جان کری در آیپک: کارنامه رای های ما صددرصد در حمایت از اسرائیل بوده است

جان کری وزیر امور خارجه امریکا در اجلاس سالانه لابی اسراییل در امریکا (AIPAC) گفت دیپلماسی ما با ایران از یک اصل کلی تبعیت می کند و آن این که اگر توافقی حاصل نشود بهتر از آن است که توافقی بد حاصل شود و ما هرگز توافق بد را نخواهیم پذیرفت. ما به توافقی متعهد هستیم که کارها را انجام بدهد

پایگاه بصیرت ضمن ردّ مواضع کری به ویژه توهمات وی در موضوع دستیابی ایران به سلاح هسته ای و موضوع گفتگوهای صلح، صرفا جهت اطلاع از دیدگاه آمریکائی ها در قبال ایران و منطقه، متن کامل سخنان کری را به نقل از ایران هسته ای که از روی تصویر آن پیاده سازی شده، منتشر می کند.

این سخنرانی روز سه شنبه 13 اسفند 1392 انجام شده است.

جان کری وزیر خارجه امریکا در اجلاس آیپک 2014، 12 اسفند 1392.

برای من مایه بسی خوشحالی است که بتوانم اینجا حضور داشته باشم و سخنرانی کنم. بسیاری از 14 هزار نفری که در این مکان حضور دارند از دوستان من هستند. من همواره این افتخار را داشته ام که از دهه 1990 در ایپک حضور داشته باشم و سخنرانی کنم. هر وقت که به اینجا می آیم تا سخنرانی کنم ، این جلسات را بسیار الهام بخش و فوق العاده می بینم. افراد از همه مناطق کشور در اینجا جمع می شوند تا حمایت عمیق آمریکایی ها را از روابط قوی آمریکا و اسرائیل نشان بدهند. (تشویق حضار) این سخنان اغراق آمیز است. اینها فقط حرف نیستند که چنین سخنی به زبان بیاوریم.

همه شما با شور و هیجان و باور عمیقی در این نشست حضور می یابید. اجازه بفرمایید پس از سی سال حضور در سنای آمریکا با صراحت بگویم که درست به همین علت است که کارهای ایپک به بهترین شکل همسو با دموکراسی آمریکا است و من از شما به علت عمل کردن در این زمینه تشکر می کنم (تشویق حضار). می خواهم بدانید که به نظر من، ارزش های دموکراتیک هم در دی ان ای آمریکا (ذات آمریکا) و هم در دی ان ای اسرائیل نهادینه شده است. درعین حال ما در مسائلی اشتراک داریم که بسیار عمیق تر از این است. هیچ دو کشوری روی زمین به اندازه آمریکا و اسرائیل برخلاف همه مسائل مطرح، با اطمینان خاطر و به صورتی هدفمند می خواهند الگویی برای جهان باشند. به این نکته فکر کنید. اسرائیل از روز نخست شکل گیری اش همواره گفته است که هرگز کافی نیست فقط یک کشور در میان انبوه کشورهای دیگر جهان بود بلکه اسرائیل از زمان شکل گیری اش به صورت نوری برای ملت ها بوده است. (تشویق حضار) مسئولیت روشنگری برای جهانیان، به صورتی باورنکردنی و به گونه ای مشابه در آمریکا وجود دارد. این ارزش بخشی از هویت آمریکایی ها است. جان وینثروپ که از اجداد ما است سال ها قبل برای ایجاد آزادی به آمریکا آمد.

او می خواست آزادانه بتواند عبادت کند زیرا او کشیش بود. او و همراهانش که در کلیسای او شرکت می کردند، مطرود بودند (در اروپای پیش از کشف آمریکا). آنها آزار و اذیت می شدند. آنها به سمت سرزمینی خشن و نامهربان آمدند و هیچ اطمینان خاطری نداشتند که حتی زنده خواهند ماند (ورود به آمریکا). وینثروپ پس از رسیدن به این سرزمین به گونه ای صادقانه به مواعظ خودش پرداخت و از مردم همراهش خواست تا شهری بر فراز تپه در خانه جدیدشان یعنی آمریکا احداث کنند (شهری بر فراز تپه نام کتاب وینثروپ است که گویای نگرش سرزمین موعودی او به آمریکا است). اعم از اینکه اینجا را شهری بر فراز تپه بنامیم یا نوری برای ملت ها ، معنای این دو یکسان است. این سخن به معنای آن است که ما الگویی برای جهانیان باشیم. این سخن به معنای آن است که استاندارهایی والا در آن وجود دارد منظورم استاندارهایی از قبیل عزت و کرامت انسانی و آزادی. بنابراین می بینیم که پایه و اساس دوستی بین ملت آمریکا و ملت اسرائیل قرنها قبل از نهاده شدن نخستین سنگ در پایتخت آمریکا یا در کنست (پارلمان اسرائیل) ریخته شد. وقتی به این سالن نگاه می کنیم کاملا به روشنی می یابیم که دوستی ما هرگز تا این اندازه قوی نبوده است(تشویق حضار). می خواهم به شما بگویم که علت این مسئله چیست و آن اینکه امروزه اسرائیل با چالشهای جدی برای آینده اش مواجه است و آمریکا است که قاطعانه در کنار اسرائیل ایستاده است(تشویق حضار).

