۰
چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۲۷
نگاهي به تاريخچه شش جنگ دولت يمن عليه الحوثي ها
انصارالله طلايه دار خواسته هاي مردمي در يمن
اشاره: بيش از سه هفته است که يمن شاهد حضور انقلابيون معترض در ميدان هاي صنعا و ديگر شهرهاي مختلف کشور است. ميدان هاي صنعا و ساير شهرهاي اين کشور درحالي تبديل به آوردگاهي براي زورآزمايي بين انقلابيون و دولت اين کشور شده که هر لحظه بيم درگيري هاي خونين و تکرار جنگ هاي داخلي گذشته در اين کشور مي رود. جرقه اصلي اين اعتراض ها به تصميم دولت يمن براي کاهش يارانه سوخت و مشتقات نفتي برمي گردد. الحوثي ها و زيدي ها که نزديک به 60درصد جمعيت کشور را تشکيل مي دهند نسبت به اين تصميم اعتراض کردند.
زيدي ها طي سال هاي پس از کودتاي 1962 ميلادي از قدرت سياسي برکنار شده اند و تلاش آنان براي بازگشت به قدرت طي دوره حکومت علي عبدالله صالح رئيس جمهوري بر کنار شده همواره با سرکوب دولت روبه رو شده است.
اين گروه نزديک به هزار سال قدرت را در شمال يمن در دست داشته است اما پس از کودتاي «عبدالله سلال» رئيس جمهوري اسبق يمن، از قدرت برکنار شدند.
برپايه باورهاي مذهبي زيدي ها، حکومت حق امام(رهبر) زيدي بوده که مدت ها است اين حق توسط دولت مرکزي از آنان گرفته شده است. سياست هاي سرکوب دولتي هم بار بيشتري بر نارضايتي اين گروه از حکومت افزوده و شکاف ها را بيشتر کرده است. به دنبال درگيري هاي حکومت علي صالح با شيعيان زيدي، 6 جنگ رخ داد. شبه نظاميان الحوثي از سال 2004 ميلادي با دولت مرکزي وارد درگيري نظامي شدند. دراين مطلب موقعيت شيعيان يمن و بررسي جنگ هاي شش گانه الحوثي ها با دولت اين کشور بررسي مي شود.
شيعيان يمن
براساس آمارهاي رسانه اي، 42درصد جمعيت 22 ميليون نفري يمن را شيعيان تشکيل مي دهند که شامل:
زيديان، نزديک به30درصد (پنج ميليون و ششصدهزار نفر) از جمعيت شيعيان را تشکيل مي دهند، از اين شمار اکنون تنها چهار يا پنج درصد به درستي شناخته شده اند.
درسال 1962، عبدالناصر با استقرار 60/000 نيروي مصري در يمن، حکومت را از زيدي ها گرفت و به لائيک ها سپرد. در اين سال حکومت جمهوري اعلام شد و حکومت شيعيان پايان يافت. ژنرال علي عبدالله صالح الاحمر پس از کودتا رئيس جمهور يمن شد که با انقلاب مردمي، حکومت ديکتاتوري وي نيز از هم فروپاشيد.
پس از به حکومت رسيدن وهابي ها، آنان به کتابخانه ها حمله کردند و آنجا را آتش زدند، از فعاليت مدارس ديني جلوگيري کردند و علماي زيدي را کشتند، زيديان با محدوديت هاي شديدي در انجام مراسم و مناسبت هاي خود روبه رو بوده و همواره حقوق آنها از سوي حاکمان يمن ناديده گرفته شده است.
حکومت يمن وارد درگيري هايي با گروه هاي شيعه شد که تنها خواستار برابري و برخورداري از حقوق مشروع خود بودند، در سال 2007 پيمان صلحي ميان دو طرف امضا شد که هرگز بدان عمل نشد. سال بعد با ميانجي گري قطر، ديداري ميان نمايندگان دو طرف در دوحه براي انجام مقدمات پيماني ديگر شکل گرفت. در اوت 2009، علي عبدالله صالح ديکتاتور وقت يمن مدعي شد مبارزان شيعه مايل به برقراري آرامش نيستند و بدين ترتيب درگيري ها را از سر گرفت. عربستان سعودي و مصر نقش پررنگي در حملات ارتش يمن به شيعيان و سرکوب آنها ايفا کرده اند.
استان صعده به عنوان کانون درگيري ها ميان عربستان و يمن قرار دارد که موقعيت مبارزان شيعه را حساس کرده است.
حسين الحوثي (نخستين رهبر مبارزان) توانست قبايل زيدي را متحد کند. اين قبايل در حاشيه شمالي يمن زندگي مي کردند.
بحران داخلي يمن از سال 2003 و با موضع گيري شيعيان زيدي بر ضد آمريکا و اسرائيل آغاز شد. طي اين درگيري ها بسياري از شيعيان يمن شامل زيدي ها و دوازده امامي ها قتل عام شدند. عربستان، القاعده و آمريکا به صورت متحد با حکومت يمن، بر ضد شيعيان عمل مي کنند. در سال هاي اخير شيعيان با هجوم نظامي، تبليغاتي و سياسي سختي روبه رو شدند.
اشتباهات صنعا در مديريت بحران ها و نابساماني هاي سياسي و اقتصادي در استان هاي جنوبي يمن سبب همدردي و همبستگي مردم يمن- چه سني و چه شيعي- با جنبش الحوثي ها شده است که اکنون با انصارالله در صحنه داخلي يمن خودنمايي مي کند.
وضعيت شيعيان
با نگاهي به چگونگي زندگي شيعيان يمن، روشن مي شود در زمان حکومت دولت يمن، شيعيان در محروميت کامل فرهنگي بوده اند و نيز با دشواري ها و چالش هاي زيادي روبه رو بوده اند. مانند: نداشتن حق تاسيس مدارس ديني، آزار و شکنجه و زنداني شدن علماي شيعي، جلوگيري از برگزاري مراسم هايي مانند جشن در عيد غدير. ولي با تمام محدوديت ها، آنان مراسم مذهبي خود را به طور پنهاني برگزار مي کنند.
شيعيان يمن همواره از سوي گروه هاي تندرو وابسته به وهابيون سعودي در يمن مورد آزار و اذيت قرار داشته و مساجد آنها بارها تخريب شده و کتاب هاي مقدس آنها همچون نهج البلاغه و صحيفه سجاديه هم از سوي وهابيون به آتش کشيده شده است.
در ميان شيعيان دوازده امامي و شيعيان زيدي هماهنگي و اتحاد خاصي حکمفرماست. سازمان وحدت شيعيان جزيره در يمن در اين جهت فعاليت مي کند.
همچنين پس از پيروزي هاي حزب الله لبنان به عنوان مقاومت شيعي در برابر رژيم صهيونيستي، تشيع و به ويژه شيعه دوازده امامي، رشد زيادي در يمن داشته است. پس از جنگ 33 روزه لبنان روحيه بالايي در شيعيان يمن ايجاد شد، تا جايي که رسانه ها گزارش داده بودند که برخي از فرزندان علماي شاخص وهابي در شرق يمن به مذهب دوازده امامي گرويدند.
