غیر نظامیان، قربانی افزایش حملات هوایی امریکا

 
بربنیاد گزارش تازه وزارت دفاع امریکا، نیروهای این ‌کشور در جریان ماه سپتامبر سال جاری، به طور متوسط هر روز حدود ۴۰ حمله هوایی انجام داده‌اند.
 
به‌گفته وزارت دفاع امریکا، هدف این حملات، جلوگیری از ایجاد پناهگاه امن از سوی شاخه خراسان داعش، شبکه القاعده و سایر گروه‌های تروریستی در افغانستان است.
 
هیأت معاونت سیاسی سازمان ملل‌ در افغانستان (یوناما) در گزارش اخیر خود گفت: "از اول ماه جنوری تا ۳۰ سپتامبر سال جاری میلادی، ۵۷۹ غیر نظامی در حملات هوایی کشته شده‌ و ۳۰۶ تن دیگر هم زخم برداشته اند. این تعداد در مقایسه با عین زمان در سال ۲۰۱۸ میلادی، حدود ۲۸ درصد افزایش را نشان می‌دهد."
 
افزایش بی رویه حملات هوایی امریکا در افغانستان، به معنای تغییر استراتژي نظامی آن کشور در مبارزه با تروریزم نیست؛ زیرا این امر به تضعیف تروریزم و کاهش ناامنی های مرگبار افغانستان، کمکی نکرده است. هنوز هم مردم و نیروهای امنیتی، روزانه قربانی حمله های تروریستی و توطئه آمیز، جنگ های منظم و کشتارهای هدفمند تروریست ها می شوند. هنوز هم شاهراه ها، مناطق روستایی و ولسوالی های دوردست کشور، ناامن هستند. هنوز هم تروریست ها در موضع قدرت قرار دارند و همه روزه با سازمان دهی حمله های تهاجمی منظم، برای تصرف مناطق بیشتر تلاش می کنند.
 
درباره داعش به عنوان بزرگترین خطر امنیتی هم پس از طالبان، هیچ چیزی تغییر نکرده است. طی همین چند روز اخیر، والی های سرپل و فاریاب، مدعی شدند که ده ها خانواده عضو داعش در ولسوالی های کوهستانات و المار این ولایت ها جا به جا شده اند.
 
در ننگرهار، چندی پیش یک انفجار مرگبار رخ داد که ده ها نمازگزار را به خاک و خون کشید که به احتمال قوی، کار داعش بود.
 
بنابراین، افزایش خیره کننده و قابل توجه حملات هوایی امریکا در افغانستان به چه معناست و چه سودی برای مردم و دولت دارد؟
 
در این شکی نیست که دولت طی ماه های اخیر توانسته برخی ولسوالی ها را از وجود طالبان، آزاد کند؛ اما این مهم، در سایه رشادت ها و مبارزات نیروهای امنیتی افغانستان رخ داده و حاصل نبردهای رویارو و زمینی بوده، نه افزایش حمله های هوایی امریکا.
 
از سوی دیگر اما روند کشتار غیر نظامیان طی این ماه ها به شدت افزایش یافته است. گزارش های یوناما به عنوان معتبرترین مرجع ثبت و انتشار تلفات غیر نظامیان نشان می دهد که بخشی قابل توجه از این کشتارها در نتیجه حمله های هوایی رخ داده است.
 
اگرچه دولت ادعا می کند که تقصیر طالبان است که در مناطق روستایی پناه می گیرند و از غیر نظامیان، سپر انسانی می سازند؛ اما این ایراد هم وارد است که اگر دولت و امریکایی ها علیرغم علم به این موضوع، بازهم اقدام به بمباران مواضع طالبان می کنند، پس تنها طالبان، مقصر نیستند.
 
نکته غم انگیزتر این است که امریکا و دیگر اعضای ائتلاف نظامی به رهبری آن کشور در افغانستان، هرگز در قبال خون غیر نظامیان بی گناه افغان، احساس مسؤولیت نمی کنند و در برابر سهم خود از این کشتارها پاسخگو نیستند.
 
آنها هر بار در پی انتشار خبری درباره کشته شدن غیر نظامیان در حملات هوایی شان، یا وعده «تحقیق» می دهند و یا در خوش بینانه ترین حالت به یک ابراز «تأسف» ساده، اکتفا می کنند. در عمل، وعده های «تحقیق» آنها هم به جایی نمی رسد و در نتیجه، مرگ غیر نظامیان در حمله های هوایی به رویدادی عادی بدل می شود.
 
در گزارش های یوناما و دیگر سازمان هایی که کشتار غیر نظامیان را ثبت می کنند، هم با وجود مشخص شدن سهم هریک از طرف های درگیر در این کشتارها، هیچ مسؤولیتی حقوقی و کیفری متوجه آنها نمی شود و هیچ مرجع قضایی ملی یا بین المللی به این ادعاها رسیدگی نمی کند.
 
تنها در یک مورد که دیوان لاهه می خواهد درباره جنایات جنگی نظامیان امریکایی در افغانستان، تحقیق کند، با خشم و هشدار و تهدید و تحریم امریکا مواجه می شود و ایالات متحده اجازه نمی دهد مسؤولیت و تقصیری متوجه نظامیانش در این جنایت ها شود.
 
بنابراین، غیر نظامیان بیشترین هزینه را در افزایش حملات هوایی امریکا می پردازند؛ بدون آنکه هیچیک از طرف های جنگ، به این امر توجه داشته باشند و اعتنایی بکنند. در چنین شرایطی آیا افزایش قابل توجه حملات هوایی امریکایی در افغانستان در ماه سپتامبر، جای افتخار دارد؟!