با رهبری رئیس جمهور اوباما، التزام آمریکا به امنیت اسرائیل به گونه ای بی سابقه بوده است. این سخن اغراق آمیز نیست. شما می توانید خودتان این مسئله را اندازه گیری کنید. سابقه دولت کنونی اوباما در ارائه کمک های امنیتی به اسرائیل و مشورت دادن به آن یا دادن تسلیحات به اسرائیل و کمک های دیگر و حمایت از آن در مجامع مختلف بین المللی و مبارزه برای اسرائیل، بی سابقه بوده است و من با افتخار این نکته را بیان می کنم. خط اصلی مدنظر در این زمینه آن بوده است که اطمینان حاصل شود اسرائیل وسایل لازم برای دفاع از خودش را دارد آنهم دفاعی که توسط خودش باشد و ما از حق اسرائیل برای این کار دفاع می کنیم. این همان کاری است که ما انجام داده ایم(تشویق حضار).

تامین امنیت اسرائیل مسئله ای است که رئیس جمهور اوباما به شدت به آن متعهد است. درعین حال اوباما کاملا متعهد است تا از توان کامل دیپلماسی آمریکا برای حل و فصل دو مسئله مهمی استفاده کند که در تامین امنیت اسرائیل بیشترین اهمیت را دارا هستند . این دو مسئله عبارتند از جلوگیری از ایران هسته ای (دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای) و پایان مناقشه اسرائیل و فلسطینی. اجازه بفرمایید صحبتم را درباره ایران شروع کنم زیرا می دانم سوالات زیادی در این خصوص مطرح است. بحث های زیادی درباره رویکرد ما مطرح شده است. من از این بحث ها استقبال می کنم. اجازه بفرمایید به صورت مختصر سیاست های رئیس جمهور اوباما را در این خصوص در ده کلمه ساده بیان کنم و آن اینکه به صراحت می گویم که ما اجازه نخواهیم داد ایران به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند. این کلام آخر است. (حضار به نشانه حمایت از این سخن کاملا برخاستند و برای کری دست زدند). در این خصوص هیچ اما و اگری وجود ندارد. این مسئله، خط مشی سیاسی نیست بلکه سیاست خارجی واقعی است. ما در این سخن خود کاملا جدی هستیم. سخنان رئیس جمهور آمریکا را در این خصوص شنیده اید مبنی بر اینکه آمریکا اجازه نخواهد داد ایران به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند. این سخن را در ابتدای کار گفته ایم و بار دیگر امروز تکرار می کنیم.

دیپلماسی ما با ایران از یک اصل کلی تبعیت می کند و آن این که اگر توافقی حاصل نشود بهتر از آن است که توافقی بد حاصل شود و ما هرگز توافق بد را نخواهیم پذیرفت. ما به توافقی متعهد هستیم که کارها را انجام بدهد. چرا؟ زیرا می توان به این نقطه رسید. همانطور که رئیس جمهور اوباما در اورشلیم (قدس اشغالی) اظهار کرد هیچکس نمی تواند این نگرش را زیرسوال ببرد که چرا اسرائیل به برنامه هسته ای ایران نگاه می کند و آن را تهدیدی موجودیتی متوجه خودش می داند. ما این نگاه را درک می کنم. ما از تمام وجود این مسئله را درک می کنیم. درعین حال، ما نکته دیگری را هم می دانیم. این کار (جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای) کاری نیست که بگوییم لطفی است که برای اسرائیل انجام می دهیم بلکه این کار در عین حال در جهت منافع آمریکا قرار دارد و این کار در جهت منافع کشورهایی قرار دارد که در اطراف اسرائیل واقع هستند. دستیابی ایران به بمب اتمی، ثبات منطقه و کل جهان را نیز تهدید خواهد کرد و سبب خواهد شد رقابت تسلیحاتی در میان کشورهای اطراف اسرائیل بوجود بیاید. دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای سبب خواهد شد هیچ کشوری در جهان امنیت بیشتری داشته باشد. ما اجازه نخواهیم داد چنین اتفاقی رخ بدهد. همین و والسلام.

