مقاومت در اوج، اشغالگری در سراشیبی ضعف

اخیرا کمیسیون امنیتی و امور خارجه کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) گزارشی نظامی را منتشر نموده که از عدم آمادگی ارتش این رژیم در جنگ های آینده حکایت دارد و به شدت انگشت اتهام را به سمت مسئولان گرفته و انتقادات شدیدی را متوجه تل آویو ساخته است. در این زمینه سایت «والا» که از جمله منابع معتبر و پرمخاطب اینترنتی در سرزمین‌های اشغالی است به دلیل حساسیت امنیتی تنها قسمتی از آن را منتشر کرد که اولین نمونه از این نوع اعترافات نیست. برای مثال در ماه فوریه گزارش مشابهی به ضعف نهاد نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در مقابله با شبکه تونل های حماس و نیز هرگونه درگیری دیگر اشاره نموده و انتقادات شدیدی را متوجه مسئولان وقت ساخته بود. این گزارش کمبود های اطلاعاتی و ابزار های نظامی و تکنولوژیک و نیز ضعف های امنیتی را برای ارتش، نقاط ضعف اساسی دانسته است. با این وصف باید تحلیل کرد که چرا نهادهای ناظر در این رژیم تا این اندازه از ناتوانی و ضعف آن در هراسند. چند دلیل عمده در این زمینه قابل بررسی است:

1- قدرت کمی و ناتوانی کیفی ارتش: ارتش اسراییل اگرچه از بعد کمی و برخورداری از تجهیزات نظامی پیشرفته به پشتوانه کمک های نظامی غرب و در راس آن آمریکا، توانمندی هایی دارد اما این برخورداری ها به خودی خود موجبات موفقیت در جنگ را تضمین نمی کند و یکی از عوامل مهم در این زمینه میزان توانایی رقیبان می باشد. ژنرال ایشیل فرمانده ستاد کل نیروهای اسراییل اخیرا با توجه به گمانه زنی ها در مورد جنگ با حزب الله لبنان اعتراف نموده است: «ما قادر به حفاظت از عمق سرزمین های خود از موشک های حزب الله نیستیم. همچنین از عهده حمایت شهروندانمان در برابر حملات موشکی حزب الله بر نخواهیم آمد». در این زمینه سیستم دفاع موشکی اسراییل نیز دچار ضعف هایی است که توان مقابله با حملات موشکی پر تعداد و در سطح گسترده که کل سرزمین های فلسطین اشغالی را هدف قرار خواهد داد، ندارد. در سوی دیگر تاکتیک نظامی گروههای مقاومت به روشی غیرقابل کنترل برای ارتش اسراییل مبدل شده است. نمونه واضح شبکه تونل های حماس است که قدرت مانور این نیروها را در برابر ارتش صهیونیستی بسیار افزایش داده است.

2- توان اتمی و عدم امکان استفاده از آن: مقامات رژیم صهیونیستی از کلاهک های هسته ای به عنوان عامل کلیدی در برتری نظامی و استراتژیک در منطقه یاد می‌کنند. این در حالی است که استفاده از این قابلیت در جنگ هایی شبیه آنچه تاکنون ارتش رژیم با نیروهای مقاومت درگیر آن بوده است به دلیل تبعات گسترده و سنگینی که برای این رژیم در پی خواهد داشت بسیار کم و نزدیک به صفر است. سلاح هسته ای تنها عاملی بازدارنده است چرا که در صورت هرگونه حمله اتمی از سوی اسراییل، این رژیم حکم به نابودی خود در تقابل با کشورهای مسلمان داده است. از این رو این قابلیت به تنهایی به امنیت اسراییل کمک نخواهد کرد. از نگاهی متفاوت می توان عنوان کرد که تاسیسات هسته ای اسرائیل نه تنها نقطه قوتی برای ارتش این رژیم در تقابل با گروه های مقاومت نیست بلکه حتی عاملی برای سنگین تر شدن ضربات نیروهای مقاومت خواهد بود به صورتی که با وقوع جنگ، تاسیسات هسته ای دیمونا به هدفی آسان برای نیروهای مقاومت بدل خواهد شد.

