آمریکا با پای خود از عراق و سوریه نمی‌رود

این تحرکات میدانی ممکن است خیلی از کارشناسان و ناظران را گیج و سردرگم کند، و آنها واقعا ندانند که واشنگتن دقیقا به دنبال چیست و حتی مشاهده این شرایط، ممکن است نوعی درهم‌ریختگی و بلاتکلیفی سیاسی سران کاخ سفید را به ذهن متبادر کند.

ولی از نگاه کسانی که نسبت به مطامع آمریکا در منطقه، نگاه عمیق‌تری دارند، شرایط عراق و سوریه برای آنها‌، یک معادله چند مجهولی و پیچیده نیست؛ آنها می دانند که آمریکا می‌خواهد به هر ترتیبی که شده، سلطه‌اش را حفظ بکند و تنها مجهولی که وجود دارد، این است که واشنگتن چه حقه جدیدی را می‌خواهد اجرا بکند؛ آیا می‌خواهد زمان بخرد و بار دیگر با راه‌اندازی آشوب‌های خیابانی، شانس ماندن خود در عراق را امتحان کند و یا به دنبال توطئه‌های دیگری است؟ آخرین موضعگیری کاخ سفید در قبال دولت جدید و در حال شکل‌گیری عراق، همین معادله تک‌مجهولی را تایید می‌کند؛ «گابریل سوما» مشاور رئیس‌جمهور آمریکا، از «مصطفی کاظمی» نخست‌وزیر مکلف عراق، خواست از تظاهر‌کنندگان(آشوبگران خیابانی) حمایت کند. این در حالی است که عراق چند ماهی است که آرام است و اصولا تظاهراتی در خیابان‌های این کشور برگزار نمی‌شود.

در هر حال، در عراق و سوریه نباید دست روی دست گذاشت و منتظر ماند و دید که اشغالگران آیا خودشان خارج می‌شوند یا نه. مردم‌، گروه‌های سیاسی و دولت‌های عراق و سوریه باید روی این موضوع متمرکز شوند که چطور باید آمریکا را اخراج کنند. البته، این اخراج ممکن است هزینه‌هایی را به دنبال داشته باشد، ولی به طور مشخص، هزینه انفعال و وقت تلف‌کردن، بسیار بیشتر خواهد بود.