حکومت ديني
علي عبدالله صالح در سال 1990 و پس از آنکه 12 سال رياست جمهوري يمن شمالي را در اختيار داشت با اتحاد دو بخش شمالي و جنوبي يمن، رياست جمهوري يمن متحد را برعهده گرفت. او از سال هاي مياني دهه 2000 با ايالات متحده آمريکا و عربستان سعودي قراردادهايي به امضا رساند. پس از آن اعلام کرد به هر نحو حتي با توسل به گزينه نظامي، گروه الحوثي را در صعده سرکوب خواهد کرد. علي عبدالله صالح اسما شيعه زيدي است، اما عملکرد وي نمايانگر قرابت وي با بعثي ها و سياست هاي ضدشيعي بود، سياست هاي وي عموما ضدزيدي ها وحامي جريان وهابيت بود.
علي عبدالله صالح که عناصر وهابي مانند شيخ الاحمر يا عبدالمجيد الزنداني جايگاه والايي در دوره 31 ساله حکومتش داشته اند با اعطاي پناهندگي سياسي به عناصر حزب بعث پس از جنگ آمريکا و عراق، به «صدام صغير» مشهور شد.
علي صالح در زمان جنگ ايران و عراق با اعزام سربازان گارد رياست جمهوري يمن به حمايت از صدام متجاوز در جنگ عليه ملت ايران شتافت.
حکومت يمن چه در دوران صالح چه دوره فعلي به دولت عربستان بسيار نزديک بوده است. اين امر باعث افزايش فشار بر شيعيان ساکن در استان هاي مرزي يمن با عربستان شده است.
انقلاب مردم تونس و مردم مصر عليه زين العابدين بن علي و حسني مبارک سبب خيزش مردم يمن عليه علي عبدالله صالح شد، اعتراضات سراسري در يمن مجموعه اي از راهپيمايي هاي خياباني، اعتراضات و نافرماني هاي مدني عليه حکومت يمن و رئيس جمهور آن، علي عبدالله صالح را به همراه داشت که از 14 ژانويه 2011 ميلادي، در اين کشور آغاز شده و در 3 فوريه (روز خشم) مخالفان به اوج رسيد که با برخوردهاي خونين و خشونت آميز حاکميت با مردم معترض روبه رو شد که صدها کشته به جا گذاشت.
درباره دلايل انقلاب مردم يمن بايد گفت حکومت علي عبدالله صالح طي سال هاي اخير با استفاده از تمامي ابزارهاي ممکن به دنبال تثبيت وضعيت خود در يمن بوده و با بهره گيري از حمايت برخي کشورهاي خارجي به ويژه عربستان و آمريکا حتي به استقبال بحران هايي نظير نبرد با شيعيان الحوثي رفت. ورود به عرصه درگيري هاي نظامي با گروه هاي مبارز شيعي که طي نزديک به هفت سال، شش جنگ تمام عيار با رزمندگان الحوثي را با حمايت عربستان به همراه داشته، رويارويي با انتفاضه مردم سرزمين هاي جنوبي يمن و خطرات ناشي از فعاليت هاي شديد وهابيت در اين کشور در کنار نارضايتي شديد مردم از اوضاع سياسي، اجتماعي و به خصوص اقتصادي مهم ترين متغيرهاي به وجودآورنده اين فضاي چالش زا براي نظام سياسي اين کشور بوده است.
با افزايش شمار کشته و زخمي شدگان اعتراضات در يمن، حتي تعدادي از نمايندگان پارلمان اين کشور از مقام خود استعفا کردند.
اعتراضات مردمي يمن سرانجام در 11 فوريه 2011 به سرنگوني رژيم علي عبدالله صالح منجر شد، اما دخالت عربستان و آمريکا، سبب شد تا انقلاب مردم اين کشور به نتيجه نهايي خود که برچيده شدن بقاياي رژيم علي عبدالله صالح بود، نرسدو عبدربه منصور هادي با دخالت عربستان به مردم يمن تحميل شد.
درگيري بين شيعيان شمال يمن و دولت مرکزي از سال 2004 آغاز شد. دولت، ساکنان اين منطقه را به تلاش براي جدايي خواهي و احياء حکومت شيعه در اين منطقه که در کودتايي 1962 سرنگون شده بود، متهم مي کرد. در حالي که گروه الحوثي با رد اين اتهام تاکيد مي کرد مبارزان و شيعيان اين منطقه تنها خواهان برخورداري از حقوق طبيعي خود هستند که دولت مرکزي تحت فشار وهابيان افراطي عربستان از آنان سلب کرده است.
عربستان سعودي در اين درگيري ها نقش پررنگي داشته است، برخي اين موضوع را که يمن فقيرترين کشور عرب و از ده کشور فقير دنياست، دليلي براي نقش ديگر کشورها از جمله عربستان در اين درگيري مي دانند.
در جريان درگيري هاي سال هاي 2004 تا 2009 ميلادي نزديک به 4000 تن از نيروهاي دوطرف کشته و بنا به گزارش کميسارياي عالي سازمان ملل متحد بيش از 200،000 نفر آواره شدند. به گفته الحوثي ها، عربستان بيش از 70 بار با جنگنده هاي خود اين منطقه را بمباران کرد.
سازمان هاي حقوق بشر يمن حملات هوايي نيروهاي يمن، عربستان و آمريکا عليه ساکنان استان صعده را محکوم کردند و آن را جنايات جنگي دانستند.
قيام الحوثي
حسين بدرالدين الحوثي، نماينده شيعيان صعده در مجلس و دبير کل حزب الحق که به تدريس و تفسير قرآن و نيز برگزاري مراسم مذهبي براي شيعيان صعده مي پرداخت، در 17 ژانويه 2002 خواستار تحريم کالاهاي آمريکايي و اسرائيلي شد. وي شعار الله اکبر، مرگ بر آمريکا، مرگ بر اسرائيل، نفرين بر يهود و پيروز باد اسلام را شعار رسمي شيعيان منطقه اعلام کرد و در مورد قضاياي پيش آمده از مسلمانان خواستار تمسک به آموزه هاي قرآن و اهل بيت شد.
پس از اين خواسته الحوثي، جمعيت زيادي از مردم يمن از آن استقبال کردند. گروهي از جوانان شيعه، گروهي را با نام «الشباب المومن» شکل دادند که مبارزه و مخالفت با آمريکا و اسرائيل و مخالفت با هم پيمان شدن دولت يمن و آمريکا را دنبال مي کرد. در نماز جمعه مسجد جامع صنعا، شعارهاي الحوثي سرداده شد. اين مسئله نگراني بزرگي براي علي عبدالله صالح بود. پس از آن، اتهام «تروريست » عليه شيعيان به عنوان بهانه اي براي سرکوب آنها به کار گرفته شد و دولت يمن تلاش کرد با جلب حمايت آمريکا، معترضان را خاموش کند.
