به گزارش
اسلام تایمز، جام جم آنلاین درخصوص آنچه در مینیاپولیس و دیگر شهرهای آمریکا میگذرد، گفتوگویی با پروفسور نوام چامسکی، نظریهپرداز، فیلسوف و زبانشناس مشهور آمریکایی انجام داده است که مهمترین محورهای آن در ادامه از نظرتان میگذرد. نوام چامسکی، زبانشناس و نظریهپرداز مشهور آمریکایی است که بهعنوان پدر زبانشناسی نوین هم شناخته میشود.
- من میخواهم برای شما از آمریکا سخن بگویم؛ کشوری که اصول و مبانی اولیه اجتماعی و سیاسی آن بر پایه بردهداری و تبعیضنژادی شکل گرفتهاست. زمانی که در سال 2014 میلادی، حوادث فرگوسن (در اعتراض به مرگ مایکل براون، جوان سیاهپوست توسط پلیس) رخداد نیز تاکید کردم که نژادپرستی در جامعه آمریکا نهادینه شده و حتی این موضوع از زمان پایان جنگ داخلی در کشورمان بیشتر ملموس است.
- شما میتوانید بهخوبی ببینید که طی بیش از سهدههاخیر، سیاهپوستان در آمریکا چه وضعیتی داشته و چه تبعیضهایی علیه آنها اعمال شدهاست. اگرچه مطابق اصلاحات قانوناساسی در آمریکا قرار بود بردههای سیاهپوست آزاد شوند اما این توافق تنها به مدت یک دهه انجام شد. پس از آن شاهد اعمال محدودیتهای دوباره علیه سیاهپوستان بودیم. بسیاری از سیاهپوستان به نیروی کار سفیدپوستان تبدیل شدند و برخی از آنها نیز به دلیل استنکاف از این موضوع، بهراحتی زندانی میشدند.
- آنها 400 سال قبل به جامعه آمریکا (به عنوان برده و نیروی کار) آورده شدهاند. اما از آن زمان تاکنون، سیاهپوستان تنها چند دهه و آن هم بهصورت محدود قدرت ورود به مناسبات اجتماعی و طبیعی در ایالاتمتحده را داشتهاند. در طول این سدهها، برخی بردهداران مانند توماس جفرسون (رئیسجمهور آمریکا بین سالهای 1801 تا 1809 میلادی) از آزادسازی هزاران برده واهمه داشتند. آنها از اینکه قربانیان بردهداری و نژادپرستی در آمریکا قیام کنند و حقوق اولیه خود را مطالبه نمایند، وحشت داشتند.
- تاریخ آمریکا به یاد دارد که در قرن نوزدهم، بردهداری شکل جدیدی به خود گرفت. سیاهپوستان به بهانههای واهی دستگیر میشدند و به عنوان زندانی از آنها بهرهکشی میشد. به عبارت بهتر، بردهداری از شکل مستقیم و قبلی خود (که در آن سرمایهداران صاحب بردهها بودند) خارج و دولت خود عهدهدار بهرهکشی از سیاهپوستان شد. در طول سالها و دهههای بعد نیز این نژادپرستی در جامعه آمریکا نمودی کامل داشت. پس آنچه امروز در آمریکا میگذرد، پشتوانه و ریشهای تاریخی دارد.
- دولت زمانی که سیاهپوستان را به بهانههای غیرواقعی و واهی به زندان میاندازد، آنها نهتنها به نیروی کار تبدیل میشوند (بهعنوان زندانیانی که اجبارا باید کار کنند)، بلکه دیگر کارفرمایان ترسی از قیام و اعتراض آنها ندارند. به عبارت بهتر، زندانیان سیاهپوست که تحت تملک دولت آمریکا هستند، بسیار کارایی بیشتری برای نژادپرستان و صاحبان قدرت نسبت به دوران بردهداری دارند. صاحبان سرمایه اگر خود مستقیما به بردهداری روی بیاورند، باید هزینه آن را بپردازند و حتی بخشی از سرمایه خود را صرف نگهداری بردگان کنند اما برای آنها بسیار فوقالعاده خواهد بود که دولت این هزینهها را بپردازد.این نوع بردهداری غیرمستقیم، تا دوران جنگ جهانی دوم ادامه داشت.
- پس از دهه 1980 میلادی، معادله دوباره تغییر کرد. دولتهای آمریکایی، زندگی سیاهپوستان را به یک زندگی مجرمانه و پرهزینه تبدیل کردهاند. بهعنوان مثال، رونالد ریگان یک نژادپرست بود. او در جریان مبارزه با حمل و نقل مواد مخدر، عملا کاری کرد که سیاهپوستان در محدودیت مطلقی قرار گیرند و حتی آزادی از زندان برای آنها ناممکن باشد. از دوران رونالد ریگان تاکنون، برخوردهای سخت و نژادپرستانه با سیاهپوستان بدتر شدهاست. در این میان، به نظر من تفاوتی میان دو حزب دموکرات و جمهوریخواه وجود ندارد و هر دو حزب زمانی که در قدرت حضور داشتهاند، به این روند دامن زدهاند.
- ترامپ در یک نگاه کلی، به دنبال تجمیع ظرفیتهای حمایتی و سیاسی طرفداران نژادپرستی و ملیگرایان افراطی به سود خود است. بنابراین، او از اینکه تظاهراتها به اغتشاش کشیدهشود، رضایت دارد و هر اقدامی را در راستای تشدید این روند صورتمیدهد. ترامپ قصد دارد فضا را برای مانور راستگرایان (ملیگرایان) افراطی در آمریکا فراهم کند زیرا او معتقد است که هر اندازه نژادپرستان و ملیگرایان رادیکال قدرت بگیرند، این ماجرا به سود او خواهد بود.
- خواسته معترضین مشخص است. آنها خواستار کاهش خشونت پلیس علیه سیاهپوستان هستند، اما ترامپ این مطالبه حداقلی را نیز سعی دارد برای خود به یک دستمایه جهت تقویت جریان نژادپرستی و ملیگرایی افراطی قرار دهد.
- ریشهکنکردن نژادپرستی در آمریکا دور از دسترس نیست، اما این مسیر طولانی و سخت خواهد بود. راهحلی جادویی و فوری برای حل این معضل نهادینهشده در حکومت و جامعه آمریکا وجود ندارد. آموزشهای اجتماعی صحیح، بهادادن به رنگینپوستان، بررسی ریشهای بحران نژادپرستی در آمریکا و ... ازجمله راهکارهایی است که مخالفان نژادپرستی باید نسبت به آنها توجه کنند.