آمريكا چگونه بزرگترين تخريب كننده محيط زيست زمين شد؟

 حفاظت از محيط زيست كره زمين براي بشري كه روي آن زندگي مي كند آنچنان با حفاظت از سلامتي و بقاء او بر روي اين كره پيوسته است كه اهميت آن نياز به شرح و توصيف ندارد. با اين حال متاسفانه داعيه داران تمدن برتر بشري و پيام آوران زندگي و آزادي در نظم نوين جهاني از درك اين بديهيات عاجز بوده و به بهانه به خطر افتادن سود اقتصادي فئوداليته نوين جهاني تيشه بر ريشه بستر نشو و نماي زندگي و حيات بر روي زمين مي زنند كه بزرگ ترين نمود آن در اصرار بر توليد و انتشار گاز هاي گلخانه اي توسط آمريكا و عدم پذيرش پيمان هاي بين المللي مرتبط با آن است. حتي اين عدول دولت آمريكا از قوانين بين المللي حفظ محيط زيست نيز جنبه نظامي داشته و بزرگ ترين دل مشغولي سياست مداران آمريكا محدود شدن ياغي گري ها، لشكركشي ها و آزمايش هاي نظامي وزارت دفاع آن كشور در نتيجه پذيرش كنوانسيون هاي بين المللي حمايت از محيط زيست است.




گازهاي گلخانه اي يكي از بلاياي خودساخته بشر است كه باعث گرم شدن زمين، تغيير وضعيت اکولوژيکي آن و وقوع سيل ها، طوفان ها، گردو غبارها و ناپايداري‌ هاي بزرگ جوي مي شود. تنها راه جلوگيري از اين رويدادهاي تخريبي رعايت اصول و قوانين زيست محيطي بيشتر توسط كشورهاي بزرگ صنعتي به خصوص آمريكا در بخش هاي صنعتي خود است.

گرم شدن كره زمين عواقب آب و هوايي بزرگي دارد كه از جمله مي توان به كاهش منابع آبي، افزايش سيل ها و طوفان ها، از دست رفتن زمين هاي كشاورزي و در نتيجه كاهش محصولات كشورزي و به خطر افتادن امنيت غذايي ملت ها ...اشاره كرد. در اين ميان قدرت هاي بزرگ توجهي به اهميت اين خطر نداشته و روز به روز بر فعاليت هاي تخريبي خود مي افزايند. به اذعان كارشناسان، ميانگين درجه حرارت آب و هوای کره زمین در قرن گذشته در هرسال 0.6 درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است كه بخش اعظم اين افزايش به دليل افزايش سطح توليد گازهاي گلخانه اي در بخش هاي مختلف صنعتي و به خصوص نظامي آمريكاست.


بيش از 25 درصد گازهاي گلخانه اي جهان در آمريكا توليد مي شود اما اين مقدار نيز هنوز نتوانسته عطش دولت مردان اين كشور براي تخريب محيط زيست كره زمين را فرونشاند. در نتيجه راه هاي جايگزين ديگري نيز انديشيده اند كه مي توان به موراد زير اشاره كرد: به كارگيري تسليحات هسته اي درعمليات ها و آزمايش هاي متعدد و وسيع نظامي، توليد و صدور زباله هاي اتمي، آزمايش و توليد مواد شيميايي شديدا سمي، آزمايش هاي خطرناك بيولوژيك و رهاسازي پسماندهاي حاصل از اين تحقيقات در نقاط مختلف كره زمين، توليد حجم بالايي از زباله هاي الكترونيكي و... اين زباله ها كه تعداد آنها سالانه بالغ بر صدها ميليون قطعه مي باشد اكثرا به كشورهاي فقير آفريقايي و آسيايي صادر مي شود.

واضح است كه اين كشورها نيز توان بازيافت كامل اين زباله ها را نداشته و بخش اعظم آنها به طور غير اصولي دفن يا در بخش هاي بدون حفاظي جمع آوري و رها مي شود كه خود مي تواند به آلودگي خاك و منابع آبي آن بخش از كره زمين منجر شود.

