مع الوصف اکنون و در خلال روند همکاری کردها و دولت سوریه چندین موضوع حل نشده وجود دارد که ناگزیر به پرداختن به آنها خواهند شد. موضوعاتی همچون مسئله نفت، حضور کردها در کمیته تشکیل قانون اساسی و البته آینده روابط امنیتی- نظامی. در حال حاضر به نظر می رسد که دمشق پرداختن به موضوع روابط امنیتی و نظامی را در اولویت گفتگوها قرار داده است چنانکه طی روزهای گذشته بیانیه ای از سوی وزارت دفاع سوریه برای جذب نیروهای شبه نظامی کرد در بدنه ارتش و نیروهای امنیتی منتشر گردید. در این بیانیه گفته شده «فرماندهی کل نیروهای مسلح آماده استقبال از آن دسته از اعضای نیروهای دموکراتیک است که مایل به پیوستن به صفوف ارتش هستند.» همچنین وزارت کشور سوریه نیز در بیانیه جداگانه‌ای از پلیس کُرد موسوم به «آسایش» دعوت کرده بود که به پلیس سوریه بپیوندند.
 
کردهای سوریه مردد از انتخاب
انتخاب این گزینه از سوی دمشق برای پیشبرد نزدیکی به کردها، با توجه زمینه های مناسبتر و همچنین پیچیدگی های کمتر مسئله نسبت به مثلا موضوع نفت و قانون اساسی، قابل درک است. با این حال پس از اعلام این درخواست، سیگنال هایی که از سوی سران سیاسی و نظامی ارسال شده است نشان از بی رغبتی و یا مردد بودن آنها به پذیرش این درخواست حداقل در شرایط کنونی دارد.

در بیانیه ای که از سوی نیروهای دموکراتیک سوریه منتشر گردید اعلام شد این نیروها «پیش از رسیدن به یک توافق سیاسی که جایگاه و ساختار ویژۀ این نیروها را به رسمیت می‌شناسد و آن را حفظ می‌کند» نمی‌توانند به ارتش سوریه بپیوندند». همچنین مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه نیز در بیانیۀ جداگانه‌ای اعلام کرد که نیروهایش تدابیری را پیشنهاد داده‌اند تا بر اساس آن «جایگاه ویژۀ نیروهای دموکراتیک سوریه در مناطقی که حضور دارند، حفظ شود که با اجرای این تدابیر، نیروهای دموکراتیک سوریه «بخشی از ارتش سوریه خواهند شد.» در اظهار نظر دیگری نیز الهام احمد، رئیس هیات اجرایی شورای سوریه دموکراتیک در سخنانی اعلام کرد که نیروهای کرد در شمال شرق سوریه آماده پیوستن به ارتش این کشور هستند، اما ابتدا باید ساختار ارتش بازسازی شود.
 
شرایطی که می‌تواند دگرگون شود
پاسخ شرط‌آمیز سران سیاسی و نظامی کرد سوری به درخواست دمشق، هم نشان از تلاش برای حفظ موقعیت خودمختاری و دستاوردهای سیاسی و نظامی آنها دارد و هم می تواند تحت تأثیر فشارهای آمریکا برای جلوگیری از تقویت موقعیت دولت مرکزی در گستراندن کنترل خود بر تمامی مناطق سوریه و بازگشت آرامش و ثبات به این کشور.

