«جنگ غرب با ترور» که دولت های ما همچنان بدان مشغولند، خزاین دولتی را به منظور ارتکاب و دوام یک هولوکاست فرامرزی تاراج می کنند، هولوکاستی که غرب و سازمان های غربی از طریق همان تروریسمی که مدعی مبارزه با آن هستند، آن را فرماندهی و کنترل می کنند.

دکتر گیدئون پولیا در «یک هولوکاست عراقی: 7/2 میلیون عراقی در نتیجه خشونت یا عوارض ناشی از خشونت جان خود را از دست داده اند» اشاره می کند که غرب بزرگ ترین جنایتکار جنگی تنها علیه عراق بوده: «که به کشته شدن 7/2 میلیون عراقی در نتیجه خشونت (5/1 میلیون نفر) یا عوارض ناشی از خشونت (2/1 میلیون نفر) انجامیده» و اینکه «غرب هم اکنون در حال هفتمین جنگ عراق خود از سال 1914 به این سو است که در طول یک قرن خشونت غرب، جمع رقم کشته شدگان عراقی در نتیجه خشونت یا عوارض ناشی از آن به 9 میلیون نفر می رسد. با این حال رسانه های جریان اصلی غرب کاملا این خونریزی ها، این  تجسم غم انگیز ضرب المثل «کسی که از تاریخ درس نگیرد مجبور به تکرار آن خواهد بود» را نادیده گرفته اند.

غرب و هم پیمانانش در سطح جهانی از القاعده و داعش حمایت می کنند. آنها نیروهای نیابتی و «پوتین های روی خاکی» هستند که کشورهای مستقل و دارای حق حاکمیت ملی را برای اربابان  غربی قدر قدرت خود به نابودی می کشانند. آنها جوهره بربریت و شرارتی هستند که در پشت نقاب از هم دریده «انکار پذیری موجه» چهره پنهان کرده و تنها کسانی را فریب می دهد که خودخواسته فریب خوردن را انتخاب کرده اند.

خوشبختانه محور مقاومت در حال قوی تر شدن است. هر پیروزی کشورهایی که با بربریت غربی مخالفت می کنند (از جمله یمن، سوریه و عراق) یک پیروزی برای حق حاکمیت ملی و تمامیت ارضی این ملت دولت هاست، یک پیروی برای قانون جهانی، یک پیروزی برای شرافت و تمدن، یک پیروزی برای حقیقت، عدالت، صلح و سیاره ای قابل زیست است.

ایجاد یک نظم جهانی چند قطبی موانعی را بر سر راه  جنون نظم جهانی جدید تحت رهبری غرب، جنگ جهانی آن، غارتگری آن، اقتصادهای سیاسی مغایر با ناموس حیات آن، فقر آن و هولوکاست فزاینده آن به وجود خواهد آورد. هیولای تحت رهبری غرب بدون تبلیغات جنگی خود، یک دیکتاتوری جهانی است که  ثروت بی تناسبی را برای یک طبقه الیگارش فراملیتی بسیار کوچک از جهان به چنگ می آورد.

سوریه، عراق، ایران، روسیه، چین و یمن همگی در خط مقدم مبارزه علیه سیاست های خارجی سرطانی غرب قرار دارند که هدف آنها، عادی سازی جنایات جنگی بین المللی بزرگ، محاصره های اقتصادی جنایتکارانه، کشتارهای جمعی گسترده و همراه با نسل کشی و نابودی بی امان سیاره ای قابل زیست است.

این جنایات و پیامدهای آن از پیش طراحی شده و اهریمنی هستند. غرب تقریبا 600 هزار کودک عراقی را بعد از آن به قتل رساند که تعمدا تاسیسات آبرسانی را در عراق از طریق محاصره های اقتصادی از بین برد. آنها زیرساخت های آبرسانی را در لیبی و سوریه بمباران کردند و همان تاکتیک ها را در یمن نیز به کار بسته اند. کشتن غیرنظامیان از روی عمد صورت می گیرند و برای آنها برنامه ریزی شده وشامل تعریف کشتارهای جمعی می شوند. بروز امراض و همچنین اسهال اتفاقی پیش بینی شده بوده است. خود سازمان ملل اپیدمی سل را در یمن به عنوان یک «فاجعه ساخته و پرداخته دست بشر» محکوم کرده است.

