لایه های پنهانی قطع روابط مغرب با ایران

روابط جمهوری اسلامی ایران و مغرب پس از انقلاب اسلامی و علی رغم آنکه مغرب پادشاه فراری ایران را میزبانی کرده بود روابطی حسنه توام با آرامش و به ویژه در عرصه های فرهنگی روابطی گرم و عمیق بود. تبادل دانشجو برگزاری مداوم هفته های فرهنگی و ترویج و تبلیغ سینما و سایر ابعاد فرهنگ ایرانی در مراکش به قوت پیگیری می شد.

ده سال پیش با بهانه ای موهوم درخصوص مساله بحرین اولین قطع رابطه دو کشور از ناحیه مغرب کلید خورد و بهانه هایی چون تلاش ایران برای تبلیغ تشیع در این کشور از ناحیه مجامع مخالف تعمیق روابط دو کشور مسلمان ایران و مغرب هم به شدت ترویج شد و این درحالی بود که در همان زمان هم بی پایگی این اتهامات حداقل برای سیاستمداران و حکمرانان مغربی روشن بود.

روابط قطع شده بلاخره پس از شش سال از سرگرفته شد ولی اینبار از گرمی و عمق پیشین هیچگاه برخوردار نشد و روشن ترین دلیل این مساله هم به ناخرسندی برخی کشورهای مرتجع منطقه و همچنین رژیم صهیونیستی از حضور ایران در شمال آفریقا بازگشت داشت.

اعلام قطع روابط مغرب با ایران در روز سه شنبه و توسط وزیر خارجه این کشور اینبار با بهانه ای جدید رقم خورده است. وزیرخارجه مغرب مدعی است حزب الله لبنان در مغرب عهده دار آموزش نظامی جبهه پولیساریو است و به اعضای این جبهه باهدف ناامن سازی مغرب اموزش نظامی و موشکی می دهد.

وزیر خارجه مغرب در تکمیل این ادعا گفته است یکی از مسئولین ایرانی در سفارت جمهوری اسلامی ایران در مغرب مسئولیت هماهنگی نیروهای حزب الله با رهبران جبهه پولیساریو را در دو سال گذشته به عهده داشته است در خصوص ادعاهای وزیرخاجه مغرب درتبیین دلایل اعلام قطع روابط با ایران چند نکته قابل تامل است.


نخست؛ درحالی که مهمترین مساله فراروی جهان اسلام این روزها بیش ازهرزمان مساله فلسطین و مبادرت امریکا به انتقال سفارتخانه اش از تل اویو به قدس در چهارده می یعنی کمتر از دو هفته دیگر است خلق و طرح مسائلی از این دست بی گمان برای به انحراف کشیدن افکار عمومی مدافع مساله فلسطین از این ماجرا به نفع تحقق معامله قرن امریکایی اسرائیلی است و بدون شک اگر حتی دست پنهان امریکا و اسرائیل را خوشبینانه پشت این ماجرا ندانیم و در عین حال مبادرت مغرب به قطع رابطه را بلافاصله بعد از تشدید تهدیدات علیه ایران در سفر پمپئو به عربستان اسراییل و اردن و اجرای نمایشنامه مضحک نتانیاهو در دوشنبه شب اتفاقی تصور کنیم مجبور به اذعان به این مطلب هستیم که بیشترین سود و انتفاع از این مساله نصیب این کشورها در مرحله اول خواهد بود.

دوم اینکه در کلام وزیر خارجه مغرب حزب الله لبنان و ایران به شکل توامان به تلاش برای ناامن کردن مغرب متهم می شوند از دیگر دست های پنهان پشت این ماجرا پرده برمی دارد و در کنار امریکا و رژیم صهیونیستی نقش عربستان امارات و البته بحرین را پررنگ نشان می دهد واقعیت آن است که کشورهای مذکور درحالی که بشکل رسمی مساله فلسطین را از اولویت های خود خارج کرده اند در سازش با اسراییل و عادی سازی روابط با ان گوی سبقت را از یکدیگر ربوده اند. در رقابتی نفس گیر یکی حق سکونت صهیونیست ها در فلسطین را مشروع اعلام می کند و دو کشور دیگر به نزدیکی و میزبانی از صهیونیست ها افتخار می کنند و البته وجه اشتراک خود با اسراییل را در دشمنی با ایران و در عمل فریاد می زنند. با این نگاه بدیهی است که کشورهای متمول حاشیه خلیج فارس با صرف دلارهای نفتی درصدد تخریب هرچه بیشتر روابط محور مقاومت با دیگر کشورهای مسلمان باشند. استقبال بدون فوت فرصت و سریع امارات و بحرین از مساله قطع روابط این کشور با ایران موید این مساله است.

سوم آن که وزیر خارجه مغرب در تعلیل چرایی قطع روابط کشورش با ایران تاکید کرده این مساله ارتباطی با اوضاع سوریه و خاورمیانه ندارد که این تصریح و تاکید در شرایطی که بحث تنها بر سر مساله امنیت مغرب است خود گویای ان است که اتفاقا نه تنها مساله سوریه و خاورمیانه بلکه مسائل دیگری چون یمن بحرین و فشارهای عربستان و امارات به شکل ویژه انگیزه های قطع رابطه را شکل می دهند.

نکته پایانی در این باب تصریح مدام جمهوری اسلامی بر پرهیز از مداخله در امور داخلی دیگر کشورها از یک سو و نفی صریح حمایت اموزش و کمک حزب الله به جبهه پولیساریو از دیگرسو است و در عین حال توجه به این مساله که تاریخ روابط ایران و مغرب نشان می دهد استانه تحریک این کشور شمال افریقایی بسیار بالاست چنان که تنها در مدت زمانی نچندان طولانی دو نقطه تاریک قطع رابطه را با جمهوری اسلامی تجربه کرده است بدیهی است همانگونه که اتهام تلاش ایران برای تبلیغ تشیع در شمال افریقا و به ویژه مغرب در سایه گذر زمان سست بنیادی خود را نشان داد اتهام اخیر نیز بزودی با روشن شدن نقش دست های پنهان پشت ماجرا فاصله اش با حقیقت را مشخص خواهد کرد. افتاب همیشه پشت ابرنمی ماند.