مجموعه کشورهای عربی در سازمان ملل، روز چهارشنبه (۲۶ آذر) با ارائه پیش‌نویس قطعنامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل خواستار پایان اشغال مناطقی از فلسطین شد که رژیم غاصب صهیونیستی از سال ۱۹۶۷ آن را تحت اشغال خود گرفته است. به این ترتیب این کشورها پس از سالها جنگ و سازش با رژیم صهیونیستی در نهایت با این طرح پیشنهادی، حاکمیت اسراییل بر مناطقی که در سال ۱۹۴۸ تحت اشغال رژیم صهیونیستی در آمده را به رسمیت شناخته اند و این روزها چنان از تلاش های خود برای نهایی کردن این طرح در رسانه ها تبلیغ می کنند تو گویی که احقاق حقوق اصلی فلسطینی ها شامل رهایی قدس، بازگشت همه آوارگان فلسطینی،‌ تشکیل دولت فلسطینی از بحر تا نهر و.. را طلب می کنند.

با توجه به اینکه این روزها دو طرح بین المللی برای حل مسئله فلسطین یکی در بین کشورهای اروپایی و دیگری در بین کشورهای عربی در جریان است، فارس متن کامل طرحی را که مجموعه کشورهای عربی در چارچوب همان روند سازش ارائه کرده اند منتشر می کند. بدیهی است این طرح بر پایه طرح سازش عربستان سعودی در کنفرانس سران عرب به سال ۲۰۰۲ بیروت طرح ریزی شده و هدف نهایی آن شناسایی رژیم صهیونیستی بر مناطق اشغالی سال ۱۹۴۸ و تلاش برای تشکیل دولت فلسطینی در بخشی از مناطق موسوم به ۱۹۶۷ است. موضوعی که جریان مقاومت در فلسطین اساسا برای مقابله با شکل گیری چنین طرحی در فلسطین پایه ریزی شد و هزاران شهید تقدیم این راه کرد.

هدف غایی این پیش نویس کشورهای عربی، طرح ایجاد دو دولت است که اروپایی ها در مسیری دیگر و با طرحی دیگر این روزها آن را پیگیری می کنند و مصداق آن نیز در تلاش برخی پارلمان های اروپایی از جمله سوئد، انگلیس، اسپانیا و.. در تصویب طرح شناسایی نمادین دولت فلسطین هویدا است. اگرچه در ظاهر هر دو طرح خصوصا در جدول زمانی ارائه شده با هم اختلافاتی دارند لیکن در هدف هر دو طرح یک موضوع واحد را دنبال می کند و آن اینکه به زعم غربی ها و مرتجعین عربی شرایط کنونی به گونه ای است که دیگر کشورهایی نظیر ایران یارای مقابله با طرح سازش را ندارند و لذا فرصت مناسب و طلایی برای تحمیل طرح سازش به ملت های منطقه فرا رسیده است. از همین روست که هم کشورهای اروپایی و هم کشورهای عربی در صدد بین المللی کردن طرح خود هستند و احیانا چنانچه کشوری با ان مخالفت کند را در پروپاگاندای رسانه ای مخالف صلح جهانی تبلیغ خواهند کرد و به این ترتیب قصد دارند اجماع جهانی را علیه کشورهای مخالف این طرح ایجاد نمایند.

آنچه شاید از نظر دست اندرکاران این دو طرح نادیده گرفته شده دیدگاه بخش وسیعی از ملت فلسطین است که در مواجهه با این گونه نگاهها در قالب جریان مقاومت خود را متجلی کرده است. جریان مقاومت این طرح کشورهای عربی را در راستای طرح قرار داد اوسلو،‌ مادرید، کمپ دیوید ۲ ، نقشه راه، آناپلیس و... می داند و آن را تلاشی در جهت تحمیل خواسته های صهیونیستی بر ملت فلسطین تعبیر می کند.

