۰
سه شنبه ۱۰ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۰۹
برخی از واقعیت های اجتماعی به حدی نمایان و مشهود می باشند که هیچ جایی برای تردید و ابهام و انکار باقی نمی گذارند و به سرعت و صراحت هر ناظر را به اذعان و اعتراف می رسانند. علت اصلی این وضوح و نمایانی و تایید قطعی دل و دیده درباره وقایع مزبور را باید تجلی عملی آنها دانست که هرگز نمی توان واقعیت های به ظهور و بروز درآمده را نفی و انکار نمود و آنچه را که چشم آن را مشاهده نموده و تصویر آن را به مغز ارسال داشته و به تایید رسانده است نفی کرد و در انکار نشست.
حضور گسترده و حماسه ساز توده های عظیم مردم محروم جامعه در مراحل مختلف و فراز و نشیب های گوناگون انقلاب شکوهمند اسلامی از جمله واقعیت های مشهود و انکارناپذیر می باشد به گونه ای که نه تنها در داخل و از جانب دوستان و مشتاقان که درمیان دشمنان و بیگانگان و ناظران و تحلیل گران خارجی نیز به اعتراف های مکرر و همراه با تمجیدهای مستمر و اظهار اعجاب و شگفتی درآمده است .
رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیان گذار نظام جمهوری اسلامی ایران همواره از حضور پرشور و گسترده محرومان جامعه در نهضت اسلامی و مجاهدت و حماسه های مکرر آنان در به ثمر رساندن انقلاب و مقابله با توطئه های قدرت های استکباری و عوامل داخلی آنها سخن به میان آورد و به تجلیل از این فداکاری های وقفه ناپذیر پرداخت .
حضرت امام خمینی دقیقا به دلیل همین حضور و مبارزات توده های محروم جامعه در صحنه های انقلاب و نقش اساسی آنان در شکل گیری و پیروزی نهضت پس از استقرار نظام اسلامی به طور مکرر و در پیام ها و سخنان خود « حمایت از محرومان و مستضعفان » را به صورت یک « وظیفه » و « مسئولیت » برای همه دولتمردان و کارگزاران حکومتی تبیین و تعیین نمود.
مواضع و دیدگاه های حضرت امام خمینی در حمایت از توده های محروم جامعه فقط به صورت اعلام به مسئولان نظام و مشخص کردن وظیفه و مسئولیت برای آنان خلاصه و محدود نشد بلکه حضرت امام این مواضع و سیاست های محوری را در طول دوران پیروزی و به طور مستمر در مناسبت های گوناگون مطرح و ترویج نمود به گونه ای می توان اذعان داشت که حجم وسیعی از رهنمودهای این پیشوای بیدار و آگاه و ژرف نگر به حمایت های همه جانبه از محرومان و مستضعفان جامعه اختصاص یافته است .
اندیشه ها و دیدگاه های حضرت امام خمینی درباره جایگاه و نقش توده های زحمت کش و تهی دست جامعه در انقلاب و ضرورت حمایت مسئولان از این افراد که بیشترین تعداد از خانواده وسیع کشور اسلامی محسوب می شوند را در نمونه ها و مصداق های ذیل به تامل می گذاریم :
۱ ـ حضرت امام خمینی زاغه نشینان و فقرزدگان را صاحبان اصلی کشور معرفی می کنند و معتقدند که نهضت اسلامی را این اقشار به رشد و پیشرفت روزافزون درآوردند و هم اینان هستند که سرمایه ها و پشتوانه های اصلی این مملکت به شمار می روند :
« مملکت مال این زاغه نشینان اطراف تهران است که من خدا می داند برای این ها غصه می خورم و برای این ها تا حالا فکری نشده . مملکت مال این هاست . نهضت را این ها پیش برده اند… ما مرهون این ها هستیم . ما زندگیمان را این ها اداره می کنند… کوخ نشین ها هستند که موونه این مملکت و سرمایه این مملکتند نه آن کاخ نشین ها. خداوند این کوخ نشین ها را برای ما حفظ کند. »
