بی‌مسئولیتی واشنگتن در قبال پیمان‌های بین‌المللی

به گزارش اسلام تایمز، روزنامه اینترنتی «وزگلیاد» روسیه در تحلیلی نوشته است: "رکس تیلرسون" وزیر امور خارجه آمریکا چند روز قبل اعلامیه ای به سازمان ملل متحد ارسال نمود، در این خصوص که ایالات متحده دیگر در پیمان جهانی مربوط به مهاجرت مشارکت نخواهد داشت، برای اینکه این پیمان با سیاست این کشور مطابقت ندارد. این اقدام آمریکا به مراتب مهمتر از آنچیزی است که به نظر می رسد. اگر این «پیچیدگی» را باز کنیم، خواهیم دید که حتی خطر بروز یک جنگ جهانی دیگر نیز در نهایت وجود دارد.

اعلامیه وزارت خارجه آمریکا شامل سه نکته مهم است: مشکل مهاجرت از دیدگاه کلی، برخورد واشنگتن با پیمانهای بین المللی و روابط متقابل آمریکا و سازمان ملل. که هر یک از این نکات، بطور جداگانه قابل بررسی و تامل هستند.

در سند ارسالی وزارت خارجه آمریکا به سازمان ملل آمده است: «بیانیه نیویورک شامل مفاد زیادی است که با سیاست مهاجرتی آمریکا و پذیرش پناهجویان و اصول مورد نظر دولت "دونالد ترامپ" مطابقت ندارند. به همین دلیل رئیس جمهوری آمریکا تصمیم گرفته تا مشارکت خود با این پیمان که هدف آن دستیابی به توافقاتی در این زمینه در سازمان ملل در سال 2018 است، را متوقف کند.» بر اساس این اعلامیه، مقامات واشنگتن از این به بعد خود تصمیم خواهند گرفت چگونه مرزهای آمریکا را کنترل کنند، برای اینکه بیانیه نیویورک با اصل «استقلال آمریکا» مغایرت دارد.

مشکل مهاجرت و پناهجویان همچنان نیاز توجه خاص است

لازم به یادآوری است که بیانیه نیویورک در ماه سپتامبر سال 2016، زمانی که مشکل پناهجویان یکی از مهمترین موضوعات بین المللی بود و رسانه های گروهی هر روز به آن می پرداختند، امضاء شد. ضمن اینکه مشکل پناهجویان و بطور کلی مهاجرت هنوز حل نشده باقی است، در حالیکه رسانه هایی گروهی دیگر به هر موضوعی، به غیر از این مشکل جهانی توجه داشته و کاملا آن را فراموش کرده اند.

مهمترین پیام این سند جامع جهانی، بغیر از تعهدات برعهده گرفته شده از سوی کشورها در زمینه ضرورت ادغام مهاجریان و مقابله با خشونتها علیه آنها، مسئولیت همه کشورها در توسعه این توافقات در سال 2018 در رابطه با تامین امنیت و نظم و ترتیب دادن به وضعیت پناهجویان است و دقیقا به همین دلیل هم آمریکا دیگر مایل نیست آن را امضاء کند.

باید یادآور شویم که در این بیانیه، کوچکترین ادعایی نیز نسبت به استقلال هیچ کشوری مطرح نشده است که مقامات واشنگتن نگران آن شده اند. در این رابطه مسئله تعهدات کشورها در قبال پذیرفتن حقوق دیپلماتهای خارجی نیز قابل توجه است.

دونالد ترامپ مایل نیست آمریکا درگیر حل مشکلات جهان شود

به همین دلیل مشکل این نیست که مفاد این بیانیه استقلال آمریکا را نقض کرده باشد، بلکه واقعیت این است که دولت دونالد ترامپ در کل اصلا مایل نیست خود را در چارچوب هیچ توافق و پیمان بین المللی محدود سازد. البته این مسئله دیگر برای هیچکس، خبر جدیدی نیست. اکنون واشنگتن در دادگاه بین المللی، در فعالیتهای یونسکو و برخی دیگر ساختارهای سازمان ملل مشارکت ندارد، و حتی قصد دارد از توافق بین المللی در مورد حل و فصل مسائل مربوط به برنامه هسته ای ایران که در نتیجه سالها تلاش بین المللی بدست آمده، نیز خارج شود. علاوه بر همه اینها، هرچند آمریکا هنوز اتحادیه اروپا را نزدیکترین متحد خویش می داند، ولی حاضر نیست ارزشهای اروپایی، نظیر ممنوعیت محکومیت اعدام را مورد احترام قرار دهد.