ديکتاتور سابق يمن دراين راستا در سال 2004 در نشست سران 8 کشور صنعتي در آمريکا حضور يافت و تلاش کرد کمک و حمايت اين کشورها را به دست آورد. علي صالح بلافاصله پس از بازگشت از آمريکا، با دستوري به نيروهاي ارتش، حمله سراسري به صعده و به ويژه مناطق نشور، آل صيفي، ضحيان و مران را خواستار شد.در 10سپتامبر 2004 باتصرف شهر مران و کشته شدن سيدحسين بدرالدين الحوثي توسط دولت، پايان جنگ رسما اعلام شد.
پس از مرگ الحوثي دولت يمن گمان کرد که بر منطقه و شيعيان صعده مسلط خواهد شد؛ اما پس از اين نبردهايي ميان الحوثي ها و ارتش يمن ادامه يافت که «جنگ دوم ارتش يمن» نام گرفت. شهرت روز افزون «حسين الحوثي» ميان مردم يمن و دادن لقب «شهيد» به وي، با نشر و گسترش افکار الحوثي همراه بود که در سال هاي قبل در قالب کتاب و سخنراني منتشر کرده بود. جمعيتي از استان هاي ديگر به ويژه منطقه حيدان براي ياري شيعيان و بازسازي مناطق ويران شده صعده، راهي آنجا شدند. دراين هنگام ارتش يمن براي زهرچشم گرفتن، حملات هوايي و زميني بسيار انجام داد که درپي آن صدها غيرنظامي کشته و زخمي شدند.
اين حملات در اواخر ژانويه 2005 آغاز شد که با گسترش عمليات نظامي، از کوه مرآن به شهرستان حيدان رسيد.
علامه بدرالدين الحوثي پدر حسين الحوثي، رهبري اين نبرد را از طرف شيعيان برعهده گرفت. در همان آغاز جنگ 23 تن از الحوثي ها و 8 تن از نيروهاي ارتش کشته شدند و نيروهاي دولتي 51 تن از مبارزين را دستگير کردند.
بدرالدين الحوثي پس از کشته شدن فرزندش سکونتش در صنعا را رها کرد و به کوهستان هاي صعب العبور صعده رفت. وي که فردي فقيه و بسيار موجه از نظر فقهي و علمي در يمن بود، پيشنهاد دولت را براي دريافت حقوق ماهيانه و همراه داشتن 200 محافظ براي تردد در کشور نپذيرفت و به نبرد با دولت مرکزي در شمال يمن پرداخت.
شهروندان ساکن نشور و حيدان پس از جنگ دوم دولت يمن عليه شيعيان، به کوه هاي اطراف پناه بردند. در 27 مارس 2005، دولت يمن پايان جنگ دوم را اعلام کرد.
پس از پايان جنگ دوم با وجود اعتراضات داخلي و بين المللي به کشتار شيعيان يمن، مبارزان شيعه مانعي براي تقويت روابط دولت يمن با آمريکا و عربستان سعودي بودند. دراين بين دولت يمن به تقويت فشارها و محدوديت ها بر شيعيان و کشتار آنان روي آورد. سادات هدف حملات نظامي قرار گرفتند و جلوي برگزاري هرگونه مراسم مذهبي گرفته شد. دکتر عصام العماد از علماي شيعه يمن دراين باره مي گويد:«دولت يمن به دستور ژنرال علي عبدالله صالح به مساجد شيعيان حمله کرد، تمامي کتاب هاي مقدس از جمله نهج البلاغه و صحيفه سجاديه در صعده و صنعا جمع آوري شدند و با کاميون به ميدان مرکزي شهر صنعا به نام «ساحه الحريه» (ميدان آزادي) برده شدند و در برابر چشم مردم پايتخت به آتش کشيده شدند. نيروهاي نظامي به فرماندهي ژنرال علي محسن الاحمر حملاتي به مناطق شيعه نشين داشتند و دراين ميان سلاح هاي شيميايي و بمب هاي خوشه اي به کار بردند. براي بازدارندگي از جنبش شيعيان نظاميان يمني از جمله پس از سوزاندن پيکرهاي برخي رزمندگان شيعه، آنان را با طناب به خودروهايي نظامي بستند و پيشاپيش چشم مردم کيلومترها روي خاک کشيدند.»
وهابي هاي سعودي و بعثي هاي عراقي که بيشتر آنان پس از سقوط بغداد به يمن گريختند، نفوذ چشمگيري بر دولت يمن داشته و موجب حمله نظامي به مناطق شيعه نشين شده اند.
جنگ سوم در مارس 2006 به رهبري عبدالملک الحوثي برادر کوچک حسين آغاز شد. آغاز اين جنگ در دفاع از پايگاه هاي شيعيان زيدي بود که از سوي نيروهاي ارتش مورد تجاوز قرار گرفته بودند محدوده جغرافيايي آن شامل شهرستان هاي حومه صعده همچون ساقين، المجز و حيدان بود که در ادامه اين دامنه گسترش يافت و تا مرکز استان صعده کشيده شد.
اين جنگ در برهه مسائل انتخابات رياست جمهوري و شهرداري ها در دسامبر 2006 با توافقي ميان طرفين متوقف شد.
نيروهاي دولتي با هدف اعلام آزادي برخي سربازان که به اسارت درآمده بودند به يکي از استحکامات الحوثي ها در ارتفاعات هجوم بردند و در ابتداي حمله بيش از 80 نفر از آنان کشته شدند.
دولت يمن پاکسازي مناطق شيعه نشين در سراسر کشور را هدف خود اعلام کرد و از جمله پايتخت (صنعا)، مارب، جوف، حجه و ديگر شهرها را تحت حملاتي شديد قرار داد. در اين حملات صدها تن از فعالان سياسي و فرهنگي را دستگير و روانه زندان کرد.
جنگ چهارم در آوريل 2007 رخ داد. در اين جنگ جنبش جوانان مومن تمامي استان صعده را به محل عمليات نظامي عليه ارتش يمن تبديل کرد و در آن به موسسات و نهادهاي دولتي، امنيتي و نظامي آسيب و خسارات جدي وارد شد.
دراين جنگ مانند جنگ هاي پيشين، الحوثي ها از عمليات چريکي عليه ارتش يمن استفاده مي کردند.
اين جنگ با عقب راندن ارتش يمن از مواضع و استحکامات کوهستاني شيعيان پايان يافت. پس از آن عبدالملک الحوثي برادر حسين بدرالدين به عنوان رهبر محبوب شيعيان زيدي شناخته شد.
جنگ پنجم اما در فوريه 2008 و با رهبري عبدالمالک الحوثي شروع شد. الحوثي ها از سلاح هاي متوسط و سنگين عليه ارتش استفاده کردند.
