در سند سه گانه استراتژی امنیت ملی که با مشارکت ژنرال مک مستر مشاور امنیت ملی پیشین کاخ سفید، رکس تیلرسون وزیر سابق امور خارجه و جیمز ماتیس وزیر دفاع فعلی تنظیم شده بود، تقویت روابط با دهلی نو تاکید شده است. در این سند بر نقش مهم هند برای تعادل بخشی به موازنه قدرت در جنوب و شرق آسیا برای مقابله با روند تصادعدی قدرتگیری چین در این منطقه صحه گذاشته میشود. این تغییرات برای نزدیکی بیشتر به هند که به معنای دور شدن از متحد دیگر واشنگتن یعنی پاکستان می باشد، آزاد سازی دسترسی هند به فناوری پیشرفته ایالات متحده را نیز شامل شده، که از طریق مجوز فروش جدیدترین نسل هواپیماهای بدون سرنشین Sea Guardian به مبلغ 2 تا 3 میلیارد دلار که در سفر نخست وزیر هند به واشنگتن در ژوئن 2017 حاصل شد مورد تاکید قرار گرفت.
واشنگتن به طور معمول معاملات دفاعی را به عنوان راهی برای ارتقای روابط استراتژیک با کشورهای مختلف صورت میدهد. بر همین اساس به طور مثال لاکهید مارتین تابستان گذشته انتقال خط تولید جت جنگنده F-16 از تگزاس به هند را پیشنهاد داد در صورتی که هند موافقت کند که این هواپیما را خریداری کند.
اما علی رغم این تمهیدات روند دیرینه نگاه هندیها به مسکو به عنوان اصلیترین منبع تامین تجهیزات نظامی همچنان تغییری نیافته است و با وجود افزایش همکاریهای واشنگتن- دهلی نو، مسکو در رتبه نخست صادرکنندهگان ابزارآلات نظامی به هند جای دارد. بر این اساس هند خرید پنج سیستم موشکی اس 400 روسی را به مبلغ 6 میلیارد دلار کلید زده است که مذاکرات نهایی برای بستن این قرارداد در اواخر ماه ژانویه 2018 آغاز شد. همچنین هفته گذشته هندیها از خرید 4 فروند کشتی جنگی از روسیه خبر دادند. این امر در شرایطی روی میدهد که واشنگتن در سایه گسترش فضای تخاصم و تنش با مسکو سیاست تحریمی گستردهای را علیه روسیه به جریان انداخته است و در این میان خرید برخی تجهیزات نظامی همانند سیستم موشکی اس 400 نیز در لیست تحریمهای اعمالی کاخ سفید علیه کرملین قرار دارد. بنابراین در صورت اجرایی شدن قرارداد هند و روسیه، دولت ترامپ مجبور خواهد شد بین مجازات هند برای نقض تحریمها یا اعطای معافیت برای جلوگیری از بروز تنش در روابط با دهلی نو تصمیم بگیرد.
بخش 235 از قانون تحریم های ایالات متحده علیه روسیه عواقب رعایت نکردن تحریم ها را برای طرف خاطی شرح می دهد که شامل " ممنوعیت "هر گونه مشارکت در معاملات بین المللی با دلار و انتقال اعتبار یا پرداخت بین موسسات مالی میباشد.
با این وجود واشنگتن هنوز مشخص نکرده است که چه اقدامات احتمالی را علیه دهلی نو انجام خواهد داد، اگر معامله انجام شود. در این زمینه محدودیتهای کاخ سفید کم نیستند. همانطور که گفته شد واشنگتن از دوران اوباما پایه سیاست منطقهای خود در شرق آسیا را بر روی تقویت هند در مقابل چین قرار داده است و برای این منظور امتیازات اقتصادی چون قرارداد هندوپاسفیک را در نظر گرفته بود که این امر رویکرد مجازات اقتصادی هند را در تعارض با هدف اصلی آمریکا از تقویت مناسبات با دهلی قرار میدهد. از اینرو کاخ سفید حتی المقدور به دنبال آن است تا هند را مجاب به تامین نیاز خود از طریق تجهیزات و فناوریهای نظامی غربی کند.
یکی از گزینه های بالقوه برای آمریکا فروش سیستم دفاع موشکی پاتریوت به هند است که توسط Raytheon تولید می شود. اما قانع کردن دهلی به انجام این خرید بسیار دشوار است زیرا از یکسو سیستم پاتریوت پس از ناتوانی و شکستهای متعدد در دفاع از حریم هوایی عربستان سعودی در برابر موشک های شلیک شده توسط انصارلله یمن اعتبار خود را از دست داده است و از سوی دیگر چین به عنوان رقیب مهم هند با خرید این سیستم مهم دفاعی از روسیه خواهد توانست توازن نظامی را به سود خود بر هم بزند. بنابراین هند نیز پس از آنکه ترکیه، با وجود اینکه متحد ناتو است، توافق نامه ای را برای خرید سیستم روسی S-400 در ماه دسامبر امضا کرد و نگرانی های آمریکا را نادیده گرفت، دست به اقدامی مشابه زد.
افزون بر این نباید این واقعیت را نادیده گرفت که هند در توسعه همکاریهای نظامی خود با روسیه همچون خرید قایقهای جنگی، قابلیت دستیابی به تکنولوژی و دانش ساخت آنها را نیز مد نظر دارد. موضوعی که واشنگتن هیچگاه بدون بهره برداریهای سیاسی لازم حاضر به پذیرش آن نبوده است.