نکته تاسف بار در طرح پیشنهادی کشورهای عربی که در راس ان عربستان سعودی قرار دارد این است که شناسایی اسراییل در ازای شناسایی صندلی دولت فلسطین در سازمان ملل خواهد بود چه اینکه عملا رژیم صهیونیستی با ایجاد دهها هزار مجتمع مسکونی و اسکان بیش از ۶۰۰ هزار صهیونیست در کرانه باختری اجازه تاسیس دولت مستقل فلسطینی در کرانه باختری را نخواهد داد. زیرا تاسیس چنین دولتی متضمن عدم وجود این صهیونیست‌ها در داخل مرز دولت جدید خواهد بود که رژیم تل اویو هرگز ان را نخواهد پذیرفت. اضافه کنید به این موضوع بازگشت بیش از ۵ میلیون آواره به درون فلسطین که سالها است به کابوسی برای مقامات صهیونیستی مبدل شده است. زیرا بازگشت انان به کاشانه خود به معنای خروج مهاجران یهودی از خاک فلسطین خواهد بود.

وضعیت بیت المقدس که جای خود دارد. ملت های مسلمان هرگز اجازه نخواهند داد بخش وسیعی از قبله اول مسلمانان جهان در چنگال صهیونیست ها -آنگونه که این طرح پیشنهاد می دهد- باقی بماند و با او در صلح و آرامش زندگی کنند.

در سال ۱۳۸۴ و همزمان با خروج (بخوانید فرار) رژیم اسراییل از نوار غزه پس از ۳۸ سال اشغالگری که مصادف بود با تغییر دولت در جمهوری اسلامی ایران چنین فضای بین المللی جهت نهایی کردن طرح صهیونیستی بر فلسطینی ها بوجود آمده بود که با افشاگری تهران نسبت به پشت پرده طرح سعودی- صهیونیستی و آمریکایی برگزاری کنفرانس بین المللی صلح در مقر سازمان ملل این پروسه نیز با شکست روبرو شد. در آن زمان نیز قرار بود برای یکسره کردن قضیه فلسطین کنفرانسی در سازمان ملل با موضوع صلح فلسطین برگزار شود و در آن دست اسراییل رسما در دست سران دوَل مرتجع قرار گیرد که این کنفرانس به رغم صرف هزینه های هنگفت هرگز برگزار نشد و توطئه خطرناکی علیه آرمان ملت فلسطین در نطفه خفه شد.

به این ترتیب به نظر می رسد دو بلوک غرب و مرتجعین عرب نظر به تحولات کنونی منطقه و جهان تلاش دارند آخرین تیر در ترکش خود را برای نجات اسراییل و ممانعت از نابودی آن رها کنند بلکه به هدف اصابت کند که با توجه به هوشیاری ملتهای اسلامی خاصه ملت فلسطین دور از ذهن به نظر می رسد.

متن پیش نویس قطعنامه پایان اشغالگری رژیم اسراییل بر مناطق ۱۹۶۷ فلسطین

* این قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل می خواهد که بر قطعنامه های گذشته اش در باره فلسطین دوباره تاکید نماید از جمله قطعنامه های شماره ۲۴۲ (۱۹۶۷م)، و ۳۳۸ (۱۹۷۳م)، و۱۳۹۷ (۲۰۰۲م)، و۱۵۱۵ (۲۰۰۳م)، و۱۵۴۴ (۲۰۰۴م)، و۱۸۵۰ (۲۰۰۸م)، و۱۸۶۰ (۲۰۰۹م)، و قرارداد مادرید.

* دوباره بر دیدگاه ایجاد دو دولت دمکراتیک ،اسراییل و فلسطین، در کنار هم با صلح و در چارچوب مرزهای امن و مورد شناسایی هم به همراه حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود تاکید می شود .

* بار دیگر به قطعنامه شماره ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل در مورخه ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ م اشاره می شود

* بار دیگر به اصل عدم مجوز سلطه بر اراضی با زور و قدرت تاکید می شود. و با استناد به قطعنامه های ۴۴۶ (۱۹۷۹) و۴۵۲ (۱۹۷۹) و۴۶۵ (۱۹۸۰) اعلام می شود که تلاش اسراییل در برپایی شهرک در اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ از جمله قدس شرقی مشروعیت ندارد و غیر قانونی است و در واقع مانع خطرناکی بر سر راه تحقق صلح فراگیر و عادلانه در خاورمیانه محسوب می شود.

