حکومت وحدت ملی افغانستان و چالش تشدید حملات مخالفان مسلح

چنانچه تشکیل حکومت وحدت ملی را برش جدیدی در تاریخ سیاسی افغانستان بشمارآوریم، به نظر می‌رسد که همزمان با تشکیل این حکومت، حملات مخالفان مسلح دولت در مرکز و برخی شهرهای افغانستان نیز افزایش یافته است.

بوجودی که برخی کارشناسان براین باورند که افزایش حملات انتحاری ربطی به رخدادهای سیاسی این کشور ندارداما بی‌گمان هم زمانی این ۲ پدیده (دولت جدید و حملات مخالفان) را نمی‌توان بی‌ارتباط با یکدیگر تحلیل کرد.

این در حالی است که در زمان بن‌بست‌های انتخاباتی افغانستان نوعی آرامش وجود داشت و در فردای تشکیل حکومت وحدت ملی، افزایش شمار حملات را در این کشور شاهد بودیم.

شاید گروه طالبان انتظار داشت که مذاکرات سیاسی دو تیم اشرف غنی و عبدالله هرگز به نتیجه نخواهد رسید و سرانجام اختلافات سیاسی منجر به درگیری‌های نظامی می‌شود و آن‌ها با کمترین تلفات بتوانند به اهداف خود دست یابند اما با تشکیل حکومت وحدت ملی این گروه غافلگیر شد و برای جبران آن به دوره آرامش نسبتا کوتاه در این کشور پایان داد یا آن که امضای پیمان امنیتی حکومت وحدت ملی با آمریکا آن‌ها را چنان برافروخته کرده است که حملات انتحاری را افزایش داده‌اند تا به غربی‌ها و بویژه آمریکا نشان دهند که امضای پیمان امنیتی با آن کشورها، در رویکرد آن گروه تاثیری نخواهد بخشید و آن‌ها همچنان به حملات خود ادامه خواهند داد.

به هر حال، تشدید حملات مخالفان مسلح دولت افغانستان هم زمان با برخی رخدادهای دیگر صورت گرفته بنابراین بی‌ارتباط با یکدیگر نیستند در عین حال برخی کارشناسان نیز سه عامل عمده را در تشدید این حملات موثر می‌دانند.

۱- امضای پیمان امنیتی؛ یکی از عوامل مهم در تشدید حملات انتحاری محسوب می‌شود. گروه طالبان در زمان حکومت حامد کرزی رئیس جمهور سابق افغانستان اعلام کرده بود که اگر دولت این کشور با آمریکا و کشورهای غربی پیمان امنیتی امضاء کند با افزایش حملات مشکلات بیشتری را متوجه نیروهای خارجی وحکومت افغانستان خواهد کرد.

با این حال، حامد کرزی یا از بیم تشدید حملات انتحاری طالبان یا به ظن این که بتواند دل آن‌ها را بدست آورد از امضای پیمان امنیتی با آمریکا خودداری کرد اما حکومت وحدت ملی نا گزیر از امضای پیمان امنیتی با آمریکا شد و درروزهای اول تشکیل خود آن پیمان را امضاء کرد.

۲- عامل دوم در تشدید حملات مخالفان را، «احساس عدم اطمینان» درمیان نیروهای امنیتی و اطلاعاتی افغانستان است. بدین معنا که حکومت جدید ممکن است جا بجایی‌های مهمی را اعمال کند و افراد دیگری را بجای مسئولان قدیم جایگزین کند بنابراین ناامنی شغلی وحرفه‌ای در اداره‌های دولت افغانستان بوجود آمده و این جابجایی‌ها نوعی خلا امنیتی را سبب شده که گروه طالبان از آن استفاده می‌کند.

۳- عامل سوم برای تشدید حملات انتحاری در پاکستان، خواسته‌های سیاسی عوامل پشت پرده و پشتیبان‌های گروه‌های مخالف مسلح دولت افغانستان است که همواره کوشیده‌اند با اعمال فشار به حکومت افغانستان به مقاصد سیاسی خود دست یابند. در زمان حکومت کرزی نیز با آن که بارها به مقامات افغانستان گفته شده بود تا در تعیین برخی مقام‌های کلیدی دقت کنند اما وی از بیم افشاگری‌ رسانه‌های گروهی نتوانست این خواسته‌ها را بپذیرد.حال که هنوز کابینه‌ حکومت وحدت ملی افغانستان تشکیل نشده به نظر می رسد، بهترین فرصت برای اعمال فشار بر حکومت باشد تا بتوانند به مقاصد سیاسی خود دست پیدا کنند.

بنابراین حملات هفته‌های گذشته که برخی مقامات افغان آن را سازماندهی از آنسوی مرز دیورند می‌دانند بی ارتباط با درخواست‌های سیاسی نیست.

برخی کارشناسان موارد یاد شده را در تشدید حملات مسلحانه علیه دولت افغانستان تاثیرگذار می‌دانند و راه جلوگیری از افزایش این حملات را معرفی هرچه زودتر کابینه از سوی حکومت وحدت ملی اعلام می‌کنند.

۴_ اعلام مجدد مقام‌های آمریکایی مبنی براین که پس از سال جاری میلادی نیز در عملیات علیه گروه طالبان سهم خواهند گرفت نیز در ایجاد انگیزه برای تشدید حملات ضد دولتی در افغانستان نیز موثر است.

با این حال، تشدید حملات مسلحانه و انتحاری برای حکومتی که هنوز کمر راست نکرده و با مشکلات فروانی دست به گریبان است، مشکلات بیشتری را به همراه خواهد آورد بنابراین کاهش این حملات نیز به دوراندیشی و خردمندی رهبران سیاسی افغانستان بستگی دارد و اگر هرچه زودتر با توافق کابینه جدید دولت این کشور را معرفی کنند تا مسئولان به وظایف خود آگاه شوند بی‌گمان نفوذ گروه‌های تروریستی نیز کاسته خواهد شد.