دايره عملياتي اين جنگ استان صعده، منطقه بني حشيش (بخشي از صنعا) و منطقه حرف سفيان (بخشي از استان عمران) بود و نشانگر گسترش دامنه عمليات نظامي و تحول کيفي در عملکرد نظامي الحوثي با صنعا بود که باعث ايجاد نگراني براي مقامات دولتي شد.
توافقنامه دوحه
ژنرال علي عبدالله صالح در اين شرايط ميانجيگري قطر را پذيرفت. دو طرف به توافقاتي در اين زمينه دست يافتند. براساس توافقنامه دوحه که با نظارت امير قطر براي برقراري صلح ميان الحوثي ها و دولت يمن به امضا رسيد دو طرف متعهد مي شدند که عمليات نظامي عليه يکديگر را متوقف کنند. دولت يمن بايد الحوثي ها را مورد بخشش قرار مي داد و اسيران دو طرف بايد آزاد مي شدند. الحوثي ها بايد سلاح هايي را که از نيروهاي دولتي به غنيمت گرفته بود به ارتش بازمي گردانند. کنترل استان صعده برعهده دولت مرکزي بود و گروه الحوثي براي فعاليت خود بايد يک حزب سياسي تشکيل مي داد.
اين توافقنامه فقط درباره تبادل اسيران جنبه اجرايي به خود گرفت و ديگر بندهاي آن اجرايي نشد. دو طرف درگير، يکديگر را به نقض مفاد توافق دوحه متهم مي کردند.
برخي قبول اين توافق از جانب دولت يمن را کسب فرصتي براي بازسازي و ترميم قواي نظامي اش مي دانستند که پس از يک جنگ رواني و تبليغاتي که همزمان در صنعا و رياض آغاز شد، زمينه ها براي جنگ ششم فراهم شد.
عمليات زمين سوخته
جنگ ششم در آگوست 2009 آغاز شد. اين جنگ، تمام عيار و گسترده بوده و کشتارها و قتل عام ها، از عصبانيت و فشارهاي رواني فرماندهان ارتش صنعا در اثر کسب نشدن مقاصد در جنگ هاي گذشته خبر مي داد. اين جنگ با هماهنگي سياسي، نظامي و امنيتي ميان رياض و صنعا انجام شد.
برخلاف مسلح بودن ارتش يمن به انواع سلاح ها، دولت يمن نتوانست خود را به عنوان پيروز اين جنگ قلمداد کند.
کشتار کودکان و زنان شيعي در صعده و روستاهاي محروم بي ثمر بودن برنامه ها و طرح هاي راهبردي دولت يمن را نشان مي داد. در اين جنگ صدها نفر از مردم و نيروهاي نظامي کشته شدند و صدها تن از علما و فعالان سياسي و فرهنگي به دست نيروهاي امنيتي ترور شده و يا به زندان افتادند.
جنگ ششم نشانگر تقويت اقتدار نظامي و عملياتي شيعيان در رويارويي با نيروهاي دولتي است. شيعيان تا نيمه هاي جنگ موفق به انهدام سه فروند هواپيماي جنگنده سوخو، يک فروند بالگرد نظامي و ده ها دستگاه از تانک هاي ارتش شدند.
از 11 اوت 2009 درگيري ها بالاگرفت و ششمين جنگ (عمليات زمين سوخته) ميان دو طرف آغاز شد. اين درگيري به خاک عربستان سعودي هم کشيده شد و سبب شد ارتش عربستان به مواضع اين گروه حمله کند. در اين درگيري ها حکومت مرکزي يمن و مداخله برخي کشورها (عربستان و آمريکا) در يک طرف و مبارزان الحوثي و جدايي طلبان جنوب اين کشور در طرف ديگر بودند. اين درگيري ها در 12 فوريه 2010 با فرو نشستن ناآرامي ها وتمايل دو طرف براي مذاکره پايان يافت.
قدرت سوم يمن؛ انصارالله طلايه دار مطالبه خواسته هاي مردمي
انصارالله را بايد يک جريان ريشه دار مردمي در يمن خواند، جرياني که در نتيجه سال ها ظلم عربستان و مزدورانش بر مردم يمن شکل گرفت، انصارالله به طرز چشمگيري در يمن گسترش يافته و تحليلگران آن را قدرت سوم و تاثير گذار در عرصه سياسي و اجتماعي يمن قلمداد مي کنند.
تحليلگران احتمال تلاش عربستان و گروه هاي وابسته به اين کشور در يمن براي تضعيف انصارالله و تحميل جنگ هاي ديگر به اين جنبش شيعي يمني را رد نمي کنند، با اين حال با وجود اين اقدامات، انصارالله با استقبال گسترده يمن چه در استان هاي تحت کنترل اين جنبش و چه در صنعا و جنوب يمن روبرو شده است.
عبدالملک الحوثي رهبر جنبش انصارالله به حکومت يمن هشدار داده است که اگر به خواسته هاي مردمي تا روز جمعه پاسخ ندهد، با خيزش مخالفان به منظور سرنگوني روبه رو خواهد شد.
وي درباره هرگونه تعدي به مردم يمن به حکومت اين کشور هشدار داده که جنبش انصارالله در قبال اين اقدام دست روي دست نخواهد گذاشت.
الحوثي از مردم يمن خواسته است در شهر صنعا و استان ها به خيابان ها بيايند، چرا که به گفته وي جنبش مردم مي تواند باعث ايجاد تغييرات در يمن شود.
جنبش الحوثي با هدف مقابله با کشتار، ويرانگري، انزوا و ظلمي که بخشي از مردم يمن طي سال هاي حکومت حاکمان مستبد با آن روبه رو بوده است، شکل گرفته است.
بازي اشتباه و اقدامات تحريک آميز حاکميت عليه اين عنصر، نقش برجسته اي در صحنه بين المللي و رسانه اي ايفا کرد، ابتدا اين جنبش به عنوان يک جنبش متمرد و عصيانگر و سپس به عنوان يک جنبش انقلابي و در ادامه به عنوان يک بازيگر اساسي در يمن به سبب داشتن پايگاه عظيم مردمي و محبوبيت گسترده اي که از آن برخوردار است،تبديل شد. جنبش انصارالله توانسته است که توازن کلي در کشور يمن ايجاد کند و فرصت پيشرفت و انحصارطلبي در تعيين سرنوشت را از جريان هاي افراطي گرفته و حتي به سرکوب گروه هاي تروريستي و جلوگيري از حرکت و گرايش فکري مسلحانه به سمت جنوب کمک کند، فعاليت گروه هاي تروريستي در مناطقي که انصارالله حضور کمتر دارند يا اصلاً حضور ندارند، همانند جنوب و البيضاء تاثيرگذاري بيشتر جنبش انصارالله را نشان مي دهد. اين جنبش نقش مثبتي در برقراري امنيت و ثبات در استان هايي ايفا مي کند که در آن حضور دارد.