دیوید پیر روزنامه نگار در مطلب «نسل کشی و نابودی یمن به رهبری آمریکا» می نویسد: «از سال 2015 اپیدمی اسهال  توسط جنگ بیولوژیک علیه یمن گسترش یافته است. بمب های آمریکایی که خلبانان سعودی آنها را پرتاب کرده اند، سیستم های آب و فاضلاب یمن را از بین برده اند. به دلیل محاصره اقتصادی امکان دسترسی به قطعات، مواد شیمیایی و سوخت لازم برای عملیاتی شدن کارخانجات تصفیه و فاضلاب وجود ندارد. آب قابل حمل، واکسن اسهال و حتی قرص های تصفیه آب فردی نیز قابل دسترسی نیستند...

فاضلاب از کارخانجات تصفیه ای که از کار افتاده اند به درون رودها جریان پیدا کرده و از آنجا به اراضی کشاورزی راه یافته اند که در نتیجه سبزیجات را پیش از رسیدن آنها به بازار آلوده می کنند. فاضلاب به درون شهرها، مناطق اقامتی و اردوگاه های آوارگان راه پیدا کرده اند. دسته های مگسی که بر فراز فاضلاب های زاد و ولد می کنند اسهال را به همه جا گسترش می دهند. کمیته بین المللی صلیب سرخ، هلال احمر و پزشکان بدون مرز، بیمارستان ها، درمانگاه ها و سازمان های امداد رسانی و مددکاران حقوق بشر عامدانه مورد بمباران قرا گرفته اند.»

یمن همچون همتایان خود از طریق مقاومت به دنبال  اقتصاد سیاسی مستقل و رها از دیکته های نئولیبرالی که از بیرون تحمیل می شود، خصوصی سازی ها، کمک های مالی بین المللی و «برنامه های تنظیم ساختاری» که نتیجه ای جز فقر بیشتر ندارند است.

یمن همانطور که منشور سازمان ملل و قوانین ین المللی  تضمین می کنند، به دنبال استفاده از منابع خود برای ارتقای جایگاه اجتماعی مردم خود است. یمن به دنبال عدالت و حقیقت و صلح است، همانطور که با تروریست های وابسته به غرب القاعده می جنگد، همانطور که در برابر بمب هایی که غرب آنها را تامین می کند و هواپیماهای سعودی تحت فرماندهی و کنترل غرب آنها را فرو می ریزند ایستادگی می کند.

اندکی بعد از حملات آرامکو که به غلط ایران را مقصر آن دانستند، نیروهای هوثی یک واحد بزرگ از نیروهای سعودی را در استان نجران شکست دادند و هزار تن از سربازان آن را به اسارت گرفتند، گونه ای که میدان جنگ مملو از وسایل زرهی سبک - که توسط شرکت «سیستم های زمینی دینامیک جنرال» در لندن و انتاریوی کانادا تولید شده اند- گردیده بود.
(دولت های پیشین کانادا تصمیم گرفتند به جای ساخت قطارهای تندروی سازگار با محیط زیست، این وسایل نقلیه سبک زرهی را برای متحدین سعودی و القاعده خود تولید کنند.)

گفته می شود که نیروهای مسلح یمنی در مرحله دوم حمله آفندی خود سه پایگاه نظامی سعودی را به محاصره درآورده اند و اکنون بیشتر از 150 کیلومتر از خاک سعودی را در کنترل خود دارند.

این پیروزی ها در کنار پیروزی های جاری بر تروریسم بین المللی در سوریه، از یک عصر نوین چندقطبی شدن خبر می دهد، عصری که نویدبخش مقاومت بیشتر دربرابر ترویسم غرب است، مقاومت بیشتر در برابر  قید و بندهای انگل گرایی «نئولیبرال» جهانی ساز و مقاومت در برابر دستور کار تک قطبی جنگ و فقر دائمی واشنگتن؛ دستورکاری سرطانی و زهرآگین برای بشریت و نیز برای سیاره ای قابل زیست.


 نویسنده: مارک تالیانو (Mark Taliano) پژوهشگر مرکز تحقیقات جهانی سازی 
منبع: yon.ir/5mZgj
انتهای پیام.