دخالت‌های خارجی در انتخابات عراق و عبرتی که آمریکا باید از تاریخ بگیرد

به گزارش اسلام تایمز، نمایندگان پارلمان عراق پس از کش و قوس های فراوان طرح برگزاری انتخابات پارلمانی در موعد مقرر را به تصویب رساندند. براساس قوانین موجود در قانون اساسی و تصویب طرح اخیر نمایندگان، انتخابات پارلمانی می بایست در موعد مقرر خود یعنی در روز 12 مِی (22 اردیبهشت ماه) برگزار شود. «حیدر العبادی» نخست وزیر عراق هم بارها و در مناسبت های گوناگون تأکید کرده است که تعویق زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری غیرممکن است و تلاش های برخی طرف های داخلی و خارجی در این راستا به منظور برهم زدن فرایند سیاسی در عراق صورت می گیرد. این در حالی است که جریان ها و احزاب ریشه دار سیاسی در عراق ازجمله جریان حکمت ملی، مجلس اعلای اسلامی و دیگر گروه ها بر لزوم برگزاری انتخابات پارلمانی در موعد مقرر تأکید دارند. با این حال، سخنانی از گوشه و کنار به گوش می رسد که جملگی حاکی از برخی دخالت های خارجی در انتخابات پارلمانی عراق از سوی برخی دولت های منطقه است.

در این میان، از عربستان سعودی به عنوان اولین رژیمی یاد می شود که عزم خود را برای دخالت در نتایج انتخابات پارلمانی عراق جزم کرده است. برخی از نمایندگان کنونی پارلمان عراق از جمله شیخ «محمد الصهیود» تأکید دارند که عربستان سعودی برای خدشه وارد کردن به چهره سیاستمداران شیعی عراقی پول های زیادی را خرج می کند. درهمین حال، دیگرنمایندگان پارلمان عراق نیز بر روی این مسئله تأکید دارند. علاوه بر دخالت خارجی در انتخابات پارلمانی عراق، آنچه که امروز به عنوان یکی از آفت های ساختار سیاسی این کشور بدان اشاره می شود، «سیستم سهمیه ای» است؛ سیستمی که طبق آن احزاب و جریان های مختلف، سهمی را پیش یا پس از انتخابات، به منظور عدم کارشکنی در مسیر تشکیل دولت، مطالبه می کنند. همین مسئله موجب شده است تا چالش های داخلی و خارجی زیادی در مسیر انتخابات پارلمانی آتی عراق وجود داشته باشد. علاوه بر این، مسئله تداوم حضور نظامی آمریکایی ها در عراق با وجود نابودی داعش نیز بسیار خبرساز شده است.

تلاش های خارجی برای تأثیرگذاری بر فرایند سیاسی

ماجرای «پول های کثیف» در انتخابات عراق که البته از سوی طرف های خارجی به داخل کشور تزریق می شوند، همواره در ادوار مختلف انتخابات وجود داشته است. در مورد انتخابات پارلمانی سرنوشت ساز آتی در عراق نیز هیچکس ورود مجدد چنین پول هایی از سوی دولت های خارجی به عراق را بعید نمی داند. برخی طرف های خارجی به دنبال آن هستند تا نتایج انتخابات پارلمانی در عراق را به نفع خود رقم بزنند. در انتخابات پارلمانی گذشته که قریب به 4 سال پیش برگزار شد هم شاهد چینن تلاش های مذبوحانه ای از سوی طرف های خارجی بودیم. برخی دولت های منطقه‌ای حتی حاضر هستند میلیاردها دلار به منظور تغییر مسیر فرایند سیاسی در عراق خرج کنند. آن ها با صرف اموال هنگفت و نجومی رسانه ها را می خرند تا این رسانه ها سیاستمداران شریف عراقی را تخریب کنند. آنها همچنین تلاش می کنند تا سیاستمداران عراقی را نیز تطمیع کنند تا از این رهگذر، جای پایی برای خود در عراق بیابند. با تمامی این ها من عقیده دارم که چنین تلاش های خارجی به منظور تأثیرگذاری بر نتایج انتخابات پارلمانی آینده در عراق به ثمر نخواهد نشست چراکه ملت عراق امروز بیش از هر زمان دیگری به توطئه هایی که در پس پرده برای آن طراحی می شود، واقف هستند.

«سهمیه بندی سیاسی» عراق را نابود می کند

به نظر من در جریان انتخابات پارلمانی آینده در عراق شاهد تغییر و تحولاتی در ساختار سیاسی کشور خواهیم بود. به این صورت که یک ساختاری شبیه به آنچه که در جهان مرسوم است، به وجود خواهد آمد. این بدان معناست که نمایندگان پارلمان آینده از طیف های سیاسی مختلف خواهند بود و به همین دلیل دارای رویکرد و موضع یکسانی در قبال دولت نیستند. همین مسئله موجب می شود تا نظارت بیشتری بر روی عملکرد دولت داشته باشند. نکته ای که در این خصوص باید گفته شود این است که سهم خوایی و تشکیل ساختار سیاسی براساس «سهمیه بندی سیاسی» عراق را نابود می کند. تمامی اقشار مردم عراق نیز امروز اتفاق نظر دارند که هرگونه سهمیه بندی سیاسی در تشکیل ساختار قدرت آینده باید منتفی شود. دولت آینده نباید یک دولت یکرنگ و یکدست از شیعیان و یا اهل تسنن و یا حتی کردها باشد. این دولت باید یک دولت توافقیِ متشکل از شیعیان و اهل تسنن باشد.

