روش انقلاب ایران مثل این روش‌هایی که این‌جا امتحان شده یا روش‌هایی که قبلاً در انقلاب‌های مختلف بوده نیست. تمام انقلاب‌های قبلی و خود همین انقلاب فلسطین، متکی به ارتش آزادیبخش هستند. وقتی که روسیه انقلاب کمونیستی در آن محقق می‌شود ارتش کارگران است که به صحنه می‌آید چون مارکسیست‌ها اعتقاد داشتند که کارگر قشر پیشرو است ارتش از این قشر ساخته می‌شود. وقتی که ارتش سرخ ارتش تزاری پیروز می‌شود انقلاب پیروز شده است. وقتی که ارتش کشاورزان در چین پیروز می‌شود، وقتی ارتش مجاهدین در الجزایر پیروز می‌شود، انقلاب پیروز شده است. ولی نظریه حضرت امام این نیست. شما این را شنیدید که مجاهدین و منافقین آن موقع خیلی سعی می‌کنند حضرت امام را قانع بکنند که ما این‌طوری این ارتش را نیاز داریم ولی امام قبول نمی‌کند. عزیزان دیگری که اطراف حضرت امام بودند این را می‌دانند.

حضرت امام اعتقاد دارد که مردم را با انگیزه الهی صدهزار صدهزار و دویست هزار و مثل تهران میلیون میلیون به صحنه می‌آورد. وقتی مردم به صحنه آمدند دیگر توپ، تانک، مسلسل اثر ندارد. به اضافه این که آن چیزی که هدف حضرت امام است حاصل می‌شود. امام می‌خواهد ‌انسان تکامل پیدا کند. بعضی‌ها غسل شهادت می‌کردند و حتماً وضو می‌گرفتند به تظاهرات می‌آمدند چون می‌دانستند در این تظاهرات احتمال تیراندازی است، احتمال شهادت است، پس از همان وقتی که پایش را بیرون می‌گذاشت همان‌جا تکامل پیدا کرده بود، آن چیزی که حضرت امام می‌خواست حاصل شده بود.

حضرت امام همین روش را در همه مبارزاتش استفاده می‌کند علی‌الخصوص در مبارزات اصلی‌اش، در صحنه خارجی. اولین مبارزه‌ای که امام در این صحنه اعلام می‌کند روز قدس است. یعنی انقلاب ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ پیروز می‌شود، مرداد ۵۸ اولین ماه رمضان است. امام چه می‌گوید؟ امام می‌گوید مردم، مسلمانان، فلسطینی‌ها، با زبان روزه، با نیّت قربه‌الی‌ا… به صحنه بیایید. بگویید الله اکبر، لااله‌الاالله، مرگ بر آمریکا، مرگ بر شوروی، مرگ بر اسرائیل!

برای حضرت امام مسئله فلسطین، تنها مسئله سیاسی نیست، مسئله برای حضرت امام اول مسئله عقیدتی است. آیه اول سوره‌ی اسراء می‌گوید که: «أعوذبالله من الشیطان رجیم سبحان الّذی اسراء بعبده لیلاً من المسجد الحرام الی مسجد الاقصی الّذی بارکنا حوله». می‌گوید اگرچه حضرت رسول (ص) در مسجدالحرام است و بلاشک عزیزترین نقطه جهان است ولی وقتی قرار باشد به معراج بروند از آن‌جا شبانه «مسجد الحرام الی مسجد الاقصی» از خود مسجدالحرام به مسجدالاقصی می‌آید و از آن‌جا به معراج می‌رود. یعنی مسجدالاقصی یک خاصیتی دارد که مسجدالحرام ندارد و خود آیه تأکید دارد که نه تنها مسجد بلکه اطرافش هم مبارک است. این قضیه عقیدتی است قبل از اینکه سیاسی باشد. اگر سیاست در ذیل عقیده تعریف نشود اصلاً برای امام ارزش ندارد.
امام این روش را می‌برد در حج، جایی که همه مسلمان‌ها هستند این روش خود را معرفی می‌کند. مراسم برائت در مکه مکرمه چیزی غیر از این نیست.

