تناقض‌های انگلیسی؛ از کارتن‌خواب‌های فراموش‌شده لندنی تا ادعای نجات ملت‌ها!

در همین خصوص؛ بی‌بی‌سی در گزارشی عنوان کرده: «اگر شب‌ها دیر‌‌وقت، چرخی در خیابان‌های لندن بزنید ممکن است با خیلی از افراد خیابان‌خواب روبرو شوید. طبق تازه‌ترین آمار، خیابان‌خوابی به مدت مشابه سال قبل، ۹ درصد بیشتر شده. در سه ماه گذشته نزدیک به سه هزار و سی‌صد نفر در خیابان‌های پایتخت بریتانیا خوابیده‌اند. بیش از نیمی از آن‌ها اولین بار بود که خیابان‌خوابی کردند.»

هر چند رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی در نهایت با تکنیک‌های تبلیغاتی مانند القاء مهاجر بودن کارتن‌ها نظیر رومانیایی‌ها، برجسته‌سازی بودجه 500 میلیون پوندی دولت انگلیس برای کمک به کارتن‌‌خواب‌ها و... به دنبال کم‌رنگ کردن بحران بی‌خانمانی‌ و کارتن‌خوابی در انگلیس هستند.

بی‌بی‌سی در حالی مدعی افزایش 9 درصدی کارتن‌خوابی نسبت به سال قبل شده که یک ماه پیش روزنامه ایندیپندنت نوشت: بازتاب غم‌انگیز بحران هزینه‌های زندگی و نبود مسکن ارزان، افزایش 21 درصدی تعداد کارتن‌خواب‌های لندنی در سال گذشته است. بر اساس آمار گزارش بی‌خانمان‌ها اداره لندن بزرگ، در بازه آوریل 2022 تا مارس 2023، در مجموع 10 هزار و 53 نفر در خیابان‌ها زندگی می‌کنند.

تعداد کارتن‌خواب‌ها در مدت مشابه پارسال 8 هزار و 328 نفر بوده است. بر اساس این گزارش، 6 هزار و 391 نفر از این افراد، برای نخستین بار است که کارتن‌‌خواب می‌شوند که افزایش 26 درصدی نسبت به سال 22-2021 را نشان می‌دهد. حدود 2 هزار و 84 نفر هم دو سال متوالی است که کارتن‌خواب هستند.

سازمان‌های خیریه بی‌خانمان‌ها در اوایل ماه ژوئن به «ریشی سوناک» نخست‌وزیر انگلیس نامه نوشتند تا نگرانی عمیق خود را از اینکه دولت در دست‌یابی به هدف خود برای پایان دادن به کارتن‌خوابی در انگلیس تا سال 2024 ناکام خواهد ماند، ابراز کنند.

بحران اقتصادی در انگلیس و تشدید کاهش قدرت خرید و ناتوانی در پرداخت اجاره خانه چنان است که نظرسنجی جدید موسسه «یوگاو» نشان می‌دهد که 66 درصد شهروندان انگلیس از عملکرد دولت حاکم محافظه‌کار در زمینه مدیریت مسائل مهم کشور ناراضی هستند.

یک مرکز حمایتی در لندن چندی پیش اعلام کرد که در سال گذشته 1313 نفر در انگلیس در پی بی‌خانمانی جان خود را از دست داده‌اند که نسبت به سال 2019 افزایش 85 درصدی داشته است.

آمار‌ها نشان می‌دهند که در سه ماهه نخست سال جاری میلادی بیش از 74 هزار خانوار انگلیسی به دلیل قرار داشتن در معرض بی‌خانمانی به شورا‌های محلی مراجعه و درخواست کمک کردند.

در مهرماه سال گذشته نیز روزنامه «ایونینگ استاندارد» نوشت: بر اساس نتیجه یک بررسی در میان بیش از ۲ هزار اجاره نشین، نزدیک به یک سوم آنان (۳۲ درصد) گفته‌اند که دستِ‌کم نیمی از درآمد خانوار آنان برای پرداخت اجاره بها هزینه می‌شود.  

در سال 1399 نیز آمارها نشان داده بود که شمار جوانان بی‌خانمان در لندن نسبت به سال قبل آن ۴۷ درصد افزایش یافته است. در سال 1397 نیز  بر اساس نظرسنجی انجام شده از سوی مؤسسه «یوگاو» در انگلیس حدود 50 درصد از مردم این کشور می‌گویند که شمار افراد بی‌خانمان در این کشور در مقایسه با 10 سال گذشته افزایش یافته است.

پیش از این نیز یعنی در سال 1394 نیز مقامات مسئول ساماندهی افراد کارتن خواب در انگلیس با بیان اینکه شمار این افراد در مقایسه با ۵ سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است، در سخنانی که بیانگر ناتوانی و عدم اراده دولت انگلیس برای حل این بحران است، عنوان کردند که تلاش می‌کنند بی‌خانمانان را در مراکز مختلف مذهبی برای نجات از سرما اسکان دهند.

البته این آمارها سر آغاز آمار بی‌خانمانی در انگلیس نمی‌باشد چنانکه در سال 1392 نیز چند سازمان خیریه و غیردولتی اعلام کردند که تعداد بی خانمان‌های این کشور طی سه سال 34 درصد افزایش یافته است. آنها عنوان کردند سالانه حداقل 185 هزار نفر به تعداد بی‌خانمان‌های انگلیس اضافه شده است.

آن زمان عنوان شد یافته‌های سازمان‌های غیردولتی همچنین نشان می‌دهد که نمونه‌های آشکار بی‌خانمانی نظیر کارتن‌خوابی حدود شش درصد در انگلیس و 13 درصد در شهر لندن افزایش یافته است.

در آن سال سازمان خیریه «شلتر» نیز با انتشار گزارشی هشدار داد بیش از 80 هزار کودک انگلیسی کریسمس  را بدون سرپناه مناسب سپری خواهند کرد.

حقایق مذکور در حالی سال‌هاست بر انگلیس حاکم است که گزارش‌های رسمی از هزینه‌های صدها میلیون پوندی خاندان سلطنتی برای جشن‌ها و مراسم‌ اشرافی‌ از تولد و عروسی اعضای خاندان سلطنتی گرفته تا مرگ ملکه و تاج‌گذاری چارلز سوم از جیب مالیات دهندگان انگلیسی حکایت دارد.

در چنین شرایطی مطالبه 70 درصدی مردم انگلیس برای جمهوری‌خواهی و حذف نظام سلطنت به شدت سرکوب و رسانه‌های خاندان سلطنتی به صورت تهوع‌آوری به توجیه این سرکوب و لزوم استمرار نظام سلطنت می‌پردازند.

از سوی دیگر؛ انگلیس با ادعای نجات ملت‌ها و ایجاد زندگی بهتر برای آنان، همچنان به سیاق سابقه سیاه ضدبشری خود یا به اشغال، ویرانی و جنگ‌افروزی مشغول است یا با فتنه‌انگیزی در سایر کشورها نسخه تجزیه و آشوب تجویز می‌کند.