عربستان و امارات با یکهزار و 200 نیروی نظامی عربستانی و 800 سرباز اماراتی باعنوان نیروهای سپر جزیره در 15 مارس 2011 میلادی به درخواست دولت بحرین وارد این کشور شدند.

در سایه این حمایت مستقیم نظامی و پشتوانه سیاسی سکوت دولت های غربی مدعی حقوق بشر، طی این مدت، نه تنها رژیم آل خلیفه در رویه های گذشته خود یعنی تبعیض قائل شدن میان شهروندان، وجود بی عدالتی، فساد در خاندان حاکم و حکومت دیکتاتوری تغییری ایجاد نکرد بلکه در نتیجه اجرای سیاست مشت آهنین صدها نفر از معترضان و انقلابیون در اعتراض های خیابانی و زیر شکنجه های وحشیانه ماموران امنیتی زندانها کشته و هزاران نفر زخمی و کثیری دیگر از شهروندان با حبس های طولانی مدت در دادگاه های نمایشی و ناعادلانه به زندان افتادند. در این میان تعدادی از چهره های سرشناس معترضان نیز که حکومت نسبت به تبعات اعدام و زندانی کردن آنها واهمه داشته با حکم غیرانسانی لغو تابعیت و بیرون راندن از کشور مواجه شدند.

حال چندین سال پس از اشغال نظامی بحرین و سرکوب قیام مردمی بحرینی ها، تعدادی از فعالان حقوقی و اجتماعی به مناسبت نهمین سالگرد ورود نیروهای سپر جزیره به بحرین کمپینی به نام «سرزمین ما مخالف اشغالگری است» به راه انداخته و خواهان پیوستن بیشتر بحرینی ها به این کمپین شده اند. به گزارش رسانه منامه پست، در همین راستا تعداد زیادی از این افراد در برابر سفارت عربستان در برلین پایتخت آلمان تحصن کرده و بر حق ملت بحرین برای تعیین سرنوشت خود و اخراج اشغالگران از سرزمین شان تاکید کردند.

شرکت کنندگان در این تحصن نقض حقوق بشر و جنایت های نیروهای سپر جزیره در سرکوب اعتراض های مردمی بحرین را که خواهان برقراری دمکراسی و تعیین حق سرنوشت بودند، محکوم کردند.
متحصنان برخی از تصاویر جنایت های نیروهای سپر جزیره در بحرین، شهدای بحرین از جمله شهید «احمد فرحان» و تخریب تعدادی از مساجد شیعیان در این کشور را در دست داشتند.
شرکت کنندگان در این تحصن از مقامات عربستان خواستند تا به دخالت نظامی و سیاسی در بحرین پایان دهند و نیروهای سپر جزیره را به سرعت از این کشور خارج کنند.
 
بحرین محل اختلاف در سپر جزیره
شورای همکاری خلیج فارس در منشور تأسیس خود در سال 1981 هیچ اشاره ای به همکاری های دفاعی نکرد. اما سه سال بعد در 1984، رهبران این شورا ایجاد یک واحد نظامی مشترک به نام نیروی سپر شبه جزیره را تصویب کردند. اصلی ترین هدف و وظیفه این نیرو به عنوان بازوی امنیت جمعی پاسخگویی مشترک به تجاوز نظامی علیه یک کشور شورای همکاری خلیج فارس بود.

این شورا که مرکز فرماندهی آن در عربستان می باشد با نیرویی حدود 4000 هزار نفر ماموریت خود را آغاز کرد اما در طول نزدیک به 4 دهه گذشته، به اذعان ناظرانی چون کریستوفر دیویدسون ، متخصص مسائل خاورمیانه در دانشگاه دورام انگلیس، در اجرای کامل این هدف یعنی ایجاد بازدارندگی در برابر تهدیدات مشترک به دلیل اختلافات موجود میان اعضا ناموفق عمل کرده است که نمونه آن را می توان در ناتوانی این نیرو در دفاع از کویت در مقابل حمله ارتش بعثی در دهه 90 میلادی مشاهده کرد. این ناکارآمدی تا آنجا پیش رفت که حتی در سال 2007 این کشورها تصمیم به انحلال این نیرو گرفتند.

