آغاز نظم جدید جهانی از حلب

بحران و جنگ در سوریه به لحظه سرنوشت ساز نزدیک می شود. فتح حلب می تواند آغازی بر پایان ۵ سال جنگ داخلی در سوریه و بازگشت آرامش به خاورمیانه باشد. اما این چیزی نیست که اتحاد عربستان، ترکیه و همپیمانان غربی شان خواستارش باشند. تلاش های بین المللی برای حل و فصل بحران از مسیر سیاسی هر روز کم رنگ تر می شود. یکی از مشکلات جنگ داخلی سوریه این است که حتی اگر بپذیریم که بعضی از کشورهای درگیر واقعا خواهان برقراری صلح هستند، ولی صلح اولویت اول آن‌ها نیست.

بی جهت نیست که« ترزا می» نخست وزیر انگلستان به صراحت از مرگ روند سیاسی در سوریه سخن می گوید و آمریکا در آستانه موفقیت آتش بسی فراگیر اقدام به نقض آن می کند. تنها در یک سال گذشته بیش از هفت هزار تروریست از کشورهای اروپایی به خاورمیانه نقل مکان کرده اند. زیر ساخت های مدنی و میراث تمدنی منطقه تقریبا نابود شده است اما ظاهرا غربی ها به این چیزها راضی نمی شوند.

تروریست های خوب در آستانه حذف

حلب درساعت صفر نظم نوین جهانی است. پیروزی مقاومت در حلب آینده منطقه را در پیچ تاریخی رقم می زند. این واقعیتی است که بیش از همه دشمنان سوریه بر آن واقف هستند. اما چرا حلب تا این اندازه مهم است؟ قبل از هر چیز باید گفت که این شهر دومین شهر بزرگ سوریه است و پایتخت اقتصادی آن محسوب می شود.

علاوه بر این واقع شدن حلب بر گذرگاه های حیاتی مشرف به ترکیه و نزدیکی اش به مرزهای این کشور آن را شهری استثنائی کرده که می تواند با ایجاد یک منطقه امن و تاسیس یک پایگاه نظامی لجستیکی و مدنی در آن، برای کشور مداخله گر خارجی مثل ترکیه مهم جلوه کند که البته بر کسی هم پنهان نیست که ترکیه تا چه اندازه به آن چشم دوخته است.

چنان چه بخواهیم کنشگران میدانی در سوریه را دسته بندی کنیم به ۴ گروه کلی خواهیم رسید؛ یک :تروریست های بد که ترکیبی از داعش و القاعده است. دو: تروریست های خوب ( به زعم آمریکا)که متشکل از ارتش آزاد و گروه های انشعابی ازالقاعده و داعش هستند.

سوم: گروه های کرد و چهارم: نیروهای دولتی و مقاومت. فتح حلب به معنی حذف گروه دوم یا به زعم آمریکایی ها تروریست های خوب از میدان است. تفسیر چنین تحولی از منظر نظم و توازن بین المللی به معنی برتری محور مقاومت در منطقه و شکست دیگری برای بلوک غرب در مقابل بلوک شرق بعد از الحاق کریمه به روسیه می باشد.

منطقه آبستن جنگی بزرگ

بی جهت نیست که این روزها شاهد دست و پا زدن تروریست ها و همپیمانان منطقه ای و فرا منطقه ای آنها هستیم. منابع خبری از طرح ناتو برای حمله به ارتش سوریه و هم‌پیمانانش با بیش از ۸۰۰ جنگنده و مشارکت ۱۴ کشور و حمایت مالی عربستان خبر داده اند. همزمان روسیه خبر نصب سیستم پدافند موشکی خود در سوریه را تایید کرده و دو ناو رزمی خود را نیز به سوریه فرستاده است. از همین رو است که تحلیل گران این روزها از احتمال وقوع یک جنگ فراگیر، جنگ جهانی سوم در سوریه خبر می دهند.

پنتاگون می گوید حمله به نیروهای ارتش سوریه به درگیری با روسیه خواهد انجامید، اما ظاهرا شکاف جدی در حلقه تصمیم ساز واشنگتن ایجاد شده است. از سوی دیگر اروپایی ها نیز با وجود سروصدای زیاد بعید به نظر می رسد بخواهند در سوریه با روس ها سرشاخ شوند، آنها در موضوع اوکراین که برایشان حیاتی تر بود از چنین اقدامی پرهیز کردند. به هرحال منطقه در آستانه ساعت صفر نظم جدید جهانی ایستاده است.

ارتش سوریه تنها یک سال دیگر برای آزادسازی کامل خاک سوریه و به شکست کشاندن طرح تجزیه زمان لازم دارد در حالی که قرار بود اوضاع امنیتی با هدف به تحلیل رفتن قدرت نظامی و اقتصادی سوریه، ایران و روسیه برای سال‌های طولانی ادامه داشته باشد. در یمن جریان مقاومت بعد از بیش از یک سال حملات گسترده سعودی ها و همپیمانانش هر روز قوی تر از روز گذشته می شود ، نمونه اخیر آن انهدام ناو اماراتی است، عراق و حشد الشعبی نیز در آستانه آزاد سازی موصل است.

آمریکا و بازگشت به سوی تروریست های بد

در چنین شرایطی واکنش آمریکایی ها و متحدان منطقه ای آن هر روز انفعالی تر می شود. به عنوان نمونه این روزها دیپلمات ها و رسانه های ایالات متحده به طور گسترده و مکرر در حال تهدید روسیه و سوریه هستند. آمریکا تهدید می کند که “کشورهای حاشیه خلیج فارس” شورشیان را به موشک های ضد هوایی دوش پرتاب مجهز خواهند کرد! آمریکا همچنین روسیه را تهدید کرده است که شهرهای روسیه هم از خطر حملات تروریستی در امان نخواهند بود!

آمریکا به روشنی و صراحت درحال ارسال این پیام است که تصمیم برای مجهز کردن شورشیان و اینکه از چه نوع سلاح هایی استفاده کنند، نه در ریاض ، دوحه و ابوظبی که در واشنگتن گرفته می شود! اینکه این کشورها تحت نظارت آمریکا به شورشیان سلاح می رسانند و اگر روسیه به اقداماتش در سوریه ادامه دهد و موازنه قدرت در سوریه بر ضد آمریکا و متحدین رسمی ( ترکیه و عرب های خلیج فارس ) و تاکتیکی اش ( داعش و القاعده ) را تغییر دهد، آمریکا به وابستگانش در جنوب خلیج فارس، مجوز تجهیز شورشیان را می دهد.

آمریکا رسما مسکو را تهدید می کند که در صورت از میدان به در شدن تروریست های خوب به سراغ تروریست های بد خواهد رفت.تهدید آمریکا مبنی بر در امان نبودن شهرهای روسیه نکته جالبی است! آمریکایی ها یکبار گروه های متنوع و از جمله گروه های افراطی اسلامگرا را در افغانستان تقویت کردند و این چیزی است که هیلاری کلینتون لااقل به صراحت به آن اذعان کرد. آمریکایی ها برای مقابله با مسکو، شورشیان افغانستانی را به موشک های ضد هوایی دوش پرتاب مجهز کردند.درست است که در آن جنگ شوروی شکست خورد، اما از پیروزی افراطیون اسلامگرا هم افغانستان رنج برد و تا هم اکنون هم رنج می برد، و هم موجب شد تا آمریکا اولین واکنش و نتیجه اقداماتش را در نیویورک و در ١١ سپتامبر درو کند! اینک آمریکا در حال تکرار همان اشتباه است.