۲ ـ حضرت امام خمینی به این بسنده و اکتفا نمی کنند که مواضع خویش را درباره کوخ نشینان و اقشار محروم جامعه اعلام نمایند و آنان را عامل پیشبرد انقلاب اسلامی بدانند و صاحبان مملکت بنامند. بلکه با مطرح کردن این اصل که « محرومیت زدایی عقیده و راه و رسم زندگی ماست » و « خدمت به مستضعفان از بزرگ ترین عبادات نزد خداست » همه دولتمردان را به تلاش مستمر برای رفع تنگناهای معیشتی مردم و زدودن آثار شوم و سیاه « فقر » از جامعه دعوت می کنند و ضمن این که محرومان را « ولی نعمت » می نامند می فرمایند : « ما باید از ولی نعمت خودمان قدردانی کنیم و خدمت کنیم به او »
۳ ـ حضرت امام خمینی تامین رفاه نسبی و متعادل برای همه اقشار و توده های تهی دست و در تنگنای فقر قرار گرفته را لازم و ضروری می دانند و تحقق آن را آرمان و آرزوی ملت و دولت معرفی می کنند و ضمن توجه دادن به عمل دقیق برای ضرورت محقق گشتن این هدف بزرگ به شدت اعلام خطر می نمایند که مبادا اصل حمایت از محرومان به حیطه عمل درنیاید و به جای آن حمایت از سرمایه داران به صورت اصل و ارزش مطرح گردد :
« همه آرمان و آرزوی ملت و دولت و مسئولین کشور ماست که روزی فقر و تهی دستی از جامعه ما رخت بربندد و مردم عزیز و صبور و غیرتمند کشور از « رفاه » در زندگی مادی و معنوی برخوردار باشند. خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و روآوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذالله که این با سیره و روش انبیا و امیرالمومنین و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ سازگار نیست . »
۴ ـ حضرت امام خمینی علاوه بر این که مسئولان و دولتمردان و کارگزاران نظام اسلامی را به حمایت عملی از اقشار محروم و نیازمند جامعه موظف می نمایند علما و روحانیون را نیز مخاطب قرار داده و این گونه صریح و قاطع به جانبداری از محرومان و پافشاری بر این اصل در هر شرایط و خودداری از عدول از آن فرمان می دهند :
« آن چیزی که روحانیون هرگز نباید از آن عدول کنند و نباید با تبلیغات دیگران از میدان به در روند حمایت از محرومین و پابرهنه هاست چرا که هر کسی از آن عدول کند از عدالت اجتماعی اسلام عدول کرده است . ما باید تحت هر شرایطی خود را عهده دار این مسئولیت بزرگ بدانیم و در تحقق آن اگر کوتاهی بنمائیم خیانت به اسلام و مسلمین کرده ایم . »
حضرت امام خمینی مسئولیت و تلاش و فعالیت علمای اسلام را در حمایت از زاغه نشینان و تهی دستان جامعه دارای وسعت و گستردگی می دانند و آن را در سطحی کلان و بزرگ مطرح می کنند که شامل مبارزه با ستمگران اقتصادی ـ یعنی سرمایه دارهای خون آشام و تروریست های اقتصادی و کسانی که شریان های اصلی اقتصاد کشور را در دست می گیرند و با هر « اشاره » صاحب درآمدهای ثانیه ای و میلیاردی می شوند ـ می باشد:
« علمای اسلام موظفند با انحصارطلبی و استفاده های نامشروع ستمگران مبارزه کنند و نگذارند عده کثیری گرسنه و محروم باشند و در کنار آنها ستمگران غارتگر و حرامخوار در ناز و نعمت به سر ببرند. »