برای انجام دادن این کار و رسیدن به این هدف بسیار مهم که هم برای امنیت آمریکا و هم برای امنیت اسرائیل مهم است، بسیار حائز اهمیت است تا از موقعیتی استفاده کنیم که شاید بهترین شانس آخر برای نتیجه بخش بودن دیپلماسی باشد. شاید این موقعیت، برای مدتی طولانی در آینده، شانس آخر ما باشد. واقعیت این است که فقط دیپلماسی قوی می تواند به صورت کامل و دائمی به این هدف دست پیدا کند. کسانی که می گویند باید حمله شود (به ایران) باید به وضعی نگاه کنند که پس از انجام دادن این کار پیش می آید. آیا این کار سبب می شود که تهدید مطرح برای همیشه نابود شود یا اینکه انواع احتمال های دیگر را مطرح می کند ازجمله اینکه ایران از معاهده منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای(ان پی تی) خارج شود و به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی اجازه ندهد در داخل کشور به بازرسی مبادرت کنند و به هیچ رژیم بین المللی در این زمینه عمل نکند. این احتمال مطرح است. تنها دیپلماسی قوی می تواند تضمین کند که برنامه تسلیحات هسته ای برای همیشه نابود شود و نه اینکه زیرزمینی شود یا وضع خطرناکتری پیدا کند. فقط حرکت در همه مسیرهای دیپلماسی می تواند توجیه کننده گزینه های تندتری باشد که شاید لازم باشد در نهایت به آن توسل شود.

بنابراین ما می گوییم یعنی رئیس جمهور اوباما و خود من و دیگران می گوییم که باید از این فرصت دیپلماتیک استفاده کرد. و این همان کاری است که تلاش می کنیم انجام بدهیم. واقعیت این است که دیپلماسی قوی این امکان را بوجود آورد که کارهای جاری انجام شود. باید به این رویه فرصتی داد تا نتیجه بخش شود. ما باید اطمینان خاطر حاصل کنیم این فرصت که از پیش روی ما فرار می کند، محو شود. محدود بودن این فرصت به آن علت نیست که ما می خواهیم پنجره (فرصت محدود موجود) را ببندیم. من بدبینی هایی را که وجود دارد درک می کنم. من بیش از 29 سال در این شهر (واشنگتن) سناتور بوده ام و من رئیس کمیته روابط بین الملل سنا بوده ام و با اکثر اعضای هیئت مدیره ایپک و گروههای دیگر در کشور کار کرده ام و با افتخار می گویم که در این مدت، کارنامه رای های ما صددرصد در حمایت از اسرائیل بوده است. (تشویق حضار).

من اینجا نیامده ام که بگویم می دانم می توان با ایران به توافق رسید. من نمی دانم آیا این اتفاق رخ خواهد داد یا خیر. من نمی دانم نتیجه چه خواهد شد. نمی دانم که آیا آنها (مقامات ایران) قادر خواهند بود برخی از تصمیمات دشواری را اتخاذ کنند که باید در ماههای پیش روی اتخاذ کنند. اما می دانم که اگر آمریکا می خواهد به چشم جهانیان نگاه کند و بگوید باید کاری انجام داد (علیه ایران)، باید قبل از آن همه گزینه های دیپلماتیک موجود برای رسیدن به راه حل مسالمت آمیز و دیپلماتیک مسئله استفاده کرده باشیم. اجازه بدهید با صراحت بگویم که رویکرد ما همانند رویکرد رونالد ریگان علیه اتحاد جماهیر شوروی سابق نیست. ما به این مسئله (ایران) از منظری نگاه نمی کنیم که بگوییم اعتماد کنیم و راستی آزمایی کنیم (کاری که ریگان درباره شوروی سابق انجام می داد) بلکه رویکرد ما در دنیایی که بسیار خطرناکتر و پیچیده تر از دوران ریگان است این است که راستی آزمایی کنیم و راستی آزمایی کنیم. این همان کاری است که ما قصد داریم انجام بدهیم.

دلایل بسیار خوبی برای تحریم هایی مطرح است که در حال حاضر (علیه ایران) وجود دارد. ما ساختار این تحریم ها را حفظ کرده ایم و همچنان این تحریم ها را اعمال خواهیم کرد حتی زمانی که برای رسیدن به توافق جامع مذاکره می کنیم. در هفته گذشته ما تحریم های بیشتری درباره اشخاصی اعمال کرده ایم که می خواستند تحریم ها را دور بزنند و تحریم ها را نقض کردند. ما یک تکه هم از ساختار تحریم ها را تغییر نداده ایم و درعین حال می توانیم مذاکره کنیم. دوستان من! چشمان ما کاملا باز است. این روند، بی انتها نیست. این روند، روندی است که درباره اعتماد به تهران باشد. این روند برای آزمودن تهران است. می توانید اطمینان خاطر داشته باشید که اگر ایران در این آزمون مردود شود، آمریکا، اسرائیل را مایوس نخواهد کرد. این را من قول می دهم. ما هیچ گزینه ای را از روی میز کنار نگذاشته ایم. اما تاکنون تردیدی نمانده است که تحریم های شدید و دیپلماسی قوی سبب شده است اسرائیل و آمریکا همین حالا هم امنیت بیشتری داشته باشند.

