عطوان: پرونده اتحادیه عرب سرشار از نقاط سیاه است

به گزارش اسلام تایمز، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر برجسته جهان عرب در سرمقاله امروز خود در روزنامه رای الیوم به بررسی وضعیت اتحادیه عرب و تاثیرگذاری آن در مسائل جهان اسلام درسایه تغییر دبیرکل آن پرداخت و نوشت: صرف نظر از انتخاب احمد ابوالغیط برای تصدی دبیرکلی اتحادیه عرب، فعالیت مشترک عربی و همه نهادهای عربی آن در رنج و عذاب به سرمی برند. متاسفانه اتحادیه عرب به عنوان بارزترین نهادِ فعالیت مشترک عربی به یکی از اهرم های تقسیم بندی طائفه ای و گسست جغرافیایی و جمعیتی امت عربی و ابزاری برای اجرای نقشه های آمریکایی و "عربی" تبدیل شده است.

وی از تعیین ابوالغیط به دبیرکلی اتحادیه عرب نیز انتقاد کرد و گفت: ابوالغیط به عنوان آخرین وزیر خارجه دوران حسنی مبارک رئیس جمهور مخلوع مصر وقتی وارد تاریخ دیپلماسی شد که تهدید کرد دست ها و پاهای هر فلسطینی ساکن منطقه تحت محاصره نوار غزه را که برای خریدن یک قوطی شیرخشک برای کودک شیرخواره اش وارد مصر شود، خواهد شکست. نمی فهمیم که چرا دولت مصر به معرفی یک نامزد برای تصدی این پست بسنده کرد؟

به نوشته عطوان، پرونده سه دهه گذشته اتحادیه عرب سرشار از نقاط سیاه است. این نقاط سیاه از دخالت نظامی آمریکا در سال 1990میلادی در عراق و ویرانی و کشته شدن یک میلیون کودک عراقی از گرسنگی زیر محاصره ظالمانه آغاز و با اشغال این کشور و عواقب آن پایان یافت.

این نویسنده افزود: اگر عمرو موسی دبیرکل سابق اتحادیه عرب از دخالت نظامی ناتو در لیبی و تبدیل آن به یک کشور شکست خورده دچار هرج و مرج خونین حمایت کرد، نبیل العربی دبیرکل کنونی آن نیز از این زاویه وارد تاریخ خواهد شد زیرا او نیز از آمریکا خواست تا مشابه لیبی در سوریه دخالت نظامی کند و عضویت این کشور در اتحادیه عرب را به حالت تعلیق در آورد و کرسی آن را به مخالفان مسلح با حمایت کشورهای عرب حوزه خلیج فارس داد؛ کاری که سازمان ملل انجام نداد. این اتحادیه وقتی خواست تا با اقدامی نادر و دیرهنگام، اشتباه خود را اصلاح کند و از برگزاری دیدار با ولید المعلم وزیر خارجه سوریه در هر محلی که او انتخاب می کند، استقبال کرد؛ به خاطر دیکته های کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در طول کمتر از 24 ساعت از تصمیم خود منصرف شد.

عطوان تاکید کرد: انتخاب ابوالغیط یا هر نامزد مصری دیگری این واقعیت دردناک و شرم آور را تغییر نخواهد داد بلکه چه بسا بر وسعت وخامت کنونی اوضاع این اتحادیه در همه زمینه ها خواهد افزود زیرا این منصب شکوه و اهمیت خود را از دست داده است. نبیل العربی از درایت و تعقل بسیار بالایی برخوردار بود که تصمیم گرفت تا برای حفظ وجهه و کرامت باقی مانده خود، خودش را نجات داده و از دبیرکلی اتحادیه عرب کنار رود.

وی سپس تصمیم های اتحادیه عرب را زیر سوال برد و گفت: اجلاس آینده سران عرب چه کار خواهد کرد؟ آیا به فرهنگ مقاومت و مردان مقاومت –همانطور که نشست اخیر وزیران کشور عرب در تونس انجام داد- برچسب اتهام تروریسم خواهد زد؟ یا اینکه به عادل الجبیر وزیر خارجه سعودی تریبون خواهد داد تا تهدید به تغییر دادن این یا آن رئیس عربی به طور مسالمت آمیز یا با جنگ کند؟ به گونه ای که انگار او چرچیل یا ژنرال مونتگمری فرمانده ارتش های دول هم پیمان است که نازی ها را در جنگ دوم جهانی سرنگون کرد؟

این نویسنده تصریح کرد: اجلاس های گذشته سران عرب که آخرین آن در ماه مارس گذشته در شرم الشیخ مصر برگزار شد، فقط به جلسه افتتاحیه محدود شد و حتی قبل از پایان آن، شرکت کنندگان سالن را به مقصد فرودگاه و کشورهای خود ترک کردند. این چه اجلاس سرانی است و اینها چه سرانی هستند؟ دست های اکثر آنها به خون بی گناهان خواه از طریق مشارکت یا سکوت آغشته است.

وی تاکید کرد: خدا رحمت کند اجلاس های سران عربی را که محور آن حمایت از مقاومت در برابر اشغالگری اسرائیل و حمایت از انتفاضه های ملت فلسطین و نه گفتن به هرنوع خفت و خواری و تسلیم شدن و عادی سازی روابط تحت اصلاح صلح با دشمن بود. سران آن اجلاس ها به معنای واقعی کلمه مرد بودند.

عطوان نوشت: عبارت "دشمن" در اشاره به اسرائیل را در هیچ یک از بیانیه های اجلاس های اخیر سران عرب یا حتی نشست های وزیران خارجه آن نمی بینیم؛ یا هرگونه کلمه ای در حمایت از انتفاضه ملت فلسطین در برابر اشغالگران با همه وسایل مشروع و پایان دادن به محاصره ظالمانه نوار غزه و قبل از آن در عراق.

وی در پایان تاکید کرد: در سایه این وضعیت مایوسانه، مهم نیست چه کسی دبیرکل اتحادیه عربی می شود که نامی از آن باقی نمانده است.