دي‌پرس: العالم و اوکتاويا نصر قربانيان جديد هولوکاست آمريکا

به گزارش پايگاه خبري شبکه العالم به نقل از پايگاه خبري دي‌پرس ، دکتر «کارلوس سعيد» از نويسندگان عرب در تازه‌ترين يادداشت خود به موضوع اخراج «اوکتاويا نصر» سردبير بخش خاورميانه‌اي شبکه خبري سي‌ان‌ان به دليل تقدير از جايگاه علامه فضل‌الله و همچنين فشارهاي وارده به شبکه العالم توسط لابي‌ صهيونيست‌ در آمريکا پرداخته و آن را به « قربانيان جديد هولوکاست آمريکا» توصيف کرده است. 

کارلوس سعيد در اين يادداشت نوشته است: «پريسا خسروي» معاون ارشد بخش بين الملل سي ان ان گفت، با اوكتاويا نصر سردبير بخش خاورميانه شبکه سي ان ان، درباره سخنانش و ابراز اندوه وي درباره وفات سيد محمد حسين فضل الله گفتگو کردم که در صفحه تويتر خود درباره وي گفته بود: « وي بر عکس بسياري از روحانيون مسلمان از زنان حمايت مي کرد ».

پريسا خسروي در اين باره گفت، پس از گفت‌وگوي خصوصي با اوکتاويا به اين نتيجه رسيدم که او بايد سي‌انان را ترک کند.

نويسنده مقاله خاطر نشان مي کند، زماني که اوکتاويا نصر بهاي دو خط نوشته خود را داد و از سي‌ان‌ان و شبکه‌اي که بيست سال مسوول اجراي برنامه هايش درباره خاورميانه بود، اخراج شد، در واقع نازيسم جديد با بدترين شکل خود ظاهر شد.

نويسنده يادداشت در ادامه مي نويسد: اخراج وي از اين شبکه يک ماه پس از برکناري «هلن توماس» خبرنگار ارشد کاخ سفيد صورت گرفت که پس از اظهاراتش به اجبار بازنشست شد. وي در سخنانش خواستار بازگشت يهوديان اسرائيل به کشورهايي که از آنجا آمده بودند و سپردن سرزمين هاي فلسطيني به صاحبان اصلي آن، يعني فلسطيني ها شده بود.

کارلوس سعيد در ادامه ياددآور مي‌شود: اين اقدام سرکوبگرانه آمريکا عليه رسانه ها در حالي صورت مي گيرد که صهيونيست ها و يهوديان هميشه بر اين پندار بوده اند که هيتلر چنين اقداماتي را عليه آنها اعمال کرده بود.

همچنين اين اقدامات آمريکا عليه رسانه ها درحالي صورت مي گيرد که واشنگتن هميشه مدعي است، خصومت آن با برخي از کشورها در واقع دليل خصومت با سران اين کشورهاست ، اما اکنون چيزي که به وضوح هويدا گشته اين است که آمريکا در طول ده هاي گذشته ديکتاتور بودن خود را در برخورد با کساني که با نظام آن اختلاف نظر داشته اند، پنهان مي کرده و در واقع با همان روش نازي ها با مخالفانش برخورد مي کرده است.

نويسنده در ادامه با اشاره به رويکردهاي دوپهلوي آمريکا در برخورد با مسائل جهان و ادعاي آن در حمايت از رسانه ها تاکيد کرده است، چيزي که اکنون براي همگان به وضوح عيان شده اين است که آمريکايي که دم از حقوق شهروندي و آزادي مي زند، در قبال رسانه ها و اصحاب رسانه تروريسم فکري اتخاذ کرده است، چرا که اين افراد فقط به دليل ابراز نظرشان درباره آزادي و آزادي بيان سرکوب شده اند.

کارلوس سعيد در ادامه مي نويسد، به نظر مي رسد که آمريکا که مدعي دمکراسي است از طريق کنگره به اقدامات نازيستي روي مي آورد و درباره شبکه هاي مانند المنار و العالم قانون تصويب مي کند و تنها جرم آنها نيز اين است که ديدگاه مغاير با ديدگاه آمريکايي ها درباره مسائل جهان دارند.

