پدرخوانده های داعش، دست به دامان اسد

 ولید المعلم، وزیر خارجه سوریه تنها برای اجرای طرح های مهم سیاسی یا مقدمه سازی تصمیمات راهبردی عازم مسکو می شود. سوالی که اکنون مطرح می شود این است که علت سفر غیرمنتظره المعلم به مسکو چیست و چرا با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و سرگئی لاوروف، وزیر خارجه این کشور دیدار فوری داشت؟

مساله این بار دستیابی به راه حل سیاسی برای بحران سوریه مرتبط نیست، بلکه از این موضوعات مهم تر است؛ زیرا سران روسیه به اطلاع ولید المعلم رسانده اند که موازنه های سیاسی و نظامی نه تنها درباره سوریه بلکه درباره ائتلاف های منطقه در شرف تغییر است، چون گروه داعش ثبات منطقه را متزلزل کرده است و اقدامات این گروه کشورهای منطقه را وادار کرد درباره اولویت بندی خود تجدیدنظر کنند.

مهم ترین نکته ای که از دیدار ولید المعلم با سران روسیه می توان دریافت در سخن پوتین درباره طرح جدید روسیه مطرح شد. روسیه در این طرح تلاش می کند ریاض و دمشق را برضد تشکیلات تروریستی داعش وارد ائتلافی کند و احتمال می رود ترکیه و اردن نیز به این ائتلاف ملحق شوند. البته رئیس جمهور روسیه امکان ندارد طرح تشکیل ائتلاف چهارجانبه بین سوریه، عربستان، ترکیه و اردن را پیشنهاد کند و سوریه را متقاعد کند وارد این ائتلاف جدید شود، مگر اینکه از قبل درخواست رسمی و جدی از این 3 کشور دریافت کرده باشد.

از سوی دیگر، یوگنی لوکیانوف، معاون شورای امنیت ملی روسیه از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس خواست برای باقی ماندن بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه دعا کنند، چون وی تنها کسی است که می تواند جلوی گسترش دامنه نفوذ گروه تروریستی داعش را بگیرد.

هیچ چیزی در مسکو اتفاقی رخ نمی دهد و اظهارات مهم مرد شماره 2 شورای امنیت ملی روسیه مقدمه ای برای طرح جدید روسیه بود. احتمال می رود انفجارهای اخیر کویت، تونس و فرانسه که داعش مسؤولیت آن را به عهده گرفت تاییدکننده صحت پیش بینی های یوگنی لوکیانوف باشد، بویژه اینکه بیشتر شواهد حاکی از آن است که انفجارهای دیگری در راه است و احتمال می رود بحرین هم ایستگاه بعدی باشد.

ترکیه و کشورهای حوزه خلیج فارس بویژه عربستان سعودی از اقدامات تروریستی داعش در کویت و تونس نگران و دستپاچه شده اند. پیشروی نیروهای کرد سوریه - که روابط نزدیکی با حزب کارگران کردستان ترکیه دارند - و تهدیدهای رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه مبنی بر مداخله نظامی جهت جلوگیری از تشکیل حکومت کردی در سوریه، ترکیه را در برابر گزینه های دشواری قرار می دهد، زیرا اکنون امنیت ملی این کشور در خطر افتاده است. بدین ترتیب ترکیه 2 گزینه پیش رو دارد؛ یا اینکه با تروریست های داعش ائتلاف کند یا با نظام حاکم بر سوریه وارد ائتلاف شود. به احتمال زیاد ترکیه گزینه دوم را انتخاب کند و بعید نیست که آنکارا از مسکو خواسته باشد در این زمینه کمک کند.

منافع در ترسیم سیاست کشورها حرف اول را می زند از این رو احتمال دارد که دشمنان دیروز همپیمان شوند و در برابر داعش مبارزه کنند، بویژه اینکه ائتلاف بین المللی به ریاست آمریکا نتوانست این گروه را از بین ببرد. اگر این ائتلاف جدید در منطقه شکل بگیرد ماموریت آن آسان نخواهد بود و احتمال می رود در کنار حملات هوایی نیروهای زمینی هم وارد عمل شوند. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا ترکیه، اردن و عربستان سعودی نیروهایی را اعزام می کنند تا در کنار ارتش سوریه بجنگند در حالی که قبلا این نیروها در برابر ارتش سوریه می جنگیدند؟ در همین حال، تکلیف نیروهای مخالف مسلح سوریه چیست که از 4 سال پیش برای سرنگونی نظام حاکم می جنگیدند؟ کشورهای عربی به آزمایشگاه خونینی تبدیل شده اند و عرب ها در آن نقش موش آزمایشگاهی را دارند.