چکیده
در پی انقلاب اسلامی و برآمدن نظام جمهوری اسلامی ایران بر فراز خلیج فارس و خاورمیانه، موج تازهای از ایستارها و انگاره ها به پهنه سیاست خارجی ایران و ساختار روابط بین الملل وارد شد. اصول و مفاهیم این انقلاب و ساختار سیاسی ن وپدید، عموماً متاثر از اندیشه و عمل امام خمینی به عنوان ایدئولوگ و رهبر آن بوده است. این نوشتار با به پرسش گرفتن ساختار نشانه شناختی وسامانه مفصل بندی گفتمان سیاست خارجی امام خمینی، به دنبال ارائه چارچوبی تبیینی برای تحلیل آن است . برپایه فرضیه نگارندگان، سامانه مفصل بندی گفتمان سیاست خارجی امام خمینی، در چارچوب سه وجهی ایدئولوژی، استراتژی و دیپلماسی تبیین پذیر است. ایدئولوژی، ناظر بر اصول و موازین باورداشتی و اعتقادی است که عموماً از منبع اسلام انقلابی - انتقادی تغذیه می شود. استراتژی، محاسبات امنیت پایه و سیاست سخت افزاری، و دیپلماسی الگوهای پذیرفته شده گفتگو و مذاکره برای دستیابی به منافع ملی را دربرمی گیرد. بروندادهای این گفتمان، خود را به ترتیب در گزاره های استوار بر اسلام انقلابی - انتقادی، واقع گرا - عملگرا و مصلحت اندیش - نوگرا نمایان می سازد.
نویسندگان:
ناصر اسدی ، نگار قنواتی ، امیر رضائی پناه
فصلنامه پژوهش های راهبردی سیاست - دوره 3، شماره 12، بهار 1394.
برای مشاهده کامل مقاله
کلیک کنید.