چند سال قبل مقاله‌ای مفصل با عنوان "دموکرات‌های غربی دیکتاتوری را انتخاب می‌کنند که جهان را نابود می‌کند" نوشته و آن را در سایت شبکه "المیادین" منتشر کردم. محتوای این مقاله سیاسی اینگونه بود: نظام لیبرال سرمایه‌داری غرب روزی دیکتاتور جنایتکاری را انتخاب می‌کند که به خطر و تهدیدی علیه آن تبدیل می‌شود و ارکان نظام جهانی را تضعیف می‌کند. در این مقاله تأکید کردم که "آدولف هیتلر" و "بنیتو موسولینی" و دیگران از طریق انتخابات آزاد بر کرسی قدرت نشستند ولی با این حال نظام‌های دیکتاتور و وحشیانه‌ای تشکیل دادند که خطری علیه جهان شدند.

"دونالد ترامپ" رئیس‌جمهوری آمریکا نیز مستثنی نیست؛ رفتارهای خصمانه او در مقابل تمامی دشمنانش در داخل آمریکا و خارج از آن، بی‌نظمی و عملکرد ضعیف آن در مدیریت کشور ابرقدرت جهان و نیز عهدشکنی بی‌شرمانه او و نقض تمامی توافقنامه‌های بین‌المللی- از جمله توافق هسته‌ای با ایران-، که ایالات متحده با کشورهای جهان امضا کرده است، به خوبی گواهی بر دیکتاتور بودن نظام آمریکا است. حال این سوال مهم مطرح می‌شود که آیا تمامی تحلیل‌ها و دیدگاه‌ها درباره دونالد ترامپ گفته می‌شود به واقعیت تبدیل می‌شود یا خیر.

بارزترین مثالی که عهدشکنی ترامپ و زیر پا گذاشتن توافقنامه‌های بین‌المللی از سوی او را نشان می‌دهد، توافقنامه هسته‌ای ایران می‌باشد که به توافق ایران و 5+1 معروف است. این توافقنامه به تصویب شورای امنیت رسید تا اجرای آن را برای تمامی طرف‌های امضاکننده تضمین کند ولی دونالد ترامپ به محض ورود به کاخ سفید، این توافق را نادیده گرفته و لغو کرد و در این میان، کشورهای امضا کننده آن نتوانسته‌اند اقدام قابل توجهی انجام دهند و تصمیم گرفتند از تدابیر وقیحانه دولت جدید آمریکا تبعیت کنند.

دولت جدید آمریکا همین رویکرد ظالمانه را درخصوص جمهوری بولیواری ونزوئلا نیز اتخاذ و این کشور را تحریم اقتصادی، سیاسی، دیپلماتیک و رسانه‌ای کرد و بخش طنزآمیز این ماجرا آنجاست که ایالات متحده و کشورهای غربی همسو با آن، تلاش می‌کردند "نیکلاس مادورو" رئیس‌جمهور منتخب ونزوئلا را کنار بزنند و "خوان گوایدو" چهره معارض را رئیس‌جمهور این کشور معرفی کنند؛ رئیس‌جمهوری که از سوی ملتش انتخاب نشده است!!

بدتر از این امر، این‌که بسیاری از کشورهای غربی با وقاحت و بی‌شرمی تمام هنجارها و قوانین بین‌المللی را به منظور جلب رضایت دولت آمریکا و تسلیم شدن به آن زیر پا گذاشتند.
دولت آمریکا به موجب سیاست‌های خصمانه علیه ایران و ونزوئلا، تحریم‌های ظالمانه‌ای علیه این دو کشور وضع کرد و این کشورها محاصره اقتصادی شده‌اند و تمامی بانک‌ها از تعامل با آنها ممنوع شده‌اند. دولت آمریکا همچنین این کشورها را در زمینه خرید و فروش مشتقات نفتی و غیره تحریم و دارایی‌های‌شان را در بانک‌های جهان مصادره کرده است که البته هدف مشخص است و آن ساقط کردن نظام‌های‌شان که مخالف هژمونی آمریکا و سیاست‌های اقتدارگرایانه آن.

سیاست خارجی آمریکا در دوران اخیر به سیاست بسیار خصمانه و تهاجمی تبدیل شده است و اکثر تحلیلگران غربی، رفتار این دولت را به رفتار یک سگ دیوانه‌ با غریزه وحشی تشبیه کرده‌اند؛ چرا که آمریکا توافقنامه‌های بین‌المللی را که به عنوان یک کشور بزرگ صنعتی متعهد به اجرای آن شده، لغو کرده است و در تبع چنین نقض عهدهایی، به نابودی محیط زیست جهانی کمک کرده است.

