ریاض قابل اعتماد نیست

عربستان سعودی، کشوری که روابطش با ایران هیچگاه از یک ثبات و ماندگاری با دوام برخوردار نبوده است. این کشور باسیستم پادشاهی که دارد و به خاطر جایگاه معنوی آن با وجود مکه معظمه و مدینه منوره از ویژگی های خاصی برخوردار است که برای همه مسلمانان جهان مهم است.

اما این کشور با شیوه حکومت داری خود نتوانسته است با وجود چنین جایگاه معنوی و این ظرفیت بالا، میان مسلمانان جهان اتحاد و انسجام لازم را برپا کند و حتی در بسیاری مواقع باعث ایجاد تفرقه های بزرگی شده که چالش ها و تنش های بسیاری را به وجود آورده است.

وابستگی های شدید و سرسپردگی مقامات این کشور به آمریکا مانع بزرگی بر سر راه اتحاد مسلمین در جهان است.

بسیاری از اتفاقاتی که می توانست در حوزه جهان اسلام به نفع مسلمانان تمام شود با دخالت های مستقیم و غیرمستقیم، آشکار و پنهان حاکمان عربستان سعودی یا در نطفه خفه شده است، یا از سرعت آن کاسته شده و در زمان مناسب به نتیجه نرسیده است.

این کشور به خاطر اعمال سیاست های آمریکا در منطقه همواره سعی کرده است تا از خیزش های مردمی در کشورهای اسلامی جلوگیری کند و به همین خاطر هزینه های سنگینی را متحمل شده و هزینه های زیادی را هم بر جهان اسلامی تحمیل کرده است.

عربستان سعودی در اتفاقاتی که در چند سال گذشته در کشورهای منطقه افتاد، نقش اساسی و مستقیم داشته است. این نقش آفرینی و دخالت های آل سعود علاوه بر این که در تقابل و تضاد با خواسته مردم کشورهای اسلامی است، به نوعی تقابل و ضدیت با جمهوری اسلامی ایران نیز است.

رقابت میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی، آینده منطقه و جهان اسلام را تعیین خواهد کرد. آینده ای که می تواند در صورت نفوذ و تأثیر هر چه بیشتر عربستان در کشورهای اسلامی، تیره و تار شود و در صورت تأثیر و نفوذ جمهوری اسلامی ایران، آینده ای روشن همراه با استقلال ملل و کشورهای اسلامی را همراه داشته باشد.

ایران اکنون به عنوان یک کشور انقلابی که تأثیرش علاوه بر ملت های مسلمان، دیگر آزادی خواهان جهان را تحت تأثیر قرار داده است، به عنوان مانعی بر سر راه عربستان است.

جمهوری اسلامی ایران توانست با هر آنچه که علیه دولت و مردم سوریه از سوی عربستان و دیگر کشورهای حامی او در منطقه تدارک دیده شده بود، ایستادگی کند و با حمایت های خود از مردم و بشار اسد، توطئه ای که علیه سوریه چیده شده بود خنثی کند.

عربستان از این اتفاق بسیار ناخوشایند است. چرا که آل سعود نتوانسته است تاکنون یکی از کشورهای همپیمان ایران در منطقه را سرنگون کند.

تولد داعش و پروبال دادن به این گروهک جنایتکار تکفیری بنابر اعترافات هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا که در خاطراتش به آن اشاره کرده برای چنین زمانی بوده است. این گروهک تروریستی که با پول های نفت عربستان تأسیس شد، زمانی به کار گرفته شد که خیزش های اسلامی آغاز شده بود.

شکست و جلوگیری از پیشروی این گروهک تکفیری در سوریه، باعث شد نوک پیکان حملات آن با کمی تغییر جهت به سوی عراق نشانه رود.

عراق نیز به عنوان کشوری با اکثریت شیعه، مورد غضب وهابیت ساخته و پرداخته انگلیس قرار دارد. ناخوشنودی عربستان از استقرار یک دولت شیعی در این کشور و همچنین روابط نزدیک با ایران، نقطه رقابت و جدال ایران و عربستان در عراق است.

