بی خانمانی و شیوع بیماری در لس آنجلس: تیفوئید و تیفوس بازگشته اند

با وجود صدها میلیون دلاری که  برای فرونشاندن موج فزاینده بی خانمانی به سمت لس آنجلس سرازیر می شود، امراض قرون وسطایی در حال سربرآوردن دوباره در این شهر – و ایالت های مجاور آن- هستند. تب تیفوئید و تیفوس که کک ها، شپش ها و مدفوع انسان را ناقل آنها می دانند، چیزی نمانده که این شهر زمانی پر زرق و برق و باشکوه را به محیطی تبدیل کنند که یادآور کشورهای جهان سوم است. بله، «مری تیفوئید» - به یک معنا- بازگشته است، در خیابان ها زندگی می کند و بر سر مردم این ایالت طلایی که کمترین سوء ظنی به چنین چیزی ندارند آوار می شود.

این بیماری ها در کنار اوج گیری سل، هپاتیت ای و  عفونت های بیمارستانی به سادگی و به سرعت در حال گسترش هستند و پیامدهای گسترده ای از خود به جا می گذارند. این امراض به شدت مسری هستند و می توانند هر کسی را از طریق تماس های تصادفی آلوده کنند.

اخیرا تشخیص داده شده که یک مامور اداره پلیس لس آنجلس به تیفوئید مبتلا شده و چندین نفر دیگر از کارکنان اداری نیز نشانه های کلاسیک تب بالا، درد عضلانی و ضعف را از خود نشان داده اند. این بیماری اگر درمان نشود می تواند کشنده باشد و بیایید با حقیقت رو در رو شویم: این بیماری کل جمعیت را در طول قرون وسطا درنوردید و تلفات سنگینی از سربازان جنگ داخلی و ساکنان اولیه آمریکا گرفت. برخی از مورخان این بیماری را عامل نابودی مستعمره نشین جیمزتاون می دانند.

این امراض از چه کجا آمده اند؟
اداره خدمات بی خانمانان لس آنجلس اخیرا گزارشی منتشر کرده که نشان می دهد 59 هزار نفر در خیابان های لس آنجلس کانتی زندگی می کنند – باافزایشی 12 درصدی  نسبت به سال 2018  – و از این تعداد 36300 نفر در درون محدوده های شهری لس آنجلس حضور دارند. اداره مسکن و توسعه شهری آمریکا گزارش می کند که «کالیفرنیا 30 درصد از مجموع کسانی را در خود جای داده که در سطح آمریکا در حال تجربه بی خانمانی هستند.»

پیشرفت این بیماری ها که زمانی ریشه کن و تقریبا ریشه کن شده بودند، چنان هشدار دهنده است که سیاستمدارانی که روزگاری زمان زیادی را صرف پوشاندن زگیل ها و دمل های چرکین موجود در شهرها و ایالت های دارای مدیریت لیبرال خود می کردند، اکنون در حال نشان دادن ناباوری و انزجار خود هستند. گاوین نیوسام (دمکرات) فرماندار کالیفرنیا  هنگام ایراد نطق ایالتی خود در ماه فوریه سکوتش را شکست و گفت: «بحران بی خانمانی ایالت ما با گذشت هر روز بیشتر شکل یک بحران سلامت عمومی را به خود می گیرد. مثل شیوع تیفوس که یک بیماری قرون وسطایی است. در کالیفرنیا. آن هم در سال 2019.»

جیل گارستی (دمکرات) شهردار لس آنجلس که بسیاری معتقدند یکی از نامزدهای ریاست جمهوری سال 2020 خواهد بود، این بحران را «بزرگ ترین شیوع بیماری برای من و برای شهر من» نامید. گارستی کارزار سختی را برای اجرای ابتکاری موسوم به بند اچ اچ اچ به راه انداخته بود که یک میلیارد و 200 میلیون دلار را در طول 10 سال آینده به احداث مسکن برای بی خانمان ها اختصاص می داد. اما هم اکنون صدای ساکنان این شهر از شکست فضاحت بار این طرح پر هزینه درآمده است. یکی از رسانه های خبری محلی لس آنجلس یک نظر سنجی از ساکنان این شهر انجام داده که نشان می دهد «چهل و پنج درصد معتقدند که این طرح شکست خورده و 18 درصد گفته اند که این طرح به شکست کامل انجامیده است.»