۵ ـ حضرت امام خمینی ضمن توصیه بر تداوم کوشش های مستمر برای صیانت و حفاظت از خط اصولی دفاع از محرومان و مستضعفان همه علما و روحانیون و دولتمردان و مدیران و کارگزاران را به ایجاد پیوند و ارتباط و تعامل و دوستی و مودت با محرومان و رجحان دادن این محاورات و ارتباطات بر معاشرات و تعاملات با افراد مرفه و متمکن موظف می نمایند :
« ما باید تمام تلاشمان را بنمائیم تا به هر صورتی که ممکن است خط اصولی دفاع از مستضعفین را حفظ کنیم . »
« همه مدیران و کارگزاران و رهبران و روحانیون نظام و حکومت عدل موظفند که با فقرا و مستمندان و پابرهنه ها بیشتر حشر و نشر و جلسه و مراوده و معارفه و رفاقت داشته باشند تا متمکنین و مرفهین . »
۶ ـ حضرت امام خمینی همه مسئولان دلسوز و معتقد به حمایت های مادی و معنوی از توده های محروم جامعه را مخاطب قرار می دهند و به دقت و مراقبت های کافی و مستمر و بیداری ها و هوشیاری های مکرر برای جلوگیری از نفوذ سرمایه داران و زراندوزان در پیکره تشکیلات سیاسی و حکومتی به منظور به دست گرفتن مناصب کلیدی موظف می سازند که آنان در صورت رخنه در این تشکیلات و تصاحب مقام و ریاست های مهم و بنیادی انقلاب را به بیراهه می افکنند و تمام حاصل مجاهدت های سخت روحانیت و مردم را از بین خواهند برد : « آن هایی که در خانه های مجلل راحت و بی درد آرمیده اند و فارغ از همه رنج ها و مصیبت های جانفرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه های محروم تنها ناظر حوادث بوده اند و حتی از دور هم دستی بر آتش نگرفته اند نباید به مسئولیت های کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند و حاصل همه زحمات ملت را بر باد دهند. »
۷ ـ با توجه به این که « مالکیت خصوصی » در اسلام محترم شمرده شده است و در عین حال نامحدود و لجام گسیخته و بدون ضابطه مندی های شرعی و قانونمندی های دولت اسلامی پذیرفته نیست و چنانچه از نظارت و کنترل و برنامه ریزی های صحیح مبتنی بر مقابله با « فساد اقتصادی » و برخورد با « مفسدان اقتصادی » خارج شود آفت و آسیب و زیان هایی می آفریند که در نهایت موجب ضربه پذیری اقتصاد کشور و متضرر شدن اقشار محروم می شود حضرت امام خمینی مسئولان برنامه ریز در امور اقتصادی را مخاطب قرار می دهند و این گونه به هوشیاری و دقت برای جلوگیری از خطرات ناشی از آزادی نامحدود « بخش خصوصی » فرامی خوانند :
« باید دقیقا توجه کنند که آزادی بخش خصوصی به صورتی باشد تا هر چه بهتر بشود به نفع مردم محروم و مستضعف کار کرد نه چون گذشته تعدادی از خدا بی خبر در تمام امور تجاری و مالی سلطه پیدا کنند. »
حکومت و دولت اسلامی در هر عصر و زمان باید بر مواضع حضرت امام خمینی در مبارزه با فقر و دفاع از محرومان و رفع تنگناهای معیشتی مردم و ایجاد رفاه متعادل در زندگی افراد جامعه پای بفشرد و غفلت و تسامح از این وظیفه بزرگ را جایز و روا نداند.
حضور گسترده و حماسه ساز توده های عظیم مردم محروم جامعه در مراحل مختلف وفراز و نشیب های گوناگون انقلاب شکوهمند اسلامی از جمله واقعیت های مشهود و انکارناپذیر می باشد به گونه ای که نه تنها در داخل و از جانب دوستان و مشتاقان که در میان دشمنان و بیگانگان و ناظران و تحلیل گران خارجی نیز به اعتراف های مکرر و همراه با تمجیدهای مستمر و اظهار اعجاب و شگفتی در آمده است .