* بر ضرورت حل مشکل آوارگان فلسطینی بر اساس حقوق بین الملل و قطعنامه های مربوطه سازمان ملل از جمله قطعنامه ۱۹۴ که در طرح صلح عربی نیز آمده است تاکید می شود.

* تاکید می شود که نوار غزه بخش جدا نشدنی از اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ محسوب شده و لذا وضعیت این منطقه نیز باید مشخص گردد از جمله بازگشایی گذرگاههای مرزی آن به شکل مستمر و منظم در برابر سیل طبیعی افراد و کالاها براساس قوانین بین المللی بشردوستانه.

* از گام مهم تلاش برای ایجاد دولت فلسطینی که از سوی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول شناسایی شود استقبال می شود. مجددا از همه کشورها و سازمانهای بین المللی برای مشارکت در برنامه ایجاد نهادهای فلسطینی به عنوان آمادگی برای استقلال دعوت می گردد.

* بار دیگر تاکید می شود که دستیابی به حل و فصل عادلانه، دائمی و مسالمت آمیز نزاع اسراییلی و فلسطینی ممکن نخواهد بود مگر از راهکارهای مسالمت آمیز براساس پایبندی دائم و شناسایی متقابل و دوری از خشونت و تحریک و تروریسم و راه حل ایجاد دو دولت.

* تاکید می شود که تنها راه قابل اجرا برای نزاع اسراییلی و فلسطینی توافق بر سر پایان اشغال مناطقی است که در سال ۱۹۶۷ توسط اسراییل اشغال شد و همچنین حل و فصل تمامی قضایا مرحله نهایی و برآورده شدن آرمانهای مشروع دو طرف.

* تمامی اقدامات خشونت آمیز و اقدامات خصمانه علیه شهروندان و تمامی اقدامات تروریستی محکوم می گردد و از همه کشورها پایبندی به آن بر اساس قطعنامه ۱۳۷۳ (۲۰۰۱) خواسته می شود.

* اشاره می شود به تضمین سلامت و رفاه غیر نظامیان و حمایت از انان در دوران جنگ و درگیری

* بار دیگر بر حق تمامی کشورهای منطقه برای زندگی کردن در صلح و در داخل مرزهای امن که جامعه بین المللی به آن معترف است، تاکید می شود

* از تلاش های گذشته آمریکا بین طرفین برای تسهیل در مذاکرات با هدف دستیابی به حل و فصل مسالمت آمیز نهایی تقدیر می شود.

* از آمریکا بنابر مسئولیتی که در این زمینه دارد درخواست می گردد که نسبت به تامین زمینه های دستیابی به یک حل و فصل بلندمدت این درگیری مساعدت نماید.

شورای امنیت موارد زیر را تصویب می کند:

۱- تاکید می کند براینکه پس از تصویب این قطعنامه نیاز مبرم است به تحقق - در زمانی که از ۱۲ ماه تجاوز نکند- حل مسالمت آمیز عادلانه، دائمی و فراگیر به گونه ای که پایان دهد به اشغال گری اسراییل در مناطقی که در سال ۱۹۶۷ اشغال شده است و همچنین تحقق دیدگاه دو دولت مستقل و دمکراتیک و شکوفا یکی دولت اسراییل و دیگری دولت فلسطین دارای حاکمیت ،‌مرزهای امن و شناسایی شده متقابل و بین المللی و امن و زندگی کردن مسالمت آمیز در کنارهم

۲- تصویب می کند که هرگونه حل و فصل از طریق مذاکره می بایست بر اساس معیارهای زیر صورت گیرد:

- مرزهایی که مستند به خط ۴ ژوئن سال ۱۹۶۷ است

- ترتیبات امنیتی از طریق وجود یک طرف ثالث یا تضمین و احترام به حاکمیت دولت فلسطین باشد . به این معنی که نیروهای امنیتی اسراییل باید به صورت تدریجی و کامل از تمامی مناطقی که در سال ۱۹۶۷ به اشغال در آورده در یک دوره زمانی انتقالی معقول که دو طرف برآن اعتراف دارند و از پایان سال ۲۰۱۷ م هم تجاوز نکند عقب نشینی کند. امنیت اسراییل و فلسطین از طریق ممانعت از ظهور تروریسم و جلوگیری از فعالیت های مربوط به تهدیدات امنیتی از جمله تهدیدات حیاتی و نوظهور منطقه تضمین می شود.

