به گزارش اسلام تایمز به نقل از اسپوتنیک، پیتر هالکویست، وزیر دفاع سوئد گفت: کشورهایی که تصمیم می‌گیرند به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بپیوندند، به تشدید تنش‌های نظامی در سطح بین‎المللی کمک می‌کنند. وی افزود: این کشورها باید بهبود همکاری های چندجانبه را به جای گزینه عضویت در ناتو انتخاب کنند.

هالکویست در ادامه افزود که از تلاش‌های کشورهای اروپایی برای تقویت ارتش خود و افزایش همکاری‌های نظامی حمایت می‌کند و در عین حال، معتقد است پیوستن به ناتو برای سوئد لازم نیست چرا که سوئد کشوری بی طرف قلمداد می‌شود و به اصل عدم همسویی با ناتو متعهد است.

او در مصاحبه با یک روزنامه ژاپنی گفت: در حال حاضر بهترین راهبرد، تقویت نظامی جداگانه کشورهای مختلف و نیز افزایش همکاری‌های دوجانبه و چندجانبه میان آنهاست‌ که ‌با طرح درخواست عضویت در ناتو، تنش‌های منطقه‌ای تشدید خواهد شد.

سوئد در تاریخ 8 و 9 جولای (18 و 19 تیر) در اجلاس سران ناتو در ورشو شرکت کرد. این پیمان نظامی به بهانه مداخله نظامی مسکو در اوکراین، از سال 2014 به بعد، حضور نظامی خود را در کشورهای شرق اروپا که با روسیه هم مرز هستند،تقویت کرده است.

پتر یپسون، نماینده مجمع پارلمانی سازمان امنیت و همکاری اروپا در واکنش به دعوت از سوئد برای شرکت در این اجلاس به عنوان نشانه‌ای برای تلاش این سازمان جهت برقراری روابط نزدیک‌تر با سوئد گفت: این دعوت می­تواند چنین نشانه‌ای دشته‌ باشد اما نباید فراموش کرد که دولت سوئد در پیامی آشکار اعلام کرده که این کشور قصد ندارد به عضویت ناتو درآید.

انتقاد صریح بالاترین مقام ارشد دفاعی یک کشور اروپایی از کارکرد ناتو نسبت به اینکه این سازمان بیش از اینکه کارکرد امنیت آفرینی داشته باشد باعث تنش آفرینی در سطح جهانی شده است را می توان با در نظر گرفتن عملکرد این پیمان نظامی در دوره پس از جنگ سرد تحلیل کرد چرا که در عمل، این سازمان در هر جا که حضور داشته نه تنها عامل برقراری امنیت نبوده بلکه به گسترش هر چه بیشتر تنش‌ها و درگیری‌ها دامن زده است.

در این زمینه باید به سیاست گسترش به شرق ناتو در دو دهه اخیر اشاره کرد که مبتنی بر آن، این سازمان تلاش دارد تا کشورهای بالکان، اروپای شرقی، مرکزی و کشورهای حوزه همسو را به عضویت خود درآورد. پیگیری سیاست گسترش به شرق، واکنش شدید روسیه را در پی داشته است.

مقامات روسیه اتخاذ این رویکرد از طرف ناتو را تهدیدی علیه امنیت ملی خود قلمداد کرده و درخصوص پیامدهای گسترش ناتو و حضور نیروهای این پیمان در نزدیکی مرزهای خود هشدار داده و اعلام کرده‌اند که نسبت به این اقدامات واکنش متقابل مناسب را نشان خواهند داد.

همچنین ناتو در چند سال گذشته سیاست گسترش به شمال را هم جزو رویکردهای خود قرار داده که براساس آن سعی می کند دو کشور اروپای شمالی یعنی فنلاند و سوئد را به عضویت در این پیمان نظامی درآورد. این سیاست، باعث گسترش حوزه فعالیت ناتو، تاثیرگذاری‌ و در تنگنا قرار دادن هر چه بیشتر روسیه خواهد شد. پیگیری این هدف، عکس‌العمل و حساسیت بیش از حد روسیه را به دنبال داشته و مسکو به فنلاند و سوئد درباره عواقب چنین اقدامی هشدار داده است.

باتوجه به عملکرد ناتو در کشورهایی همچون لیبی و افغانستان هم می توان موضع‌گیری وزیر دفاع سوئد درباره تنش آفرینی ناتو در عرصه بین الملل را تبیین کرد. لشکرکشی ناتو به این کشورها نه تنها باعث ایجاد امنیت و ثبات نشده بلکه با نگاهی به وضعیت داخلی فعلی این کشورها مشخص می‌شود که مداخله گری ناتو در آنها صرفا موجب افزایش ناامنی و هرج و مرج و درخصوص لیبی هم صرفا موجب چند تکه شدن و پاره پاره شدن این کشور و بروز جنگ داخلی و بی ثباتی فراگیر، شده است.

در پایان می توان این‌گونه نتیجه گرفت که مداخلات ناتو در دهه‌های اخیر در هر کشوری به حل بحران در آنها منجر نشده و بالعکس به گسترش ناامنی ها دامن زده است چراکه رویکرد ناتو یک نگاه منفعت محور است و این سازمان هر جا حضور پیدا می کند بیش از آنکه به دنبال حل بحران باشد درصدد کنترل و مدیریت بحران برای ادامه حضور خود است. این سیاست همچنان توسط این سازمان نظامی غربی پیگیری می شود و به گسترش تنش آفرینی و امنیت زدایی در عرصه بین‌الملل منجر شده است.

مصطفی رنجبر محمدی

اسلام تايمز