هانتر پیش‌تر عضو هیأت مدیره شورای آتلانتیک، دانشگاه وسلیان، مؤسسه دموکراتیک ملی امور بین الملل، انجمن آتلانتیک بلغارستان و انجمن ملی کشورهای جهان سوم بوده است.

او از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ نماینده دائم آمریکا در ناتو و اتحادیه اروپا بود و در این دوران معمار و بنیان گذار اصلی «ناتوی جدید» به شمار می‌آمد. وی نقش عمده‌ای را در اتخاذ سیاست‌ها و تصمیمات شورای آتلانتیک شمالی در اجلاس سران ناتو (در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۷) ایفاء می‌کرد.

هانتر پیش از پذیرفتن این مسئولیت‌ها در ناتو و اتحادیه اروپا، در سال ۱۹۸۱ به عنوان محقق ارشد در بخش مطالعات اروپا و خاورمیانه به مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS) در واشنگتن دی.سی. پیوست و پس از مدتی مدیریت بخش مطالعات اروپا و معاونت بخش سیاست بین‌المللی در این مرکز را بر عهده گرفت. وی از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۳ در سمت‌های مختلفی از جمله، مشاور ویژه لبنان رئیس مجلس نمایندگان آمریکا و مشاور ارشد کمیسیون ملی دو حزبی آمریکای مرکزی (کمیسیون کیسینجر) فعالیت می‌کرد.

او یکی از بنیان‌گذاران مرکز سیاست ملی (نخستین مدیر سیاست خارجی/ امنیت ملی) و یکی از بانیان و گردانندگان مؤسسه علمی دموکراسی بوده است. هانتر در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۹۹۲ به عنوان مشاور ارشد سیاست خارجی «بیل کلینتون» برگزیده شد و همین نقش را در زمان «والتر ماندیل» معاون رئیس جمهور (از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۴) و «ریچارد گپهارت» رهبر اکثریت (در سال ۱۹۸۸)، نیز ایفاء کرد. وی در زمان ریاست‌جمهوری کارتر از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ مدیریت امور اروپای غربی و از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ مدیریت امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی را بر عهده گرفت. او همچنین عضو گروه مذاکره‌کننده آمریکایی در گفت‌وگوهای نوار غزه و کرانه غربی، مدیر اجلاس سران ناتو در سال ۱۹۷۸ و نویسنده اصلی دکترین کارتر برای خلیج فارس است.

آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی اختصاصی خبرگزاری فارس با رابرت هانتر درباره نشست اخیر ناتو است:

نشست ناتو در حالی در انگلستان پایان یافت که اختلافات زیادی میان اعضای این سازمان وجود داشت. به نظر شما مهمترین اختلافات میان اعضای این سازمان چیست؟

مهم‌ترین اختلاف چگونگی برخورد با روسیه است. خیلی از اروپایی‌ها و ترامپ می‌دانند که غرب باید نوعی از رابطه با روسیه را داشته باشد که برای هر دو طرف کارایی داشته باشد. با این حال طبقه سیاسی آمریکا چنین چیزی را رد می‌کنند. دوم این‌که ناتو در خارج از اروپا تا چه حد «برد و کشش» خواهد داشت؟ من این سوال که آیا «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا از ماده ۵ پیمان ناتو (حمله به یک کشور عضو، حمله به همه کشورهای ناتو قلمداد می‌شود) حمایت بی‌قیدوشرط و همه‌جانبه خواهد کرد یا خیر، به‌صورت حل نشده کنار می‌گذارم. همچنین هنوز هیچ‌کس به درک کاملی از تأثیرات مخرب برگزیت بر امنیت اروپا نرسیده‌ است.

ناتو از تهدیداتی چون تهدیدات فضایی و سایبری به عنوان تهدیدات جدید علیه این سازمان نام برده است. آیا ناتو قادر است با این تهدیدات مقابله کند؟

ناتو در ارتباط با مسائل سایبری به عنوان یک چالش بزرگ کار خود را شروع کرده است. قابلیت‌ها و توانایی کافی در میان اعضای ناتو برای کار در این زمینه وجود دارد، اما تلاش بسیار بیشتری مورد نیاز است.

به نظرم ناتو درگیر مسائل فضایی نمی‌شود، چون توانایی کافی در این ارتباط وجود ندارد و معتقدم که دولت ترامپ منافع آمریکا را از دریچه ایجاد یک مرکز فرماندهی جدید فضایی نمی‌بیند. این مسئله به بروکراسی خواهد انجامید که در صورت امکان، نیاز به کار با دیگران در ارتباط با قوانین حاکم بر فضا را - خارج از محدوده مسائل تسلیحاتی - کم‌اهمیت خواهد کرد. نیاز واقعی کنترل تسلیحاتی است نه مسلح سازی.

