دولت آمریکا علیه رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه اعلام جنگ سرد کرده است و فرآیند خارج کردن وی از دایره همپیمانان را به شکل تدریجی و با هماهنگی ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه و دولتش، آغاز کرده است آن هم نه به دلیل سرکوب رسانه‌های جمعی، زیرا همه همپیمانان آمریکا در جهان طاغوت‌هایی هستند که آزادی سیاسی و آزادی بیان را سرکوب می‌کنند، بلکه به این دلیل که وی به اشتباه به این باور رسید می‌تواند سیاست‌های مستقل در قبال منطقه بویژه در پرونده سوریه اتخاذ کند.

هنگامی که اردوغان از باراک اوباما، همتای آمریکایی خود می‌خواهد یکی از این دو را انتخاب کند؛ یا ترکیه یا کردها، هیچ‌گاه به ذهنش خطور نمی‌کرد رئیس‌جمهوری آمریکا از مدت‌ها پیش در عمل تصمیم خود را گرفته بود و آن پشت کردن به همپیمانان ترک و سعودی خود با هم و خروج تدریجی از منطقه و اجتناب از جنگ‌های طایفه‌ای و نژادی‌شان با تمام شیوه‌ها و ابزارهاست.

حمایت توامان آمریکا و سوریه از کردها یکی از عجایب خاورمیانه به شمار می‌رود.

برخی مسؤولان آمریکایی اطلاعاتی را به روزنامه‌ها داده‌اند که می‌گوید کاخ سفید به این نتیجه رسیده است اردوغان دموکراسی ترکیه را برای خدمت به بلندپروازی‌های شخصی‌اش با حملات سخت به رسانه‌ها از جمله بستن روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی و بازداشت روزنامه‌نگاران مخالف، خراب می‌کند. یکی از گزارشی‌هایی که به بیرون درز پیدا کرده و روزنامه وال‌استریت ژورنال آن را منتشر کرد این را می‌گوید. لیکن حملات دولت اردوغان به مخالفان و رسانه‌هایشان چیز جدیدی نیست و مانع استقبال اوباما از وی برای چندین بار طی 3 سال گذشته نشده است. رمز عبوری که می‌تواند این تنش روز‌افزون در روابط ترکیه و آمریکا را تفسیر کند، 2 بخش دارد؛ نخست اینکه رئیس‌جمهوری ترکیه جنگی واقعی علیه داعش به راه نینداخت و به خواسته آمریکا برای اعزام نیرو به سوریه برای انجام این کار تن نداد.

دوم: پایان دادن به آتش‌بس با حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) و گلوله‌باران نیروهای حمایت مردمی کرد شاخه نظامی حزب اتحاد دموکراتیک کردستان سوریه که همپیمان آمریکاست. پادشاه اردن چه بسا سایه را بر واقعیت خشم آمریکا از اردوغان انداخت هنگامی که یک سند منسوب به وی در جریان دیدارهایش با اعضای متنفذ کنگره منتشر شد که در آن گفت اردوغان به راه‌حل اسلام رادیکالی برای مشکلات منطقه باور دارد و وجود گروه‌های تروریستی در اروپا بخشی از این استراتژی است.

اتهامی که دولت اوباما به رئیس‌جمهوری ترکیه وارد می‌کند همان اتهامی است که به عربستان سعودی شریک ترکیه در ائتلاف برای براندازی نظام حاکم بر سوریه وارد می‌کند و آن حمایت از تروریسم است و ما بر این باور نیستیم که پادشاه اردن چنین سخن خطرناکی را بدون آنکه از زبان مسؤولان دولت آمریکا شنیده باشد و اطلاعاتی نیز در این زمینه داشته باشد، به زبان می‌آورد.

یک مسؤول ارشد اروپایی در یکی از دیدارهای غیرعلنی گفت: حجم اردوغان بیش از اندازه بزرگ می‌شود و باید به حجم طبیعی‌اش بازگردد. استفاده وی از برگ برنده پناهندگان سوری برای فشار بر اروپا عبور از همه خطوط قرمز به شمار می‌رود. اینکه آمریکا از خانواده‌های دیپلمات‌ها و فرماندهان نظامی‌اش در پایگاه اینجرلیک و دیگر مناطق در جنوب شرق ترکیه بخواهد به دلیل تهدیدهای تروریستی، ترکیه را ترک کنند و از اتباعش بخواهد به ترکیه سفر نکنند؛ تهدیدهای تروریستی که چه بسا خود آمریکا پشت آنهاست و برای‌شان مقدمه‌چینی می‌کند، تهدیدی بزرگ‌تر از تهدیدهای تروریستی است، زیرا این یعنی آمریکا با تاکیدش بر نبود امنیت در ترکیه به دنبال بی‌ثبات کردن این کشور است و نیز می‌خواهد به بیش از 36 میلیون گردشگر که سالانه به ترکیه سفر می‌کنند این پیام را بدهد که ترکیه ناامن است و آنها باید مقصدشان را به سمت کشورهای دیگر تغییر دهند.

آمریکا هنگامی که می‌بیند از همپیمانان خود هر چه را که خواسته برده و نقش‌شان نیز به پایان رسیده است اینچنین با همپیمانان خود رفتار می‌کند و اینچنین از شر آنها راحت می‌شود.

اسلام تايمز