سر باز کردن زخم کهنه عبری-عربی در پی افشای جنایت 55 ساله صهیونیستها

یک رسانه رژیم صهیونیستی بعد از گذشت بیش از پنجاه سال فاش کرد که ارتش این رژیم در جریان جنگ سال ۱۹۶۷ میلادی با کشورهای عربی، اجساد تعدادی از سربازان مصری را در یک گور دسته جمعی دفن کرده و سپس روی آن پارکینگ ساخته بود. رژیم صهیونیستی این منطقه را در جریان جنگ ۱۹۶۷ به اشغال خود درآورد و ساکنان سه روستای معروف آن به نامهای "عمواس، یالو و المجدل" را آواره و مناطق جنگلی در آنجا ایجاد کرد.

اسرائیل در دهه 1980 در این منطقه تفرجگاه کوچکی را ساخت که حاوی ماکت‌ها و ساختمان‌های مینیاتوری نظیر شهرهای مشابه در کشورهای جهان است. یک نظامی سابق صهیونیست که احتمالا در زمان جنایت حضور داشته است، در این باره گفته، کسانی که آورده شدند و در گور دسته‌جمعی دفن شدند، سربازانی بودند که سوزانده شدند، زیرا این منطقه پر از خار و علف‌های هرز با ارتفاع یک و نیم متری و لم یزرع بود و خارها به سرعت آتش می‌گرفتند. گفته می‌شود حدود 20 سرباز مصری که توسط صهیونیستها اسیر شده بودند توسط صهیونیستها قتل عام شدند و این رژیم تاکنون به این جنایت سرپوش گذاشته بود.

جنگ 1967 سومین جنگ از سلسله نبردهای اعراب و رژیم صهیونیستی بود که با حمله هوایی ناگهانی اسرائیل به پایگاه‌های هوایی مصر در ۵ ژوئن ۱۹۶۷ آغاز شد و این رژیم طی ۶ روز موفق شد نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل مصر، شرق قدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندی‌های جولان را از کنترل سوریه خارج کند و تاکنون این مناطق همچنان در اشغال صهیونیستها است.

افشای گور دسته جمعی سربازان مصری تنها نمونه از این قبیل جنایتها نیست و کارنامه تاریخ رژیم جعلی صهیونیستی پر است از قتل‌عام‌هایی که در دهه‌های اخیر علیه مسلمانان منطقه انجام شده است. مورخین شمار قتل عام‌های انجام شده از سوی رژیم صهیونیستی را بین ۱۰ تا ۷۰ مورد اعلام کردند که عمدتا غیرنظامیان و حتی کاروان‌های پزشکی را هدف قرار می‌دادند؛ ضمن این که مورخان فلسطینی ۶۸ روستا را قربانی این قتل عام‌ها می‌دانند. آرشیوهای رژیم صهیونیستی نیز قتل عام‌های رخ داده در روستاهای عربی را تایید می‌کنند که بدترین نوع آن، قتل عام «دیریاسین» در سال 1948 بود که 250 فلسطینی توسط صهیونیستها کشته شدند.  
 
واکنش مصری‌ها
انتشار این خبر بار دیگر داغ دل اعراب و به ویژه مردم مصر را تازه کرد و موج واکنشهای مصری‌ها علیه تل‌آویو را در پی داشت. دولت مصر در واکنش به این جنایت، از مقامات تل‌آویو خواسته تا در این باره توضیحات مستدلی را ارائه دهند. همچنین، سخنگوی ریاست جمهوری مصر اعلام کرد که یائیر لاپید، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در تماس تلفنی با عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور این کشور تأکید کرده است که طرف اسرائیلی با این موضوع با شفافیت کامل برخورد خواهد کرد و هماهنگی‌ها با مقامات مصری در خصوص تحولات این پرونده برای رسیدن به حقیقت ادامه می‌یابد. جنبش حماس هم در واکنش به این جنایت اعلام کرد که سوزاندن ده‌ها نظامی مصری به صورت زنده زنده، نشانگر وسعت روحیه تروریستی و سادیسمی که بر رفتار ارتش رژیم اشغالگر در تمامی جنگ‌ها علیه امت ما حاکم بوده، است.

ادعای صهیونیستها برای تحقیق در این زمینه درحالی است که در دهه‌های اخیر جنایات زیادی از سوی نظامیان این رژیم علیه فلسطینی‌ها و در جنگهای چهارگانه با اعراب متشر شده است اما تاکنون به نتیجه لازم نرسیده است. نمونه روشن آنرا می‌توان در کشته شدن خبرنگار شبکه الجزیره که اخیرا توسط نظامیان صهیونیستی و جلوی لنز دوربینها و جلوی چشم صدها فلسطینی انجام شد اما در نهایت تحقیقات آمریکایی- صهیونیستی این جنایت را لاپوشانی کرد و ادعا کردند که احتمالا از سوی سلاحهای اسرائیلی شلیک شده و اقدامی غیرعمدی بوده است.