واقعیت این است که شاید افراد بسیار محدودی سرنوشتشان با دادگاه بین المللی و یا حکم اعدام مرتبط باشد که این افراد هم شامل جنایتکاران می شود و عدم مشارکت آمریکا در این مسائل، چندان هم اهمیت ندارد، ولی مشکل مهاجرت و پناهجویان، یک مسئله مهم جهانی است. مسئله مهاجرت سرنوشت دهها میلیون انسان را در بر می گیرد و هیچ نشانی از این هم دیده نمی شود که بحران مهاجرت طی سالهای آینده کاهش یابد، برعکس موضع گیری جدید آمریکا حتی کاملا ممکن است این مشکل را حادتر از گذشته کرده، برای اینکه شاید جهان با موج تازه ای از مهاجرت از مناطق دچار مناقشات نظامی روبرو شود، در حالیکه واشنگتن قصد ندارد در این خصوص با سایر کشورهای جهان مشارکت و همکاری داشته باشد.

آمریکا بی‌مسئولیتی خود را بطور کامل به جهان نشان داده است

حقیقت آن است که آمریکایی‌ها که خود عامل ایجاد بسیاری از مشکلات مهاجرتی در جهان هستند و بسیاری از مناقشات نظامی در سایر مناطق جهان را سبب شده اند، اکنون سعی دارند تا جای ممکن از عواقب این مناقشات دوری کنند. بدین ترتیب آنها مایل نیستند تا مسئولیتی در قبال پناهجویان جدیدی که اگر سیاستهای بین المللی آمریکا به همین شکل کنونی ادامه یافته و تغییر نکند، موج جدید آن غیرقابل اجتناب خواهد بود، مسئولیتی برعهده خویش داشته باشند و این مسئله تنها جای تاسف است.

امضای پیمان جهانی مهاجرت بدون مشارکت آمریکا، مانند این می ماند که تلاش شود مشکلی مربوط به جمهوریهای سابق اتحاد جماهیر شوروی، بدون حضور روسیه، حل و فصل شود. در چنین شرایطی، شاید بتوان در حرف به توافقاتی رسید، ولی تحقق و موثر واقع شدن آنها، چندان واقع بینانه نیست.

خروج آمریکا از پیمان جهانی مهاجرت، بغیر از آنکه گویای برخورد غیرمسئولانه آمریکا با مشکل پناهجویان است، در واقع خودداری واشنگتن از مشارکت با طرحهای مورد نظر سازمان ملل متحد نیز می باشد که نشان دهنده روابط این کشور با این سازمان مهم بین المللی است که مقر آن در خود خاک ایالات متحده قرار دارد.

مقامات واشنگتن با سازمان ملل تنها استفاده ابزاری می‌کنند

سازمان ملل برای این بوجود آمده تا مشکلات بین المللی را حل و فصل کند، ولی واقعیت این است که کاخ سفید (نه تنها در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، بلکه از مدتها قبل) در برخورد با سازمان ملل ، از آن بعنوان یک «ابزار اختصاصی برای پیشبرد اهداف خود» استفاده کرده است. همواره بدین شکل بوده که اگر تصمیمی از سوی این سازمان مورد پسند مقامات واشنگتن قرار می گرفت، آن را اجرا می کردند و اگر نه، تنها بر اساس خواست خود عمل می کنند، گویی اصلا چنین ارگان بین المللی در نیویورک وجود ندارد.

در حال حاضر روابط روسیه و آمریکا در پایین ترین سطح خود طی نیم قرن اخیر قرار دارد و این واقعیتی است که هم در مسکو و هم در واشنگتن به آن اذعان شده است. این در حالی است که متاسفانه روابط آمریکا با سازمان ملل متحد نیز در حال نزدیک شدن به نقطه صفر است.

برخورد مقامات واشنگتن با اتحادیه اروپا هم بهتر از این نیست. آنها هر زمان که منافع دو طرف بر یکدیگر منطبق باشد، با کشورهای اروپایی همسو هستند، مثلا زمانی که سیاست اتحادیه اروپا علیه روسیه و یا علیه ایران جهت گیری شده باشد، در غیر اینصورت به راحتی تنها بر اساس منافع آمریکا عمل کرده و دیدگاه مقامات بروکسل اصلا برای آنها اهمیت ندارد. برای مثال، زمانی که لازم است تا یک راه حل جهانی برای مشکل پناهجویان پیدا شود که همچنان یک بحران جدی در قاره اروپا بشمار می رود ، ایالات متحده به راحتی خود را کنار کشیده و اروپا را تنها می گذارد تا با این مشکل هر طوری که می خواهد مواجه شود.

در آخر باید یادآور شد، اگر برقراری روابط دوجانبه بین ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در ابتدای امر چندان آسان نبود، ولی این روابط بوجود آمد و آمریکا و روسیه هم (بعنوان وارثین آنها) تاکنون توانسته اند بارها آن را (هر چند برای مدت زمان کوتاهی) از خطر نابود شدن نجات دهند. ولی برقراری روابط مجدد با سازمان ملل متحد به مراتب کاری دشوارتر از این خواهد بود. آخرین بار برای این منظور یک جنگ جهانی مخرب باعث شد تا کشورهای جهان بار دیگر با یکدیگر متحد شوند.