نفوذ سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی در قاره سیاه؛ اهداف و ابزارها

رژیم صهیونیستی به خوبی می داند که آفریقا یکی از میدانهای درگیری میان اعراب و اسرائیل است و به همین دلیل در مراحل مختلف سعی در تقویت روابط با کشورهای آفریقایی دارد چرا که می داند این کشورها عمق استراتژیک امنیتی، فرهنگی و تمدنی برای کشورهای عربی محسوب می شود. تل آویو تلاش دارد تا با ارتباط گیری با کشورهای آفریقایی، کشورهای عربی را محاصره کرده و آنها را به انزوا بکشاند.

چند وقتی است که سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی موسوم به «موساد» اقدامات خود را برای ساخت یک پایگاه مرکزی جدید در قاره آفریقا در مرزهای میان سودان جنوبی و اوگاندا آغاز کرده است. این پایگاه با هدف حمایت از منافع رژیم صهیونیستی در قاره سیاه ساخته میشود و بنا بر اطلاعات منتشر شده قرار است طی سال جاری افتتاح شود. پایگاه جاسوسی مذکور در شمال غرب اوگاندا ساخته میشود؛ همان جایی که پیشتر رژیم صهیونیستی از طریق آن به جنبش های شورشی سلاح ارسال می کرد.

سال گذشته نیز افزایش درگیری‌ها در سودان جنوبی توجه‌ها را به سمت دخالت رژیم صهیونیستی در امور این کشور آفریقایی معطوف کرده و باعث مطرح شدن سوالاتی درباره استراتژی جدید اسرائیل در تقویت روابطش با کشورهای آفریقایی شده بود.

تامار زندبرگ، یکی از قانونگذاران اپوزیسیون اسرائیل که خواستار توقف فروش سلاح از سوی تل آویو به سودان جنوبی شده بود، گفت:‌ این فروش سلاح به دستور نخست وزیر، وزیر جنگ و وزیر خارجه صورت می‌گیرد. آنها به دنبال منافع خودشان هستند. نباید به هر کشوری سلاح فروخته شود. اسرائیل نخستین دولتی بود که استقلال سودان جنوبی را در سال ۲۰۱۱ به رسمیت شناخت و چند ماه بعد سالوا کر، رییس جمهوری این کشور آفریقایی به اراضی اشغالی سفر کرد.

تلاش برای به دست گرفتن کنترل دریای سرخ از مهم ترین اهداف استراتژیک رژیم صهیونیستی در قاره آفریقا به شمار می آید به همین دلیل تل آویو می کوشد تا برای استفاده از دریای سرخ در راستای تحقق اهداف نظامی، اقتصادی، وسیاسی اش جای پای خود را در این منطقه محکم کند. رژیم صهیونیستی بیم آن دارد که کشورهای عربی، دریای سرخ را به یک دریاچه عربی تبدیل کرده و مانع حرکت کشتی های صهیونیستی در این منطقه شوند بنابراین دست به اشغالی اراضی عربی در بخش شمالی و جزایر واقع در بخش جنوبی همان منطقه زده است.

به همین دلیل دریای سرخ و منطقه شاخ آفریقا اهمیت حیاتی و استراتژیکی برای این رژیم دارد و تل آویو اهمیت بسیار زیادی به شرق آفریقا(نزدیک به دریای سرخ) بیش از مرکز آن می دهد. با توجه به اینکه دریای سرخ با امنیت رژیم صهیونیستی در ارتباط است این رژیم می کوشد تا در حل مسائل مربوط به این منطقه نقش داشته باشد. اسرائیل هموراه می کوشد تا حضور نظامی خود را در این منطقه افزایش دهد تا اگر لازم شد برای تحقق منافع استراتژیکش دست به حمله مستقیم علیه اعراب از طریق باب المندب بزند.