حضرت امام خمینی به این بسنده و اکتفا نمی کنند که مواضع خویش را درباره کوخ نشینان و اقشار محروم جامعه اعلام نمایند و آنان را عامل پیشبرد انقلاب اسلامی بدانند و صاحبان مملکت بنامند بلکه با مطرح کردن این اصل که « محرومیت زدایی عقیده و راه و رسم زندگی ماست » و « خدمت به مستضعفان از بزرگ ترین عبادات نزد خداست » همه دولتمردان را به تلاش مستمر برای رفع تنگناهای معیشتی مردم و زدودن آثار شوم و سیاه « فقر » از جامعه دعوت می کنند و ضمن این که محرومان را « ولی نعمت » می نامند می فرمایند : « ما باید از ولی نعمت خودمان قدردانی کنیم و خدمت کنیم به او »
حضرت امام خمینی مسئولیت و فعالیت های مبتنی بر حمایت از تهی دستان جامعه را دارای وسعت و گستردگی می دانند و آن را در سطحی کلان مطرح می کنند که شامل مبارزه با ستمگران اقتصادی ـ یعنی سرمایه داران خون آشام و تروریست های اقتصادی و کسانی که شریان های اصلی اقتصاد کشور را دردست می گیرند و با هر « اشاره » صاحب درآمدهای ثانیه ای و میلیاردی می شوند ـ می باشد .
حضرت امام خمینی همه مسئولان دلسوز و معتقد به حمایت های مادی و معنوی از توده های محروم جامعه را مخاطب قرار می دهند وبه دقت و مراقبت های کافی و مستمر و بیداری ها و هوشیاری های مکرر برای جلوگیری از نفوذ سرمایه داران و زراندوزان در پیکره تشکیلات سیاسی و حکومتی به منظور به دست گرفتن مناصب کلیدی موظف می سازند که آنان درصورت رخنه در این تشکیلات و تصاحب مقام و ریاست های مهم و بنیادی انقلاب را به بیراهه می افکنند و تمام حاصل مجاهدت های سخت روحانیت و مردم را از بین خواهند برد .
« مالکیت خصوصی » به صورت نامحدود و لجام گسیخته و بدون ضابطه مندی های شرعی و قانونمندی های دولت اسلامی پذیرفته نیست و آسیب و زیان هایی می آفریند که در نهایت موجب ضربه پذیری اقتصاد کشور و متضرر شدن اقشار محروم می شود و به همین دلیل حضرت امام خمینی هشدار می دهند : « باید دقیقا توجه کنند که آزادی بخش خصوصی به صورتی باشد تا هرچه بهتر بشود به نفع مردم محروم و مستضعف کار کرد نه چون گذشته تعدادی از خدا بی خبر در تمام امور تجاری و مالی سلطه پیدا کنند. »
حضور گسترده و حماسه ساز توده های عظیم مردم محروم جامعه در مراحل مختلف و فراز و نشیب های گوناگون انقلاب شکوهمند اسلامی از جمله واقعیت های مشهود و انکارناپذیر می باشد به گونه ای که نه تنها در داخل و از جانب دوستان و مشتاقان که درمیان دشمنان و بیگانگان و ناظران و تحلیل گران خارجی نیز به اعتراف های مکرر و همراه با تمجیدهای مستمر و اظهار اعجاب و شگفتی درآمده است .
رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیان گذار نظام جمهوری اسلامی ایران همواره از حضور پرشور و گسترده محرومان جامعه در نهضت اسلامی و مجاهدت و حماسه های مکرر آنان در به ثمر رساندن انقلاب و مقابله با توطئه های قدرت های استکباری و عوامل داخلی آنها سخن به میان آورد و به تجلیل از این فداکاری های وقفه ناپذیر پرداخت .
حضرت امام خمینی دقیقا به دلیل همین حضور و مبارزات توده های محروم جامعه در صحنه های انقلاب و نقش اساسی آنان در شکل گیری و پیروزی نهضت پس از استقرار نظام اسلامی به طور مکرر و در پیام ها و سخنان خود « حمایت از محرومان و مستضعفان » را به صورت یک « وظیفه » و « مسئولیت » برای همه دولتمردان و کارگزاران حکومتی تبیین و تعیین نمود.
