اسرائیل باید برای «جنگ هزار زخم» ایران آماده شود

به گزارش اسلام تایمز، روزنامه‌ی اسرائیلی «جوئیش‌کرانیکل» اخیراً طی گزارشی تحت عنوان «اسرائیل باید برای جنگ «هزار زخم» ایران آماده شود ادعا می‌کند جمهوری اسلامی راهبرد جدیدی را اتخاذ کرده است که در آن به جای استفاده از یک حمله‌ی بزرگ و سنگین، رژیم صهیونیستی از طریق «هزار زخم کاغذ» به زانو درخواهد آمد. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ی گزارش جوئیش‌کرانیکل است.

در حال حاضر که اسرائیل آهسته‌آهسته به یک انتخابات دیگر نزدیک می‌شود، احتمال بازگشت کشورهای غربی به نوعی توافق [هسته‌ای] با ایران، بر اساس «برنامه‌ی جامع اقدام مشترک» [برجام] سال ۲۰۱۵، طی دو ماه آینده سایه‌ی سنگینی روی تبلیغات انتخاباتی خواهد انداخت. آمریکا، بریتانیا، فرانسه، و آلمان در حال مذاکره درباره‌ی راه‌های بازگشت به توافق سال ۲۰۱۵ هستند؛ حتی در شرایطی که ایران به غنی‌سازی اورانیوم ادامه می‌دهد و از نیروهای نیابتی‌اش برای ایجاد آشوب در سراسر خاورمیانه استفاده می‌کند.

اگرچه آمریکا و شرکای غربی‌اش می‌گویند نگران فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده‌ی ایران هستند، اما خطری که از تهدیدات نسل‌کُشانه‌ی تهران متوجه اسرائیل است، بسیار بزرگ‌تر است. تهران معتقد است اگرچه اسرائیل نسبت به ایران برتری تکنولوژیک دارد، اما هرج‌ومرج سیاسی ممکن است بتواند نابودی اورشلیم [تل‌آویو] را رقم بزند. همزمان با کش‌دار شدن مذاکرات بر سر توافق هسته‌ای، ایران یک راهبرد چندجانبه برای تحت فشار قرار دادن اسرائیل پیش از انتخابات اتخاذ کرده؛ راهبردی که رژیم ایران طی یک دهه‌ی گذشته آن را چکش‌کاری و تقویت نموده است.

[سرلشکر] «حسین سلامی» فرمانده‌ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اخیراً مصاحبه‌ای با رسانه‌های ایران انجام داد و جزئیات راهبرد منطقه‌ای ضداسرائیلی‌ای را توصیف کرد که ایران طراحی نموده است. از نظر ایران، این یک «مقاومت» چندجانبه در برابر اسرائیل و مستلزم بسیج نیروهای نیابتی مانند «جهاد اسلامی فلسطین» و حزب‌الله برای مقابله با اسرائیل و ایجاد نوعی «فشار حداکثری» [اشاره به سیاست ضدایرانی دولت ترامپ] علیه اورشلیم [تل‌آویو] است. ایران سال‌هاست از حماس و جهاد اسلامی فلسطین حمایت مالی می‌کند و آن‌ها را به زرادخانه‌ی گسترده‌ای از راکت‌های دوربرد مسلح کرده است.

طی سال‌های اخیر، این حمایت گسترش یافته و ارائه‌ی مشاوره درباره‌ی استفاده از پهپاد و مهمات هدایت‌شونده‌ی نقطه‌زن را نیز در بر گرفته است.مصاحبه‌ی اخیر [سردار] سلامی نشان می‌دهد ایران از برتری تکنولوژیک اسرائیل در میدان نبرد آگاه است. اسرائیل پدافند هوایی خود، از جمله سامانه‌ی گنبد آهنین، را بهبود بخشیده و در حال تلاش است تا قابلیت‌های لیزری را نیز به گنبد آهنین بیفزاید تا بتواند هزینه‌ی مقابله با موشک‌باران‌ها[ی مقاومت فلسطین] را کاهش دهد. ایران با اطلاع از همین مسئله، تلاش برای غلبه بر پدافند اسرائیل با باران راکتی را کنار گذاشته و به استفاده از راهبردی شامل تهدیدات کوچک متعدد برای منحرف نگه داشتن حواس اسرائیل روی آورده است.

به عنوان نمونه، سال گذشته، در حالی که اسرائیل هنوز بین حاکمیت یک ائتلاف و حاکمیت ائتلافی دیگر سرگردان بود، تهران جرقه‌ی وقوع بحرانی در اورشلیم [تل‌آویو] را زد که به یک جنگ ده‌روزه میان اسرائیل و حماس منجر شد. امسال، کم‌تر از یک ماه بعد از انحلال کنست [پارلمان] اسرائیل به منظور برگزاری انتخابات جدید، ایران دوباره نیروهای نیابتی‌اش را در غزه بسیج کرد تا درگیری کوتاه دیگری ایجاد کند.

یک بار بروز جنگ همزمان با فرآیند انتخاباتی ممکن است تصادفی باشد؛ اما وقتی یک سال بعد، همین اتفاق تکرار می‌شود و [فرمانده‌ی] سپاه ایران نیز در قالب مصاحبه راهبردش را ترسیم می‌کند، یعنی پای یک طرح در میان است. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر سابق اسرائیل، در دوره‌ی نخست‌وزیری خود، درباره‌ی خطرات توافق با تهران هشدار داد و زنگ خطر را درباره‌ی هسته‌ای شدن ایران به صدا درآورد.