بنابراین ایجاد یک عمق استراژیک برای این رژیم در منطقه دریای سرخ امکان رصد هرگونه فعالیت نظامی عربی در این منطقه را به تل آویو داده و امنیت کشتی های نظامی و غیر نظامی اسرائیلی میان اقیانوس هند و دریای مدیترانه از طریق دریای سرخ و راه های زمینی از ایلات تا حیفا و عسقلان را تأمین می کند.

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی پیشتر ابراز امیدواری کرده بود که این رژیم بتواند به عنوان ناظر وارد اتحادیه آفریقا شود. رقابت میان کشورهای عربی بر سر آفریقا و عدم هماهنگی میان آنها باعث شد تا میزان تأثیر گذاری آنها بر کشورهای آفریقایی کاهش یابد و در مقابل رژیم صهیونیستی فرصت را برای خود مهیا یابد چرا که این رژیم در سال ۱۹۵۵ یک استراتژی مشخص برای برقراری رابطه با آفریقا وضع کرده و آفریقای جنوبی را هم پیمان استراتژیک خود معرفی کرد.

رژیم صهیونیستی برای نفوذ در کشورهای آفریقایی از ابزارهای مختلفی استفاده کرد که از میان آنها می توان به اهرم کشاورزی اشاره کرد. بسیاری از کشورهای آفریقایی از قحطی و کمبود مواد غذایی رنج می برند و نمی توانند از مواهب طبیعی در این کشورها برای تأمین نیازهای خود استفاده کنند بنابراین این نقطه ضعف کشورهای آفریقایی زمینه را برای ورود رژیم صهیونیستی به قاره سیاه فراهم می کند به طوریکه صهیونیستها بخش تجارت مواد غذایی در اتیوپی را به دست گرفته و سرمایه گذاری هایی در بخش گردشگری در سودان جنوبی انجام داده اند.

علاوه بر این اکثر کشورهای آفریقایی به دلیل وجود قبائل و نظام های دیکتاتور در آنها شاهد وجود درگیری های داخلی است. تل آویو نیز برای تقویت گروه های شورشی و مسلح به آنها سلاح داده و عناصر شورشی را آموزش می دهد. بنا به اذعان رسانه های صهیونیستی اوگاندا در دهه اخیر به بهشت تاجران صهیونیستی سلاح بدل شده است. این تاجران کسانی هستند که به تجهیز تسلیحاتی کشورها و نظام‌های حاکم بر قاره سیاه بسنده نمی‌کنند بلکه سلاح مورد نیاز شبه‌نظامیان را که جنایات جنگی مرتکب می‌شوند تأمین می‌کنند.

اوگاندا با کشورهایی همسایه است که شاهد درگیری‌های قبیله‌ای و بی ثباتی سیاسی طولانی مدت هستند و همین مسئله نیاز این کشورها به واردات سلاح را دوچندان می‌کنند. از این روی تاجران اسرائیلی اسلحه، سلاح‌ها خود را به جمهوری کنگو نیز منتقل می‌کنند که در غرب اوگاندا قرار دارد.

رژیم صهیونیستی هم چنین از نظام های دیکتاور که از سوی سازمان ملل حمایت نمی شوند حمایت می کرده و خدمات پزشکی و آموزشی محدودی نیز به آنها ارائه می دهد. این نفوذ در آفریقا نتایج منفی بر کشورهای عربی بر جای گذاشته است. فعالیت نظامی اسرائیل در قاره آفریقا نیز در همین راستا صورت می گیرد به طوریکه پایگاه های نظامی صهیونیستها در این منطقه تمام فعالیتهای نهادهای فلسطینی یا ایرانی یا ترکی را زیر نظر دارد.

به نظر می رسد که رژیم صهیونیستی در غیاب یک استراتژی مشخص میان کشورهای عربی بیش از پیش جای پای خود را در قاره سیاه محکم کرده و در این راه از استفاده از ابزارهای اقتصادی، سیاسی و نظامی دریغ نمی کند.