جنگ و معامله قرن؛ صهیونیسم دنبال چیست؟

اما در این میان، نظر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی حائز اهمیت است. او به صراحت گفته است که تمایلی به جنگ جدید با حماس ندارد. به نظر، نتانیاهو که در اتخاذ رویکردهای جنگ‌طلبانه، سابقه‌ای روشن دارد! در چارچوبی مشخص در حال حرکت است؛ چارچوبی که حامیان جنگ با حماس، یا با آن مخالفند و یا مقابله نظامی با حماس را در آن چارچوب تحلیل نمی‌کنند.

آن چارچوب احتمالا معامله قرن است. نتانیاهو نمی‌خواهد فرصت کم‌نظیر حضور ترامپ در کاخ سفید را از دست بدهد. ترامپ هرقدر برای اروپایی‌ها نچسب بوده، برای اسرائیل حکم یک لوکوموتیو را دارد که می‌تواند برنامه‌های منطقه‌ای آن را پیش برد. از نظر نتانیاهو، حتی اگر معامله قرن منجر به حل نهایی قضیه فلسطین هم نشود، همین‌که زمینه‌ی عادی‌سازی روابط این رژیم با کشورهای عربی را ذیل فشارها و تشویق‌های آمریکا فراهم می‌سازد، یک گام که نه، چند گام به جلوست.

نتانیاهو به خوبی می‌داند آغاز جنگ تمام عیار با گروه‌های فلسطینی و یا حتی حزب‌الله، موجی از خشم را در میان افکار عمومی جهان عرب ایجاد خواهد کرد. بر اساس یک نظرسنجی‌ معتبر در ۱۱ کشور عربی، اسرائیل هم‌چنان اصلی‌ترین دشمن جهان عرب تلقی شده است. لذا نتانیاهو نمی‌خواهد با جنگی جدید، ملاحظات داخلی و گرایش‌های ضداسرائیلی مردم عرب را پیش‌روی برخی از سران عرب قرار دهد تا مبادا به مسیر عادی‌سازی لطمه‌ای جدی وارد شود.

اگر این قرائت از نظر نتانیاهو درست باشد، باید پرسید اسرائیل دقیقا از عملیات کماندویی در خاک غزه به دنبال چه بود و توسعه این تنش، مطلوب چه کسانی در اسرائیل است؟