۰
چهارشنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۳۸

تقابل تجاري آمريكا و چين

تقابل تجاري آمريكا و چين
سناتورهاي آمريكائي در اين مقوله پيشقدم شده‏اند تا بسترهاي لازم براي برخورد جدي‏تر با چين را در كنگره فراهم كنند.
واشنگتن طي سالهاي اخير مرتباً در دو مورد عليه پكن، موضع گرفته است.
1ـ چين بايد "ارزش يوان" را شناور كند و يا دستكم آنرا افزايش دهد و سياستهاي ارزي جديدي را تدوين و اجرا كند و به "دستكاري در نرخ ارز" پايان دهد.
2ـ چين بايد به سياستهاي ناعادلانه در قلمرو تجاري ـ اقتصادي خاتمه دهد و به قوانين اقتصاد بازار، احترام بگذارد.
نه‏تنها آمريكا بلكه ساير شركاي تجاري بزرگ چين و ازجمله كشورهاي اروپائي نيز در همين 2 مورد عليه پكن معترضند و قوياً اصرار دارند كه دولت چين با دستكاري در نرخ ارزها و تثبيت قيمت "يوان" و همچنين با اعمال سياستهاي حمايتي به نفع بازار داخلي خود، در واقع سرگرم اعمال سياستهاي تنبيهي عليه ساير كشورها است و بدون توجه به خواسته‏هاي شركاي تجاري خود، اسب خود را مي‏راند، "ون ژيابائو" نخست‏وزير چين هرگونه فشار خارجي براي افزايش ارزش "يوآن" و اصلاح سياستهاي ارزي چين را به شدت رد كرده و اصرار دارد كه پكن سياستهاي درستي را اتخاذ نموده است.
اگرچه درون كنگره، دو جناح دمكرات و جمهوريخواه به وضوح داراي مواضع متفاوتي هستند ولي در اين مورد خاص، اكثريت نمايندگان هر دو جناح ديدگاههاي تقريباً مشابهي دارند و معتقدند كه رفتار چين، هيچ راهكار ديگري بجز مقابله و اتخاذ سياستهاي تنبيهي باقي نگذاشته است. "چاك شومر" سناتور دمكرات ضمن اشاره به عملكرد تجاري ـ اقتصادي پكن و اصرار دولت چين به استمرار سياستهاي فعلي مي‏گويد: هيچ راهي بجز وادارساختن پكن به پذيرش ديدگاهمان باقي نمانده است.
130 سناتور آمريكائي طي نامه‏اي خطاب به "تيموتي گيتز" وزير دارائي آمريكا خواستار اتخاذ تدابير لازم براي برخورد سخت و شديد با سياستهاي تجاري و ارزي چين شده‏اند. سناتورها مي‏گويند تاثيرات منفي اقدامات چين در "دستكاري ارزش يوآن" بر اقتصاد آمريكا به خوبي قابل مشاهده است و مقامات وزارت دارائي بازرگاني آمريكا بايد با اين نوع سياستهاي غلط چين مقابله كنند.
اينكه چين با اتخاذ يك سياست سختگيرانه، ارزش يوان را تثبيت كرده و از اين طريق به رشد اقتصادي اين كشور كمك فراواني شده، ترديدي نيست ولي واقعيت‏ها نشان مي‏دهد كه مشكلات عظيم اقتصادي آمريكا حتي با شناورشدن ارزش يوآن هم حل‏وفصل نخواهد شد.
براساس جديدترين آمارهاي منتشره توسط منابع بانكي آمريكا، حجم مطالبات چين از آمريكا به مرز پنج تريليون دلار رسيده است. بعلاوه موازنه تجاري دو كشور هر ساله به طور متوسط به ميزان 250 ميليارد دلار به نفع پكن بوده است. اين در حاليست كه چين بالاترين ذخيره ارزي دلاري در سطح جهاني را در اختيار دارد كه همين امر، كوچكترين فرصتها براي بازي‏كردن بانكهاي آمريكائي با "يوآن" را از واشنگتن سلب كرده است.