توافق موجود ،گام نخست (توافق ژنو) است که فقط گام اول است و نه اینکه توافق موقت باشد و فقط گام نخست است. این توافق که حالا اجرا می شود فقط سبب توقف پیشرفت برنامه هسته ای ایران نشد که برای اولین بار در یک دهه گذشته رخ می داد بلکه سبب به عقب رانده شدن این برنامه شد. همه ما بخاطر داریم که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل چگونه در سخنرانی سال 2012 خود در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد موضوع غنی سازی بیست درصدی اورانیوم ایران را برجسته کرد. ایران در حال حاضر ذخایر اورانیوم غنی شده بیست درصدی خودش را کاهش می دهد. اگر توافق نامه ای که در حال حاضر اجرایی می شود وجود نداشت، اتفاقی برعکس این رخ می داد و ذخایر ایران افزایش می یافت و حتی خطرناک تر می شود و زمان رسیدن ایران به نقطه فرار هسته ای به شدت کمتر می شد. بخاطر توافق نامه ای که حاصل شده است بزودی کل ذخایر اورانیوم غنی شده بیست درصدی خودش را به صفر خواهد رساند.

بازهم می گویم صفر. صفر. لازم نیست از متخصص رشته ریاضی بپرسید که وقتی ایران اورانیوم غنی شده بیست درصدی اش به صفر برسد، آیا امنیت اسرائیل بیشتر می شود یا خیر؟ این همان هدفی است که ما توانسته ایم به آن دست پیدا کنیم. درعین حال، همین بازرسان مستقل گفته اند ایران پیشرفت هایش را در زمینه ساخت راکتور آب سنگین معروف به راکتور اراک متوقف کرده است. بدون وجود توافق نامه ای که حالا اجرایی می شود، نمی توانستیم پیشرفت هایی را متوقف کنیم که در رئاکتور آب سنگین وجود می داشت. این راکتور، راکتور پلوتونیومی است.

ایران همچنین هرگونه غنی سازی اورانیوم در سطوح بالای 5 درصد را متوقف کرده است. ایران برای بازرسان امکان دسترسی روزانه به تاسیسات خود در نطنز و فردو را نیز فراهم ساخته است. شما از تاسیسات فردو خبر دارید و می دانید که این یک تاسیسات زیرزمینی است که مدتهای طولانی مخفی بود و ما هیچ کس را در آنجا نداشتیم. اما در نتیجه همین توافق گام نخست است که ما اکنون کسانی را در داخل فردو داریم که به صورت روزانه می توانند به ما بگویند در آنجا چه خبر است.

هیچ کدام از این چیزها بدون دیپلماسی قوی آمریکا و شرکای بین المللی ما به دست نمی آمد. دوستان من، ما حالا باید کار را تمام کنیم. من همیشه به کارکنانم می گویم در سیاست خارجی هیچ گونه نظرسنجی از رای داده ها وجود ندارد. مسئله مهم در سیاست خارجی نتایج است، نتایج نهایی. معنای این حرف این است که ما باید اجازه دهیم دیپلماسی قوی به کارش ادامه دهد تا ایران در برابر این آزمون قرار بگیرد. اکنون ما با دقت، تاکید می کنم با دقت، سرگرم مذاکره درباره یک توافق جامع هستیم. ما به طور پیوسته با دوستان خود در اسرائیل مشورت می کنیم.

وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه، به محض اینکه دور قبلی مذاکراتش را در وین به پایان رساند بی درنگ به اسرائیل رفت و در باره کل مذاکرات به آنها توضیح داد. او بعدش هم به عربستان سعودی و امارات عربی متحده رفت تا به آنها و نیز به شرکای اروپایی ما درباره مذاکرات توضیح بدهد. ممکن است این سوال را بپرسید که اگر نرسیدن به هیچ توافقی بهتر از رسیدن به یک توافق بد است، از دید آمریکا توافق خوب چه ویژگی هایی دارد؟ حرف من و حرف رئیس جمهور آمریکا این است که آمریکا فقط توافقی را امضا خواهد کرد که به سه پرسش اساسی به روشنی پاسخ دهد: اول، آیا این توافق این اطمینان را خواهد داد که ایران نمی تواند به سلاح هسته ای دست یابد؟ دوم، آیا این توافق می تواند به صورت مستمر به جهان این اطمینان خاطر را بدهد که برنامه هسته ای ایران آنطور که این کشور ادعا می کند، همیشه صلح آمیز باقی می ماند؟ و سوم، آیا این توافق شفافیت برنامه هسته ای ایران را برای ما بیشتر می کند و زمان فرار را طولانی تر می کند، تا اگر چنانچه ایران خواست به سراغ تولید بمب برود ما از آن مطلع بشویم و وقت کافی برای اقدام داشته باشیم؟ اینها آزمون ها هستند، اینها معیارهای ما برای هرگونه توافق جامع هستند. موضوع بسیار ساده است. اگر این اهداف محقق نشود هیچ توافقی وجود نخواهد داشت. اشتباه نکنید. ما نمی توانیم به این پرسش ها پاسخ دهیم. ایران است که باید به این ها پاسخ دهد.

