اوایل آگوست آمریکا اولین دور تحریم ها علیه ایران را اجرایی کرد. این تحریم ها شامل تجارت با فلزات طلا و فلزات گرانبها، خرید دلار و واردات هواپیماهای مسافربری و قطعات آن بود. دور دوم تحریم ها علیه ایران می تواند آسیبهای سخت تری به ایران وارد کند چرا که آمریکا حالا مبادلات تجاری اصلی ایران یعنی بخش های بانکی و نفت را هدف قرار داده است. این تحریم ها یک نتیجه دیگر خروج آمریکا از توافق هستهای با ایران در ماه می است. هدف این تحریم ها این است که هیچ کشوری دیگر از ایران نفت وارد نکند. ابزار فشار آمریکا بر دیگر کشورها هم این است که کسی که به جبهه این تحریم ها علیه ایران نپیوندد از چرخه مبادلات تجاری با آمریکا حذف می شود.
در ادامه این مطلب آمده است: به این ترتیب این تحریمهای جدید نه تنها برای تهران مسائلی را ایجاد می کند بلکه برای برخی شرکای واشنگتن هم مسئله ساز است. این تحریم ها همچنین برای ترامپ به مفهوم یک چالش دیپلماتیک جدید است. این مسئله برای رئیس جمهور آمریکا مطرح است که چگونه با کشورهایی رفتار کند که با وجود تحریم ها همچنان به واردات نفت از ایران ادامه می دهند؟
اولین نشانههای این مسئله روز جمعه در این اعلان وزیر امور خارجه آمریکا دیده شد. وی اعلام کرد که آمریکا قواعد استثنائی را برای هشت کشور که همچنان به مبادلات تجاری خود با ایران ادامه می دهند در نظر می گیرد.
اینکه این کشورها کدامند مسئلهای است که دولت آمریکا قرار است هم زمان با اجرایی شدن تحریم ها و در روز دوشنبه اعلام کند. به گفته وزیر امور خارجه آمریکا اعضای اتحادیه اروپا شامل قواعد استثنائی آمریکا در این زمینه نیستند. البته ترکیه اعلام کرده است که همچنان می خواهد به مبادلات نفتی خود با ایران ادامه دهد.
اشپیگل در ادامه نوشت: در هر حال آمریکا از روز دوشنبه در برابر یک مسیر دشوار که مانند راه رفتن روی لبه تیغ است قرار می گیرد.
ترامپ از یک طرف می خواهد فشار حداکثری بر تهران وارد کند. از طرف دیگر وی باید این مسئله را بسنجد که می خواهد در چه حدی به این مسئله تن در دهد که تحریم هایش همچنین بر دیگر کشورها تاثیر گذاشته و به آن ها آسیب وارد کند. بهر حال ترامپ حالا در سیاست خود در قبال تهران تنها است. آلمان، فرانسه، انگلیس، چین و اتحادیه اروپا می خواهند بدون آمریکا به توافق هستهای پایبند مانده و تلاش می کنند تحریم ها را دور بزنند. یک گزینه آن ها این است که سیستمی را طراحی کنند که تجارت قانونی با ایران بدون جریانات پولی مستقیم و نقدی امکان پذیر شود. علاوه بر این مشکلات دیگری هم وجود دارد. کره جنوبی، ترکیه، هند و چین از جمله کشورهایی هستند که حجم بالایی از این ماده خام را از ایران وارد می کنند و طی امروز و فردا نمی توانند از آن چشم پوشی کنند.
اشپیگل در بخش دیگری از این مطلب با اشاره به اینکه به این ترتیب میزان صادرات نفت ایران هنوز از هدف مدنظر ترامپ بسیار دور است نوشت: از دید واشنگتن صادرات نفت ایران باید در درازمدت به صفر برسد. ترامپ هم احتمالا می خواهد با قائل شدن استثنائاتی در این زمینه حتی الامکان از تنشهای مستقیم جلوگیری کند. در جریان این تصمیم آمریکا کشورهای هند، ترکیه و چین آشکارا اعلام کردهاند که میخواهند تحریم های آمریکا در این زمینه را نقض کنند.
در هر صورت ترامپ حالا این هشت مورد استثناء را به صورت موقتی مد نظر قرار داده است. از آنجا که این قواعد ویژه احتمالا یک راه حل موقتی است تازه زمانی که این قواعد حذف شود مشخص خواهد شد که این تحریمهای جدید چه پیامدهای دیپلماتیکی همچنین برای آمریکا می تواند داشته باشد.