 روز ششم ذی‌الحجه همه می‌آیند ماکت قدس را بلند می‌کنیم و می‌گوییم الله اکبر، لااله الا الله، مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل. چند سال این اتفاق می‌افتد. استکبار نمی‌فهمد که امام دارد چه کار می‌کند؟ ولی وقتی می‌فهمد تصمیم می‌گیرد به هر قیمت آن را متوقف کند. می‌دانید که حتی به قیمت متزلزل شدن پایه‌های شاهنشاهی سعودی. چون امنیت حرم جزو پایه‌های حکومتی سعودی است و با این دارد که سرکوب‌گری را توجیه می‌کند و اتفاق می‌افتد آن چیزی که باید اتفاق می‌افتاد. در آن سال ما ۱۵۰ هزارتا زائر داشتیم که ۴۵۰ تا از ما شهید شدند ولی از همه کشورهای اسلامی شهید شدند، چون این مسلمان‌ها وقتی دیدند ما این ماکت قدس را حرکت می‌دادیم، اشک می‌ریختند چون ۵۰ سال بود که تحقیر شده بودند! اشک می‌ریختند و به ما می‌پیوستند. از همه شهید شدند از لبنانی‌ها از مصری‌ها و…

در آن زمان (مثل فاجعه مِنا) ما سفت ایستادیم جنازه‌های شهدایمان را گرفتیم و به تهران آوردیم. ولی کشورهای دیگر نتوانستند. کشورهای دیگر به خاطر این که سعودی نمی‌خواست بگوید این‌ها در مراسم برائت شهید شدند به اسم در رَمی، در سعی، در طواف، طرح کرد که این‌ جاها زیر دست و پا له شدند. ولی همه بودند علی‌الخصوص فلسطینی‌ها، و شیخ عبدالعزیز عوده که از رهبران جهاد اسلامی است برای این‌ها مراسم چهلم گرفت؛ برای شهدای فلسطینی کشتار حج مراسم گرفت. ۱۸ یا ۲۳ فلسطینی شهید شدند البته با ۱۵۰ هزار نفری که ما رفته بودیم و ۴۵۰ تا شهید داده بودیم ۱۸ تا ۲۳ شهید برای فلسطین خیلی زیاد است چون هم تعدادشان کمتر است هم اسرائیل نمی‌گذارد که بیایند.

آيا تنها آواي وطن‌گرايي است که از وجود آنان دنيايي از صلابت آفريده است؟ آيا از درخت سیاست‌بازان خود فروخته است که بر دامن فلسطينيان ميوه استقامت و زيتون نور و اميد مي‌ريزد؟ اگر این‌چنین بود، اين‌ها که سال‌هاست در کنار فلسطينيان و به نام ملت فلسطين نان خورده‌اند! شکي نيست که اين آواي “الله اکبر” است، اين همان فرياد ملت ماست که در ايران شاه را و در بیت‌المقدس غاصبين را به نوميدي کشاند. و اين تحقق همان شعار برائت است که ملت فلسطين در تظاهرات حج دوشادوش خواهران و برادران ايراني خود فرياد رساي آزادي قدس را سر داد

سال بعد ما را به حج راه ندادند. نرفتیم، نشد سر مراسم برائت توافق کنیم، حضرت امام نظر داشتند که حج بی‌برائت حج نیست. سال ۶۶ کشتار بود، سال ۶۷ امام برای حجاج پیام دادند. این پیام خیلی مهم است. می‌دانید چرا؟ چون آخرین متن مفصلی است که حضرت امام نوشتند و در آن به مسائل خیلی مهم می‌پردازند. قضیه ۵۹۸ را در آن توضیح می‌دهند ولی یک قسمتش برای فلسطین است. پس سال ۶۶ کشتار شده، داخل فلسطین یک چیزی شروع شده هنوز کسی نمی‌داند، مردم با دست خالی به صحنه می‌آیند، در مقابل توپ تانک مسلسل، زن، مرد، پیر، جوان، که یک پدیده‌ی جدیدی است. هنوز جنبش حماس وجود ندارد، اما جهاد اسلامی وجود دارد. چون حماس سال ۶۷ تشکیل شد. و مردم به صحنه می‌آیند.