این بر عهده ایران است که به جهان ثابت کند برنامه هسته ای این کشور صلح آمیز است و جهان از ایران در این خصوص حسابرسی خواهد کرد. اگر معلوم شود که ایران نمی تواند به نگرانی های جهان بپردازد من به شما تضمین می دهم که در آن صورت با فشارهای بیشتری مواجه خواهد شد. ایران در آن صورت با انزوای بیشتر مواجه خواهد شد. کنگره هم تحریم های سختگیرانه بیشتری را به تصویب خواهد رساند. بگذارید به شما این اطمینان خاطر را بدهم که فقط دو ساعت طول می کشد که (برای تصویب تحریم های جدید) به مجلس نمایندگان و مجلس سنا برویم و هیچ معطلی در کار نخواهد بود و کنگره کاری نخواهد داشت جز اینکه برنامه رای گیری را آماده کند زیرا رئیس جمهور اوباما و من از چنین تحریم هایی در آن شرایط کاملا حمایت خواهیم کرد.

در این حین، همانطور که قبلا هم گفتم، ما همه بخش های تحریم های فعلی را اجرا می کنیم. من شخصا به همه دفاتر و هیئت های نمایندگی وزارت امور خارجه در سرتاسر جهان دستور داده ام با هوشیاری مراقب هر گونه نشانه نقض تحریم ها باشند و به همه کشورهایی که ممکن است بخواهند با ایران معامله کنند نیز می گویم که با توجه به اینکه این تحریم ها به صورت محکم در دست اجرا هستند، آمریکا به آنها نیز دقیقا همین حرفی را می زند که به رهبران خودمان می گوید: تا زمانی که ایران راه تولید بمب اتمی را نبسته است تحت هیچ شرایطی هیچ معامله ای با این کشور در کار نخواهد بود.

دیپلماسی قوی برای از میان برداشتن خطر دیگری نیز که امنیت اسرائیل را تهدید می کند ضروری است یعنی پایان دادن به کشمکش با فلسطینی ها.

ما در این کار ماهیت یهودی و دموکراتیک کشور اسرائیل را حفظ می کنیم. برخی می گویند چرا من اینقدر خودم را سرگرم این مذاکرات کرده ام و چرا فکر می کنم که دستیابی به صلح امکان پذیر است. آنها می گویند چرا جان کری اینقدر به اسرائیل سفر می کند. برخی در اینجا گفتند که 12 یا 13 بار به اسرائیل رفته اند. اما من در ظرف فقط 9 ماه بیش از این دفعات به اسرائیل رفته ام. من در ماه های گذشته دفعات بیشتری به خاورمیانه رفته ام زیرا در همه سفرهایم به خاورمیانه به اسرائیل نرفته ام. اما من از کسانی که این پرسش ها را مطرح می کنند تعجب می کنم. جدا از احساس تعلق خاطری که من برای اسرائیل دارم از این تعجب می کنم که آنها می پرسند چرا من این قدر به اسرائیل می روم. در اینجا مسئله من مطرح نیست. مسئله در اینجا رویاهای اسرائیلی ها و منزلت فلسطینی هاست. مسئله در اینجا آشتی دادن دو ملتی است که می خواهند سرانجام در کنار هم و در سرزمینی که مدت های طولانی بر سر آن جنگیده اند زندگی عادی و امنی داشته باشند. مسئله پاسخ دادن به دعوت بی زمان داود پادشاه است: اینکه ما صلح می خواهیم و دنبال آن می رویم. مسئله در اینجا محقق کردن دعای پر شور و حرارت یهودیان سرتاسر جهان برای دستیابی به صلح است.

من می دانم که اسرائیلی ها در منطقه ای زندگی می کنند که با همسایگان دشواری مجاور هستند. اسرائیلی ها این را بهتر از هر کسی درک می کنند. هیچ کس لازم نیست بخواهد درباره اهمیت صلح و امنیت برای مادری توضیح بدهد که دخترش را تازه به خدمت ارتش فرستاده است یا پسری که منتظر است پدرش از ماموریتی دیگر به خانه بازگردد. هیچ کس پیامدهای شکست یا موفقیت را بهتر از کسانی که تا چند نسل آن را به ارث خواهند برد، درک نخواهد کرد. من همه این واقعیت ها را به اشکال مختلف در سفرهایم به اسرائیل دیده ام. من اینها را در حملات راکتی به سدیروت تا پناهگاههای کریات شمونه که تا همین چند سال قبل بچه ها مجبور بودند به آنها پناه ببرند دیده ام. دوستان من، من همچنین معتقدم که ما در برهه ای تاریخی به سر می بریم که ایجاب می کند آمریکا به عنوان نزدیک ترین دوست اسرائیل و قدرت برتر جهان هر کاری که می تواند بکند تا به پایان یافتن یکباره و همیشگی این کشمکش کمک کند. برای همین است که آمریکا کمک کرد طرفین این کشمکش پشت میز مذاکره بنشینند.

