامی همچون ارتش، و در حالی که کامل در محاصره داعش و ترکیه قرار دارد، توانسته است اینگونه مقاومت جانانه یی در مقابل گرگ صفتان داعش از خود نشان دهد؟ در مردان و زنان و کودکان کوبانی چه نشانه هایی وجود دارد که در جمعیت 000/800/1 نفری موصل دیده نمی شد؟ چرا داعش چون شبح، یکباره بر موصل خراب شد اما در کوبانی حقیرانه عقب نشینی می کند؟ پاسخ کوتاه، صریح، روشن و شفاف یک کلمه است: مقاومت

اما این واژه که با انقلاب اسلامی ایران و به خصوص در دوران جنگ تحمیلی و پس از آن تبدیل به یکی از واژه های کانونی ادبیات روابط بین الملل شده است به این راحتی که بر زبان آورده می شود، عملی نخواهد شد. مقاومت لازمه اش ایمان، استواری، ایثار و از خودگذشتگی است که در مردم کوبانی دیده شد.

اگر کل دنیا در مقابل کوبانی هم بیاستند، مقاومت آنان حرف برای گفتن خواهد داشت، همانند مقاومت غزه، حزب الله و همانند مردم دمشق و ... که با تمام وجود با رژیم تا دندان مسلح صهیونیستی و دیگر گروههای تروریستی جنگیدند و به پیروزی رسیدند. مع الوصف اشاره به علل سقوط موصل و چرای استمرار مقاومت کوبانی، تبیین و فهم مسئله را برای مخاطبان راحت تر خواهد کرد. در ادامه یادداشت به علل سقوط موصل و مقاومت کوبانی اشاره می شود.

علت سقوط موصل: علاوه بر علل خارجی، یعنی حمایتهای غرب، شیوخ عرب و ترکیه، علل داخلی سقوط موصل را باید در خیانت و عقب نشینی فرماندهان بعثی ارتش عراق از یک سو و عدم مقاومت جدی مردم از سوی دیگر جستجو کرد. در صورتی که ارتش عراق موصل را ترک نمی کرد و حتی دولت مرکزی اطلاعات لازم را از قبل در اختیار داشت و وضعیت را پیش بینی می کرد، با یک گروه کوچک مردمی نیز می توانست مانع از ورود داعشی ها به موصل شود.

اما در نهایت آنچه حائز اهمت است، عدم مقاومت از سوی مردم بود. البته مقاومت نکردن مردم دلیل بر پذیرش داعش در موصل نیست، بلکه مردم اطلاعات کافی در اختیار نداشتند و به هوای وجود و حضور ارتش، به آرامی سر بر بالین گذاشته بودند. آنها فکر می کردند ارتش به عنوان ضامن امنیت آنها با هرگونه تهدید برخورد خواهد کرد و گرنه؛ اگر ارتشی در کار نبود چه بسا با شکل گیری بسیج مردمی می توانستند درسی تاریخی به این گروهک بدهند.

علت مقاومت کوبانی: وضعیت در کوبانی اما کاملاً متفاوت است آنها چشم امید به ارتش ندارند، می دانند ائتلاف بین المللی جاده صاف کن اهداف تروریست هاست، از بستن مرزهای ترکیه و جلوگیر ی از حمایت کردهای ترکیه توسط دولت اردوغان اطلاع کامل دارند، وضعیت ارتش سوریه در مقابله با تروریستها را درک می کنند، از حمایت بارزانی ها و کردستان عراق به دلایل مختلف ناامید شده اند. با تمام این تفاسیر، کوبانی به فرماندهی خانم مویسا عبدو مقاومت می کند تا خاک و ناموس آنها در اختیار گرگ های ابزار استعمار قرار نگیرد. آنها فقط به ایمان و توانایی خود تکیه کرده و رمز پیروزی آنها اراده مقاومت است. وگرنه مقاومت این شهر کوچک با تروریستهای مسلح شده غربی-عربی آن هم در محاصره ترکیه، ممکن نمی شد.

در پایان بایست اشاره کرد مقاومت مردم کوبانی با اینکه روز22/7/93 به گفته انور مسلم رئیس منطقه کوبانی منجر به آزادی کامل این شهرستان کوچک شد با این وجود به هر نتیجه ای که منجر شود، پررنگ تر شدن واژه مقاومت در ادبیات سیاسی روابط بین الملل و ضعف و پوشالی بودن داعشیها را به جهان مخابره کرده است.

احد نوری اصل