رهبران سیاسی اسرائیل عموماً درباره‌ی خطر هسته‌ای شدن ایران و به طور کلی تهدید این کشور، اتفاق‌نظر دارند. اسرائیل در چارچوب عملیاتی که برای انجام «کارزار میان جنگ‌ها» (به مفهوم کاهش توانایی ایران برای انتقال تسلیحات و تهدیدات به نزدیکی مرزهای اسرائیل) طراحی شده، با سنگربندی ایران در سوریه مقابله کرده است.

ایران ظاهراً این مسئله را درک می‌کند و این پیام اسرائیل را دریافت کرده است. تهران می‌داند دارد در سوریه هدف قرار می‌گیرد. این را هم می‌داند که اسرائیل روزبه‌روز بیش‌تر نگران برنامه‌ی پهپادی جمهوری اسلامی و تهدیدات ایران از مبدأ مناطق دورتر، مانند عراق و یمن، می‌شود. تهران همچنین می‌داند که اسرائیل راهبرد مقابله با گروه‌های نیابتی کوچک‌تر، مانند جهاد اسلامی، را برای خنثی کردن آن‌ها و جلوگیری از یکپارچه شدن تهدیدات آن‌ها با حزب‌الله، حماس و گروه‌های دیگر در پیش گرفته است.

رسانه‌های دولت ایران در همین‌باره می‌نویسند: «راهبرد صهیونیست‌ها این بود که این‌بار به صورت گزینشی علیه یک گروه [مقاومت] عمل کنند. یعنی، مثلاً یک گروه را به‌تنهایی هدف قرار دهند و اعلام کنند این مسئله هیچ ارتباطی با بقیه‌ی گروه‌ها ندارد... به این معنا که فلسطین را به یگان‌های جهادی جدا و غیرمرتبط تقسیم کنند تا مقاومت نتواند عمل کند.» در طرف دیگر، تهران می‌خواهد با استفاده از گروه‌هایی مانند جهاد اسلامی به عنوان مهره، بر این معما غلبه کند.

هدف ایران این است که هر سال هر کدام از این مهره‌ها را یک خانه جلو ببرد و نوعی وضعیت فشار و درگیری بی‌پایان ایجاد کند؛ وضعیتی که به اعتقاد تهران در نهایت به کرانه‌ی باختری، اورشلیم و شهرهای دیگر اسرائیل نیز سرایت خواهد کرد. طی درگیری ماه می سال ۲۰۲۰، زدوخوردهای گسترده‌ای میان یهودیان و اعراب در مکان‌هایی مانند «لد» [شهری در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی تل‌آویو] و شهرهای دیگر اسرائیل رخ داد که جمعیت ترکیبی [عربی و عبری] دارند. ایران می‌خواهد دوباره این «اثر زودپزی» را ایجاد کند؛ و معتقد است راه شکست گنبد آهنین، این است: از طریق ایجاد هرج‌ومرج در داخل اسرائیل، نه پرتاب راکت از داخل غزه.

اسرائیل و ایران در حالی با یک‌دیگر روبه‌رو می‌شوند که هر دو از نقاط قوت و ضعف یک‌دیگر آگاهی زیادی دارند. ایران از نظر اقتصادی شکننده است و نقطه‌ی قوتش گروه‌های نیابتی‌اش هستند. اسرائیل از نظر اقتصادی و فناوری قوی است، اما کشور [جعلی و] کوچکی است و بر خلاف ایران، در سراسر سوریه، عراق، لبنان و یمن، مهره ندارد.

حتی با وجود پیمان‌های ابراهیمی اخیر و مشارکت نزدیک‌تر [میان اعراب و تل‌آویو] در خلیج [فارس]، اسرائیل همچنان در برابر راهبرد «زخم کاغذ»ی که ایران می‌خواهد از آن استفاده کند، آسیب‌پذیر است. این یعنی اسرائیل باید تهدیدات کوچک پرشماری را در امتداد هزاران کیلومتر خط مقدم بالقوه در منطقه، دفع کند.

ماه جولای سال ۲۰۲۰، ایران از پهپاد برای حمله به یک کشتی تجاری در خلیج عمان استفاده کرد. امسال، حزب‌الله از پهپاد برای هدف قرار دادن میدان گازی «کاریش» در سواحل اسرائیل [فلسطین اشغالی] استفاده کرد؛ جایی که دو طرف بر سر مرز دریایی مناقشه دارند. اگر حمله به آن کشتی، حادثه در کاریش، و درگیری اخیر غزه را به هم وصل کنید، آن وقت جنگ «زخم کاغذ»ی ایران واضح می‌شود.

در شرایطی که اسرائیل به دور دیگری از انتخابات نزدیک می‌شود، توافق هسته‌ای ایران صرفاً بخشی از یک مشکل بسیار بزرگ‌تر [پیش روی تل‌آویو] است که روی سر اسرائیل سنگینی می‌کند: درگیری‌ای که حکومت دینی [ایران] می‌تواند به‌راحتی و هر زمان که دلش خواست، فتیله‌ی آن را علیه اسرائیل بالا ببرد.