بگذارید صادقانه بگویم که اسرائیلی ها و فلسطینی ها با گزینه های دشواری مواجه اند. هیچ کس بهتر از رهبرانی که باید شجاعانه تصمیم بگیرند دشواری و پیچیدگی این گزینه ها را درک نمی کند. من ساعت ها و روزها با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به مذاکره نشسته ام. ما دوستان خوبی شده ایم. من شخصا از نزدیک دل و جرات این مرد و عشقش به کشور اسرائیل را مشاهده کرده ام. من می توانم با یقین به شما بگویم که نتانیاهو شجاعت و تعهدش را در پیگیری صلح و امنیت نشان داده است. او می داند که این تنها راه برای اسرائیل است که یک کشور یهودی و دموکراتیک باشد، نه یک کشور دو ملیتی. همانطور که رئیس جمهور اوباما امروز در کاخ سفید علنی گفت و من به نقل از او می گویم نتانیاهو با چنان جدیت و تعهدی به این مذاکرات وارد شده است که نشان دهنده قدرت رهبری و میل او برای رسیدن مردم اسرائیل به صلح است. بیش از سی سال و نزدیک به چهل سال است که من می شنوم گفته می شود هیچ طرف و شریک صلحی وجود ندارد. هر دو طرف این را درباره یکدیگر به من می گویند. این یکی از مشکلاتی است که ما با آن مواجه ایم و باید آن را پشت سر بگذاریم. میان دو طرف بی اعتمادی وجود دارد که باید برطرف شود.

باید به شما بگویم که محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین تعهدش را نشان داده است. او می خواهد طرف صلح باشد. او متعهد شده است که برای پایان یافتن این کشمکش هر کاری که می تواند بکند. اما روشن است که به این دیدگاه که چه چیز عادلانه است و چگونه می تواند این کار را بکند نرسیده است. صریح بگویم. من می دانم که برخی از شما به این تردید دارید. اما همانطور که مقامات امنیتی اسرائیل گواهی خواهند داد، محمود عباس واقعا مخالف خشونت است و خود را علیه خشونت متعهد می داند. نیروهای امنیتی او از نزدیک با اسرائیل همکاری کرده اند تا جلو خشونت علیه شهروندان اسرائیلی را بگیرند.

من همچنین ساعات بسیاری را با محمود عباس گذرانده ام. من معتقدم که او به روشنی هم مزایای بی شمار صلح را درک می کند و هم از هزینه های سنگین شکست در رسیدن به صلح آگاه است. او می داند که این صلح به نفع مردم خودش، نوه هایش و کشوری است که او می خواهد رهبری اش را بر عهده داشته باشد. او می داند که اگر این کشمکش بر اساس اصل دو کشور پایان نیابد مردم فلسطین هیچ وقت حق تعیین سرنوشت و داشتن کشور مستقل خودشان را تجربه نخواهند کرد. بنابراین، وقتی نتانیاهو به چشمان من نگاه می کند و می گوید «من نمی توانم توافقی را با فلسطینی ها بپذیرم که امنیت مردم اسرائیل را بیشتر نمی کند»، ما هم 100 درصد با این حرف موافقیم. اما حرف من این است که ما باید میان عقب نشینی یکجانبه از لبنان یا غزه بی آنکه مشکلی حل شده باشد، و عقب نشینی مرحله ای بر اساس مذاکره که در آن دست کم همه مسائل مورد توافق حل و فصل شده باشد، تمایز قائل شویم. من در سفرهای متعددم به اسرائیل مطالب زیادی درباره امنیت اسرائیل آموخته ام. اما یکی از آنها برجستگی خاصی دارد. من از زمانی که به کالج رفتم خلبان بوده ام. من در سفری به اسرائیل رفته بودم و در یکی از پایگاه های هوایی با نیروی هوایی اسرائیل ضیافت ناهار داشتیم.

سرهنگی که مسئولیت آنجا را بر عهده داشت از خلبانان جنگ شش روزه بود. ما سرگرم ناهار بودیم و درباره پرواز حرف می زدیم. او هنگام ناهار ناپدید شد و بعد آمد و گفت سناتور، امیدوارم زیاد ناهار نخورید. ما قرار است پرواز کنیم. من خیلی خوشحال شدم و گفتم این همان چیزی است که می خواستم. ما دو نفری رفتیم و خودمان را به جت او رساندیم. او به من اعتماد کرد و وقتی کلاه را سرم گذاشتم و سوار جت شدم به من گفت به محض اینکه از روی زمین بلند شدیم این هواپیما متعلق به شماست. ما از زمین بلند شدیم و من فرمان را به دست گرفتم و به آسمان رفتیم و بعد شنیدم که او به گوشی من می گوید «سناتور، باید سریعتر برگردید، ما داریم به طرف مصر می رویم.» بنابراین من خیلی زود جهت را تغییر دادم و بعد پرسیدم آیا امکان این هست که بر فراز نقب یک مقدار کارهای اکروباتیک انجام دهیم. من پایین آمدم و هواپیما را وارونه کردم و چرخی زدم و وقتی بالا را نگاه می کردم به خودم گفتم این عالی است. من می توانم کل سینا، عقبه ، اردن و کل اسرائیل را زیر خودم و در جهات مختلف ببینم. این بهترین راه برای دیدن خاورمیانه به صورت وارونه است. من این را درک می کنم. نکته اصلی این حکایت این است که به شما بگویم که من وقتی آن بالا بودم می توانستم احساس خطر را درک کنم. از هر گوشه ممکن بود موشکی شلیک شود. خطر جنگ را می شد احساس کرد. به هیچ وجه نمی توان باریک بودن این مرزها و آسیب پذیر بودن اسرائیل را نادیده گرفت.