رای دهندگان به منظور آزاد کردن انبوهی از زندانیان – که برخی از آنان معتاد به مواد مخدر و مبتلا به امراض روحی و روانی هستند – با تصویب بندهای 47 (2014) و 57 (2016) سرقت و جرایم مربوط به مواد مخدر را به بزه تقلیل دادند و بسیاری از تخلفات را از خشونت آمیز به غیرخشونت آمیز بازتعریف کردند. آنها شگفت زده هستند که چرا مردم به این تعداد زیاد در خیابان ها زندگی می کنند، می خوابند و در گوشه و کنار پیاده روهای آلوده به ادرار و انبوه مدفوع انسانی نفس می کشند؟ و البته حتما لازم نیست که آنها نشانه ای از خود نشان دهند تا معلوم شود که ناقل این امراض هستند و می توانند آنها را به دیگران سرایت دهند؛ امراضی که صرف تماس تصادفی با یک فرد آلوده برای انتقال آنها کفایت می کند.

فرض بر این است که مری مالون آلوده به این مرض بین سال های 1907 تا 1915 بیشتر از 50 نفر را آلوده کرده  است، با این حال خودش حتی یک روز این بیماری را تجربه نکرده بود. او در قرنطینه و آن هم در اثر عوارض ناشی از سکته قلبی جان سپرد نه از تیفوئید. جسد او سوزانده و خاکستر او دفن شد، اما میراث او تحت عنوان «مری تیفوئید» همچنان  زنده است.

چه طرح هایی در دست اجراست؟
گارستی در حال به نصف تقلیل دادن پروژه مسکن بی خانمان های خود است، اما بزرگ ترین مشکل او انتخاب مکان ساخت این خانه هاست. به نظر می رسد که هیچ لس آنجلسی خواهان پرسه زدن معتادان به مواد مخدر و افراد آلوده به تیفوس و هپاتیت در محله خود نیست. داستانی کوتاه به داستانی دراز تبدیل شده، گذشته از ابتکار آقای فرماندار، هیچ طرح منسجمی برای جلوگیری از وخامت اوضاع در لس آنجلس وجود ندارد.

این باور دیرینه وجود دارد که دو رئیس جمهور آمریکا به تیفوئید مبتلا شده اند. ویلیام هنری هریسون نهمین فرمانده کل قوا به عنوان کسی به یاد آورده می شود که به مرض ذات الریه جان سپرده، آن هم در حالی که تنها 31 روز در سمت خود مشغول به کار شده بود، اما مطالعات جدید نشان می دهند که او احتمالا از مرض تیفوئید مرده است. رئیس جمهور دوازدهم پرزیدنت زاکاری تیلور به احتمال زیاد در اثر این بیماری و به دلیل شرایط غیر بهداشتی موجود در «باتلاق» در میانه قرن نوزدهم درگذشته است. کنایه آمیز آنکه تنها چیزی که به نظر می رسد در واشنگتن تغییر کرده، این است که امروزه عفونت های کشنده  نه در جسم قورباغه های مقیم بالای تپه (اشاره به ساختمان کنگره) بلکه در قلب و روح آنها لانه دارند.

اکنون ما در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم، با آب لوله کشی، واکسیناسیون برای تک تک امراض شناخته شده هزاره گذشته و برنامه های رفاهی برای درمان فقیرترین شهروندانمان. با این حال لس آنجلس همچنان گرفتار هرج و مرجی داغ، متعفن و عفونت زا باقی مانده و این هرج و مرج درحال گسترش به سمت شهری در نزدیکی شماست.

 
نویسنده: سارا کاوجیل (Sarah Cowgill) نویسنده حوزه سیاست و شرکت ها
منبع: http://yon.ir/mpvR0
انتهای پیام.