ناتو از چین و روسیه به عنوان تهدید یاد می‌کند اما همه اعضای ناتو از جمله فرانسه و آلمان این دو کشور را مانند آمریکا تهدید نمی‌دانند. با وجود این سطح از اختلافات آینده این سازمان چگونه خواهد بود؟

غرب باید بتواند با روسیه مقابله کند و البته برعکس. «جورج بوش» پدر و کلینتون این موضوع را درک کردند. آمریکا نیاز دارد به جایی بازگردد که بتواند دوباره بر سر این موضوع به‌طور منطقی بحث کند، اما این موضوع تا زمانی که «عامل روسیه» بخشی از فرایند استیضاح است، ممکن نخواهد بود. چین یک رقیب واقعی بزرگتر است. ناتو محلی برای مباحث و مسائل غیرنظامی نیست و تنها چند متحد ناتو می‌توانند حتی معمولی‌ترین حضور دریایی را در شرق دور داشته باشند. مسائل چین مربوط به حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و دیگر حوزه‌های غیرنظامی است. فقط آمریکا و به میزان محدودتری کانادا نقشی نظامی نقشی را در مقابله چین دارند.

«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه از «مرگ مغزی» ناتو صحبت کرده بود. آیا با ارزیابی او موافق هستید؟

نه موافق نیستم. صحبتهای ماکرون در واقع رهبری (ناتو) را به چالش کشید.

ترامپ در حاشیه نشست ناتو از احتمال خروج فرانسه از سازمان ناتو خبر داده بود. آیا ممکن است فرانسه از ناتو خارج شود؟

چنین چیزی ممکن است. اما با توجه به این یک سال، چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد. فرانسه به ناتو بیش از مسائل نظامی از نظر سیاسی نیاز دارد. اگر چنین اتفاقی بیافتد و فرانسه ناتو را ترک کند، این کشور منزوی خواهد شد و هیچ کس به فرانسه به‌عنوان یک نیروی رقیب در اروپا توجهی نخواهد داشت. نه این موضوع خیلی جدی نیست.

نشست سران ناتو در هفتادمین سالگرد تأسیس این نهاد ۱۲ و ۱۳ آذر ماه با حضور سران ۲۹ کشور عضو از جمله ترامپ، «بوریس جانسون» نخست‌وزیر بریتانیا، «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان، ماکرون و «جاستین ترودو» نخست‌وزیر کانادا در لندن برگزار شد.

در پایان نشست ۲ روزه سران ناتو در لندن، بیانیه‌ای ۹ بندی صادر شد. در بیانیه مذکور تأکید شده که ناتو به عنوان بنیادی برای دفاع دسته‌جمعی باقی خواهد ماند. اقدامات تهاجمی روسیه نیز به عنوان تهدیدی برای امنیت منطقه آتلانتیک و یورو اعلام شد. در این بیانیه به افزایش نفوذ چین و سیاست‌های بین‌المللی آن و فرصت‌ها و چالش‌هایی که فراهم شده نیز اشاره و تأکید شده که باید در ائتلاف ناتو به صورت همزمان به این موضوع رسیدگی شود. در بیانیه مذکور همچنین عنوان شده که ناتو ائتلافی دفاعی بوده و تهدیدی برای هیچ کشوری به شمار نمی‌آید. از سوی دیگر این سازمان بر تعهد خود برای امنیت و ثبات در افغانستان تاکید کرده است. در این بیانیه همچنین اعلام شد که مقدونیه شمالی به‌زودی به عضویت ناتو در خواهد آمد.

نشست مذکور در حالی برگزار شد که اختلافات بین اعضای این سازمان بر تصمیم گیری های آن سایه افکنده بود و نهایتا هم بیانیه ای ۹ ماده‌ای صادر شد. «استفن لندمن» نظریه‌پرداز آمریکایی می‌گوید ناتو به منافع امپریالیستی آمریکا خدمت می‌کند، واشنگتن حدود ۷۵ درصد بودجه ناتو را تامین می‌کند و از این سازمان به عنوان ابزاری علیه دیگر کشورهای مستقلی استفاده می‌کند که می‌خواهد آن‌ها را به دولت‌هایی دست نشانده تبدیل کند، منابع آن‌ها را غارت کند و از مردم شان بهره‌کشی و سوء استفاده کند.