جرگه مشورتی در افغانستان؛ به نام صلح، به کام سیاست

 
آقای کرزی افزود که وقتی همکار مهم حکومت ما داکتر داکتر عبدالله عبدالله از این جرگه حمایت نمی‌کند نشان می‌دهد که جرگه در فضای اتحاد و اتفاق برگزار نمی‌شود.
 
این اظهارات در حالی مطرح می شود که بربنیاد برخی گزارش ها حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین هم یکی از کسانی است که در جرگه مشورتی صلح، حضور نخواهد یافت.
 
از جانب دیگر، دغدغه ها و انتقادات مطرح شده از سوی آقای کرزی، پیش از این، به نحوی از جانب دیگر مقام ها و جریان هایی که دست به تحریم آن زده اند نیز مطرح شده است. این نشان می دهد که مخالفان این جرگه، نسبت به ضرورت و اهداف آن تردید دارند و اراده ارگ برای برگزاری این جرگه را مشکوک ارزیابی می کنند.
 
از آنسو، ارگ ریاست جمهوری به عنوان برگزارکننده اصلی این جرگه نیز هیچ تلاش سازنده و مؤثری برای شفاف سازی اهداف و نیات آن انجام نداده و این امر، شک و پرسش ها در خصوص ماهیت آن را چندین برابر بیشتر کرده است.
 
همین مسایل موجب شده تا ناظران هم هدف اصلی آن یعنی صلح را پوششی برای طرح مسایل مورد نظر ارگ ریاست جمهوری عنوان کنند و نسبت به اهداف سیاسی واقعی آن، ابراز تردید نمایند.
 
به باور آنها در شرایط کنونی که آقای غنی در روند صلح به نحوی در انزوا و مضیقه قرار گرفته است و از سوی دیگر با توجه به فشارهای مخالفان سیاسی او برای پایان کار دولت وحدت ملی در اول جوزای سال جاری و همچنین با در نظرداشت اهمیت انتخابات آینده ریاست جمهوری، برگزاری این جرگه، حساسیت های فراوانی را برانگیخته و با تردید و نگرانی مخالفان سیاسی آقای غنی رو به رو شده است.
 
ناظران می گویند که اگر ارگ ریاست جمهوری همچنان به مسیر خود برای استفاده سیاسی و تبلیغاتی از جرگه مشورتی صلح، ادامه دهد و علیرغم نگرانی هایی که در سطح سران سیاسی و جریان ها و احزاب مؤثر و مقتدر ملی وجود دارد، ارگ با بی اعتنایی و بی تفاوتی بر عزم خود مبنی بر برگزاری آن اصرار بورزد، این جرگه به جای آنکه کمکی به حل مسایل ملی نماید، بی تردید، بحران را تعمیق و تشدید خواهد کرد و مخالفان ارگ را بر آن خواهد داشت تا تمهیدات و تدابیر خود برای درهم کوبیدن دستگاه قدرت و تضعیف و انزوای آن در مسایلی مانند صلح، انتخابات و... را تشدید کنند.
 
در این میان، نباید از یاد برد که ارگ ریاست جمهوری و حکومت وحدت ملی با توجه به تجربه ۱۸ ساله نظام سیاسی کنونی، به نحو بی سابقه ای در انزوا قرار دارد و از خارج و داخل کشور تحت فشارهای شدید و همه جانبه می باشد. بنابراین، راه فرار از این انزوا و شکستن و مهار فشارهای فزاینده داخلی و خارجی، ایجاد نوعی وحدت سیاسی و قومی مبتنی بر سیاست های شفاف و صادقانه و مورد اعتماد همه است، نه کوبیدن بر طبل تنش و بحران و نفاق و شقاق.
 
با این حساب، جرگه مشورتی صلح هم اگر نه تنها به تأمین این هدف کمکی نمی کند؛ بلکه وضعیت را بدتر و وخیم تر خواهد کرد، آقای غنی باید دست کم تا زمان ایجاد یک اجماع و وحدت سیاسی قوی و فراگیر، برگزاری آن را به تأخیر بیاندازد تا با تسهیل شرایط و زمینه ها از مسیر برگزاری آن در زمانی مناسب، بهره بهتری بگیرد؛ در غیر آن، این جرگه اگرچه به نام صلح برگزار می شود، در عمل، به کام سیاست های معطوف به قدرت ارگ و رییس جمهوری، تلقی خواهد شد و نتیجه عکس خواهد داشت.