جنگ ناكام رسانه اي عليه دولت سوريه

حوادث داخلي سوريه و دخالت هاي آمريكا و غرب براي دامن زدن به بحران داخلي در اين كشور طي يك سال گذشته، اذهان جهانيان را به خود مشغول كرده است. موضوعي كه در اين مورد جالب توجه، به نظر مي رسد، جنگ رسانه اي هدايت شده عليه سوريه و حكومت آن است.

البته حكومت سوريه نيز با شناخت از ترفندهاي خبري دشمنان توانسته است، تا حدودي با اين جنگ رسانه اي مقابله كند و به افشاي دروغ هاي مخالفان خود به خصوص در زمينه افزايش تعداد قربانيان در درگيري ها و تظاهرات بپردازد.

اين جنگ رسانه اي علاوه بر غرب از سوي برخي از كشورهاي جهان عرب نيز حمايت و هدايت مي شود و در اين مورد شبكه هاي خبري مانند «الجزيره و العربيه» كه متعلق به قطر و عربستان سعودي است حتي گوي سبقت را از همتايان غير عرب خود در تعميق جنگ رسانه اي بر ضد حكومت سوريه ربوده اند.

به اعتقاد بسياري از صاحبنظران مسائل خاورميانه اگر چه سال ها از پايان جنگ سرد در جهان مي گذرد، اما آنچه كه اكنون در كشور كوچك سوريه رخ مي دهد به نوعي جنگ سرد است كه ميان ايالات متحده آمريكا و رقبايش مانند روسيه و چين در جريان است.
يك نماينده مجلس از جناح توسعه و آزادي در پارلمان لبنان در مورد وضعيت سوريه بر اين باور است كه آنچه كه در حال وقوع است علاوه بر تاثير بر لبنان ، بر ساير كشورهاي منطقه موثر خواهد بود.

اين نماينده مي گويد: ايستادگي و مقاومت دولت سوريه در مقابله با فتنه ها ، مانع از گسترش توطئه ها در لبنان و ساير جهان اسلام خواهد شد.
به عقيده كارشناسان امور خاورميانه عوامل متعددي باعث شده است كه حكومت سوريه با وجود گذشت يك سال از حوادث اين كشور ، بتواند در مقابل توطئه هاي جهاني براي سرنگوني اش ايستادگي كند.
به اعتقاد اين كارشناسان عواملي مانند موضعگيري روسيه و چين و حمايت آنها از حكومت قانوني بشاراسد توانسته است به دولت و ملت سوريه در فايق آمدن براين توطئه ها كمك كند.

در كنار اين موضوع ، حمايت ايران از حكومت و مردم سوريه براي انتخاب مسير سرنوشت خود و انجام اصلاحات مورد نياز سياسي باعث شده است كه رهبران اين كشور كوچك بتوانند ، با جديت و تلاش بيشتري در قبال توطئه و فتنه گري بايستند.
توطئه گران بر ضد سوريه مي دانند كه اكثريت مردم آن كشور علاقمند به حكومت قانوني «بشار اسد» رئيس جمور هستند و در مناسبت هاي مختلف اين علاقه مندي به اثبات رسيده است.

در تازه ترين نظر خواهي كه از سوي يك موسسه نظرسنجي در قطر درمورد حكومت سوريه برگزار شد، اكثريت مردم اين كشور حكومت بشار اسد را مورد تائيد قرارداده و برحمايت خود از آن تاكيد كردند.
اما متاسفانه با وجود نتايج به دست آمده از اين نظرخواهي، سردمداران قطر در كنار عربستان، آمريكا و تركيه، برسرنگوني حكومت قانوني سوريه اشتراك نظر دارند.
برخي تحليل گران در مورد حوادث سوريه معتقدند كه سياست جديد آمريكا در خاورميانه براين پايه استوار است كه خونريزي ها در منطقه باعث به وجود آمدن شرايط مناسبي براي دخالت استعمارگران خواهد شد و اين شرايط مي تواند مشابه وضعيت كنوني افغانستان و يا زمان اشغال عراق باشد.
مسلما اين شرايط بسيار ايده آل و مورد دلخواه استعمارگران خواهد بود، چرا كه از طرفي گسترش دامنه فتنه بسياري از مسلمانان را به جان هم انداخته و آنها را از هدف اصلي (اسرائيل) دور خواهد كرد.
اين تحليل گران راه حل موجود براي پيروز شدن بر مشكلات در منطقه را هشياري در مقابل اين نقشه جهنمي مي دانند، چرا كه اگر نقشه جديد آمريكا در خاورميانه شكل بگيرد دوره اي جديد از فتنه گري، جنگ و خرابي در منطقه به وجود خواهد آمد و واشنگتن برنده اصلي آن خواهد بود.