به نظر مي رسد رشد سريع جنبش انصارالله و همراهي توده هاي مردم يمن با اين جنبش، بيش از همه، صنعا، رياض و واشنگتن را نگران کند که تاکنون تلاش هاي گسترده اي براي سرکوب قيام مردم يمن انجام داده اند و احتمال توطئه جديد با مشارکت صنعا، سعودي ها و آمريکا براي مهار اين جنبش و ارتکاب جنايات جديد در يمن از سوي مزدورانشان بعيد نيست.
زيدي ها طي سال هاي پس از کودتاي 1962 ميلادي از قدرت سياسي برکنار شده اند و تلاش آنان براي بازگشت به قدرت طي دوره حکومت علي عبدالله صالح رئيس جمهوري بر کنار شده همواره با سرکوب دولت روبه رو شده است.
اين گروه نزديک به هزار سال قدرت را در شمال يمن در دست داشته است اما پس از کودتاي «عبدالله سلال» رئيس جمهوري اسبق يمن، از قدرت برکنار شدند.
برپايه باورهاي مذهبي زيدي ها، حکومت حق امام(رهبر) زيدي بوده که مدت ها است اين حق توسط دولت مرکزي از آنان گرفته شده است. سياست هاي سرکوب دولتي هم بار بيشتري بر نارضايتي اين گروه از حکومت افزوده و شکاف ها را بيشتر کرده است. به دنبال درگيري هاي حکومت علي صالح با شيعيان زيدي، 6 جنگ رخ داد. شبه نظاميان الحوثي از سال 2004 ميلادي با دولت مرکزي وارد درگيري نظامي شدند. دراين مطلب موقعيت شيعيان يمن و بررسي جنگ هاي شش گانه الحوثي ها با دولت اين کشور بررسي مي شود.
شيعيان يمن
براساس آمارهاي رسانه اي، 42درصد جمعيت 22 ميليون نفري يمن را شيعيان تشکيل مي دهند که شامل:
زيديان، نزديک به30درصد (پنج ميليون و ششصدهزار نفر) از جمعيت شيعيان را تشکيل مي دهند، از اين شمار اکنون تنها چهار يا پنج درصد به درستي شناخته شده اند.
درسال 1962، عبدالناصر با استقرار 60/000 نيروي مصري در يمن، حکومت را از زيدي ها گرفت و به لائيک ها سپرد. در اين سال حکومت جمهوري اعلام شد و حکومت شيعيان پايان يافت. ژنرال علي عبدالله صالح الاحمر پس از کودتا رئيس جمهور يمن شد که با انقلاب مردمي، حکومت ديکتاتوري وي نيز از هم فروپاشيد.
پس از به حکومت رسيدن وهابي ها، آنان به کتابخانه ها حمله کردند و آنجا را آتش زدند، از فعاليت مدارس ديني جلوگيري کردند و علماي زيدي را کشتند، زيديان با محدوديت هاي شديدي در انجام مراسم و مناسبت هاي خود روبه رو بوده و همواره حقوق آنها از سوي حاکمان يمن ناديده گرفته شده است.
حکومت يمن وارد درگيري هايي با گروه هاي شيعه شد که تنها خواستار برابري و برخورداري از حقوق مشروع خود بودند، در سال 2007 پيمان صلحي ميان دو طرف امضا شد که هرگز بدان عمل نشد. سال بعد با ميانجي گري قطر، ديداري ميان نمايندگان دو طرف در دوحه براي انجام مقدمات پيماني ديگر شکل گرفت. در اوت 2009، علي عبدالله صالح ديکتاتور وقت يمن مدعي شد مبارزان شيعه مايل به برقراري آرامش نيستند و بدين ترتيب درگيري ها را از سر گرفت. عربستان سعودي و مصر نقش پررنگي در حملات ارتش يمن به شيعيان و سرکوب آنها ايفا کرده اند.
استان صعده به عنوان کانون درگيري ها ميان عربستان و يمن قرار دارد که موقعيت مبارزان شيعه را حساس کرده است.
حسين الحوثي (نخستين رهبر مبارزان) توانست قبايل زيدي را متحد کند. اين قبايل در حاشيه شمالي يمن زندگي مي کردند.
بحران داخلي يمن از سال 2003 و با موضع گيري شيعيان زيدي بر ضد آمريکا و اسرائيل آغاز شد. طي اين درگيري ها بسياري از شيعيان يمن شامل زيدي ها و دوازده امامي ها قتل عام شدند. عربستان، القاعده و آمريکا به صورت متحد با حکومت يمن، بر ضد شيعيان عمل مي کنند. در سال هاي اخير شيعيان با هجوم نظامي، تبليغاتي و سياسي سختي روبه رو شدند.
اشتباهات صنعا در مديريت بحران ها و نابساماني هاي سياسي و اقتصادي در استان هاي جنوبي يمن سبب همدردي و همبستگي مردم يمن- چه سني و چه شيعي- با جنبش الحوثي ها شده است که اکنون با انصارالله در صحنه داخلي يمن خودنمايي مي کند.
وضعيت شيعيان
با نگاهي به چگونگي زندگي شيعيان يمن، روشن مي شود در زمان حکومت دولت يمن، شيعيان در محروميت کامل فرهنگي بوده اند و نيز با دشواري ها و چالش هاي زيادي روبه رو بوده اند. مانند: نداشتن حق تاسيس مدارس ديني، آزار و شکنجه و زنداني شدن علماي شيعي، جلوگيري از برگزاري مراسم هايي مانند جشن در عيد غدير. ولي با تمام محدوديت ها، آنان مراسم مذهبي خود را به طور پنهاني برگزار مي کنند.
شيعيان يمن همواره از سوي گروه هاي تندرو وابسته به وهابيون سعودي در يمن مورد آزار و اذيت قرار داشته و مساجد آنها بارها تخريب شده و کتاب هاي مقدس آنها همچون نهج البلاغه و صحيفه سجاديه هم از سوي وهابيون به آتش کشيده شده است.
در ميان شيعيان دوازده امامي و شيعيان زيدي هماهنگي و اتحاد خاصي حکمفرماست. سازمان وحدت شيعيان جزيره در يمن در اين جهت فعاليت مي کند.
همچنين پس از پيروزي هاي حزب الله لبنان به عنوان مقاومت شيعي در برابر رژيم صهيونيستي، تشيع و به ويژه شيعه دوازده امامي، رشد زيادي در يمن داشته است. پس از جنگ 33 روزه لبنان روحيه بالايي در شيعيان يمن ايجاد شد، تا جايي که رسانه ها گزارش داده بودند که برخي از فرزندان علماي شاخص وهابي در شرق يمن به مذهب دوازده امامي گرويدند.
حکومت ديني
علي عبدالله صالح در سال 1990 و پس از آنکه 12 سال رياست جمهوري يمن شمالي را در اختيار داشت با اتحاد دو بخش شمالي و جنوبي يمن، رياست جمهوري يمن متحد را برعهده گرفت. او از سال هاي مياني دهه 2000 با ايالات متحده آمريکا و عربستان سعودي قراردادهايي به امضا رساند. پس از آن اعلام کرد به هر نحو حتي با توسل به گزينه نظامي، گروه الحوثي را در صعده سرکوب خواهد کرد. علي عبدالله صالح اسما شيعه زيدي است، اما عملکرد وي نمايانگر قرابت وي با بعثي ها و سياست هاي ضدشيعي بود، سياست هاي وي عموما ضدزيدي ها وحامي جريان وهابيت بود.
