جهنمی که امریکا برای ما ساخته‌ است!

طولانی‌ترین جنگ امریکا در افغانستان تاکنون بیش از نه صد میلیارد دلار برای واشنگتن هزینه داشته و چیزی بیشتر از 2400 سرباز امریکایی در این جنگ کشته شده‌اند؛ عملیات‌های نظامی، ساخت سرک، پل و پروژه‌های انرژی از موارد هزینه بردار برای دولت امریکا در افغانستان بوده‌است. سه رئیس جمهور امریکا، هر یک به نوبه خود با کم و زیاد نمودن نیروهای نظامی امریکایی در افغانستان، مذاکره با این گروه یا سرکوبی آنها سعی کردند صلح را در افغانستان برقرار سازند. ایالات متحده امریکا به بهانه نابودی تروریستان داعش حتی بزرگترین بمب خود معروف به «مادرِ بمب‌ها» را در ولایت ننگرهار به زمین انداخت.

هیچ یک از اقدامات رؤسای جمهور امریکا در مورد افغانستان مؤثر واقع نشده و اتهاماتی در مورد آغاز هدفمند جنگ از سوی امریکا و عدم عزم و اراده لازم این کشور برای ختم جنگ در افغانستان به واشنگتن وارد است.  

محمد اسماعیل قاسم‌یار، عضو شورای  عالی صلح افغانستان، می‌گوید از اینکه امریکا و ناتو با وجود داشتن بیش از صد و پنجاه هزار نیرو در افغانستان که در کنار هزاران نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان با طالبان می‌جنگیدند، نتوانستند در نهایت تنها چند ده‌هزار طالب را شکست دهد، شک برانگیز است.

 وی تأکید می‌کند جدای از اما و اگرهای عدم اراده یا توان امریکا برای شکست طالبان، باید گفت امریکا و دوست دیرینش پاکستان برای توجیه حضور دائمی نیروهای خارجی در افغانستان و استفاده از خاک این کشور جهت کنترل کشورهای قدرتمندی چون روسیه، چین و ایران، به طور عمد به ایجاد ناامنی در افغانستان دامن می‌زنند.

آقای قاسم‌یار می‌افزاید: « امریکایی‌ها برای ما جهنم ساخته‌اند، نه بهشت!»
پس از ترور جنرال رازق، فرمانده پلیس ولایت قندهار، در ماه گذشته میلادی، صفحات اجتماعی از تصاویر و پست‌هایی پر شد که ترور جنرال رازق را به خارجی‌ها نسبت می‌داد.

حمله‌ به خودی (حمله سبز علیه آبی) اخیر که در آن یک سرباز افغان هم‌تایان ناتو و امریکایی خود را کشت، در فضای مجازی به شدت مورد استقبال افغان‌ها قرار گرفت.

حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، در مصاحبه با رسانه‌ها گفته‌است : «افغان‌ها در سال 2001 از صمیم قلب ورود نظامیان امریکا به  خاک خود را پذیرفتند، برای چند سال اوضاع خوب پیش رفت اما در ادامه امریکایی‌ها رویه خود را تغییر دادند و خلاف انتظارات مردم و شرایط افغانستان عمل کردند.»

کرزی، امریکا را به دلیل ناکامی در از بین بردن پناهگاه‌های امن تروریستان در خاک پاکستان، بمباران قریه‌جات افغانستان و بازجویی خانه‌های افغان‌ها و دستگیری آنها، سرزنش می‌کند، در حالیکه دیگران، دولت فاسدی که او به مدت چهارده سال در رأسش قرار داشت را به باد انتقاد می‌گیرند و آن را میوه تلخ تجاوز امریکا به افغانستان می‌دانند.

حاجی اکرم، ساکن کابل و کسی که برای تأمین مخارج زندگی‌اش مجبور است با روزی تنها دویست افغانی در سر چوک(فلکه) کار پیدا کند، می‌گوید تمام پول‌هایی که از سوی  کشورهای خارجی به افغانستان سرازیر شد، به جیب افراد زورمند و صاحب قدرت ریخته شد و مردم فقیر بی‌بهره ماندند.

وی می‌افزاید خارجی‌ها اوضاع کشور را بهبود نمی‌بخشند و باید افغانستان را ترک کنند.  
جان سپکو، بازرس ویژه امریکا در بازسازی افغانستان، درسخنرانی اوایل ماه جاری خود در اوهایو به شدت از عملکرد امریکا در افغانستان انتقاد کرد.

وی گفت امریکا 132 میلیارد دلار در بازسازی افغانستان هزینه کرده‌است، مبلغی بیشتر از آنچه پس از جنگ جهانی دوم در اروپای شرقی خرج شد، 750 میلیارد دلار روی عملیات‌های نظامی امریکا در افغانستان خرج شده و واشنگتن سالانه 4 میلیارد دلار به نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان کمک می‌کند اما هیچ یک از این اقدامات تأثیر چندانی نداشت و  افغانستان هنوز در زمره یکی از فقیرترین، بی‌سوادترین، فاسدترین و ناامن‌ترین کشورهای دنیا باقی مانده‌است.

حمید‌الله نصرت که در بازار اصلی کابل واقع در کناره‌ی رودخانه کابل که همچون ماری خسته در میان زباله‌ها به جلو می‌خزد، پارچه‌های صادراتی می‌فروشد، خوب به یاد دارد که چگونه سرنگونی طالبان که دکان عکاسی او را به دلیل غیراسلامی بودن بسته بودند را جشن گرفت، اما اینک یک بار دیگر همان طالب به تهدیدی کلان مبدل شده‌است، آن‌هم در حضور نیروهای امریکا و ناتو!