لبنان و ضرورت حفظ صلح داخلی

لبنانی ها همواره تمایل دارند پایبندی خود به "همزیستی مسالمت آمیز" را نشان دهند اما صراحتا باید گفت استفاده از این واژه در مناسبت های مختلف می تواند دال بر زندگی به اجبار و زور در کنار دیگران و پذیرفتن آن باشد که همین مساله موجب شده تا کسانی که با نان فتنه انگیزی و تفرقه زندگی می کنند طرح های خود را درهر فرصت مناسبی تصویب و اجرایی کنند.

شنبه سیاه در لبنان به خیر گذشت اما شاید تکرار شود و حوادث و مناسبت ها و جریانات آتی ، بار دیگر موجب بروز اختلافات و فتنه و جنگ های مذهبی در لبنان شود.
نیروهای امنیتی لبنان، پس از حوادث شنبه از ناکام گذاردن تلاش 4 گروه خبر دادند که برای اقدامات خشونت آمیز روز شنبه همزمان با اعتراض ها برنامه ریزی می کردند. اعتراض هایی که به وضعیت نامناسب معیشتی بود اما عمدا یا تصادفا به تظاهرات ضد سلاح مقاومت تبدیل شد.

این در حالی است که نیروهای امنیتی از شواهد و قرائن زیادی خبر دادند که حاکی از اجرای طرح هایی برای لبنان است. به ویژه از پیوستن افرادی با نژادهای مختلف به این گروه ها و اینکه این افراد هیچ رابطه ای با گروه های تروریستی ندارند بلکه مجری سیاست هایی هستند که به تازگی وارد لبنان شده است. می توان گفت ، برخی افراد در لبنان با طرح های جدید در صدد تحقق اهداف قدیمی هستند.

در اینجا باید کمی به گذشته بازگشت یعنی زمانی که تظاهرات لبنان در اعتراض به وضعیت معیشتی آغاز شد که دارای درخواست های منصفانه ای بود و همه لبنانی ها را متحد کرده بود اما دیری نپایید صف بندی معترضین با طرح درخواست های جدیدی از جمله خلع سلاح مقاومت ،تغییر کرد.

عرصه لبنان هم چنین با اعلام دولت جدید به نخست وزیری حسان دیاب، با برگزاری تظاهرات و اعتراض هایی خشونت امیز و درگیری با نیروهای امنیتی و آتش زدن اموال عمومی همراه شد.

این صحنه ها ارتباط تنگاتنگی با حوادث شنبه گذشته دارد؛ بویژه اگر تلاش های سیاسی نیروهای خارجی را در نظر بگیریم که با برخی طرف های لبنانی دیدار کردند و همین دیدارها بستر را برای اقدامات تحریک آمیز علیه طرف های معین دیگری فراهم کرد و به تئوری تحریم برای مقابله با دولت جدید دامن زد. (این دولتی است که آمریکا به آن به عنوان دولت حزب الله و هم پیمانانش نگاه می کند).

لبنان همواره شاهد فعالیت های خارجی چه کشورها و سازمانها یا گروههای مختلف بوده اما نواختن این کشورها، گروهها و مجموعه ها بر ساز طائفه گری و مذهب گرایی یعنی اینکه سناریوهای از پیش تعیین شده ، بسیار خطرناکتر از دوره گذشته است (برخی منابع می گویند افراد نفوذی در این گروه ها شخصا اقدامی انجام ندادند.)

بستر این خطرات در رسانه ها، سیاست و سوء استفاده از درخواست های مردمی است. به این معنا که مردم را به بهانه درخواست های معیشتی برای رفتن به خیابان تحریک کنی و با پوشش های رسانه ای همراه آنان شده و مسائل را به مسیر دیگر و خلاف جهت هدایت کنی و به منافع سیاسی خود دست یابی .
این گزارش ها حاکی است؛ برخی رسانه های لبنانی و شبکه های تلویزیونی در ملتهب کردن فضای لبنان در روز شنبه دست داشتند. بدون شک هر فرد یا گروه و طرف شرکت کننده در بازی های مذهبی و طائفی گرایی؛ حقیقتا در حق جامعه و کشورش جنایت می کند و انجام اقدامات تحریک آمیز با پوشش رسانه ای و فتنه انگیزی به بهانه آزادی مطبوعات؛ نتائج مصیبت باری برای جامعه دارد.
آخرین آمار حکایت از ان دارد که بیشتر مردمی که عاملین حوادث روز شنبه به آنان اعتماد کرده بودند؛ با فتنه انگیزی و جنگ داخلی مخالف بودند، دلیل آن نیز ساده است؛ لبنانی ها از درگیری خسته شده اند و به خوبی می دانند افتادن در دام طائفی گری و مذهبی گرایی یعنی پایان کار.
برخی شبکه ها نیز تلاش کردند القا کنند این درگیری ها اختلافات میان شیعه و سنی یا درگیری اسلام و مسیحیت بوده که البته این عناوین و نام گذاری ها نیز حساب کتاب ها و تسویه حساب های سیاسی میان برخی اعضای دولت و غیر دولتی ها بوده است.
این حوادث و جریان ها مستلزم تحرکات سیاسی، اجتماعی و امنیتی است و در صورت نادیده انگاشتن خطرات چند روز گذشته ؛ برخی افراد کودن، سناریویی بسیار بدتر از زمان توافق الطائف تا امروز ،برای لبنان خواهند نوشت.
حسین الموسوی