با این حال چند سال بعد و در نوردیدن مرزهای کشورهای جهان عرب توسط امواج بهار عربی موجب شد تا بخشی از  نظام های محافظه کار عربی حاشیه خلیج فارس درصدد برآیند تا برای ایجاد سد در برابر تسری اعتراضات به این منطقه تفسیری موسع از تهدیدات امنیتی را انجام دهند و بر بحران معنای موجودیت این نیرو غلبه کنند. لذا اعزام این نیروها به بحرین به منظور قیام با انقلاب مردمی در این کشور به اولین ماموریت سپر جزیره در رابطه با یک تهدید داخلی تبدیل شد.
چنین برداشتی از ماموریت نیروهای سپر جزیره اما فورا به محل اختلاف میان این کشورها تبدیل شد. کویت، عمان و قطر از اعزام نیرو به بحرین خودداری کردند و این اختلاف بر سر ماموریت اصلی نیروهای سپر جزیره به نظر می رسد که تاکنون نیز تداوم داشته است. به طور مثال در 21 دسامبر 2019 هنگامی که حکومت کویت دکتر غدیر عسیری را به عنوان وزیر امور اجتماعی به پارلمان معرفی کرد این انتصاب موجب مطرح شدن مجدد اختلاف نظر گسترده میان کویت و بحرین در مورد حضور نیروهای سپر جزیره در بحرین شد چرا که این شخصیت سیاسی کویتی بارها دیدگاه های مخالفت آمیز و تندی علیه سرکوب قیام بحرین در سال 2011 و مداخله نیروی سپر شبه جزیره اتخاذ کرده بود. و حال این انتصاب از نظر سعودیها و رژیم آل خلیفه به معنای به دهن‌کجی کویت به توجیهات تداوم حضور نیروهای سپر جزیره در بحرین بوده است.
 
آتش زیرخاکستر اعتراضات و توجيهات بی پایه تداوم اشغالگری
عربستان سعودی هر بار در مواجهه با انتقادات بین المللی از نقش سرکوبگرانه و اشغالگرانه نیروهای سپر جزیره در بحرین با مبنا قرار دادن دعوت رسمی منامه از این نیروها به توجیه آن پرداخته اند. از طرف دیگر سعودی ها و بحرینی ها بر عدم دخالت نیروهای سپر جزیره در تحلات داخلی این کشور تاکید دارند به صورتی که در اواخر ماه مارس 2011 فرمانده نیروی سپر شبه جزیره اظهار داشت كه نقش اصلی این نیرو در بحرین این است كه "از زیرساختهای نظامی مهم و استراتژیك بحرین در برابر هرگونه دخالت خارجی محافظت کرده و از مرزهای بحرین محافظت كند".

حال اما حدود 9 سال پس از اشغال نظامی بحرین، دیدگاه مخالفت آمیز افکار عمومی بحرین آن است تداوم حضور نیروهای نظامی عربستان در بحرین در نبود هیچگونه تهدید خارجی برای مرزهای ملی و حاکمیتی این کشور، خود بزرگترین تهدید برای حاکمیت ملی بحرین می باشد. در واقع این دیدگاه هر روز در حال پررنگتر شدن است که عربستان به دنبال آن است تا در بلندمدت و در فرصت ممکن شیعیان جزیره بحرین را به خاک خود منضم کند. شیعیان در بحرین که اکثریت 70 درصدی را دارا هستند طبیعتاً در صورت برقراری دموکراسی در این کشور قدرت خواهند یافت و ریاض از این موضوع بسیار واهمه دارد بنابراین چناچه بحرین با عربستان ادغام شود در جامعه جدید، شیعیان هردو کشور بر رویهم نیز در اقلیت قرا خواهند گرفت و روزگار سختی تحت سیطره وهابیون خواهند داشت.

از طرف دیگر تداوم حضور نیروهای سپر جزیره در بحرین با چراغ سبز غربی ها نشاندهنده نگرانی این کشورها از وجود آتش زیرخاکستر نارضاتی ها در تحولات بحرین می باشد.