از جمله خطرناک ترین گازهای گلخانه ای در سطح جهان گازهای دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروس، هیدروفلوروکربن، پری فلوروکربن و هگزوفلوراید سولفور و بخار آب هستند كه به وفور توسط كارخانه هاي بزرگ كشورهاي صنعتي به خصوص آمريكا توليد مي شوند. هم اكنون تراكم این گازها در لايه هاي جوي زمين به سطحی بی سابقه رسيده است كه در آينده اي نه چندان دور به پيشرفت روند افزایش دمای حرارت زمين و دیگر تغییرات شديد جوی منجر خواهد شد. تغييراتي شديدتر از آنچه كه در سال هاي اخير ديده ايم.

علاوه بر اين، این گازها بر سلامتي انسان نيز تاثيرات مضري داشته و منشا برخي از بيماري هاي صعب العلاج مي باشند. با اين وجود دولت آمريكا بدون در نظر داشتن عواقب شديد اين رويدادها همچنان به عدول از قوانين بين المللي زيست محيطي و سنگ اندازي در مسير تلاش كشورهاي ديگر براي كاهش هماهنگ اعمال تخريبي ادامه مي دهد. در زير به چند نمونه از اين پيمان هاي بين المللي و عدم توجه آمريكا به آنها اشاره مي شود.

پيمان كيوتو

در دسامبر 1997 نمايندگان بيش از 160 كشور جهان جهت متوقف كردن روند گرم شدن كره زمين و آثار مخرب آن، با هدف موظف ساختن كشورها به كاهش توليد گازهاي گلخانه اي "پيمان كيوتو" را تصويب كردند. بر اساس اين پيمان، 36 كشور صنعتي جهان موظف شدند كه تا سال 2012 ميزان توليد گازهاي گلخانه اي خود را به طور ميانگين به 5 درصد پايين تر از ميزان توليدي در سال 1990 برسانند.



اما اجراي اين پيمان تا سال ها بعد مسكوت مانده و بالاخره در فوريه 2005 و پس از پيوستن روسيه به آن آغاز شد. آمريكا با گذاشتن پيش شرط هايي همچون استثنا قائل شدن براي ارتش اين كشور، در اين پيمان نيز حضور نيافت و مقررات اين پيمان را به زيان منافع اقتصادي خود اعلام كرد. به تبع آن استراليا هم که دومين توليد کننده گازهاي گلخانه اي دنياست تفاهم نامه کيوتو را نپذيرفت و چين نيز با وجود اين كه پيمان را امضا كرده بود عمل به آن را منوط به امضاي امريکا اعلام كرد.


کنوانسيون تغييرات اقليم

علاوه بر پيمان كيوتو کنوانسيون هاي بين المللي ديگري نيز وجود دارند كه آمريكا و ديگر كشورهاي صنعتي را ملزم به كاهش گازهاي گلخانه اي دانسته اند. براي مثال كنوانسيون تغييرات آب و هوايي با نام رسمي کنوانسيون ساختاري سازمان ملل درباره تغييرات اقليم، در سال 1992 در اجلاس "ريو" تصويب شد كه در خصوص محيط زيست و توسعه جهاني مي باشد.

بر اساس آن کشورهاي عضو مسووليت هاي مشترک اما در عين حال متمايز و متفاوتي بر عهده دارند. اساسي ترين الزام در اين كنوانسيون براي کشورهاي توسعه يافته عبارت است از برگرداندن سطح انتشار گازهاي گلخانه اي توسط آنها به سطح سال 1990 و تثبيت توليد اين گازها در اين سطح. اما اين كنوانسيون نيز با عدم توجه آمريكا و كشورهاي صنعتي روبرو شده است.

اجلاس پتسدام آلمان

همچنين آمریکا در سال 2007 نيز از پیوستن به برنامه گروه جی ۸ + ۵ كه در زمینه‌ی مقابله با گرم شدن آب و هوای کره زمین تدوين شده بود خود داری کرد. طي اجلاسي در آلمان، وزرای محیط زیست هشت کشور بزرگ صنعتی به اضافه‌ی پنج کشور چین، مکزیک، هند، برزیل و آفریقای جنوبی گرد هم آمده بودند. وزرای محیط زیست آمریکا و نیز چین، در اين اجلاس با پیشنهادهای کشورهای دیگر در زمینه‌ی اقداماتی هماهنگ برای کاهش گازهای گلخانه‌ای مخالفت كردند. اين در حاليست كه تمامي وزراي محيط زيست به خوبي مي دانستند كه آمريكا بیش از همه‌ی کشورها محیط زیست جهان را آلوده می‌کند و چين نيز تا رسيدن به سطح آمريكايي تخريب محيط زيست كره زمين راه زيادي در پيش ندارد.

