آیا نمایندگان پارلمان افغانستان از سد پیمان امنیتی عبور می‌کنند؟

 
همایون همایون؛ نایب اول مجلس نمایندگان گفت که این پیمان امنیتی "هیج نفعی به افغانستان نرسانده است."
 
او از نمایندگان خواست که ۲۰ امضایی را که برای بررسی مجدد این توافقنامه امنیتی جمع‌آوری شده به کمیسیون روابط خارجی و کمیسیون دفاعی و تمامیت ارضی راجع و در این باره تصمیم گرفته شود.
 
به گفته آقای همایون پیمان امنیتی به صورتی کنونی که "هر روز ۳۰۰ الی ۴۰۰ نفر افغان کشته می‌شوند، به نفع افغانستان نیست." عبدالله بارکزی؛ وکیل مردم ارزگان نیز گفت که امریکا به مفاد این توافقنامه عمل نکرده لذا باید این موافقنامه بررسی مجدد شود.
 
بر اساس فقره پنجم ماده ۹۰ قانون اساسی افغانستان "تصدیق معاهدات و میثاق ‌های بین ‌المللی یا فسخ الحاق افغانستان به آن" از صلاحیت‌ های مجلس نمایندگان است.
 
کارشناسان مسایل امنیتی نیز می گویند که گره اصلی بحران ها و مشکلات جاری در عرصه امنیتی، حضور نیروهای خارجی و سلطه قدرت های بیرونی بر سرنوشت افغانستان است.
 
قدرت هایی که به نام مبارزه با تروریزم در کشور ما حضور یافته اند و قرار بود با امضای پیمان امنیتی و استقرار پایگاه های نظامی خود، افغانستان را در سرکوب و مهار تروریست های وحشی و دخالت های آشکار رژيم های حامی تروریزم در منطقه و جهان، یاری رسانند، پس از ۲۰۱۴ اما به پایگاه های نظامی خود خزیدند و عملا افغانستان را به حال خود واگذاشتند.
 
اینکه افغانستان از یکسو با امریکا و ناتو و دیگر قدرت های خارجی، پیمان های استراتژيک و امنیتی داشته باشد و از سوی دیگر، به تنهایی در آتش جنگ و کشتار و خون ریزی و ترور و تجاوز خارجی بسوزد، بر بنیاد هیچ منطقی، توجیه پذیر نیست.
 
به همین دلیل، هیچ دلیلی وجود ندارد که ناتو و امریکا در شهرهای مهم و مناطق استراتژيک افغانستان، پایگاه های نظامی و هزاران نظامی داشته باشند؛ اما عملا در جنگ مشارکت نکنند و از امکانات و توانایی های خود در زمینه سرکوب تروریست ها و قطع تجاوزهای آشکار پاکستان و سایر رژيم های حامی تروریزم در کشورهای عربی و... استفاده نکنند.
 
مردم افغانستان بیش از این نمی توانند تاوان سنگین و هزینه خونین پیمانی را بپردازند که تنها منافع و اهداف امریکا را برآورده می کند و هیچ سودی برای مردم و دولت افغانستان ندارد.
 
بنابراین، پارلمان افغانستان به دو دلیل باید در مورد تعیین سرنوشت این پیمان و عبور از سدی که در برابر امنیت و ثبات و صلح و آرامش مردم ایجاد شده، تصمیم گیری قاطع و صریح انجام دهد؛ یکی اینکه این نهاد خود این پیمان را تصویب و به اجرایی شدن آن کمک کرده و دخالت داشته است.
 
صرف نظر از اینکه تصمیم پارلمان در مورد تأیید و تصویب این پیمان، تحت چه شرایطی اتخاذ شد و چرا نمایندگان اصولا اجازه ندادند که یکایک مفاد آن، در صحن علنی مجلس به بحث و تبادل نظر گذاشته شده و بر پایه قوانین داخلی، منافع، حاکمیت ملی، امنیت و استقلال افغانستان مورد سنجش قرار بگیرد، این نهاد به دلیل تصویب آن، اکنون مسؤولیت دارد که در خصوص فسخ آن نیز تصمیم گیری کند.
 
از سوی دیگر، این نهاد از نظر قانون اساسی، از این صلاحیت برخوردار است تا در خصوص پیمان های افغانستان با دیگر کشورهای جهان، موضع گیری کرده و نسبت به تجدید نظر یا فسخ کامل آنها تصمیم بگیرد.
 
با این حساب، در این شرایط حساس و بغرنج و بحرانی انتظار می رود که نمایندگان مجلس، دست کم یکبار برای همیشه، به مسؤولیت تاریخی خود عمل کنند و اجازه ندهند که افغانستان، بیش از این، در آتش تبعات مرگبار و ویرانگر پیمانی بسوزد که هیچ سود و بهره ای برای امنیت و ثبات کشور ما ندارد و جز تباهی و ویرانی و جنگ و خشونت و ترور و کشتار، هیچ پیامدی نداشته است.
 
این لحظه ای حساس و سرنوشت ساز برای آینده افغانستان است و انتظار می رود که نمایندگان این بار مسحور دالرها و مهمانی های شبانه و یا مرعوب قدرت امریکا نشوند و پا روی آینده مردم افغانستان نگذارند.