شب و روزهای پر تلاطم در کشمیر اشغالی

اوضاع بخش اشغال شده کشمیر طی 30 سال گذشته دچار تغییرات و تنش زیادی بوده است. در طول این سه دھه هر کس متولد شده است یا دوران کودکی را پشت سر گذاشته و وارد دوران جوانی شده است از این اوضاع نامساعد متاثر گشته و زندگی بسیار سختی داشته است. در این مدت مردم با حوادثی روبرو شدند که انتظار آن را نداشتند و اینکه در این روز ها اتفاقاتی رخ می دهد که موی تن انسان را سیخ می کند. اگرچه طی این سال ها تحولات بسیاری رخ داده است ولی اوضاع به سمت وخامت پیش رفته است. در سال جاری نیز فضای اضطراب و عدم ثبات بر منطقه حکم فرما است و هر لحظه اغتشاش رخ می دهد و در نتیجه مردم کشمیر دچار نگرانی شدید می باشند. لازم به ذکر است که دولت هندوستان در روز 5 آگوست (14 مرداد 1398) با تکیه بر ماده 35 آ بند 370 قانون اساسی کشور اختیارات ویژه اعطایی به دولت کشمیر را باطل نموده و منطقه کشمیر اشغالی را به دو قسمت تقسیم نمود. در اعتراض به این تصمیم دولت هندوستان یک سلسله تمام نشدنی اعتصاب مردم کشمیر آغاز گردید که اکنون نیز ادامه دارد.

از حدود چهار ماه گذشته تمامی مدارس و دیگر نهاد های آموزشی تعطیل هستند. همچنین تمامی راههای ارتباطی از جمله انترنت بطور کامل قطع می باشد. علاوه بر رهبران گروه های مقاومت رهبران احزاب عمده سیاسی نیز زندانی هستند. حزب حاکم هندوستان یعنی حزب بارتیا جاناتا در وادی کشمیر زد و بند غیر انسانی راه انداخته و تمامی راههای ارتباطی را قطع نموده است و این امر باعث فلج شدن زندگی مردم طی 120 روز گذشته گردیده است. مغازه ها، کسب و کار و مراکز آموزشی در وادی کشمیر تعطیل اند و مردم در خانه های خودشان زندانی شده اند. ارتش اشغالگر هندوستان زندگی مردم را به آتش کشیده است و اوضاع بسیار تنیده است. همچنین کمبود مواد غذایی و دارو نیز پدید آمده است. اقدامات ظالمانه نیروهای اشغال گر روز به روز در حال افزایش است. سرویس موبایل و انترنت قطع می باشد و کانال های تلویزیونی و روزنامه های محلی نیز معطل هستند.

ممنوعیت نماز جمعه و دیگر اجتماعات دینی
بعد از در حال تعلیق درآوردن بند های 370 و 35 آ قانون اساسی هندوستان درباره ریاست جمو و کشمیر و تقسیم منطقه کشمیر به دو بخش از جانب دولت هندوستان در روز 14 مرداد سال جاری، تحریم های شدید علیه مردم از جانب دولت هندوستان وضع گردید. از جمله این تحریم ها و محدودیت ها اعلام ممنوعیت برگزاری مراسم عبادی سیاسی نماز جمعه در مسجد جامع و دیگر مساجد بزرگ کشمیر می باشد. تاکنون از این محدودیت 17 هفته می گذرد و هر هفته روز جمعه تمامی مساجد از جمله مسجد جامع شهر سری نگر توسط ارتش هندوستان از چهار طرف محاصره می شود و به کسی اجازه ورود به آنها داده نمی شود. افراد ساکن در اطراف این مساجد به ما گزارش دادند که به ما حتی اجازه تردد در این مسیر ها داده نمی شود. ارتش هندوستان به منظور جلوگیری از تردد شهروندان تمامی مسیر های این منطقه را توسط سیم خاردار و دیگر موانع مسدود نموده است.