«حشد الشعبی» مورد احترام شیعیان و اهل تسنن

درحال حاضر باور غلطی وجود دارد و آن، این است که حشد الشعبی تنها متعلق به شیعیان در عراق است. این در حالی است که واقعیت چیز دیگری است. هیچیک از گروه ها، احزاب و جریان های شیعی و سنی عراق نقش مهم و تأثیرگذار حشد الشعبی در آزادسازی و پاکسازی شهرها و مناطق اشغال شده توسط تروریست های تکفیری داعش را انکار نمی کنند. تمامی گروه های شیعی و سنی برای حشد الشعبی احترام قائل هستند. اینکه حشد الشعبی تنها متعلق به شیعیان است، نگاهی است که از خارج از مرزهای عراق به افکار عمومی القاء می شود. این نوع نگاه و رویکرد، در واقع با هدف ترویج طایفه گری در عراق القاء می شود. گروه حشد الشعبی متشکل از شیعیان، اهل تسنن، ترکمن ها و ... است. تمامی اقشار و قومیت های عراقی در حشد الشعبی حضور دارند. حشد الشعبی امروز جزئی از ساختار نیروهای مسلح عراقی است. اینگونه نیست که نیروهای مسلح حق مشارکت در روند سیاسی کشور مانند انتخابات پارلمانی را نداشته باشند. قانون می گوید که هرفردی از نیروهای مسلح که قصد داشت در انتخابات شرکت کند، پیش از ثبت نام باید از پست نظامی خود استعفا دهد. حشد الشعبی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

«حاکمیت ملی» عراق خط قرمز است؛ آمریکا خارج شود

باوجود آزادسازی کامل خاک عراق از تصرف تروریست های تکفیری داعش بازهم شاهد تداوم حضور آمریکایی ها در خاک عراق هستیم. واقعیت این است که نه ملت عراق و نه مرجعیت عالیقدر این کشور خواهان بقای نیروهای بیگانه در خاک عراق نیستند. این مسئله ای است که دولت عراق هرچه سریعتر باید تکلیف آن را روشن سازد. ملت عراق، امروز تمامی اقدامات وقیحانه نیروهای آمریکایی در خاک این کشور را رد می کند. به نظر من دولت عراق تاکنون موضع درخوری در قبال اقدامات وقیحانه آمریکایی ها در این کشور اتخاذ نکرده و به همین دلیل پیش بینی می شود که در آینده نزدیک شاهد موضع قاطعانه گروه های مقاومت عراقی در قبال آمریکایی ها باشیم. شما نگاه کنید! آمریکایی ها با وقاحت کامل منطقه «البغدادی» در استان الانبار را هدف حملات گسترده قرار می دهند و نیروهای عراقی را به شهادت می رسانند. آیا بسیار شگفت انگیز است! عراق یک کشور دارای حاکمیت ملی مستقل است.

آمریکایی ها باید از این کشور خارج شوند. در حال حاضر حدود 5500 نظامی آمریکایی در عراق حضور دارند و این تعداد در هشت پایگاه در استان های مختلف پراکنده شده اند. پایگاه های آمریکایی در خاک عراق عمدتا در استان های بغداد، صلاح الدین، الانبار و اربیل قرار دارند. دولت عراق هدف از حضور نیروهای آمریکایی در خاک این کشور را ارائه آموزش های نظامی و همچنین خدمات مستشاری در کشور عنوان داشته است. بنابراین، اگر هراقدامی غیر از آنچه که ذکر شد، از سوی آمریکایی ها سر بزند، خلاف قوانین و مقررات بین المللی است؛ اتفاقی که متأسفانه تاکنون رخ داده است و بارها واشنگتن قوانین بین المللی را در خصوص عراق زیر پا گذاشته است. حاکمیت ملی عراق خط قرمز است و ملت عراق در طول تاریخ این را به نیروهای بیگانه مستقر در خاک خود ثابت کرده است. به عنوان نمونه می توان به رویدادهای سال 1920 اشاره کرد؛ زمانی که ملت عراق به صورت یکپارچه استعمارگران انگلیسی را از خاک خود اخراج کرد. بنابراین، آمریکایی ها باید از تاریخ عراق درس گرفته و بدانند که نمی توانند از خطوط قرمز مردم عراق عبور کنند.

علی الحکیم: تحلیلگر مسائل استراتژیک عراق

انتهای متن/