هنگامي كه از وضعيت منطقه و به خصوص سوريه سخن به ميان مي آيد، نمي توان موضوع فلسطين را ناديده گرفت، اما درحال حاضر مشاهده مي شود كه نزاع فلسطيني ها با رژيم صهيونيستي به موضوع ثانوي تبديل شده و سرنگوني حكومت سوريه در دستور كار بسياري از حاكمان جديد جهان عرب قرار گرفته است.

يك كارشناس لبناني چندي پيش هشدار داد كه پرداختن جهان عرب به موضوع سوريه باعث شده است كه رژيم صهيونيستي به دور از چشم جهانيان به تخريب خانه هاي فلسطينيان و اماكن مقدس در سرزمين هاي اشغالي ادامه دهد بدون اينكه با عكس العمل و يا واكنشي جدي از سوي مسلمانان مواجه شود.

اما با اين وجود همانطور كه قبلا به آن اشاره شد، اتخاذ تدابيري از سوي حكومت قانوني سوريه باعث شد، علاوه بر مقابله با جنگ نرم رسانه اي، با توطئه نظامي به صورت مهندسي شده برخورد و بسياري از گروه هاي مسلح سركوب و خلع سلاح شوند و مناطق مرزي نيز از دست افراد مسلح مورد حمايت بيگانگان آزاد شود.
تسلط حكومت سوريه و استحكام سيطره ارتش بر نقاط مرزي مجاور با تركيه و لبنان باعث شد كه نقشه دشمنان اين كشور براي ايجاد پايگاه هايي نظامي (همانند ليبي در دوران مبارزه با قذافي) در اين كشور هم مرز با رژيم صهيونيستي با شكست مواجه شود.

به گفته دولتمردان سوريه، آمريكا، تركيه، فرانسه، عربستان و قطر در صدد ايجاد مناطقي در خاك اين كشور بودند كه با توسل به گروه هاي مسلح، ناآرامي و فتنه را در سوريه گسترش دهند و در نهايت مداخله نظامي را بهانه كنند.
پيش از اينكه دولت سوريه بتواند، به موفقيت هاي عمده نظامي در مقابله با گروه هاي مسلح در «بابا عمرو» و «حمص» نائل شود، بحث دخالت نظامي غرب به سركردگي آمريكا در اين كشور پيش آمد و اگرچه واشنگتن از اين مداخله بدش نمي آمد، اما دست زدن به اين اقدام براي آن بسيار گران تمام مي شد.

آمريكا و برآورد دخالت در سوريه
يك گزارش منتشر شده از سوي مركز پژوهش هاي خاورميانه اي در ايالات متحده اعلام كرد: آمريكا براي اعزام نيروهاي زميني به سوريه احتياج به 200 تا 300 هزار سرباز و بودجه اي معادل 300 ميليارد دلار دارد.
در اين گزارش به شش روش براي دستيابي به اين موضوع اشاره شده است بدون اينكه هيچ كدام از آنها مورد تأكيد قرار بگيرد. از جمله اين طرح ها، روش هاي ديپلماسي و نظامي است كه هركدام ساز و كارهاي خاص خود را مي طلبيد.
جالب اينكه تحليل گر سياسي مسئول گزارش در بيان نقطه نظرات خود بر اين باور است كه «در نهايت سرنگوني رئيس جمهور بشاراسد بر مبناي آنچه كه آمريكا در نظر گرفته است، امري غيرممكن است.

اين در حالي است كه آمريكا طي ماه هاي گذشته همواره خواستار كناره گيري رئيس جمهور سوريه از منصب خود شده است. گرچه به نظر اين تحليل گر، تمامي روش هاي مورد استفاده آمريكا در زمينه سياسي با بن بست مواجه شده است و حتي به كارگيري آنها از سوي دولت اوباما، به پيچيده تر شدن اوضاع در سوريه منجر شده است.

براساس اين گزارش، براي انجام عمليات نظامي در ماه هاي اول آن احتياج به 200 تا 300 هزار نيرو است و هزينه آن در طول مدت اجرا ساليانه 200 تا 300 ميليارد دلار خواهد بود در حالي كه اقتصاد بحران زده آمريكا تحمل اين مبلغ را ندارد.
در ادامه اين گزارش آمده است: درسي كه ايالات متحده از اشغال عراق گرفت اين است كه مي توان به سرعت تعداد نيروها را كاهش داد اما با وجود اين بايد همچنان تعدادي از آنها براي سال ها در آن مكان باقي بمانند.