دولت آمریکا تصمیم گرفت توافق اقلیمی پاریس، توافق تجاری با کانادا و مکزیک، توافق هسته‌ای با ایران، توافق‌های تجاری و فنی با جمهوری خلق چین‌، توافق کنترل تسلیحاتی با فدراسیون روسیه، توافق آسمان باز با روسیه و ناتو را لغو کند و همچنین کمک به نهادهای بشردوستانه وابسته به سازمان ملل مانند سازمان بهداشت جهانی را محدود کند. حتی متحدان آمریکا در ناتو و اتحادیه اروپا نیز از تعدی‌ها و اقدامات سختگیرانه دولت واشنگتن در امان نبوده‌اند؛ به گونه‌ای که آمریکایی‌ها از جدایی‌طلبان پوپولیستی اروپایی برای خروج از اتحادیه اروپا حمای و آنها را ترغیب به ترک این اتحادیه كرده‌اند.

آمریکا همچنین از تجاوز عربستان سعودی و امارات به یمن قاطعانه حمایت کرده و در مقابل کنگره که در تلاش برای توقف فروش تسلیحات و مهمات جنگی به این دو کشور متجاوز علیه یمن بود، ایستاد. دولت آمریکا همچنین آشکارا از رژیم اشغالگر صهیونیستی که حقوق ملت فلسطین را در روز روشن نقض می‌کند، حمایت می‌کند و به این رژیم چک سفید امضا برای (تصاحب کردن) قدس شریف، کرانه باختری و بلندی‌های جولان سوریه داده است. آمریکا تمامی این سیاست‌های خودسرانه و جانبدارانه از رژیم صهیونیستی را در چارچوب طرح موسوم به "معامله قرن" پیش می‌برد؛ هر چند این طرح به فضل مخالفت قاطعانه فلسطینی‌ها با آن خنثی شده است.

در این میان، ایران که افزون بر 40 سال تحت تحریم‌های اقتصادی، نظامی و سیاسی دولت‌های آمریکا قرار دارد، در بیشتر موارد آمریکایی‌ها را به چالش کشیده است. طی ماه جاری میلادی، دولت ایران 5 نفتکش حامل سوخت و تجهیزات پالایشگاهی به جمهوری بولیواری ونزوئلا فرستاد و همگی آنها بدون هیچ مانعی به بنادر ونزوئلا رسیدند. این نفت‌کش‌ها از سواحل ایران راه افتاده و از تنگه هرمز گرفته تا دریای العرب، خلیج عدن، تنگه باب المندب، دریای سرخ و تنگه کانال سوئز و نیز دریای مدیترانه و تنگه جبل طارق عبور کرده و با گذر از اقیانوس آرام به دریای کارائیب رسیدند، و هنگام ورود به دریای کارائیب و سواحل و بنادر جمهوری ونزوئلا توسط تعدادی از رزم‌ناوها و بالگردهای ونزوئلا اسکورت شدند.

دولت دونالد ترامپ، تهدید کرد که مسیر عبور کاروان دریایی ایران را قطع خواهد کرد و اجاره نخواهد داد این دو کشور تحریم‌شده( طبق قانون آمریکا) محاصره را بشکنند؛ در حالی‌که این کاروان در امنیت به مقصد خود رسید؛ زیرا که پاسخ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به اظهارات و تهدیدهای دولت آمریکا بسیار سریع و قاطع بود و سپاه هشدار داد که هرگونه اقدام غیرمسئولانه درخصوص نفت‌کش‌های ایرانی با واکنش فوری و تکان‌دهنده علیه منافع کشور متجاوز همراه خواهد شد. در واقع ایران تجربیات عینی در رویارویی با هرگونه تعدی و تهدیدهای آمریکایی‌ها دارد.

بسیاری از داده‌های علمی موسسات پژوهشی دیجیتالی آمریکا در حوزه‌های اقتصاد و تکنولوژی می‌گویند که جایگاه برخی از کشورها و ملت‌های‌شان در جهان ارتقا پیدا کرده و این کشورها جای برخی کشورهای پیشرو را گرفته‌اند و قانون توسعه انسانی اراده واقع‌گرایانه خود را بی‌طرفانه تحمیل خواهد کرد و ایالات متحده آمریکا که به پیری و فرسودگی و نژادپرستی دچار شده، شبیه امپراتوری‌های پیش از خود، مانند امپراتوری قدرتمند شوروی و امپراتوری انگلیس شده است که زمانی صاحب دولت و ارتشی قدرتمند بودند ولی الان از چنین جایگاهی برخوردار نیستند.

عبدالعزیز صالح بن حبتور - نخست‌وزیر دولت نجات ملی یمن