فراموش نكنيم كه فدرال رزرو بانك آمريكا براي سالهاي متمادي با كاهش يا افزايش ارزش دلار در سطح داخلي و بين‏المللي و دستكاري در نرخ برابري دلار با برخي ارزهاي خاص ازجمله "ين ژاپن" يورو، منافع عظيمي را به سمت اقتصاد آمريكا سرازير كرده ولي مقامات چين با شناخت قوانين بازي، پيشدستي كرده‏اند و مانع از تكرار "فاجعه اقتصادي مالزي" در كشورشان شده‏اند.
در واقع خشم امروز مقامات واشنگتن از دستكاري چين در ارزش يوان نيست بلكه از اين بابت است كه چين مانع دستكاري آمريكا در ارزش يوان شده است و اجازه نمي‏دهد رمق اقتصاد ملي چين با دستكاريهاي فدرال رزرو بانك به جيب گشاد آمريكائي‏ها سرازير شود. اين همان ترفندي است كه آمريكا توسط "جورج سوروس" در دوره نخست‏وزيري "ماهاتيرمحمد" در مالزي پياده كرد و با دستكاري در نرخ برابري "رينگيت" مالزي با دلار آمريكا، بحران اقتصادي عظيمي را بر اين كشور تحميل نمود كه اين كشور براي سالها از آثار و تبعات آن رنج مي‏برد و در حقيقت. رمق اقتصاد ملي مالزي توسط آمريكا به غارت رفت.
البته آمريكا در سال 1365 نيز دقيقاً همين سياست دستكاري در نرخ برابري ارزهاي خارجي را در مورد "ين ژاپن" هم پياده كرد ولي اقتصاد نيرومند ژاپن، توانست از آن بحران خارج شود و عليرغم فشارهاي سنگين آمريكا، كمر راست كند. آمريكا مشابه همين سياستها را براي كاهش ديون خارجي خود نيز در پيش گرفته و در واقع حتي بدون پرداخت يك سنت، مرتباً سطح ديون خارجي خود را كاهش مي‏دهد و از توان اقتصادي ديگران ارتزاق مي‏كند.
دقيقاً به همين دليل است كه كشورها به دلار آمريكا بعنوان يك "ارز بي‏ثبات" مي‏نگرند و درصدد "تغيير ارز جايگزين" هستند تا معاملات بين‏المللي خود را با ارزي بجز دلار انجام دهند. اخيراً چين و روسيه هشدار داده‏اند كه در صدد بررسي ارز جايگزين هستند تا مبادلات جهاني خود را با ارز مطمئني صورت دهند كه تا اين اندازه دچار نوسانات شديد و غيرمنتظره نشود. اين هشدارها بدان معني است كه در صورت اتخاذ سياستهاي تنبيهي از جانب واشنگتن، پكن هم دست به سياستهاي تلافي‏جويانه مي‏زند و قطعاً اين آمريكا است كه بيشتر ضرر مي‏كند چرا كه آمريكا در محدوده مناسبات اقتصادي 300 ميليارد دلاري خود با چين، سياستگذاري مي‏كند ولي چين با "حذف دلار" از تجارت بين‏المللي خود، "قلمرو چرخش دلار" را يكباره در حد 2 ميليون دلار كاهش مي‏دهد. اين مقايسه به خوبي نشان مي‏دهد كه واشنگتن در قلمرو مناسبات اقتصادي ـ تجاري با چين دست بالا را در اختيار ندارد و از قدرت مانور محدودي برخوردار است. خشم سناتورهاي آمريكائي نيز دقيقاً از همين بابت است.


مرجع : روزنامه جمهوری اسلامی
کد مطلب : ۲۴۶۶۵
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

منتخب
پیشنهاد ما