مستعمره سازی ذهن: «حکمرانی خوب» غرب، همان تروریسم است

ما به عنوان کانادایی ها سراپا در طرز فکرها و نهادهای استعماری غرق هستیم. در واقع ما فعالانه حقوق بشر را در سوریه و هر جای دیگری که به شکل نظامی هدف قرار می دهیم از بین می بریم. لیبی به لطف اقدامات ماست که اکنون به کشوری بسیار ضد فمنیستی (و مدافع برده داری) تبدیل شده است. پیش از جنگ ناتو در لیبی، این کشور از بالاترین استانداردهای زندگی در آفریقا بهره مند بود.

کیف به لطف «مداخلات» ما بوده که اکنون انباشته از نونازی ها شده و افغانستان با وجود اینکه گزارش سال 2012 عفو بین المللی می گوید «افغانستان در زمینه حقوق بشر روند رو به پیشرفتی دارد»، کشوری به شدت ضد فمینیستی است.

این دروغ که اسد یک «دیکتاتور سنگدل» است به ما فروخته شده (و ما هم به سادگی آن را پذیرفته ایم) با این فرض که کانادایی ها فکر می کردند که ما «در حال نجات» سوری ها هستیم. اما جایگزین اسد، داعش / القاعده خواهند بود.

آیا این است «حکمرانی خوب»؟

ما حالا می دانیم که شکل عینیت یافته «حکمرانی خوب» تحمیل شده از سوی غرب را می توان در مناطق تحت اشغال تروریست ها در سوریه مشاهده کرد. این دار و دسته های تروریست  یکدیگر و غیرنظامیان را سلاخی کردند، شکنجه دادند، سر بریدند، از تاکتیک های قهری چون  احتکار مواد غذایی و دارو استفاده کردند، مردم را به بردگی گرفتند، به طور گزینشی «تفسیرهای» بنیادگرایانه از قانون شریعت را به اجرا گذاشتند، بچه ها را از رفتن به مدارس عادی منع کردند، کودکان تروریست را پرورش دادند، آدم ربایی کردند، در برده داری سکسی، قاچاق اعضای بدن و اقتصاد تاراج گری دست داشتند، از انسان ها به عنوان سپر استفاده کردند، عقیم سازی را بر مردم تحمیل کردند و به فقر و بی جا و مکان شدن مردم و غیره و غیره دامن زدند. چگونه از دل این جنایات می توان «انسان دوستی » و «متمدن کردن» را استخراج کرد؟ این کارها چگونه می توانند نشانگر «دمکراسی و آزادی» باشند؟

درباره «انقلاب ها» چه؟ جنگ های با هدف تغییر رژیم با حمایت از انقلاب های تروریستی نیابتی و فناتیک؟ از چه وقت تروریست های القاعده و تروریست های وابسته به آنها «شورشی» شدند؟

دروغ های استعماری نفرت انگیز و به کلی با واقعیت بی ارتباط هستند، با این حال ما آنها را باور می کنیم، چرا که ذهن هایمان 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته هدف مستمره سازی رسانه های استعماری و «نمایندگان سیاسی» استعماری شان قرار داشته اند که هدف آنها کرخ و بی حس کردن ذهن ماست.

آیا ما می توانیم از این طرز فکر نژادپرستانه بربریت وار که تا تمام روزنه های زندگی و ذهن هایمان را  پر کرده بگریزیم؟ پرفسور  اندرسون راه حلی را ارائه می کند. مثلا او می گوید که ما باید: «دیدگاه های از نظر تاریخی متفاوت را نسبت به دولت- ملت در نظر بگیریم؛ اهمیت اصل تعیین سرنوشت را در نظر داشته باشیم؛ از «رسانه های شرکتی که به طور نظام مند مخاطبانشان را فریب می دهند اجتناب کنیم؛ و توهمات «نفوذ تمدن ساز غربی» را به چالش بگیریم.»

در حالی که ناتو به رهبری آمریکا و کمک کشورهای خراجگزار خود، کشورها را یکی پس از دیگری آماج ویرانی خود قرار می دهند، ما باید کاملا به خاطر داشته باشیم که الیگارشی فراملیتی و محافل سیاست سازشان من و شما را نیز هدف خود قرار می دهند؛ به خاطر داشته باشیم که ایدئولوژی بنیادینشان نیز دروغی بزرگ بیش نیست.

نویسنده: مارک تالیانو  (Mark Taliano) پژوهشگر در مرکز پژوهشی جهانی سازی
منبع: yon.ir/bWtPm
انتهای پیام.