اطلاعات به دست آمده دیگر حاکی از این است که دولت هندوستان در منطقه کشمیر نیروی کمکی نیز گسیل داشته است و تمامی نیرو ها را در حالت آماده باش نگه داشته است. مردم اظهار داشتند که به آن ها اجازه برگزاری نماز جمعه در مساجد بزرگ از جمله مسجد جامع داده نمی شود و این مصداق بارز دخالت در امور دین می باشد. لازم به ذکر است که مردم به علت این ممنوعیت مجبور هستند تا در مساجد محله خود نماز جمعه برگزار نمایند. در روز های گذشته اجتماعات به مناسبت تولد پیامبر گرامی اسلام ص نیز قدغن بوده است. همچنین مقبره حضرت بل که بزرگترین اجتماع عید میلاد النبی ص در آنجا برگزار می شود نیز تحت محاصره شدید نیروهای ارتش هندوستان قرار داشته است. خلاصه اینکه طی چهار ماه گذشته تمامی مساجد بزرگ و مرکزی تعطیل می باشند و تجمعات دینی نیز ممنوع است. برخلاف تمامی مدعا های دولت مردان هندوستانی اوضاع کشمیر اشغالی بسیار وخیم می باشد و هر اینچ این سرزمین در محاصره ارتش هندوستان قرار گرفته است.

اوضاع مردم عادی
نیروهای ارتش هندوستان در بیش تر مناطق کشمیر اشغالی مردم را مجبور به ماندن در منزل خودشان نموده است. در منطقه شهر خاص ده کلانتری وجود دارد و تمامی مناطق تحت کنترل این کلانتری ها از جانب ارتش هندوستان بطور کامل مسدود شده است و تمامی مسیر های اصلی و فرعی از طریق سیم خاردار و دیگر موانع بسته شده است. در شهر و روستا تمامی مسیر ها مسدود و نقل و حرکت مردم از بین رفته است. به علت اعتصاب پیوسته و اعلام حکومت نظامی از جانب ارتش هندوستان تمامی فعالیت های اقتصادی تعطیل شدند و زندگی کارگران و فقرا در وادی کشمیر به خطر افتاده است. چون مردم دسترسی به پول ندارند لذا صدها خانواده دچار کمبود غذا و گرسنگی هستند. خانواده های فقیر در اطراف وادی کشمیر روزگار خود را از طریق کارگری می گذرانند ولی در حال حاضر مواقع کسب و کار برای آنها از بین رفته است. پروژه های ساخت و ساز به علت وخیم بودن اوضاع متوقف شده است. در حال حاضر هزاران کارگر، کاسب و هنرمند بیکار شده اند و برای برآوردن نیاز های خود به دنبال کار می گردند.

وخیم شدن اوضاع اقتصادی زندگی مریضان را نیز تحت تاثیر قرار داده است. مردم کشمیر اشغال از قبل نیز با بحران اقتصادی روبرو بودند و از چهار ماه گذشته اوضاع وخیم تر شده است. اوضاعی که دولت هندوستان در کشمیر اشغالی بوجود آورده است بخوبی نشان می دهد که او به دنبال نسل کشی مسلمانان کشمیر می باشد. وقتی از تاجران و مغازه داران پرسیده می شود که چرا مغازه ها را باز نمی کنید آنها جواب می دهند که اوضاع عادی نیست. شبکه های تلفن های همراه و انترنت نیز تعطیل می باشد. وقتی رهبران سیاسی نیز زندانی شده اند چگونه اوضاع می تواند عادی شود؟ تاجران قبول دارند که اگر آنها از خانه بیرون آیند هم زندگی آنها و هم مال آنها در خطر خواهد افتاد لذا آنها ماندن در خانه را ترجیح می دهند.

اقدامات ظالمانه نیروهای ارتش هندوستان و دستگیری جوانان کشمیری

چنانکه گفتیم در هر اینچ سرزمین کشمیر اشغالی نیروهای ارتش حضور دارند. هر کجای منطقه توسط ارتش هندوستان مسدود است و منع آمد و رفت برقرار است. حتی در روز روشن به وسائل نقل و حمل عادی اجازه مرور و عبور داده نمی شود. مردم کشمیر بعد از 14 مرداد جهت استیفای حقوق خود به خیابان ها آمده بودند ولی نیروهای ارتش هندوستان تظاهر کنندگان را سرکوب کرده و آنها را هدف اقدامات خشونت آمیز قرار دادند و تعداد کثیری از جوانان را دستگیر و زندانی نمودند. امروز نیز هر کجای کشمیر صدای اعتراض شنیده شود نیروهای نظامی هندوستان با شلیک گاز اشک آور و تفنگ ساچمه ای تظاهر کنندگان را مورد هجمه قرار می دهند. وقتی شب می شود نیروهای نظامی هندوستان عملیات جستجو انجام می دهند و جوانان را در خانه هایشان و جلوی چشم های پدر و مادر کتک می زنند و دستگیر می نمایند. این عملکرد خشن و مبتنی پر زور نیروهای نظامی هندوستان باعث شده است تا سکوت مرگبار پر تمامی منطقه کشمیر حکمفرما شود.

