کار تشکیل دولت در میان صهیونیست‌ها تا بدان جا دچار ابهام و بن بست شده که در حال حاضر مسئولیت نخست وزیری نامشخص است.

از حدود 10 روز پیش که نتانیاهو به ناتوانی خود در تشکیل دولت اذعان کرد، مسئولیت تشکیل کابینه به رقیب انتخاباتی او «بنی گانتز» محول شد، اما گویا گانتز نیز با گذشت این زمان همچنان در تشکیل کابینه ناکام مانده است و حال بن بست تشکیل دولت در مناطق اشغالی از نیمه یک سال نیز بیشتر شده است.

بحران تشکیل دولت از کجا شروع شد؟
طی تقریبا هفت ماه گذشته مناطق اشغالی در تشکیل دولت ناکام مانده و این بن بست نیز از اوایل بهار سال گذشته آغاز شد. در انتخابات پارلمانی آن زمان، نتانیاهو، نخست وزیر وقت و رهبر حزب لیکود اکثریت بسیار ضیعفی را به دست آرود و برای تشکیل دولت نیازمند ائتلاف با دیگر احزاب راست‌گرا، از جمله حزب راست‌گرای لیبرمن، وزیر دفاع سابق خود بود، اما اصرار لیبرمن بر اجباری شدن سربازی برای همه و از جمله برای محصلان مدارس دینی، باعث شد که گفت‌وگوها بر سر تشکیل دولت ائتلافی بی نتیجه بماند و هیچکدام از احزاب راست‍‌گرا نتوانستند با هم ائتلاف کنند.

همین اختلاف میان احزاب راستگرا، تکرار انتخابات پارلمانی را در اوایل پائیز امسال در پی داشت تا احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی بتوانند باردیگر شانش خود را برای کسب اکثریت آرا به آزمون گذارند، اما نتایج انتخابات اخیر نیز چندان با اوایل بهار فرقی نداشت و بازهم هیچ حزبی نتوانست اکثریت کافی را برای تشکیل دولت بدست آورد و اکنون نیز با گذشت حدود دو ماه از انتخابات پارلمانی اخیر، اختلاف نظر بین احزاب همچنان چالش بزرگ پیشروی تشکیل دولت ائتلافی اسرائیل است و هیچکدام از احزاب حاضر به ائتلاف با هم نیستند.
محتمل‌ترین دولت ائتلافی کدام است؟
در انتخابات اخیر پارلمانی رژیم صهیونیستی، ائتلاف آبی و سفید به رهبری «بنی کانتز» با کسب 33 کرسی پارلمانی و حزب لیکود به رهبری «بنیامین نتانیاهو» با کسب 31 کرسی پارلمان، نتایج بسیار نزدیکی بدست آوردند و بیشترین آرا نیز متعلق به این دو جریان بود.

در عین حال پارلمان رژیم صهیونیستی دارای 120 کرسی پارلمانی است و با توجه به نتایج انتخابات اخیر، هیچ حزبی اکثریت مطلق ندارد و از این رو هر دولتی که قرار است تشکیل شود لازم است از طریق ائتلاف با «لیکود» و یا با «آبی و سفید» تشکیل شود و یا این که این دو جریان سیاسی با هم ائتلاف کنند.

با وجود آن که هر دو طرف رقیب در پارلمان اسرائیل، جریاناتی تندرو و به شدت راست‌گرا به شمار می‌روند، اما «لیکودی‌ها» و «آبی و سفیدها» به هیچ عنوان حاضر به ائتلاف با هم نیستند. دلیل این اختلاف نظر هم بیش از هرچیز متمرکز بر اختلاف نظر دو طرف بر اولویت سیاست خارجی است.