3- ارتش جیره بگیر و معضلات آن: طبق آمار بسیاری از سربازان اسراییلی از میان مهاجران و پناهجویانی هستند که برای رفاه به این سرزمین مهاجرت کرده اند. از سوی دیگر در میان سربازان اسراییلی تعلق خاطر به سرزمین چندان قوت ندارد. چرا که ساکنان فلسطین اشغالی عمدتاً از اقصی نقاط جهان و با وعده کسب رفاه به این مناطق مهاجرت کرده اند و تعلق خاطر سرزمینی که لازمه یک نیروی نظامی کارا و توانمند در عرصه جنگ می‌باشد را ندارند. این موضوع، میزان وفاداری را در میان کلیت سربازان کمرنگ می کند تا جایی که حاضر به مردن برای آرمانشان نباشند. این درحالی است که در جبهه رقیب و در میان نیروهای مقاومت فرهنگ شهادت طلبی یک الگوست که قدرت ویژه ای به این نیروها بخشیده است.

همچنین بسیاری از مردم سرزمین‌های اشغالی حاضر به فرستادن فرزندان خود به خدمت سربازی نیستند و فرار و خودکشی سربازان اسرائیلی بسیار افزایش داشته است. میزان فراریان از خدمت در ارتش اسرائیل در سال 2005 به یک نفر از هر هشت جوان می‌رسید، آمارها نشان می دهد این رقم نسبت به سال 2002 میلادی 30 درصد افزایش یافته است. این میزان در سال 2007 به 25 درصد افزایش یافت. این بدان معنی است که از هر چهار نفر در سرزمین‌های اشغالی یک نفر از خدمت فرار می‌کند.

4- مهاجرت معکوس جمعیتی: رژیم صهیونیستی جمعیتی حدود هشت میلیون و هفتصدهزار نفر دارد که طبق آمار مسلمانان عرب و غیر یهودی ها، بخش مهمی از این جمعیت محسوب می شوند. ضمن افزایش این جمعیت غیر یهودی، یهودیان انگیزه های کافی برای ماندن در اسراییل را از دست داده اند به این دلیل که اولا مهاجرین یهودی که با تصوری ایده آل از سرزمین موعود راهی اراضی فلسطین اشغالی می‌شوند پس از مهاجرت با واقعیت وجود مشکلات اقتصادی و شکافهای اجتماعی و سیاسی که در تمامی جوامع بشری به نسبت های متفاوت مشاهده می‌شود، روبه رو میشوند و ثانیاً محیط منطقه ای ناامن و توسعه طلبی های نا مطمئن رژیم صهیونیستی امنیت را به کالایی کمیاب برای شهروندان آن بدل کرده است. از این رو میل به مهاجرت از رژیم صهیونیستی به شدت بالا گرفته است که این رژیم را آسیب پذیر می نماید.

5- ضعف امنیتی رژیم صهیونیستی در برابر قدرت گرفتن مقاومت: اسراییل به صراحت کشورهای ایران، سوریه و نیز حزب الله لبنان را در دسته بندی تهدیدات پیرامونی محیط امنیتی خود در رده اصلی ترین تهدیدات قرار داده است. در جنگ 33 روزه در سال 2006 با وجود توان نظامی غیر قابل مقایسه دو طرف، در کمال ناباوری رژیم صهیونیستی در برابر حزب الله شکست خورد. حزب الله لبنان امروزه در پی بروز تحولات منطقه ای از جمله جنگ سوریه، از بعد تجهیزاتی و کسب تجربه جنگ بسیار توانمندتر از سال 2006 شده است. به گفته مقامات این رژیم اگر در جنگ 33 روزه روزانه 160 موشک به سمت اسراییل روانه می شد، توان امروزین حزب الله چیزی حدود روزانه 1000 موشک خواهد بود که در مقابل سامانه راداری و ضد موشکی اسراییل توان تشخیص همه آن ها را نخواهد داشت. طبق برآورد مقامات نظامی تل آویو، در مجموع گروه های مقاومت بیش از 220 هزار موشک در اختیار دارند که بیش از نیمی از آن در اختیار حزب‌الله لبنان است. علاوه بر این ، حزب الله بلحاظ سازمانی گسترش یافته و در میادین مبارزه با داعش –که بسیار سخت می جنگند- تجارب ارزشمندی را کسب نموده است. در جنگ احتمالی بین صهیونیستها و حزب الله، چنانچه جنگ به سطح مشخصی برسد، خیل عظیمی از نیروهای مقاومت از سراسر منطقه، به مقاومت در لبنان خواهند پیوست.