اما با وجود اين حتي افرادي همانند «جان مك كين» كه به عنوان سناتور جنگ طلب جمهوري خواه شهرت دارند، حاضر به اعزام سربازان آمريكايي به چنين جايي نيستند.
از سوي ديگر، برخلاف وضعيت كشور ليبي كه حملات هوايي ناتو، مردم ليبي را وادار به سرنگوني معمرقذافي ديكتاتور معدوم آن كرد، اما عملياتي مشابه آن در سوريه بسيار سخت و مشكل آفرين خواهد بود. چرا كه ارتش سوريه بسيار قوي و خودكفا است و در مقابل، مخالفان دولت پراكنده و جمع و جور كردن آنها دشوار است.

گزارش انستيتو «بروكينگز» در مورد مسائل سوريه حكايت از اين دارد كه دولت اوباما در قبال اين كشور همچنين «ديپلماسي خشونت» را دنبال مي كند و در كنار آن با تمسك به تحريم هاي اقتصادي و ارائه حمايت هاي تسليحاتي به مخالفان در حال پيشبرد اهداف خود است.
به اعتقاد تحليل گر اين گزارش، به رغم تمامي اين روش ها، نتيجه اي جز ايجاد يك بحران خونين درازمدت در منطقه براي آمريكا چيزي ديگر متصور نيست.

بر پايه گزارش انستيتو بروكينگز، راه حل ديپلماتيك كه واشنگتن آن را دنبال مي كند، بر اين فرضيه استوار است كه اگر سياست هاي روسيه در قبال سوريه در سازمان ملل تغيير كند، امكان پيروزي روش هاي ديپلماتيك وجود دارد.
اما در مقابل اين روياي آمريكايي ها، روسيه و چين طي ماه هاي گذشته به نحو مطلوبي از حق وتوي خود براي جلوگيري از تصويب قطعنامه هاي ضدسوريه استفاده كرده اند.

شكست جنگ رسانه اي غرب در مقابل حقانيت سوريه
با اينكه جنگ رسانه اي دشمنان عليه سوريه بسيار دقيق و مهندسي شده است و رسانه هاي خبري غرب و جهان عرب هر روز با استفاده از ابزارهاي خبري تلاش مي كنند مردم آن كشور و جهانيان را به اين نقطه از خاورميانه جلب كنند، اما اقدامات آن ها تاكنون موثر واقع نشده است.

دولت سوريه با اينكه از لحاظ توانايي نبرد رسانه اي با دشمنانش در سطح بسيار پايين تري قرار دارد، اما با همان اندك بضاعت خود توانسته است با افشاي ترفندهاي خبري و شگردهاي تبليغاتي آنها در زمينه افزايش تعداد قربانيان، شهيدسازي و... مقابله كند. نبرد نرم رسانه اي دشمنان عليه سوريه باعث شده است كه حتي حقايقي كه وضوح آن بر همگان آشكار است، وارونه جلوه داده شود و آن را به رژيم حاكم نسبت دهند كه انفجارهاي تروريستي از جمله آنهاست.

مثلا در انفجارهاي سال گذشته ميلادي در پايتخت سوريه در دمشق، گزارش خبرگزاري فرانسه از اين حادثه كه از سوي شبكه خبري CTV كانادا پخش شد بسيار جالب توجه و حيرت انگيز بود.
در اين گزارش خبري از انفجار دو خودروي بمب گذاري شده در ميدان اصلي شهر دمشق كه طي آن 27نفر كشته و 140نفر زخمي شدند، تناقض هاي بسياري وجود داشت. در ابتدا گوينده خبر با لحن خاصي از دو انفجار تروريستي خبر مي دهد كه طي آن ساختمان تشكيلات امنيتي سوريه مورد هدف قرار گرفته است و پس از آن ادامه مي دهد كه دولت سوريه خود مسئول حمله به ساختمان هاي دولتي خودش است.
اما اين سوال پيش مي آيد كه چرا بايد دولت سوريه اين كار را بكند، اما از ديدگاه غربي ها پاسخ چنين است: انفجارها در مناطقي در دمشق صورت گرفته است كه از تدابير امنيتي بسيار شديدي برخوردار بوده است، پس كار خودسوري ها است، در مقابل دمشق، انفجارها را بسيار دقيق و برنامه ريزي شده عنوان مي كند و آن را به القاعده نسبت مي دهد و بر اين موضوع اصرار مي كند كه اعمال تروريستي در دمشق با حمايت قطر و عربستان از تروريست ها صورت گرفته است.