برای همین است که امنیت اسرائیل اولویت اول ماست. ما این را درک می کنیم. به این علت است که پرزیدنت اوباما یک ژنرال چهار ستاره یعنی جان آلن را برای انجام دادن کاری که ما هرگز انجام نداده ایم، اعزام کرد. در سابقه مذاکرات درباره موضوع اسرائیل و فلسطینیان، در همه دولت های آمریکا، این کار صورت نگرفته است. این اقدامی است که به منظور همکاری را اسرائیلی ها و اردنی ها صورت گرفته است تا رودخانه مرزی اردن را به محکم ترین مرز روی زمین تبدیل کند. همین مسئله این اقدام را با همه اقداماتی که ما تا کنون انجام داده ایم، متفاوت می سازد. ما با تلفیق بهترین تجربیات نظامی که آمریکا می تواند ارائه کند و بهترین ایده هایی که پنتاگون می تواند ارائه کند و بهترین فناوری هایی که ما می توانیم ارائه کنیم، باور داریم می توانیم امنیتی را که اسرائیل به آن نیاز دارد، تامین کنیم و پرزیدنت اوباما به این کار متعهد است. ما توهم نداریم، ما دیدیم که پس از خروج یک جانبه اسرائیل از غزه و لبنان چه رخ داد. من امیدوارم ما همگی از آن درس گرفته باشیم. به این علت است که توافقی بر مبنای مذاکره چنین مهم است. به این علت است که ترتیبات امنیتی که ما تلاش می کنیم طراحی کنیم، باید به شکل عملی اثرگذاری خود را نشان دهد. ما در صدد نیستیم که کرانه باختری را به غزه ای دیگر تبدیل کنیم.(تشویق حاضران)

ما درک می کنیم که اسرائیل باید قوی باشد تا صلح را حاکم کند اما ما همچنین می دانیم که صلح، اسرائیل را قوی تر می سازد. هر گونه توافق صلح، باید هویت اسرائیل را به عنوان سرزمین یهودی تضمین کند. همانطور که ایهود باراک سال گذشته پشت این تریبون گفت یک راه حل مبتنی بر دو کشورمستقل تنها راه برای اسرائیل است که بر مبنای اصول اساسی خود رفتار کند یعنی هم کشوری یهودی باشد و هم کشوری دموکراتیک. اودر کنفرانس سال گذشته ایپک گفت استقلال ملی به نفع فلسطینیان نیست و اجازه دهید من نیز این گفته را تایید کنم. اسرائیل همچنین به صلح نیاز دارد تا به رونق بهتری دست یابد. همه شما به مزایای اقتصادی صلح واقف هستید. همه شما پیش از این دیده اید که اسرائیل تحت شرایطی که منطقه علیه او موضع گرفته است، چه اقداماتی را توانسته است انجام دهد. حالا تصور کنید در نتیجه صلح و داشتن یک همسایه فلسطینی این شرایط چگونه به نفع اسرائیل می تواند تغییر کند. من با وزیر خارجه یکی از کشورهای بسیار متمول همسایه ملاقات کردم. او که وزیر خارجه ای بسیار هوشمند است، به من گفت اگر ما به صلح برسیم اسرائیل با کشورهای همسایه، در چند سال آینده بیش از آنچه امروز با اروپا مناسبات تجاری دارد، مراودات تجاری خواهد داشت. این آنچیزی است که امروز در دسترس ما قرار دارد. من باور دارم که ما باید در کنار هم و با یک صدا قرار گیریم تا هر گونه تحریم کالاهای اسرائیلی را رد کنیم، موضوعی که من صراحتا با آن مخالفت کرده ام و به این مخالفت ادامه می دهم. این روند هرگز تغییر نخواهد کرد.(تشویق و ابراز احساسات حاضران).

هر زمان اسرائیل با حمله ای علیه مشروعیت خود مواجه شود، خواه از طرف سازمان ملل یا هر کشوری دیگر،آمریکا از هر ابزاری برای خنثی کردن آن تلاش ها استفاده خواهد کرد و ما در کنار اسرائیل می ایستیم.

در نهایت، صلح مستلزم این است که اسرائیل به سرنوشت خود به عنوان یک کشور و یک همسایه برسد، این با فلسطینیان شروع می شود و به کل اتحادیه عرب کشیده می شود، اتحادیه ای که راهکار صلح آن می تواند به سوی صلح و عادی شدن روابط اسرائیل با بیست کشور عرب و 55 کشور مسلمان راهگشا باشد.