در حالی که لیکود به رهبری نتانیاهو بر شعار ادعایی مقابله با ایران به شدت تاکید دارد، در مقابل «آبی و سفید»، تهدید را بیش از هرچیز از جانب مرزهای خود با فلسطین دانسته و حتی تهدیدات ناشی از مسائل اقتصادی و شکاف اجتماعی را در اولویت نخست خود در مقابله با سایر مسائل سیاست خارجی می‌داند. از همین روست که هیچکدام از دو رقیب سیاسی نیز حاضر به ائتلاف با هم نیستند.

شاه کلید ماجرا در دست فلسطینی‌ها
اما در انتخابات اخیر پارلمانی یک عامل تعیین کننده دیگر نیز به میان آمده و آن سبد رای بالای اعراب بومی و فلسطینی در مناطق اشغالی است. در این انتخابات فهرست مشترک اعراب با ۱۳ نماینده به سومین ائتلاف بزرگ کنست تبدیل شده و به این ترتیب از مهمترین تصمیم‌گیرندگان در مورد نخست وزیر بعدی فلسطین اشغالی است.

از این رو فهرست اعراب شاه کلید حل بن بست است و دو طرف رقیب در پارلمان، یعنی «لیکود» و «آبی و سفید» در صورت ائتلاف با اعراب موفق به تشکیل دولت خواهند شد. اما مشارکت دادن فلسطینی‌ها در کابینه آتی رژیم صهیونیستی چیزی مانند محال است و از همین رو هیچکدام از احزاب صهیونیستی در بدترین حالت نیز حاضر به ائتلاف با اعراب نخواهند بود و در این شرایط نیز بن بست سیاسی در مناطق اشغالی همچنان ادامه خواهد داشت.

راه حل موقت، دولت بی ثبات
با ادامه بن بست سیاسی در مناطق اشغالی، برخی منابع گفته‌اند که بنی گانتس، رئیس ائتلاف "آبی-سفید" قصد دارد در چارچوب مذاکرات برای تشکیل دولت به بنیامین نتانیاهو، رهبر حزب لیکود پیشنهاد بدهد که در ازای خروج از ائتلاف راست‌گراها به شکل تناوبی وی و گانتس نخست وزیر باشند به این شکل که ابتدا نتانیاهو نخست وزیر شود و طی این دوره قوانین مربوط به مذهب و دولت تدوین خواهد شد. گانتس ائتلاف دوجانبه‌ای را به نتانیاهو پیشنهاد خواهد داد که براساس آن در مرحله نخست ائتلافی بدون احزاب تندرو تشکیل خواهد شد. بعد از چندماه زمانی که مسائل مربوط به مذهب و دولت در کنست بررسی شد پیوستن ائتلاف احزاب راست‌گرا و توافق با عدم تدوین قوانین جدید ممکن خواهد بود.

با این حال  چنین راه حلی بسیار شکننده و موقت به نظر می‌رسد، چون مهمترین مسائل مورد اختلاف تندروها و احزاب راست‌گرا بر سر مسائل مذهبی و اولویت سیاست خارجی همچنان لاینحل باقی خواهد ماند و در عمل دولت احتمالی آتی را همیشه در حالتی بیابین سقوط و ادامه کار قرار خواهد. به عبارت دیگر تشکیل دولت ائتلافی با عدم حل اختلافات داخلی احزاب تندرو و راست‌گرا، به مانند سقوط هرلحظه‌ای این دولت خواهد بود، چون در هر مرحله این احتمال وجود دارد که احزاب شرکت کننده در ائتلاف به دلیل اختلاف نظر خود با دیگر احزاب در دولت ائتلافی، وزاری خود را از کابینه خارج کرده و دولت را به سقوط بکشانند.

براین اساس شرایط سیاسی امروز با جریانات به شدت رادیکال و راست گرا از جمله لیکودی‌‌ها و آبی و سفیدها و یا حزب تندرو «اسرائیل خانه ما» به رهبری «لیبرمن» که حضور در کنار نتانیاهو را رد کرده، به هیچ عنوان با ثبات نیست و شاید زنگ خطر بی ثباتی داخلی در رژیم صهیونیستی زودتر از آن جه تصور می‌شد به صدا درآورده است.