این قسمت از این که مربوط به این بخش است را برای شما می‌خوانم. حضرت امام در این قسمت از آیه سوره نور یک برداشت ادبی خیلی قوی می‌کنند همان آیه «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاه‌ی فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَه‌ی الزُّجَاجَه‌ی کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَه‌ی مُبَارَکَه‌ی زَیْتُونَه‌ی لَا شَرْقِیَّه‌ی وَلَا غَرْبِیَّه‌ی»… ملت عزیز و دلاور ایران مطمئن باشند که حادثه مکه منشاء تحولات بزرگی در جهان اسلام و زمینه مناسبی برای ریشه کن شدن نظام‌های فاسد کشور‌های اسلامی و طرد روحانی نما‌ها خواهد بود. و با اینکه بیشتر از یک سال از حماسه برائت از مشرکان نگذشته است، عطر خون‌های پاک شهدای عزیز ما در تمامی جهان پیچیده و اثرات آن را در اقصا نقاط عالم مشاهده می‌کنیم. حماسه مردم فلسطین یک پدیده تصادفی نیست. آیا دنیا تصور می‌کند که این حماسه را چه کسانی سروده‌اند و هم‌اکنون مردم فلسطین به چه آرمانی تکیه کرده‌اند که بی‌محابا و با دست خالی در برابر حملات وحشیانه صهیونیست‌ها مقاومت می‌کنند؟

آیا تنها آوای وطن‌گرایی است که از وجود آنان دنیایی از صلابت آفریده است؟ آیا از درخت سیاست‌بازان خود فروخته است که بر دامن فلسطینیان میوه استقامت و زیتون نور و امید می‌ریزد؟ اگر این‌چنین بود، این‌ها که سال‌هاست در کنار فلسطینیان و به نام ملت فلسطین نان خورده‌اند! شکی نیست که این آوای “الله اکبر” است، این همان فریاد ملت ماست که در ایران شاه را و در بیت‌المقدس غاصبین را به نومیدی کشاند. و این تحقق همان شعار برائت است که ملت فلسطین در تظاهرات حج دوشادوش خواهران و برادران ایرانی خود فریاد رسای آزادی قدس را سر داد و “مرگ بر امریکا، شوروی و اسرائیل ” گفت؛ و بر همان بستر شهادتی که خون عزیزان ما بر آن ریخته شد او نیز با نثار خون و به رسم شهادت آرمید. آری، فلسطینی راه گم کرده خود را از راه برائت ما یافت؛ و دیدیم که در این مبارزه چطور حصار‌های آهنین فروریخت، و چگونه خون بر شمشیر، و ایمان بر کفر و فریاد بر گلوله پیروز شد؛ و چطور خواب بنی‌اسرائیل در تصرف از نیل تا فرات آشفته گشت، و دوباره کوکب دریه فلسطین از شجره مبارکه “لاشرقیه ولاغربیه ” ما برافروخت. و امروز به همان گونه که فعالیت‌های وسیعی در سراسرجهان برای به سازش کشیدن ما با کفر و شرک در جریان است، برای خاموش کردن شعله‌‌های خشم ملت مسلمان فلسطین نیز به همان شکل ادامه دارد. و این تنها یک نمونه از پیشرفت انقلاب است.
 
از دیدگاه امام این همان چیزی است که بعداً انتفاضه شد که امروز به اسم مقاومت و همچنان دارد می‌خروشد.