بنابراین، تحقیقات درباره سربازانی که 55 سال پیش کشته شدند تلی از خاک روی اجساد آنها نشسته است، کاری از پیش نخواهد برد. احتمال دارد صهیونیستها برای کاستن از حساسیت و فشار افکار عمومی مصری این اقدام را به سربازان سرخود در جریان جنگ نسبت داده و با پرداخت مبلغی به مقامات قاهره سعی کنند این فاجعه انسانی را لاپوشانی کنند.

درحالی که مقامات قاهره روابط نزدیکی با تل‌آویو دارند اما تحت فشار افکار عمومی مصر مجبور شدند واکنشی قاطع نسبت به این موضع نشان دهند. واکنش دولت مصر نشان داد که خشم عربی نسبت به صهیونیستها همچنان در دلها بیدار است و در مقابل جنایت‌های این رژیم به جوشش درمی‌آید.
 
کمپ دیوید ناکارآمد
اگرچه مصری‌ها زمانی که با صهیونیستها دور یک میز نشستند و توافق ننگین «کمپ دیوید» را امضا کردند، تصورشان این بود با این اقدام می‌توانند به تنشهای عربی- عبری پایان دهند اما گذشت زمان نشان داد که برخلاف دولتمردان عربی، افکار عمومی هیچ سنخیتی در پذیرش مشروعیت اشغالگران صهیونیست‌ ندارد و همچنان اسرائیل را مهمترین دشمن مسلمانان می‌بینند. همچنانکه انور سادات، رئیس جمهور وقت مصر و عامل کمپ دیوید، توسط یک ملی گرای مصر ترور شد و نشان داد که خشم و نفرت از صهیونیستها در خون ملت مسلمان جریان دارد و حتی اگر رهبران عربی هم تن به ذلت با تل‌آویو بدهند، مردم حاضر نیستند با آن همراه شوند.

از سوی دیگر، افشای این جنایات نشان داد که ارتش مصر همچنان نسبت به تهدید وجودی رژیم صهیونیستی حساس است و سلاح‌های کشتارجمعی تل‌آویو همانند سلاح‌های هسته‌ای و شیمیایی و بیولوژیکی را تهدیدی علیه امنیت و تمامیت ارضی مصر می‌بیند. اگرچه مقامات صهیونیستی تلاش می‌کنند در ظاهر خود را دوست و متحد مصری‌ها نشان دهند اما در خلوت خود دشمنی دیرینه با ارتش مصر دارند و در پی تضعیف نیروهای مصری هستند تا بتوانند امنیت خودشان را بیش از پیش تقویت کنند.

تضعیف ملتها و ارتش‌های مسلمان، پروژه دیرینه اسرائیل است و با عادی سازی روابط هم از بین نخواهد رفت و طرح «از نیل تا فرات» هم در راستای اشغال سرزمینهای عربی و حکومت کردن بر ملل این منطقه است و از زمان تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی در راس برنامه‌های این رژیم قرار داشته است. اسرائیلی‌ها هر وقت که دولت مصر واکنش جدی در قبال جنایات تل‌آویو علیه فلسطینی‌ها اتخاذ می‌کند، هسته‌های خفته تروریستها در صحرای سینا را بیدار می‌کنند تا ضرباتی را به ارتش مصر وارد کند و در سالهای اخیر بارها شاهد چنین اقداماتی بوده‌ایم که از سوی تل‌آویو طراحی شده است. در این رابطه می‌توان به حملات دو ماه پیش تروریستها به سربازان مصری در صحرای سینا اشاره  کرد که طی آن 10 نظامی مصر کشته و تعدادی نیز زخمی شدند.

روزنامه رای الیوم، در آن زمان در گزارشی اعلام کرد که ناظران منطقه‌ای متفق‌القول معتقدند که رژیم اشغالگر قدس در پشت‌پرده این حمله و سایر حملات مشابهی که ارتش مصر را در منطقه سینا و دیگر نقاط هدف قرار می‌دهد، قرار دارد، زیرا آن‌ها تنها ارتش عربی هستند که پس از تضعیف ارتش عراق و فرسایش ارتش سوریه در جنگ ۱۱ ساله این کشور، همچنان قوی و منسجم عمل می‌کنند که تهدیدی جدی برای صهیونیستها به شمار می‌روند. بنابراین، می‌توان گفت که به رغم روابط دیپلماتیک بین قاهره و تل‌آویو اما دشمنی بین دو طرف همچنان پابرجاست و صهیونیستها هیچ قدرتی که در اطراف سرزمینهای اشغالی باشد را بر نمی‌تابند و با همه توان برای از میان برداشتن و تضعیف آن تلاش می‌کنند.

افشای جنایتهایی از این قیبل که در کانامه رژیم صهیونیستی به وفور پیدا می‌شود، برای سران سازشکار عربی هشداری است که صهیونیستها در مواجهه با اعراب به هیچ قید و بند انسانی پایبند نیستند و این جنایتها تنها به مردم مصر و فلسطین معطوف نخواهد شد و دیگر رژیمهای عربی هم از فجایع تل‌آویو در امان نخواهند بود و ممکن است تاریخ برای آنها نیز در آینده تکرار شود.