- حل عادلانه و مورد توافق قضیه آوارگان فلسطینی براساس طرح صلح عربی ، حقوق بین الملل و قطعنامه های مربوطه سازمان ملل از جمله قطعنامه ۱۹۴ .

- قدس پایتخت مشترک بین دو دولت باشد به گونه ای که آرزوهای مشروع طرفین از جمله حمایت از آزادی عبادت را برآورده سازد.

- حل و فصل توافق شده بین طرفین برای سایر قضایای معلقه همچون قضیه آب.

۳- شورای امنیت هرگونه توافق نهایی را مبتنی بر پایان اشغالگری و پایان همه مطالبات و همچنین شناسایی فوری و متقابل طرفین قرار می دهد

۴- بر تعریف طرح و جدول زمانی مربوط بر اجرای ترتیبات امنیتی تاکید می شود و چارچوب های مذاکرات را همین قطعنامه تعیین می کند

۵- از فلسطین به عنوان دولت عضو دارای عضویت کامل در سازمان ملل در چارچوب جدول زمانی مشخص شده در این قطعنامه استقبال می گردد.

۶- از طرفین خواسته می شود با جدیت کامل وارد این پروسه شده و برای اعتماد سازی و همکاری برای تحقق صلح از طریق مذاکره با حسن نیت و خودداری از تمامی اقدامات تحریک آمیز و تهییجی و یا صدور بیانیه ها تلاش کنند. و همچنین از همه کشورها و سازمانهای بین المللی برای حمایت از طرف های درگیر در این مسئله جهت فراهم کردن زمینه های اعتماد و مشارکت در مذاکرات دعوت می شود.

۷- از همه طرفهای درگیر برای پایبندی به مسئولیت هایشان براساس قوانین بشردوستانه بین المللی از جمله کنوانسیون ژنو مورخه ۱۲ اگوست سال ۱۹۴۹ مربوط به حمایت از افراد غیر نظامی به هنگام جنگ دعوت می شود.

۸- همگان را به تلاش های همزمانی را برای تحقق صلح فراگیر در منطقه تشویق می کند امری که امکانات کاملی را برای روابط حسن همجواری در خاورمیانه ایجاد می نماید و در این راه بر اهمیت اجرای کامل طرح صلح عربی تاکید می شود.

۹- از همه برای ایجاد چارچوب های گفتگو که تضمین کننده مشارکت وثیق و محکم طرفین در کنارهم باشد دعوت می گردد. همچنین از اصحاب منافع اصلی برای کمک به طرفین جهت دستیابی به توافقی در چارچوب جدول زمانی مقرر شده و اجرای تمامی جوانب مرحله نهایی از طریق فراهم کردن حمایت های سیاسی و پشتیبانی های ملموس پس از نزاع و در دوران ایجاد و برقراری صلح نیز دعوت می شود. همچنین از پیشنهاد برگزاری یک کنفرانس بین المللی همزمان با آغاز مذاکرات نیز استقبال می گردد.

۱۰- از طرفین درخواست می گردد که از اتخاذ اقدامات یکجانبه غیر قانونی از جمله فعالیت های شهرک سازی که ممکن است قبلیت طرح دو دولت را براساس معیارهای مشخص شده در این قطعنامه از بین ببرد خودداری کنند.

۱۱- از همه برای تلاش فوری جهت بهبود وضع بی ثبات نوار غزه از طریق فراهم کردن کمک های انساندوستانه به شهروندان فلسطینی از طریق سازمان اونروا و سایر سازمانهای وابسته به سازمان ملل و یا از طریق تقویت فرصت آتش بس در نوار غزه بین طرفین درگیر دعوت می شود .

۱۲- از دبیرکل سازمان ملل دعوت می شود که گزارشی از مراحل اجرای این قطعنامه هر سه ماه یکبار ارائه دهد.

۱۳- تصویب می شود که این مسئله همچنان تحت نظارت شورای امنیت باقی می ماند

مهدی شکیبایی

اسلام تايمز