در همين راستا خبرهايي از تلاش کنگره آمريکا براي قرار دادن شبکه العالم در فهرست سازمان هاي تروريستي منتشر مي شود تا به اين وسيله نشان دهد که «جرج بوش» رئيس جمهوري پيشين آمريکا تنها يکي از جنايتکاران موجود در کنگره آمريکا بود که هرکسي جرات اظهار نظر مغاير با آمريکا و اسرائيل را به خود مي دهد، سرکوب مي کند.

سران ديکتاتور آمريکا در دولت و کنگره اين کشور کساني را که با آنها اختلاف نظر دارند فقط به لحاظ جسمي سرکوب نمي کنند بلکه به لحاظ معنوي نيز آنها را هدف قرار مي دهند که اين دو مجازات در يک سطح قرار دارد.

نويسنده اين يادداشت در ادامه اين پرسش را مطرح مي کند که نقطه مشترک بين شبکه هاي المنار، العالم، الاقصي با رسانه ها در تاريخ سياسي و رسانه اي آمريکا، فرانسه، انگليس، کانادا و به طور کلي غرب و اشخاصي چون اوکتاويا نصر، هلن توماس در آمريکا و ليبي داويس در کانادا چيست؟

نويسنده در پاسخ اين پرسش مي گويد: قرباني، برکنار و حذف شدن از صحنه فعاليت حرفه اي نقاط مشترک آنهاست که دولت ها و سازمان هاي آمريکايي و غربي که جهان را با بازي هايي چون دفاع از حقوق بشر و آزادي فريب مي دهند درباره آنها اعمال مي کنند؛ چرا که زماني که اين افراد و شخصيت ها ديدگاه خود را صريح و شفاف بيان مي کنند، از فعاليت هاي حرفه اي و صحنه اجتماعي و سياسي حذف مي شوند.

کارلوس سعيد در ادامه تاکيد مي‌کند: شبکه هاي العالم، الاقصي و المنار به محض فعاليت در چارچوب حرفه اي و مقابله با ادعاها و بهانه هاي دروغين رژيم صهيونيستي ، در اروپا و آمريکا منع مي شوند و يا کنگره آمريکا تصميم به جلوگيري از پخش آنها مي کند، همان تدابيري که اکنون در برابر شبکه العالم اتخاذ مي شود، شبکه اي که متعلق به کشوري است که عضو سازمان ملل متحد است.

اما آيا اگر ايران به اين تصميم آمريکا واکنش نشان بدهد بايد سرزنش شود؟ آيا آمريکايي ها و اروپايي ها حق دارند از نقض حقوق بشر در کشورهاي جهان سوم مانند، زيمبابوه، توگو در غرب آافريفا سخن بگويند، اما زماني که آمريکا و متحدان غربي آن از شبکه هاي رسانه اي که سلاحي جز کلمه ندارند جلوگيري مي کنند؛ کسي حق اعتراض ندارد؟!

کارلوس در پايان با اشاره به ادعاهاي آمريکا در مبارزه با نازيسم و کمونيسم يادآور مي شود: آمريکا به چه قاحتي از جنگهايش عليه نازي ها در اروپا و کمونيست ها در جنگ سرد تمجيد مي کند، در حالي که همان اقدامات و تدابيري را عليه آزادگان جهان در پيش گرفته است که پيش از آنها نازي ها در پيش گرفته بودند.

گفتني است اخراج خانم اوکتاويا نصر از شبکه سي‌ ان‌ ان نه تنها واکنش خبرنگاران و رسانه‌هاي آزاد جهان را به دنبال داشت؛ بلکه نشان داد که لابي صهيونيست‌ها چنان بر رسانه‌ها، سياست، دولت و مردم آمريکا چنبره زده است که هيچ کس را ياراي انتقاد از اين رژيم و يا تمجيد از مخالفان اين رژيم نيست و در صورت اقدامي چنين به جرم بدتر از گناه متهم شده و به سرعت موقعيت شغلي خود را از دست مي‌دهند.