البته ادعاي مطرح شده از سوي حكومت سوريه، يك ادعاي صرف دولتي نيست، بلكه بسياري از مردم آن كشور هم همين اعتقاد را دارند و به نظر آنها اعمال تروريستي توسط مجموعه اي از گروهك هاي تروريستي مورد حمايت دشمنان در كشورشان و باهدف بر هم زدن امنيت و آرامش آن صورت مي گيرد.
دستگيري و بازداشت تعدادي از جاسوسان فرانسوي، عربستاني و ترك در مرزهاي سوريه با تركيه به خوبي اين موضوع را به اثبات مي رساند كه سازمان هاي جاسوسي غرب و برخي كشورهاي عربي به صورت سازمان يافته، تروريست ها را براي انجام اعمال تخريبي در سوريه آموزش مي دهند.

بي شرمي بوق هاي تبليغاتي غرب در مورد انفجارهاي سوريه به حدي فرا رفته بود كه آنها گروهك تروريستي القاعده را مسئول هدف قرار گرفتن ساختمان هاي دولتي در دمشق عنوان كرده و آن را به دستور بشاراسد رئيس جمهور سوريه نسبت دادند.
اين ادعاها به قدري مضحك بود كه بعدا هيلاري كلينتون وزيرخارجه امريكا در يك مصاحبه خبري تلاش كرد كه حوادث تروريستي در سوريه را به گروه هايي نسبت بدهد كه در عراق نيز فعاليت دارند.
همچنين در مورد اخبار اعمال تروريستي از جمله ترور شخصيت هاي مهم در سوريه توجه به زمان و نحوه انعكاس خبر بسيار مهم است. مثلا در مورد ترور فرزند مفتي كل سوريه، در سال گذشته ميلادي در دمشق، هنوز خبر آن از سوي رسانه هاي رسمي سوريه اعلام نشده بود كه به فاصله چند دقيقه شبكه خبري متعلق به عربستان به نام «العربيه» آن را پخش كرد.

نگاهي به مواضع دشمنان سوريه
هيچ فرد عاقلي دچار اين توهم نخواهد شد كه روزي ممكن است توطئه هاي غرب و كشورهاي هم پيمان آن بر عليه سوريه به موفقيت برسد چرا كه اين كشور به عنوان پرچمدار مبارزه با صهيونيست ها اشغالگر و محور مقاومت طي دهه هاي اخير به خوبي توانسته است در مقابل همه دسيسه ها ايستادگي كند.
اما براي شناخت توطئه هاي غرب و كشورهاي طرفدار آنها بر عليه سوريه بررسي واكنش هاي آنها ما را در هرچه بهتر شناختن آن ياري خواهد كرد.

براي شناختن اين دسيسه ها، نگاهي به مقاله مجله «اشپيگل» در مورد مواضع امريكا و غرب در مورد سوريه جالب توجه به نظر مي رسد. اشپيگل با دروغ گو خواندن غربي ها در مورد مسالمت آميز بودن تظاهرات در سوريه مي نويسد: ما ادعا مي كنيم كه مردم سوريه با نظام حاكم خود مخالف هستند و در اين مورد جارو جنجال به راه انداخته ايم، اما واقعيت اين است كه اعتراضات نه تنها جنبه مسالمت آميز ندارد، بلكه مجموعه اي از اعمال تروريستي و آشوب را تشكيل مي دهد.

به هر صورت پس از گذشت يك سال از بحران سوريه، دشمنان ترفندهاي مختلف نظامي و سياسي را عليه اين كشور محور مقاومت بكار بردند كه علاوه بر اينكه نتوانست در عزم مصمم مردم براي مقابله با توطئه ها تأثير بگذارد، بلكه باعث شد كه بحران عميق تر از گذشته شود.

برگزاري دو دور كنفرانس به اصطلاح «دوستان سوريه»، مسلح كردن مخالفان بشاراسد، ارسال سلاح و كمك هاي مالي، تحريم اقتصادي، فشارهاي ديپلماتيك همه و همه از توطئه اي بزرگ برعليه سوريه حكايت مي كند كه هدف آن ايجاد هرج و مرج در اين كشور هم مرز با اسرائيل اشغالگر است.
همچنين با وجود شكست هاي پي درپي اين توطئه ها و خنثي شدن بسياري از آنها توسط دولت حاكم بر سوريه، آمريكا و غرب اكنون رويكرد جديدي براي تحت فشار قراردادن دولت سوريه را در پيش گرفته اند.