علي عبدالله صالح که عناصر وهابي مانند شيخ الاحمر يا عبدالمجيد الزنداني جايگاه والايي در دوره 31 ساله حکومتش داشته اند با اعطاي پناهندگي سياسي به عناصر حزب بعث پس از جنگ آمريکا و عراق، به «صدام صغير» مشهور شد.
علي صالح در زمان جنگ ايران و عراق با اعزام سربازان گارد رياست جمهوري يمن به حمايت از صدام متجاوز در جنگ عليه ملت ايران شتافت.
حکومت يمن چه در دوران صالح چه دوره فعلي به دولت عربستان بسيار نزديک بوده است. اين امر باعث افزايش فشار بر شيعيان ساکن در استان هاي مرزي يمن با عربستان شده است.
انقلاب مردم تونس و مردم مصر عليه زين العابدين بن علي و حسني مبارک سبب خيزش مردم يمن عليه علي عبدالله صالح شد، اعتراضات سراسري در يمن مجموعه اي از راهپيمايي هاي خياباني، اعتراضات و نافرماني هاي مدني عليه حکومت يمن و رئيس جمهور آن، علي عبدالله صالح را به همراه داشت که از 14 ژانويه 2011 ميلادي، در اين کشور آغاز شده و در 3 فوريه (روز خشم) مخالفان به اوج رسيد که با برخوردهاي خونين و خشونت آميز حاکميت با مردم معترض روبه رو شد که صدها کشته به جا گذاشت.
درباره دلايل انقلاب مردم يمن بايد گفت حکومت علي عبدالله صالح طي سال هاي اخير با استفاده از تمامي ابزارهاي ممکن به دنبال تثبيت وضعيت خود در يمن بوده و با بهره گيري از حمايت برخي کشورهاي خارجي به ويژه عربستان و آمريکا حتي به استقبال بحران هايي نظير نبرد با شيعيان الحوثي رفت. ورود به عرصه درگيري هاي نظامي با گروه هاي مبارز شيعي که طي نزديک به هفت سال، شش جنگ تمام عيار با رزمندگان الحوثي را با حمايت عربستان به همراه داشته، رويارويي با انتفاضه مردم سرزمين هاي جنوبي يمن و خطرات ناشي از فعاليت هاي شديد وهابيت در اين کشور در کنار نارضايتي شديد مردم از اوضاع سياسي، اجتماعي و به خصوص اقتصادي مهم ترين متغيرهاي به وجودآورنده اين فضاي چالش زا براي نظام سياسي اين کشور بوده است.
با افزايش شمار کشته و زخمي شدگان اعتراضات در يمن، حتي تعدادي از نمايندگان پارلمان اين کشور از مقام خود استعفا کردند.
اعتراضات مردمي يمن سرانجام در 11 فوريه 2011 به سرنگوني رژيم علي عبدالله صالح منجر شد، اما دخالت عربستان و آمريکا، سبب شد تا انقلاب مردم اين کشور به نتيجه نهايي خود که برچيده شدن بقاياي رژيم علي عبدالله صالح بود، نرسدو عبدربه منصور هادي با دخالت عربستان به مردم يمن تحميل شد.
درگيري بين شيعيان شمال يمن و دولت مرکزي از سال 2004 آغاز شد. دولت، ساکنان اين منطقه را به تلاش براي جدايي خواهي و احياء حکومت شيعه در اين منطقه که در کودتايي 1962 سرنگون شده بود، متهم مي کرد. در حالي که گروه الحوثي با رد اين اتهام تاکيد مي کرد مبارزان و شيعيان اين منطقه تنها خواهان برخورداري از حقوق طبيعي خود هستند که دولت مرکزي تحت فشار وهابيان افراطي عربستان از آنان سلب کرده است.
عربستان سعودي در اين درگيري ها نقش پررنگي داشته است، برخي اين موضوع را که يمن فقيرترين کشور عرب و از ده کشور فقير دنياست، دليلي براي نقش ديگر کشورها از جمله عربستان در اين درگيري مي دانند.
در جريان درگيري هاي سال هاي 2004 تا 2009 ميلادي نزديک به 4000 تن از نيروهاي دوطرف کشته و بنا به گزارش کميسارياي عالي سازمان ملل متحد بيش از 200،000 نفر آواره شدند. به گفته الحوثي ها، عربستان بيش از 70 بار با جنگنده هاي خود اين منطقه را بمباران کرد.
سازمان هاي حقوق بشر يمن حملات هوايي نيروهاي يمن، عربستان و آمريکا عليه ساکنان استان صعده را محکوم کردند و آن را جنايات جنگي دانستند.
قيام الحوثي
حسين بدرالدين الحوثي، نماينده شيعيان صعده در مجلس و دبير کل حزب الحق که به تدريس و تفسير قرآن و نيز برگزاري مراسم مذهبي براي شيعيان صعده مي پرداخت، در 17 ژانويه 2002 خواستار تحريم کالاهاي آمريکايي و اسرائيلي شد. وي شعار الله اکبر، مرگ بر آمريکا، مرگ بر اسرائيل، نفرين بر يهود و پيروز باد اسلام را شعار رسمي شيعيان منطقه اعلام کرد و در مورد قضاياي پيش آمده از مسلمانان خواستار تمسک به آموزه هاي قرآن و اهل بيت شد.
پس از اين خواسته الحوثي، جمعيت زيادي از مردم يمن از آن استقبال کردند. گروهي از جوانان شيعه، گروهي را با نام «الشباب المومن» شکل دادند که مبارزه و مخالفت با آمريکا و اسرائيل و مخالفت با هم پيمان شدن دولت يمن و آمريکا را دنبال مي کرد. در نماز جمعه مسجد جامع صنعا، شعارهاي الحوثي سرداده شد. اين مسئله نگراني بزرگي براي علي عبدالله صالح بود. پس از آن، اتهام «تروريست » عليه شيعيان به عنوان بهانه اي براي سرکوب آنها به کار گرفته شد و دولت يمن تلاش کرد با جلب حمايت آمريکا، معترضان را خاموش کند.
ديکتاتور سابق يمن دراين راستا در سال 2004 در نشست سران 8 کشور صنعتي در آمريکا حضور يافت و تلاش کرد کمک و حمايت اين کشورها را به دست آورد. علي صالح بلافاصله پس از بازگشت از آمريکا، با دستوري به نيروهاي ارتش، حمله سراسري به صعده و به ويژه مناطق نشور، آل صيفي، ضحيان و مران را خواستار شد.در 10سپتامبر 2004 باتصرف شهر مران و کشته شدن سيدحسين بدرالدين الحوثي توسط دولت، پايان جنگ رسما اعلام شد.