مواضع و دیدگاه های حضرت امام خمینی در حمایت از توده های محروم جامعه فقط به صورت اعلام به مسئولان نظام و مشخص کردن وظیفه و مسئولیت برای آنان خلاصه و محدود نشد بلکه حضرت امام این مواضع و سیاست های محوری را در طول دوران پیروزی و به طور مستمر در مناسبت های گوناگون مطرح و ترویج نمود به گونه ای می توان اذعان داشت که حجم وسیعی از رهنمودهای این پیشوای بیدار و آگاه و ژرف نگر به حمایت های همه جانبه از محرومان و مستضعفان جامعه اختصاص یافته است .
اندیشه ها و دیدگاه های حضرت امام خمینی درباره جایگاه و نقش توده های زحمت کش و تهی دست جامعه در انقلاب و ضرورت حمایت مسئولان از این افراد که بیشترین تعداد از خانواده وسیع کشور اسلامی محسوب می شوند را در نمونه ها و مصداق های ذیل به تامل می گذاریم :
۱ ـ حضرت امام خمینی زاغه نشینان و فقرزدگان را صاحبان اصلی کشور معرفی می کنند و معتقدند که نهضت اسلامی را این اقشار به رشد و پیشرفت روزافزون درآوردند و هم اینان هستند که سرمایه ها و پشتوانه های اصلی این مملکت به شمار می روند :
« مملکت مال این زاغه نشینان اطراف تهران است که من خدا می داند برای این ها غصه می خورم و برای این ها تا حالا فکری نشده . مملکت مال این هاست . نهضت را این ها پیش برده اند… ما مرهون این ها هستیم . ما زندگیمان را این ها اداره می کنند… کوخ نشین ها هستند که موونه این مملکت و سرمایه این مملکتند نه آن کاخ نشین ها. خداوند این کوخ نشین ها را برای ما حفظ کند. »
۲ ـ حضرت امام خمینی به این بسنده و اکتفا نمی کنند که مواضع خویش را درباره کوخ نشینان و اقشار محروم جامعه اعلام نمایند و آنان را عامل پیشبرد انقلاب اسلامی بدانند و صاحبان مملکت بنامند. بلکه با مطرح کردن این اصل که « محرومیت زدایی عقیده و راه و رسم زندگی ماست » و « خدمت به مستضعفان از بزرگ ترین عبادات نزد خداست » همه دولتمردان را به تلاش مستمر برای رفع تنگناهای معیشتی مردم و زدودن آثار شوم و سیاه « فقر » از جامعه دعوت می کنند و ضمن این که محرومان را « ولی نعمت » می نامند می فرمایند : « ما باید از ولی نعمت خودمان قدردانی کنیم و خدمت کنیم به او »
۳ ـ حضرت امام خمینی تامین رفاه نسبی و متعادل برای همه اقشار و توده های تهی دست و در تنگنای فقر قرار گرفته را لازم و ضروری می دانند و تحقق آن را آرمان و آرزوی ملت و دولت معرفی می کنند و ضمن توجه دادن به عمل دقیق برای ضرورت محقق گشتن این هدف بزرگ به شدت اعلام خطر می نمایند که مبادا اصل حمایت از محرومان به حیطه عمل درنیاید و به جای آن حمایت از سرمایه داران به صورت اصل و ارزش مطرح گردد :
« همه آرمان و آرزوی ملت و دولت و مسئولین کشور ماست که روزی فقر و تهی دستی از جامعه ما رخت بربندد و مردم عزیز و صبور و غیرتمند کشور از « رفاه » در زندگی مادی و معنوی برخوردار باشند. خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و روآوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذالله که این با سیره و روش انبیا و امیرالمومنین و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ سازگار نیست . »
۴ ـ حضرت امام خمینی علاوه بر این که مسئولان و دولتمردان و کارگزاران نظام اسلامی را به حمایت عملی از اقشار محروم و نیازمند جامعه موظف می نمایند علما و روحانیون را نیز مخاطب قرار داده و این گونه صریح و قاطع به جانبداری از محرومان و پافشاری بر این اصل در هر شرایط و خودداری از عدول از آن فرمان می دهند :
« آن چیزی که روحانیون هرگز نباید از آن عدول کنند و نباید با تبلیغات دیگران از میدان به در روند حمایت از محرومین و پابرهنه هاست چرا که هر کسی از آن عدول کند از عدالت اجتماعی اسلام عدول کرده است . ما باید تحت هر شرایطی خود را عهده دار این مسئولیت بزرگ بدانیم و در تحقق آن اگر کوتاهی بنمائیم خیانت به اسلام و مسلمین کرده ایم . »