همه ناامنی و خونریزی ها و جنایاتی که در عراق اتفاق می افتد، پشت آن عربستان سعودی است.

لبنان دیگر کشوری است که آل سعود از وجود و استقرار مقتدرانه حزب الله در آن بسیار ناخشنود است و به همین خاطر هدف دیگر عربستان برای تضعیف جایگاه و پایگاه جمهوری اسلامی ایران در منطقه، این کشور است.

اکنون سیاست های عربستان سعودی که برگرفته از دستورات آمریکا است، در بسیاری از معادلات با شکست روبرو شده است به همین خاطر پس از چندی، دوباره به سوی ایران روی خوش نشان داده و می خواهد روابط را عادی سازد.

اما از سوی دیگر قصد ندارد سیاست های خصمانه خود را علیه جمهوری اسلامی ایران پایان دهد. مقامات عربستان علاوه بر این که همچنان از گروهک جنایتکار داعش حمایت می کنند و به تسلیح آنها می پردازند، در لبنان هم در پی رقابت تنگاتنگ با جمهوری اسلامی ایران هستند.

نکته مهم و اساسی برای عربستان تضعیف پایگاه حزب الله لبنان به عنوان خط مقاومت مقابل رژیم صهیونیستی است. آل سعود سعی دارد با تجهیز ارتش لبنان به سلاح که هزینه های آن را خود می پردازد، عنوان کند که با وجود ارتش لبنان دیگر نیازی به گروه مقاومت حزب الله نیست و از این طریق به هدف برچیده شدن حزب الله برسد.

در بحرین نیز عربستان با دخالت های مستقیم و آشکار خود همچنان به سرکوب مردم انقلابی این کشور مشغول است.

مردم بحرین که اکثریت آن را شیعیان تشکیل می دهند، هیچ جایگاهی در این کشور ندارند و تحت ستم و ظلم آل خلیفه به سر می برند.

سوای این موارد و مسائل، عربستان سعودی خود آبستن تحولاتی است که آینده نه چندان دور، وضعیت این کشور را روشن خواهد ساخت، وضعیت وخیم ملک عبدالله پادشاه عربستان و مرگ او در آینده یکی از اتفاقات مهمی است که اگر بیفتد، تحولات سیاسی - اجتماعی گسترده ای در این کشور رخ خواهد داد.

عربستان علاوه بر این موضوع، با اعتراضات گسترده مردمی به ویژه شیعیان مواجه است که اخبار دقیق آن به خاطر حاکمیت دیکتاتوری مطلق به بیرون درز نمی کند.

با این توصیفات اکنون عربستان خود را بازنده تحولات منطقه می داند و به همین خاطر گرچه به ظاهر تغییر سیاست داده و می خواهد دوباره روابط با ایران را برقرار کند اما هیچ اعتمادی به مقامات عربستان نمی توان کرد. آل سعود حتی از پیروزی مردم غزه هم که ایران حامی اصلی و واقعی مقاومت فلسطین بود، خشمگین است. همه این شکست های رقم خورده برای عربستان باعث شده است، ریاض رو به تهران کند. اما چرا ایران پیشقدم می شود؟ ایران به عنوان کشوری قدرتمند و توانا در منطقه که تحولات گسترده آن را مدیریت می کند دست بالا را دارد و این عربستان است که باید پا پیش بگذارد و قدم رنجه فرموده و به تهران بیاید.

معاون وزیر خارجه به عربستان رفت و دیدارهایی هم با مقامات این کشور از جمله سعود الفیصل داشت و اکنون محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران اشتیاق خود را برای سفر به عربستان نشان داده و از استقبال از همتای سعودی خود در تهران خبر داده است.

باید توجه داشت که ایران به عربستان نیاز ندارد، او است که به بهبودی روابط با ایران نیاز دارد تا بتواند از منجلابی که خود با حمایت از داعش ساخته، بیرون بیاید.

محمد صفری