درخواست بازبینی ساختار ارتش سوریه طبیعتاً علاوه بر مخالفت بخش زیادی از مردم سوریه و همچنین دولت این کشور، فرآیندی است که نیاز به بازبینی قانون اساسی و توافق کلیه طرف های سوری دارد، لذا در آینده نزدیک و میان‌مدت امکان تحقق آن میسر نیست. رهبران کرد سوری احتمالاً با طرح این درخواست به دنبال ساختاری نظامی شبیه به نیروهای پیشمرگ اقلیم شمال عراق هستند حال آنکه وضعیت اکنون مناطق کردی شمال سوریه با شرایط اقلیم کردستان عراق کاملاً متفاوت است. در سال ۱۹۹۱ پس از شکست رژیم بعثی عراق در جنگ با آمریکا، گروه های کرد با توجه به تضعیف حکومت مرکزی عراق موفق شدند با چتر حمایتی کشورهای غربی و قطعنامه شورای امنیت که منطقه پرواز ممنوع در مدار 36 درجه را اعلام کرد، از کنترل دولت مرکزی خارج شده و کنترل سرزمین خود را به عنوان منطقه ای خودمختار در دست بگیرند. در آن زمان دلیل حمایت چشم‌گیر بین المللی از کردهای عراق، اهمیت زیاد کردستان عراق در فرآیند تشکیل نظام سیاسی عراق جدید بود؛ فرآیندی که در نهایت در مارس سال ۲۰۰۳ با حمله ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا و بریتانیا به عراق، منجر به سقوط دیکتاتوری حزب بعث گردید.

این در حالی است که نه تنها در حال حاضر اجماع بین المللی از کردهای سوریه وجود ندارد و آمریکا و غرب به عنوان مهمترین متحد کردهای سوریه بر اساس منطقه آنارشیک نظام بین الملل در نهایت منافع حفظ اتحاد با ترکیه را بر خواسته های کردها ارجحیت دادند، بلکه پس از حمله ترکیه وزن و اندازه کردهای سوریه در تحولات به شدت رو به کاهش است و این دولت سوریه می باشد که روند رو به ثباتی را در کنترل شرایط می پیماید.

کردهای سوریه تاکنون بارها در پی اعتماد به وعده های واشنگتن فرصت‌های طلایی برای مشارکت پررنگ در آینده سوریه در چهارچوب همکاری با دولت مرکزی را از دست داده اند. اکنون اما باید از این تجربه برای انتخاب درست استفاده کرد. ترکیه نشان داده است که برخورد با نیروهای شبه نظامی ی پ گ را در اولویت برنامه های خود در سوریه قرار داده و تاکنون نیز توانسته است در پیشبرد این هدف با بازیگران مختلف بین المللی معامله‌گری کند. بنابراین تهدید ترکیه همواره امنیت این مناطق را نشانه رفته است. از طرف دیگر در حالی که آمریکا به کردهای سوریه پشت کرد، می توان حدس زد که انتخاب نهایی مسکو در تعاملات کردها و دمشق، حمایت از حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی سوریه خواهد بود.
 
مزیت های ادغام نظامی
ادغام نظامی شبه نظامیان کرد در ساختار ارتش سوریه مزیت های غیر قابل انکاری برای مناطق شمالی سوریه در پی خواهد داشت که بخشی از آن را در توقف پیشروی‌های ارتش ترکیه می توان مشاهده کرد. نیروهای sdf که در اکتبر 2015 با 6000 نیرو تشکیل شده بود در سال 2017 بر اساس اعلام مقامات کرد سوری به 70000 هزار شبه نظامی رسید. اگرچه افزایش شمار شبه نظامیان همراه با حمایت های نظامی آمریکا منجر به موفقیت های این گروه در تقابل با داعش گردید اما حملات ترکیه ثابت کرد که این نیروها بدون یک حامی بزرگ شانس چندانی برای رفع تهدیدات علیه کانتون های شمالی را ندارند. نداشتن نیروی هوایی برای مقابله با حملات هوایی، ضعف در برخورداری از سلاح‌های سنگین، سازماندهی ضعیف و همچنین نداشتن مشروعیت بین المللی که موجب شده تا ترکیه آنها را تروریستی اعلام کند، نقاط ضعف بزرگی است که با پیوستن به ارتش مرتفع خواهد شد. در همین راستا در بیانیه ارتش سوریه تأکید می شود «اکنون تمام سوری‌ها از جمله اقلیت کرد آن "با یک دشمن" روبرو هستند».