روز سياه در تاريخ كشمير

آبان(27 اكتبر) نه تنها روزي سياه براي مردم جامو و كشمير است بلكه نمايانگر يكي از سياه‌ترين بخش‌هاي تاريخ جنوب آسيا است. 60 سال پيش در چنين روزي ارتش هند وارد كشمير شد و با توسل به زور خيزش مردم كشمير را سركوب كرد. پس از اين سركوب خواست‌هاي كشميري‌ها، كه منجر به درگيري نظامي ميان پاكستان و هند شد، مساله كشمير در شوراي امنيت سازمان ملل كه مركب از كميسيوني ويژه - كميسيون سازمان ملل در خصوص هند و پاكستان - مي‌باشد مطرح شد. با اين دستور كه موضوع به طور جداگانه مورد بررسي قرار گرفته و به طرف‌هاي مجادله‌كننده در حل و فصل آن از طريق مذاكره كمك نمايد.
مهمترين پيامد بررسي‌هاي اين كميسيون دو قطعنامه‌اي بود كه از سوي شوراي امنيت به ترتيب در تاريخ 24 مرداد 1363 و 25 دي ماه 1327 به تصويب رسيد و در آن از دولت‌هاي هند و پاكستان خواسته شده بود تحت نظارت سازمان ملل به يك همه پرسي آزاد و عادلانه دست زنند تا مردم كشمير بتوانند براي پيوستن به هند يا پاكستان تصميم بگيرند. رهبران هند نيز تعهد كردند تا به كشميري‌ها اجازه دهند در مورد سرنوشت خود تصميم گيري نمايند. جواهر لعل نهرو، نخست‌وزير وقت طي يك سخنراني كه در تاريخ 22 بهمن 1349 در مجلس هند ايراد كرد اظهار داشت: "ما به مردم كشميرو متعاقب آن به سازمان ملل وعده داده بوديم. ما به اين وعده پايبند بوده و هستيم. بگذاريد مردم كشمير خود تصميم بگيرند." با اين وجود علي‌رغم وعده آنها به جامعه بين‌المللي و قولي كه به مردم كشمير براي برگزاري همه پرسي داده بودند، هند همچنان به بي‌اعتنائي به افكار عمومي جهان ادامه داده و كشميري‌ها را از حق مسلم تصميم گيري براي سرنوشت خود محروم كرده است.
هند از تمامي منابع و امكانات خود استفاده كرده است اما نتوانسته ا ست مردم كشمير را از تداوم مبارزه آزادي خواهانه خود منصرف نمايد. هند به نيروها و پليس خود اين اختيار را داده است تا عليه كساني كه تظاهرات صلح آميز مي‌كنند از زور استفاده نمايند. اين نيروها با كشتار مردم بي‌گناه، دستگيري جوانان, هتك حرمت و آزادي زنان و آتش زدن منازل مسكوني موارد جديدي از نقض حقوق بشر را به ثبت رسانده‌اند. اين نيروها بيش از نود و دو هزار نفر از مردم كشمير را به قتل رسانده, بيش از بيست و پنج هزار نفر زن را بيوه كرده بيش از صد هزار كودك را يتيم كرده و حدود ده هزار نفر از زنان كشمير را طي بيست سال گذشته مورد تجاوز و آزار قرار داده‌اند. از سرنوشت صدها نفر از مردم بي‌گناه كشمير كه تحت بازداشت اين نيرو‌ها بوده و مفقود شده‌اند اطلاعي در دسترس نيست, اين درحالي است كه صدها گور بي‌نام در سرزمينهاي اشغالي يافت شده است كه تصور مي‌شود متعلق به آن دسته از كشميريهائي است كه نا پديد شده‌اند.
عفو بين الملل, ناظر حقوق بشر و ديگر سازمانهاي بشردوستانه بين‌المللي در گزارش‌هاي مكرر خود از نقض حقوق بشر در كشمير اشغالي هند بيش از پيش ابراز نگراني كرده‌اند. حتي پارلمان اتحاديه اروپا در جلسه‌اي كه در تاريخ 20 تير 1387 در استراسبورگ برگزار كرد با اكثريت آرا قطعنامه‌اي را به تصويب رساند كه در آن از دولت هند خواست تا سريعا بطور مستقل و عاجل به مساله كشف گورهاي دسته جمعي در اين سرزمين رسيدگي نمايد. در عين حال قويا كشتارهاي غير قانوني، ناپديد شدن مردم، شكنجه، تجاوز و ديگر موارد نقض حقوق بشر را كه به دست نيروهاي هند در جامو و كشمير از سال 1368 اتفاق افتاده است محكوم كرده ا ست.
همين دلايل است كه مردم كشمير را بر آن مي‌دارد تا روز5آبان را به عنوان روز سياه برگزار ‌كنند. هدف از اين برگزاري ابلاغ پيامي رسا به جامعه بين‌المللي به منظور پيگيري آلام مردم كشمير, كمك به توقف حقوق بشر در كشمير بر طبق خواست مردم كشمير و ايفاي نقش خود در طرح راه حلي براي حل مناقشه كشمير بر طبق خواست مردم مي‌باشد. در عين حال هدف, ديگر اين است كه از هند خواسته شود تا درجهت حل و فصل عادلانه و واقع بينانه اين مناقشه گام واقعي را بردارد كه اين در راستاي منافع مردم منطقه خواهد بود.