وزارت دفاع آمريكا، بزرگترين مخرب محيط زيست كره زمين

ارتش آمريكا مسئول شديدترين و گسترده ترين تخريب ها در محيط زيست سياره ما مي باشد؛ با اين حال، اطلاعات و اسناد مربوط به آن تقريبا هيچگاه مد نظر قرار نمي گيرد. علي رغم شواهد موجود، تاثير اقدامات ارتش آمريكا بر روي محيط زيست توسط سازمان هاي مرتبط با محيط زيست ناديده گرفته شده و هيچ اقدامي براي محدود سازي اين اقدامات وسيع تخريبي انجام نمي شود. اين اقدامات شامل استفاده بي رويه از سوخت هاي فسيلي، توليد عمده گازهاي گلخانه اي و رهاسازي گسترده آلودگي هاي راديواكتيوي و شيميايي در آب، هوا و خاك مي باشد.

عمليات هاي نظامي وسيع ارتش آمريكا در سراسر جهان (جنگ ها، مداخلات و عمليات هاي مخفي كه در بيش از يك هزار پايگاه خارجي و شش هزار پايگاه داخلي انجام مي دهد) در محدوديت تصويب شده براي توليد گازهاي گلخانه اي در آمريكا به حساب نمي آيد. سارا فلوندرز (Sara Flounders) كه از دبيران حزب جهاني كارگران است؛ مي نويسد "با هر معياري كه بسنجيم، پنتاگون بزرگترين سازمان مصرف كننده محصولات نفتي و انرژي در جهان است و در عين حال از تمامي موافقت نامه هاي بين المللي در مورد شرايط آب و هوا نيز معاف است."


بر اساس گزارش هاي رسمي، ارتش آمريكا روزانه 320000 بشكه نفت مصرف مي كند؛ كه البته اين آمار، سوخت مصرف شده توسط شركت هاي تابعه اي كه به صورت خصوصي يا اجاره اي با وزارت دفاع كار مي كنند و يا سوختي كه در كارخانه هاي اسلحه سازي مصرف مي شود را شامل نمي شود. ارتش آمريكا توليد كننده عمده دي اكسيد كربن است كه به گاز گلخانه اي معروف بوده و به اعتقاد دانشمندان عامل اصلي تغييرات آب و هوايي مي باشد.

استيو كرتزمان (Steve Kretzmann) از مديران موسسه بين المللي تبادلات نفتي گزارش مي دهد كه "در طي جنگ عراق از مارس 2003 تا دسامبر 2007 به مقدار حداقل 141 ميليون متر مكعب گاز دي اكسيد كربن توليد شد كه بيش از 60 درصد مقدار كل توليد شده توسط كشورهاي ديگر است. اما هيچگاه چيزي در اين مورد گزارش نمي شود زير كه عمليات هاي نظامي خارجي با توجه به قوانين آمريكا و كنوانسيون تغييرات آب و هوايي سازمان ملل از ارايه گزارش معاف هستند."


(Barry Sandersپروفسور باري ساندرز ( نويسنده كتاب «منطقه سبز: هزينه زيست محيطي نظامي گري» ( The Green Zone: The (Environmental Costs of Militarism مي نويسد: "بزرگترين يورش به محيط زيست ما در كل كره زمين از طرف يك سازمان انجام مي شود: نيروهاي مسلح ايالات متحده." در طول تاريخ طولاني عمليات ها و مانورهاي نظامي و جنگ ها، ارتش آمريكا هنوز مسئوليتي در قبال تاثيرات فعاليت هايش بر روي محيط زيست، مردم و حيوانات به عهده نگرفته است.