دولت هندوستان از یک طرف ادعا می کند که اوضاع منطقه کشمیر اشغالی عادی است ولی دستگیری جوانان بدستور ادامه دارد. دو ماه قبل از تصمیم 14 مرداد تعداد زیادی از جدایی طلبان دستگیر شده بودند. بعد از این تصمیم نیز سروزیر ها و وزرای سابق کشمیر اشغالی و صدها تن از فعالان سیاسی حامی هندوستان دستگیر شدند. سپس برای جلوگیری از واکنش احتمالی مردم کشمیر تعداد زیادی از مردم عادی نیز دستگیر شدند و این دستگیری ها هنوز نیز ادامه دارد. طبق یک گزارش به دست آمده، فقط از استان سری نگر کشمیر اشغالی حدود 2200 جوان دستگیر شده اند. بستگان این افراد دستگیر شده از حکایت اوضاع عزیزان خود در زندان به رسانه ها نیز می ترسند چون احتمال می دهند که نیروهای نظامی هندوستان در عوض بلایی بر سر عزیزانشان بیاورند.

مدارس و نهادهای آموزشی کشمیر اشغالی
زندگی معمول مردم به علت اعتصاب و محدودیت های ایجاد شده طی چهار ماه گذشته به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است. همچنین نظام آموزشی که آئنده نسل جوان بر آن متکی است نیز بهم ریخته است. تمامی مردم نگران اند ولی کسی به آنان تسلی خاطر نمی دهد. تمامی حوزه های زندگی مردم در اثر قطع ارتباطات شدیدا متاثر شده است. مردم عادی بالخصوص دانش آموزان، دانشجویان، تاجران و روزنامه نگاران با مشکلات جدی روبرو هستند. دانشجویان می گویند که تعطیلی پیوسته انترنیت روند آموزشی آنها را متاثر نموده و ارتباط آنها از جهان خارج بطور کامل قطع گردیده و در نتیجه نمی توانند در دانشگاه های بین المللی تقاضای بورسیه یا پذیرش داشته باشند. مدت طولانی است که فرم های بچه های مدرسه ای روی دیوار آویزان مانده است. بعضی از بچه های مدرسه ای هستند که هنوز درس اول خود را آغاز نکرده بودند. لاستیک های سرویس های مدرسه ای در اثر ایستادن طولانی مدت خالی شدند و ساختمان های مدارس تبدیل به ویرانه گشته است. جوانانی که به دنبال کار می گردند می گویند که آنها دیگر نمی توانند از طریق انترنیت اقدام به درخواست استخدام کنند. همچنین کسانی که عزیزانش خارج از کشور مشغول تحصیل یا کار می باشند نمی توانند با آنها ارتباط برقرار کنند و احوال پرسی نمایند و این امر آنها را به شدت نگران کرده است. اگرچه دولت هندوستان هر روز کنفرانس خبری برگزار می کند و به دنیا اعلام می کند که اوضاع کشمیر در حال عادی شدن است و به زودی انترنیت و شبکه تلفن همراه نیز وصل می شود ولی واقعیات زمینی برخلاف این گفته ها است. به علت نبود انترنیت تمامی محصلین، نهادهای مالیاتی و اقتصادی، دفاتر خبرگزاری ها و رسانه ها با مشکلات روبرو هستند. خلاصه اینکه در چنین وضعیت مردد مردم کشمیر دچار ترس و اضطراب شده اند.