پس از اينكه دولت سوريه توانست، «حمص و باباعمرو» را كه مي رفت به عنوان پايگاهي براي مزدوران خارجي به كار گرفته شود به تصرف درآورد و توطئه را در نطفه خفه كند، اينك متوسل شدن به اعزام نيروهاي بين المللي تحت عنوان ناظر، نخواهد توانست تغيير آنچناني را در اوضاع داخلي اين كشور به وجود آورد.
در زمينه منطقه اي كشور تركيه در مرزهاي مشترك خود با سوريه تلاش مي كند، تحت عنوان كمك به آوارگان به مداخله خود در امور داخلي آن كشور ادامه دهد و با اعزام كارشناسان نظامي و امنيتي به توطئه هاي خود دامنه وسيع تري بخشيده است. اما با اين حال اين كشور كه به عنوان بازنده بزرگ منطقه اي از آن نام برده مي شود، نتوانسته است توطئه هاي خود را پيش ببرد و خللي در ديوار مستحكم امنيت سوريه وارد كند.

دولت حاكم بر تركيه كه تحت عنوان شعار كاهش مشكلات پا به عرصه تحولات منطقه گذاشت اكنون با شكست سياست هايش در مقابل سوريه، سياست «كاهش دوستان» را تجربه مي كند و حتي نتوانست دو كشور همجوار خود (ايران و عراق) را در موافقت با خود، همراه كند.
اين كشور همانند قطر و عربستان تلاش مي كند، با طولاني كردن بحران در سوريه و با به وجودآوردن شرايطي براي دخالت نظامي، اهداف خود را در منطقه به اجرا درآورد.

قطر نيز به عنوان يك كشور عربي در جهت هماهنگي با سياست هاي آمريكا و غرب از ابتداي بحران در سوريه تاكنون، همه امكانات مالي، خبري و ديپلماسي خود را براي وارد آوردن فشار به اين كشور به كار برده است. اين كشور كه خودداراي سردمداران فاسدي است بدون توجه به خواسته هاي مردمش پول و سلاح به مزدوران تحت امر غرب در سوريه ارسال مي كند و تغذيه خبري از آنها توسط شبكه هاي خبري تحت امر خود، به برجسته كردن اخبار جزئي مخالفان بشار اسد مي پردازد.

عربستان نيز كه با انحاء مختلف كمر به شكست محور مقاومت در سوريه بسته است، مسلماً در آينده اي نه چندان دور، نتيجه دخالت هايش را در اين كشور پس خواهد داد. مسلماً با توجه به وضعيت داخلي در عربستان، اوضاع سياسي اين كشور نفت خيز، بيش از گذشته شكننده شده است و مردم اين كشور كه متوجه سياست هاي رياض در پرداختن به بحران هاي خارجي و منحرف كردن افكار عمومي از موضوعات داخلي شده اند، در مخالفت با ظلم و جور حاكمان آل سعود، دست به قيام زده اند.

با اين همه بايد گفت كه هر چند، توطئه ها بر ضد سوريه روز به روز گسترده تر و پيچيده تر مي شود، اما رفتار منطقه اي و سنجيده دولتمردان سوريه در عرصه منطقه اي و بين المللي توانسته است، پايه هاي اين حكومت را بيش از گذشته مستحكم كند و با به صحنه آوردن مردم، نشان دهد كه جايگاه مستحكمي در ميان ملت خود دارد.

برگزاري تظاهرات چند صدهزار نفري در شهرهاي «دمشق، حلب و «لاذقيه» نشان داد كه اگر چه دولت حاكم بر سوريه، دچار مشكلات اقتصادي و سياسي است، اما صبر و استقامت مردم، باعث شده است تا در اين درياي توفاني با طمانينه خود را به ساحل آرامش برساند.

مسلماً در طي ماه هاي آينده شاهد آرامش بيشتري در تحولات داخلي سوريه خواهيم بود ومردم سوريه در يك چارچوب واحد به تلاش هاي خود براي سازندگي در كشورشان ادامه مي دهند و همچون گذشته، دشمن اصلي خود را رژيم صهيونيستي دانسته و در كنار برادران فلسطيني به مقابله با آن بپردازند.

گردآوري و تنظيم: محمد معرفي