آشوب موجود در خاورمیانه به همه ما نشان داده است که اعراب و اسرائیلی ها نگرانی های امنیتی کاملا مشابهی دارند. بدون مناقشه با فلسطینیان، که آنها را از هم جدا کرده است، این منافع مشترک می تواند به روابطی واقعی و تغییر دادن جایگاه اسرائیل در منطقه منتهی شود. در سراسر منطقه خلیج فارس و خاورمیانه به شکلی فزاینده، این کشورها به تدریج منافع امنیتی مشترک را برای قرار گرفتن در کنار هم در برابر ایران می بینند؛ علیه تروریسم؛ علیه افراط گرایی مذهبی. این وحدت نظری است که دربرابر تهدیدی که در منطقه مشاهده می شود، وجود دارد و من اعتقاد دارم ما را با ظرفیت های تازه ای [در روابط اعراب و اسرائیل] مواجه می کند.

همچنین اهمیت دارد به یاد داشته باشیم که پایان این مناقشه به معنای پایان تحریک است. محمود عباس تحریک را میکروب توصیف کرد که باید حذف شود. او خواستار کمک ما به منظور رسیدگی به این مشکل شد. من می توانم به شما بگویم که هر توافق نهایی، شامل راهکارهایی خواهد بود که به مردم در هر دو سو کمک کند به فراسوی گذشته دردناک خود قدم بردارند و فرهنگ صلح و تحمل را رشد دهند. دوستان من پس از گذشت این سال ها، بر کسی پوشیده نیست که پایان این بازی چگونه خواهد بود. همه ما در ذهن خود می دانیم که صلح چه شرایطی را فراهم می آورد. پس از کمپ دیوید، اسلو و همه تلاش هایی که در مسیر صلح صورت گرفته است، همه می دانند که پایان بازی چگونه باید باشد: ترتیبات امنیتی که اسرائیل را امن تر می سازد نه کمتر، به رسمیت شناختن دوجانبه کشور اسرائیلی و فلسطینی و پایان مناقشه با راه حلی که همگی با آن موافق باشند و در آن به مسئله آوارگان فلسطینی پرداخته شده باشد و راه حلی که نهایتا این امکان را ایجاد کند که بیت المقدس نهایتا به شهر صلح و آرامش تبدیل شود. اینها کارهای پیچیده ای هستند. اما دیدگاهی برای صلح وجود دارد و در نتیجه هر دو طرف را ملزم می سازد انتخاب های سختی -به ویژه در چند روز آتی- داشته باشند. من به شما تضمین می دهم که آمریکا، پرزیدنت اوباما و این دولت هر روز و در هر قدم در این راه حضور خواهند داشت. ما می خواهیم امروز در کنار رهبران اسرائیل و رهبران آینده باشیم. ما تضمین می دهیم که روشنایی این دستاورد فقط متوجه یک ملت نیست بلکه نسل ها از آن بهره مند خواهند شد.

امروز اندیشمندان جوان اسرائیلی هستند که به تغییر باور دارند. آنها با وزارت خارجه در دنبال کردن تلاشها برای نزدیک کردن دو طرف اسرائیلی و فلسطینی به یکدیگر، همکاری می کنند تا درباره تاریخ و امیدهای خود باهم صحبت کنند. آنها می گویند ما به گذشته خود احترام می گذاریم اما نمی خواهیم با آن زندگی کنیم؛ ما آنقدر جوان هستیم که باور داشته باشیم تغییر امکانپذیر است و می توان بر ترس غلبه کرد.

من فکر می کنم این باور صحیح است و تغییر امکان پذیر است و می توان بر ترس غلبه کرد. اما اینها فرصتهایی است که ما امروز باید برای خود ایجاد کنیم. من چند ماه پیش در تل آویو بودم و هجدهمین سالروز ترور اسحاق رابین بود. من در کنار دختر رابین و در محلی که او ترور شد، ایستاده بودم. ما در جایی ایستاده بودیم که او در آخرین لحظات زندگی اش، شعر معروفی را قرائت کرد: «نیایش خود را زمزمه نکن، با صدایی رسا آهنگ صلح را بخوان؛ مگو آن روز فرا خواهد رسید، آن روز را با خود بیاور». این ماموریت همه ماست.

ماموریت ما بلند کردن صدایمان برای صلح است. ما در عین حال نیاز داریم که شنونده هم باشیم. ما باید صدای جوانانی را بشنویم که آینده آنها به انتخاب های ما به عنوان رهبران امروز بستگی دارد. برای آینده آنها است که ما باید به همکاری آمریکا و اسرائیل قوت ببخشیم؛ همانطور که ایپک فراتر از هر سازمان دیگری در این کشور در این مسیر گام بر می دارد. این کار با کارهایی که ما انجام می دهیم و شما انجام می دهید، ممکن می شود.