حضرت امام خمینی مسئولیت و تلاش و فعالیت علمای اسلام را در حمایت از زاغه نشینان و تهی دستان جامعه دارای وسعت و گستردگی می دانند و آن را در سطحی کلان و بزرگ مطرح می کنند که شامل مبارزه با ستمگران اقتصادی ـ یعنی سرمایه دارهای خون آشام و تروریست های اقتصادی و کسانی که شریان های اصلی اقتصاد کشور را در دست می گیرند و با هر « اشاره » صاحب درآمدهای ثانیه ای و میلیاردی می شوند ـ می باشد:
« علمای اسلام موظفند با انحصارطلبی و استفاده های نامشروع ستمگران مبارزه کنند و نگذارند عده کثیری گرسنه و محروم باشند و در کنار آنها ستمگران غارتگر و حرامخوار در ناز و نعمت به سر ببرند. »
۵ ـ حضرت امام خمینی ضمن توصیه بر تداوم کوشش های مستمر برای صیانت و حفاظت از خط اصولی دفاع از محرومان و مستضعفان همه علما و روحانیون و دولتمردان و مدیران و کارگزاران را به ایجاد پیوند و ارتباط و تعامل و دوستی و مودت با محرومان و رجحان دادن این محاورات و ارتباطات بر معاشرات و تعاملات با افراد مرفه و متمکن موظف می نمایند :
« ما باید تمام تلاشمان را بنمائیم تا به هر صورتی که ممکن است خط اصولی دفاع از مستضعفین را حفظ کنیم . »
« همه مدیران و کارگزاران و رهبران و روحانیون نظام و حکومت عدل موظفند که با فقرا و مستمندان و پابرهنه ها بیشتر حشر و نشر و جلسه و مراوده و معارفه و رفاقت داشته باشند تا متمکنین و مرفهین . »
۶ ـ حضرت امام خمینی همه مسئولان دلسوز و معتقد به حمایت های مادی و معنوی از توده های محروم جامعه را مخاطب قرار می دهند و به دقت و مراقبت های کافی و مستمر و بیداری ها و هوشیاری های مکرر برای جلوگیری از نفوذ سرمایه داران و زراندوزان در پیکره تشکیلات سیاسی و حکومتی به منظور به دست گرفتن مناصب کلیدی موظف می سازند که آنان در صورت رخنه در این تشکیلات و تصاحب مقام و ریاست های مهم و بنیادی انقلاب را به بیراهه می افکنند و تمام حاصل مجاهدت های سخت روحانیت و مردم را از بین خواهند برد : « آن هایی که در خانه های مجلل راحت و بی درد آرمیده اند و فارغ از همه رنج ها و مصیبت های جانفرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه های محروم تنها ناظر حوادث بوده اند و حتی از دور هم دستی بر آتش نگرفته اند نباید به مسئولیت های کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند و حاصل همه زحمات ملت را بر باد دهند. »
۷ ـ با توجه به این که « مالکیت خصوصی » در اسلام محترم شمرده شده است و در عین حال نامحدود و لجام گسیخته و بدون ضابطه مندی های شرعی و قانونمندی های دولت اسلامی پذیرفته نیست و چنانچه از نظارت و کنترل و برنامه ریزی های صحیح مبتنی بر مقابله با « فساد اقتصادی » و برخورد با « مفسدان اقتصادی » خارج شود آفت و آسیب و زیان هایی می آفریند که در نهایت موجب ضربه پذیری اقتصاد کشور و متضرر شدن اقشار محروم می شود حضرت امام خمینی مسئولان برنامه ریز در امور اقتصادی را مخاطب قرار می دهند و این گونه به هوشیاری و دقت برای جلوگیری از خطرات ناشی از آزادی نامحدود « بخش خصوصی » فرامی خوانند :
« باید دقیقا توجه کنند که آزادی بخش خصوصی به صورتی باشد تا هر چه بهتر بشود به نفع مردم محروم و مستضعف کار کرد نه چون گذشته تعدادی از خدا بی خبر در تمام امور تجاری و مالی سلطه پیدا کنند. »
حکومت و دولت اسلامی در هر عصر و زمان باید بر مواضع حضرت امام خمینی در مبارزه با فقر و دفاع از محرومان و رفع تنگناهای معیشتی مردم و ایجاد رفاه متعادل در زندگی افراد جامعه پای بفشرد و غفلت و تسامح از این وظیفه بزرگ را جایز و روا نداند.