پس از مرگ الحوثي دولت يمن گمان کرد که بر منطقه و شيعيان صعده مسلط خواهد شد؛ اما پس از اين نبردهايي ميان الحوثي ها و ارتش يمن ادامه يافت که «جنگ دوم ارتش يمن» نام گرفت. شهرت روز افزون «حسين الحوثي» ميان مردم يمن و دادن لقب «شهيد» به وي، با نشر و گسترش افکار الحوثي همراه بود که در سال هاي قبل در قالب کتاب و سخنراني منتشر کرده بود. جمعيتي از استان هاي ديگر به ويژه منطقه حيدان براي ياري شيعيان و بازسازي مناطق ويران شده صعده، راهي آنجا شدند. دراين هنگام ارتش يمن براي زهرچشم گرفتن، حملات هوايي و زميني بسيار انجام داد که درپي آن صدها غيرنظامي کشته و زخمي شدند.
اين حملات در اواخر ژانويه 2005 آغاز شد که با گسترش عمليات نظامي، از کوه مرآن به شهرستان حيدان رسيد.
علامه بدرالدين الحوثي پدر حسين الحوثي، رهبري اين نبرد را از طرف شيعيان برعهده گرفت. در همان آغاز جنگ 23 تن از الحوثي ها و 8 تن از نيروهاي ارتش کشته شدند و نيروهاي دولتي 51 تن از مبارزين را دستگير کردند.
بدرالدين الحوثي پس از کشته شدن فرزندش سکونتش در صنعا را رها کرد و به کوهستان هاي صعب العبور صعده رفت. وي که فردي فقيه و بسيار موجه از نظر فقهي و علمي در يمن بود، پيشنهاد دولت را براي دريافت حقوق ماهيانه و همراه داشتن 200 محافظ براي تردد در کشور نپذيرفت و به نبرد با دولت مرکزي در شمال يمن پرداخت.
شهروندان ساکن نشور و حيدان پس از جنگ دوم دولت يمن عليه شيعيان، به کوه هاي اطراف پناه بردند. در 27 مارس 2005، دولت يمن پايان جنگ دوم را اعلام کرد.
پس از پايان جنگ دوم با وجود اعتراضات داخلي و بين المللي به کشتار شيعيان يمن، مبارزان شيعه مانعي براي تقويت روابط دولت يمن با آمريکا و عربستان سعودي بودند. دراين بين دولت يمن به تقويت فشارها و محدوديت ها بر شيعيان و کشتار آنان روي آورد. سادات هدف حملات نظامي قرار گرفتند و جلوي برگزاري هرگونه مراسم مذهبي گرفته شد. دکتر عصام العماد از علماي شيعه يمن دراين باره مي گويد:«دولت يمن به دستور ژنرال علي عبدالله صالح به مساجد شيعيان حمله کرد، تمامي کتاب هاي مقدس از جمله نهج البلاغه و صحيفه سجاديه در صعده و صنعا جمع آوري شدند و با کاميون به ميدان مرکزي شهر صنعا به نام «ساحه الحريه» (ميدان آزادي) برده شدند و در برابر چشم مردم پايتخت به آتش کشيده شدند. نيروهاي نظامي به فرماندهي ژنرال علي محسن الاحمر حملاتي به مناطق شيعه نشين داشتند و دراين ميان سلاح هاي شيميايي و بمب هاي خوشه اي به کار بردند. براي بازدارندگي از جنبش شيعيان نظاميان يمني از جمله پس از سوزاندن پيکرهاي برخي رزمندگان شيعه، آنان را با طناب به خودروهايي نظامي بستند و پيشاپيش چشم مردم کيلومترها روي خاک کشيدند.»
وهابي هاي سعودي و بعثي هاي عراقي که بيشتر آنان پس از سقوط بغداد به يمن گريختند، نفوذ چشمگيري بر دولت يمن داشته و موجب حمله نظامي به مناطق شيعه نشين شده اند.
جنگ سوم در مارس 2006 به رهبري عبدالملک الحوثي برادر کوچک حسين آغاز شد. آغاز اين جنگ در دفاع از پايگاه هاي شيعيان زيدي بود که از سوي نيروهاي ارتش مورد تجاوز قرار گرفته بودند محدوده جغرافيايي آن شامل شهرستان هاي حومه صعده همچون ساقين، المجز و حيدان بود که در ادامه اين دامنه گسترش يافت و تا مرکز استان صعده کشيده شد.
اين جنگ در برهه مسائل انتخابات رياست جمهوري و شهرداري ها در دسامبر 2006 با توافقي ميان طرفين متوقف شد.
نيروهاي دولتي با هدف اعلام آزادي برخي سربازان که به اسارت درآمده بودند به يکي از استحکامات الحوثي ها در ارتفاعات هجوم بردند و در ابتداي حمله بيش از 80 نفر از آنان کشته شدند.
دولت يمن پاکسازي مناطق شيعه نشين در سراسر کشور را هدف خود اعلام کرد و از جمله پايتخت (صنعا)، مارب، جوف، حجه و ديگر شهرها را تحت حملاتي شديد قرار داد. در اين حملات صدها تن از فعالان سياسي و فرهنگي را دستگير و روانه زندان کرد.
جنگ چهارم در آوريل 2007 رخ داد. در اين جنگ جنبش جوانان مومن تمامي استان صعده را به محل عمليات نظامي عليه ارتش يمن تبديل کرد و در آن به موسسات و نهادهاي دولتي، امنيتي و نظامي آسيب و خسارات جدي وارد شد.
دراين جنگ مانند جنگ هاي پيشين، الحوثي ها از عمليات چريکي عليه ارتش يمن استفاده مي کردند.
اين جنگ با عقب راندن ارتش يمن از مواضع و استحکامات کوهستاني شيعيان پايان يافت. پس از آن عبدالملک الحوثي برادر حسين بدرالدين به عنوان رهبر محبوب شيعيان زيدي شناخته شد.
جنگ پنجم اما در فوريه 2008 و با رهبري عبدالمالک الحوثي شروع شد. الحوثي ها از سلاح هاي متوسط و سنگين عليه ارتش استفاده کردند.
دايره عملياتي اين جنگ استان صعده، منطقه بني حشيش (بخشي از صنعا) و منطقه حرف سفيان (بخشي از استان عمران) بود و نشانگر گسترش دامنه عمليات نظامي و تحول کيفي در عملکرد نظامي الحوثي با صنعا بود که باعث ايجاد نگراني براي مقامات دولتي شد.