در طي مذاكرات اجلاس كيوتو در دسامبر 1997، آمريكا به عنوان پيش شرطي براي امضاي توافق نامه خواستار آن شد كه تمامي عمليات هاي نظامي اش در سراسر جهان از جمله عمليات هايي كه در همكاري با سازمان ملل و ناتو انجام مي دهد؛ از ارزيابي زيست محيطي يا اعمال محدوديت معاف شوند. بعد از به دست آوردن اين امتياز انحصاري، دولت بوش از امضاي موافقت نامه خودداري كرد! و كنگره آمريكا ماده قانوني صريحي را تصويب كرد كه بر اساس آن معافيت ارتش آمريكا از هرگونه كاهش مصرف انرژي يا تدابير مربوط به آن تضمين شد.

Johanna Peaceجوآنا پيس () كه روزنامه نگاري فعال در حوزه محيط زيست است گزارش مي دهد كه معافيت فعاليت هاي نظامي آمريكا بر اساس دستور اجرايي رئيس جمهور باراك اوباما ادامه خواهد داشت. او در اين دستور از سازمان هاي فدرال به غير از ارتش خواسته است كه تا سال 2020 توليد گازهاي گلخانه اي خود را كاهش دهند. اين روزنامه نگار تصريح مي كند كه: "ارتش 80 درصد تقاضاي انرژي دولت فدرال را به خود اختصاص داده است."


با اين حساب، وزارت دفاع آمريكا بزرگ ترين آلوده كننده كره زمين است كه در مقايسه با پنج كمپاني بزرگ توليد كننده مواد شيميايي آمريكا، به تنهايي بيش از مجموع همه آنها زباله هاي خطرناك توليد مي كند. رهاسازي اورانيوم، مواد نفتي، روغن ها، حشره كش ها، عوامل شيميايي سمي مانند ماده نارنجي و مهمتر از آن پرتوهاي ساطع شده از بخش هاي آزمايش تسليحاتي، تنها بخشي از آلودگي هايي است كه ارتش آمريكا با آن كره زمين را به منجلاب مي كشد. در زير به چند مثال توجه مي كنيم:

اورانيوم دور ريز: هزاران كيلو از مواد راديواكتيو و زباله هاي به شدت سمي ارتش آمريكا، خاورميانه، آسياي مركزي و بالكان را آلوده كرده است.

آمريكا، مين ها و بمب هاي خوشه اي مختلفي توليد كرده است كه در بخش هاي وسيعي از آفريقا، آسيا، آمريكاي لاتين و خاورميانه پراكنده شده و حتي بعد از جنگ، مرگ و مير و تخريب ناشي از آنها ادامه دارد.

با گذشت چند دهه از پايان جنگ ويتنام، آلودگي هاي ديوكسين از سطح بي خطر استاندارد از سيصد تا چهارصد برابر بيشتر است كه منجر به تولد نوزادان ناقص الخلقه و ابتلاي وسيع به سرطان در سه نسل بعدي شده است.

سياست هاي نظامي آمريكا در عراق و جنگي كه به راه انداخت؛ 90 درصد خاك حاصلخيز اين كشور را نابود ساخت و يك كشور صادر كننده غذا را به كشوري كه 80 درصد غذاي مورد نيازش را وارد مي كند تبديل كرد.

در خود آمريكا، پايگاه هاي نظامي در راس فهرست آلوده ترين مكان ها قرار دارند كه در آن مناطق مواد سمي همچون پركلرات و تري كلرواتيلن آب آشاميدني منطقه، سفره هاي آب زير زميني و خاك را آلوده كرده است.

آزمايش هاي اتمي انجام شده در جنوب غربي آمريكا و جزاير جنوبي اقيانوس آرام ميليون ها هكتار زمين و آب را با پرتوهاي خطرناك آلوده كرده است.

ارتش با بي خيالي كامل بشكه هاي زنگ زده مواد شيميايي و حلال ها و ميليون ها جعبه مهمات مختلف را در پايگاه هايش در سراسر جهان به حال خود رها كرده است.