ناچاری رهبران مقاومت
طی این چهار ماه گذشته حتی یک خبر از رهبران مقاومت در روزنامه ها و رسانه ها نیامده است. علت واضح است و آن اینکه تمامی رهبران آزادی خواه قبل از 14 مرداد زندانی شده اند. طبق اطلاعات بدست آمده نیروهای امنیتی هندوستان این رهبران مقاومت را در زندان شکنجه می کنند و با آنها رفتار غیرانسانی روا می دارند. رئیس جبهه آزادی بخش کشمیر آقای یاسین ملک قبل از دستگیری مریض بوده و اکنون در زندان وضعیت جسمی وی وخیم تر شده است. دولت هندوستان احزاب اصلی سیاسی مانند PDP و کنفرانس ملی را نیز در مضیقه قرار داده است. این احزاب هر از گاهی در حمایت مردم کشمیر اظهار نظر می کردند. اکثر رهبران اصلی سیاسی در خانه زندانی هستند و کسانی که آزاد هستند بسیار ترسیده اند.

وقتی نماینده اسلام تایمز خواست درباره اوضاع جاری کشمیر با چند تن از رهبران و فعالان سیاسی گفتگو نماید آنها به علت ترس طفره رفتند. رئیس کنفرانس آزادی کل کشمیر و یکی از رهبران بزرگ سیاسی سید علی شاه گیلانی قبل از 14 مرداد پیامی خطاب به امت اسلامی داده بود. در این پیام گفته شده بود که هندوستان در کشمیر اشغالی بزرگترین نسل کشی تاریخ بشری را برنامه ریزی کرده است. ایشان اظهار داشت که ما به تمامی مسلمانان عالم هشدار می دهیم که اگر ما در نتیجه جارحیت و نسل کشی هندوستان شهید شدیم و شما ساکت ماندید در روز قیامت جلوی خداوند متعال پاسخگو خواهید بود. سید علی شاه گیلانی نوشته بود که هندوستان می خواهد بزرگترین نسل کشی تاریخ انسانی راه بیاندازد و از خدا می خواهیم که از ما محافظت کند.

سید علی شاه گیلانی در پیام تویتری خود نوشته بود که تمامی مسلمانان عالم این پیام تویتری را به عنوان نجات دهنده جان ما نگاه کنند. ایشان نوشت که اگر در این جنگ همه ما شهید شدیم و شما ساکت شدید روبروی خدا پاسخگو خواهی بود. همچنین میر واعظ عمر فاروق تلاش هندوستان جهت پایان بردن حیثیت استقلال ایالتی کشمیر را محکوم کرد و گفت که حیثیت اختلافی مسئله کشمیر از طریق هیچ اقدام دادگاهی، قانونی یا سیاسی از بین نمی رود و این مسئله باید از طریق مجرای درست حل و فصل شود.

تنش بر مرز مشترک ادامه دارد
در این چهار ماه گذشته تنش میان پاکستان و هندوستان کم نشده بلکه بیشتر هم شده است. مرزها ناامن شده و دولت ها جدی نیستند و مردم دچار تردید اند. تنش میان دو کشور همسایه در حال افزایش است و در کنار ارتش بر مرزها، دولت مردان نیز باهم دست و گریبان هستند. عدم جدیت هر دو دولت تاثیر مستقیم روی مردم کشمیر گذاشته و آنها را نگران کرده است. آتش بر سر مرز مشترک و گلوله باران منظره جنگ را ترسیم می کند. به علت این گلوله باران مردم ساکن مناطق مرزی مجبور به ترک خانه ها شده اند. اگرچه دولت مردان هر دو کشور ادعای امن خواهی می کنند و سیاست مداران و دولت مردان نمی خواهند این تنش ادامه یابد و به دنبال حل و فصل مسائل از طریق گفتگو هستند ولی ضدیت و انانیت مانع می شود.

اگرچه واقعیت این است که گفتگو و مذاکرات تنها راه حل مشکلات می باشد ولی باید این گفتگو صادقانه باشد. اگر ما گذشته روابط هندوستان و پاکستان را بررسی نماییم خواهیم دید که میان آنها مذکرات زیاده برگزار شده است ولی همه بی نتیجه پایان یافته است. هر بار که مذاکرات صورت می گیرد بجای اینکه منجر به حل و فصل اختلافات شود نتیجه آن شدت یافتن اختلافات می گردد. این امر چندین بار منجر به جنگ نیز شده است. گاهی وقتی بعضی از رهبران سیاسی دو کشور خواستند مذاکرات ثمر بخش انجام دهند اکثریت حاضر در دولت و حامیان سیاسی آنها مانع شدند.


جاوید عباس رضوی