توافقنامه دوحه
ژنرال علي عبدالله صالح در اين شرايط ميانجيگري قطر را پذيرفت. دو طرف به توافقاتي در اين زمينه دست يافتند. براساس توافقنامه دوحه که با نظارت امير قطر براي برقراري صلح ميان الحوثي ها و دولت يمن به امضا رسيد دو طرف متعهد مي شدند که عمليات نظامي عليه يکديگر را متوقف کنند. دولت يمن بايد الحوثي ها را مورد بخشش قرار مي داد و اسيران دو طرف بايد آزاد مي شدند. الحوثي ها بايد سلاح هايي را که از نيروهاي دولتي به غنيمت گرفته بود به ارتش بازمي گردانند. کنترل استان صعده برعهده دولت مرکزي بود و گروه الحوثي براي فعاليت خود بايد يک حزب سياسي تشکيل مي داد.
اين توافقنامه فقط درباره تبادل اسيران جنبه اجرايي به خود گرفت و ديگر بندهاي آن اجرايي نشد. دو طرف درگير، يکديگر را به نقض مفاد توافق دوحه متهم مي کردند.
برخي قبول اين توافق از جانب دولت يمن را کسب فرصتي براي بازسازي و ترميم قواي نظامي اش مي دانستند که پس از يک جنگ رواني و تبليغاتي که همزمان در صنعا و رياض آغاز شد، زمينه ها براي جنگ ششم فراهم شد.
عمليات زمين سوخته
جنگ ششم در آگوست 2009 آغاز شد. اين جنگ، تمام عيار و گسترده بوده و کشتارها و قتل عام ها، از عصبانيت و فشارهاي رواني فرماندهان ارتش صنعا در اثر کسب نشدن مقاصد در جنگ هاي گذشته خبر مي داد. اين جنگ با هماهنگي سياسي، نظامي و امنيتي ميان رياض و صنعا انجام شد.
برخلاف مسلح بودن ارتش يمن به انواع سلاح ها، دولت يمن نتوانست خود را به عنوان پيروز اين جنگ قلمداد کند.
کشتار کودکان و زنان شيعي در صعده و روستاهاي محروم بي ثمر بودن برنامه ها و طرح هاي راهبردي دولت يمن را نشان مي داد. در اين جنگ صدها نفر از مردم و نيروهاي نظامي کشته شدند و صدها تن از علما و فعالان سياسي و فرهنگي به دست نيروهاي امنيتي ترور شده و يا به زندان افتادند.
جنگ ششم نشانگر تقويت اقتدار نظامي و عملياتي شيعيان در رويارويي با نيروهاي دولتي است. شيعيان تا نيمه هاي جنگ موفق به انهدام سه فروند هواپيماي جنگنده سوخو، يک فروند بالگرد نظامي و ده ها دستگاه از تانک هاي ارتش شدند.
از 11 اوت 2009 درگيري ها بالاگرفت و ششمين جنگ (عمليات زمين سوخته) ميان دو طرف آغاز شد. اين درگيري به خاک عربستان سعودي هم کشيده شد و سبب شد ارتش عربستان به مواضع اين گروه حمله کند. در اين درگيري ها حکومت مرکزي يمن و مداخله برخي کشورها (عربستان و آمريکا) در يک طرف و مبارزان الحوثي و جدايي طلبان جنوب اين کشور در طرف ديگر بودند. اين درگيري ها در 12 فوريه 2010 با فرو نشستن ناآرامي ها وتمايل دو طرف براي مذاکره پايان يافت.
قدرت سوم يمن؛ انصارالله طلايه دار مطالبه خواسته هاي مردمي
انصارالله را بايد يک جريان ريشه دار مردمي در يمن خواند، جرياني که در نتيجه سال ها ظلم عربستان و مزدورانش بر مردم يمن شکل گرفت، انصارالله به طرز چشمگيري در يمن گسترش يافته و تحليلگران آن را قدرت سوم و تاثير گذار در عرصه سياسي و اجتماعي يمن قلمداد مي کنند.
تحليلگران احتمال تلاش عربستان و گروه هاي وابسته به اين کشور در يمن براي تضعيف انصارالله و تحميل جنگ هاي ديگر به اين جنبش شيعي يمني را رد نمي کنند، با اين حال با وجود اين اقدامات، انصارالله با استقبال گسترده يمن چه در استان هاي تحت کنترل اين جنبش و چه در صنعا و جنوب يمن روبرو شده است.
عبدالملک الحوثي رهبر جنبش انصارالله به حکومت يمن هشدار داده است که اگر به خواسته هاي مردمي تا روز جمعه پاسخ ندهد، با خيزش مخالفان به منظور سرنگوني روبه رو خواهد شد.
وي درباره هرگونه تعدي به مردم يمن به حکومت اين کشور هشدار داده که جنبش انصارالله در قبال اين اقدام دست روي دست نخواهد گذاشت.
الحوثي از مردم يمن خواسته است در شهر صنعا و استان ها به خيابان ها بيايند، چرا که به گفته وي جنبش مردم مي تواند باعث ايجاد تغييرات در يمن شود.
جنبش الحوثي با هدف مقابله با کشتار، ويرانگري، انزوا و ظلمي که بخشي از مردم يمن طي سال هاي حکومت حاکمان مستبد با آن روبه رو بوده است، شکل گرفته است.
بازي اشتباه و اقدامات تحريک آميز حاکميت عليه اين عنصر، نقش برجسته اي در صحنه بين المللي و رسانه اي ايفا کرد، ابتدا اين جنبش به عنوان يک جنبش متمرد و عصيانگر و سپس به عنوان يک جنبش انقلابي و در ادامه به عنوان يک بازيگر اساسي در يمن به سبب داشتن پايگاه عظيم مردمي و محبوبيت گسترده اي که از آن برخوردار است،تبديل شد. جنبش انصارالله توانسته است که توازن کلي در کشور يمن ايجاد کند و فرصت پيشرفت و انحصارطلبي در تعيين سرنوشت را از جريان هاي افراطي گرفته و حتي به سرکوب گروه هاي تروريستي و جلوگيري از حرکت و گرايش فکري مسلحانه به سمت جنوب کمک کند، فعاليت گروه هاي تروريستي در مناطقي که انصارالله حضور کمتر دارند يا اصلاً حضور ندارند، همانند جنوب و البيضاء تاثيرگذاري بيشتر جنبش انصارالله را نشان مي دهد. اين جنبش نقش مثبتي در برقراري امنيت و ثبات در استان هايي ايفا مي کند که در آن حضور دارد.
به نظر مي رسد رشد سريع جنبش انصارالله و همراهي توده هاي مردم يمن با اين جنبش، بيش از همه، صنعا، رياض و واشنگتن را نگران کند که تاکنون تلاش هاي گسترده اي براي سرکوب قيام مردم يمن انجام داده اند و احتمال توطئه جديد با مشارکت صنعا، سعودي ها و آمريکا براي مهار اين جنبش و ارتکاب جنايات جديد در يمن از سوي مزدورانشان بعيد نيست.
مرجع : خبرگزاری تسنیم
کد مطلب : ۷۶۷۵۱۳
منتخب
۱ ارديبهشت ۱۴۰۳
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
۳۰ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۹ فروردين ۱۴۰۳
۲۸ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۷ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
۲۶ فروردين ۱۴۰۳
پیشنهاد ما