بزرگترين تاسيسات نظامي معاصر در گوآم

آمريكا در حال راه اندازي يك پايگاه نظامي در گوآم در ناحيه اقيانوس آرام است كه 15 ميليارد دلار براي آن بودجه در نظر گرفته است. اين پايگاه به عنوان مركز اصلي عمليات هاي ارتش در اقيانوس آرام كار خواهد كرد و از آن به عنوان بزرگترين تاسيسات نظامي معاصر ياد مي شود كه مي تواند پانزده هزار نفر را در يك جزيره كوچك جاي دهد.

فعالان حقوق بشر گوآم هشدار داده اند كه اين پايگاه باعث ايجاد مشكلات اجتماعي و زيست محيطي فراواني براي آن كشور خواهد بود. اين درحاليست كه مردم گوآم هيچ ابزاري براي اعتراض به اين طرح ندارند. بين سال هاي 146 تا 1958 آمريكا بيش از شصت بمب اتمي را در جزاير مارشال آزمايش كرد. مردم گوآم در پايين دست اين جزاير زندگي مي كنند و به دليل رسيدن آلودگي ها به ناحيه زندگي شان سطح بالايي از سرطان در بين آنها رواج يافته است.


قطب شمال نيز نتوانست جان سالم به در برد

از آجا كه از دهه هاي گذشته تا كنون ارتش آمريكا نتوانسته است تمام نقاط زمين را كاملا به آلودگي بكشاند طرح هايي در دست دارد تا به اين مهم به طور كامل نايل آيد! طرح استراتژيك نيروي هوايي آمريكا براي نظامي سازي قطب شمال به بهانه صيانت از امنيت ملي و ثروت هاي بالقوه بستر دريا و... يكي از اين طرح هاست. اين طرح شامل رفت و آمد ناوگان ها، توسعه منابع، تحقيقات، توريسم و ... بوده و درنتيجه محيط زيست اين منطقه را كه تا كنون در سايه يخ زدگي و سرماي شديد از دست ارتش آمريكا جان سالم به در برده است؛ تا سال 2030 با آلودگي هاي گوناگون تخريب خواهد كرد.

اگرچه در اين طرح به ظاهر بر همكاري با ديگر كشورها (كانادا، نروژ، دانمارك، و روسيه نيز بر استفاده نظامي از قطب شمال سرمايه گذاري كرده اند) تاكيد مي شود؛ اما كاملا آشكار است كه آمريكا براي افزايش حضور نظامي و گسترش ناوگان دريايي جنگي خود د قطب شمال صرفا جهت تاثير گذاري بر توان عمليات نظامي روسيه و محدود كردن قدرت مانور اين كشور انجام مي شود. اين درحاليست كه در مورد اثرات نظامي سازي قطب شمال بر محيط زيست هيچگونه گزارش و نظري ارائه نمي شود.
در طي دهه نود وزارت دفاع آمريكا 3.5 ميليارد دلار براي پاكسازي پايگاه هاي نظامي اش از مواد سمي بودجه دريافت كرد. در سال 1998 يك كميته مشورتي فدرال تشكيل شد تا پيشنهادهاي مستقلي را به وزير دفاع ارائه دهد. اين كميته پس از بررسي موضوع به اين نتيجه رسيد كه پنتاگون هيچ سياست مشخص، برنامه يا هدفي براي پاكسازي محيط زيست ندارد. در نتيجه اين گزارش يكي از وكلاي دادگستري به نام جاناتان تورلي ((Jonathan Turley كه كرسي استادي حقوق را در دانشگاه جرج واشنگتن در اختيار دارد اظهار lكرد كه:


_____________________________________________________________

منابع و مآخذ:

http://www.iacenter.org/o/world/climatesummit_pentagon121809
http://planetgreen.discovery.com/tech-transport/identify-worst-polluter-planet.html
http://www.democracynow.org/2009/10/9/guam_residents_organize_against_us_plans
http://www.ottawacitizen.com/technology/navy+plots+Arctic+push/2278324/story.html
http://www.inthesetimes.com/article/4363/casualties_continue_in_vietnam
http://news.newamericamedia.org/news/view_article.html?article _id=80e260b3839daf2084fdeb0965ad31ab
http://www.vexen.co.uk/USA/pollution.html
اhttp://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27626