حضور گسترده و حماسه ساز توده های عظیم مردم محروم جامعه در مراحل مختلف وفراز و نشیب های گوناگون انقلاب شکوهمند اسلامی از جمله واقعیت های مشهود و انکارناپذیر می باشد به گونه ای که نه تنها در داخل و از جانب دوستان و مشتاقان که در میان دشمنان و بیگانگان و ناظران و تحلیل گران خارجی نیز به اعتراف های مکرر و همراه با تمجیدهای مستمر و اظهار اعجاب و شگفتی در آمده است .
حضرت امام خمینی به این بسنده و اکتفا نمی کنند که مواضع خویش را درباره کوخ نشینان و اقشار محروم جامعه اعلام نمایند و آنان را عامل پیشبرد انقلاب اسلامی بدانند و صاحبان مملکت بنامند بلکه با مطرح کردن این اصل که « محرومیت زدایی عقیده و راه و رسم زندگی ماست » و « خدمت به مستضعفان از بزرگ ترین عبادات نزد خداست » همه دولتمردان را به تلاش مستمر برای رفع تنگناهای معیشتی مردم و زدودن آثار شوم و سیاه « فقر » از جامعه دعوت می کنند و ضمن این که محرومان را « ولی نعمت » می نامند می فرمایند : « ما باید از ولی نعمت خودمان قدردانی کنیم و خدمت کنیم به او »
حضرت امام خمینی مسئولیت و فعالیت های مبتنی بر حمایت از تهی دستان جامعه را دارای وسعت و گستردگی می دانند و آن را در سطحی کلان مطرح می کنند که شامل مبارزه با ستمگران اقتصادی ـ یعنی سرمایه داران خون آشام و تروریست های اقتصادی و کسانی که شریان های اصلی اقتصاد کشور را دردست می گیرند و با هر « اشاره » صاحب درآمدهای ثانیه ای و میلیاردی می شوند ـ می باشد .
حضرت امام خمینی همه مسئولان دلسوز و معتقد به حمایت های مادی و معنوی از توده های محروم جامعه را مخاطب قرار می دهند وبه دقت و مراقبت های کافی و مستمر و بیداری ها و هوشیاری های مکرر برای جلوگیری از نفوذ سرمایه داران و زراندوزان در پیکره تشکیلات سیاسی و حکومتی به منظور به دست گرفتن مناصب کلیدی موظف می سازند که آنان درصورت رخنه در این تشکیلات و تصاحب مقام و ریاست های مهم و بنیادی انقلاب را به بیراهه می افکنند و تمام حاصل مجاهدت های سخت روحانیت و مردم را از بین خواهند برد .
« مالکیت خصوصی » به صورت نامحدود و لجام گسیخته و بدون ضابطه مندی های شرعی و قانونمندی های دولت اسلامی پذیرفته نیست و آسیب و زیان هایی می آفریند که در نهایت موجب ضربه پذیری اقتصاد کشور و متضرر شدن اقشار محروم می شود و به همین دلیل حضرت امام خمینی هشدار می دهند : « باید دقیقا توجه کنند که آزادی بخش خصوصی به صورتی باشد تا هرچه بهتر بشود به نفع مردم محروم و مستضعف کار کرد نه چون گذشته تعدادی از خدا بی خبر در تمام امور تجاری و مالی سلطه پیدا کنند. »
مرجع : خط امام
کد مطلب : ۳۹۶۵۷۰
منتخب
۶ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
۲ ارديبهشت ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
